Tom, Rozdzial

 501  I,18 |            jedzą. A jeńców wzięliście co?~- Jest rotmistrz i siedmiu
 502  I,18 |               i siedmiu rajtarów.~- A co myślisz z nimi czynić?~-
 503  I,18 |        Słuchajcie mnie waszmościowie, co mi tu do głowy przez ten
 504  I,18 |        przeciwnie, puścić ich do Birż co prędzej.~- Czemuż to?~-
 505  I,18 |               sobie wytłumaczą, jak i co się stało, gotowi się pobić!
 506  I,18 |            tylko to wszystko powiemy? Co ojciec radzisz? - pytał
 507  I,19 |           radę towarzyszów i rzekł:~- Co byście waszmościowie powiedzieli
 508  I,19 |          gońców z wyjaśnieniem, jak i co się stało, ale grot utkwił
 509  I,19 |                a on szczuka. Uczynię, co w mojej mocy, aby się wymknąć,
 510  I,19 |               razie należało spieszyć co tchu na ratunek Kiejdanom.
 511  I,19 |           jazdy przysłał pod rękę, to co innego... Ale Pontusa nie
 512  I,20 |              gładząc czuba na głowie, co zwykł był czynić, gdy był
 513  I,20 |     podtrzymania rozmowy, spytał:~- A co słychać w Kiejdanach? Jakże
 514  I,20 |               oczu nie wypowiedzą mi, co przeciw mnie mają, i moich
 515  I,20 |           Chudzyński.~- Nie czekając, co kto o nas postanowi! - dodał
 516  I,20 |                  odrzekli obaj - mamy co innego do roboty.~Kmicic
 517  I,20 |           niej; lecz nagle wspomniał, co zaszło w Kiejdanach, i jej
 518  I,20 |           Kiejdan! - rzekł.~- A to po co? - spytała.~- Bo książę
 519  I,20 |               Wówczas byłeś zabijaką, co się między szlachtą zwykle
 520  I,20 |           prawo pytać... A jeśli masz co powiedzieć na swoją obronę,
 521  I,20 |         zwrócił się do miecznika:~- A co robi krewna waćpana?~- Modli
 522  I,20 |           Winien on i zasłużył na to, co go spotkało! - rzekł Stanisław
 523  I,20 |         waćpaństwo, że pójdę obaczyć, co się tam z nią dzieje, boć
 524  I,20 |               głosem, nie rozumiejąc, co się stało, zbiegła się też
 525  I,20 |          począł je czytać przerywając co chwila i spoglądając na
 526  I,20 |             śmierci w Kiejdanach.~- A co? - powtarzał za każdą przerwą
 527  I,20 |                zawołał Mirski.~- Ha ! co? - zawołał Zagłoba. - Każdy
 528  I,20 |         Poświećcie no mi, niech wiem, co tu stoi..." I zacząłem czytać...
 529  I,20 |            jak najprędzej powiedzieć, co się przygodziło... Uf!...~-
 530  I,20 |          którym, widać, tyle dobrego, co i złego mieszka - rzekł
 531  I,20 |        intencje wasze zacne, ale, ot! co jest: ojczyzna tonie. Radziwiłł
 532  I,20 |          Wołodyjowski - radźmy teraz, co czynić.~- A cóż? siadać
 533  I,20 |              tym i owym rozporządzić, co lepsze rzeczy ukryć, inwentarze
 534  I,21 |   Wołodyjowskiego. Dowiedziawszy się, co zaszło, zagarnął miecznika
 535  I,21 |             zaś wojska rosły w siłę i co dzień przybywało im stronników.~
 536  I,21 |              się licytuje, sprzedaje, co może, srebra przetapia na
 537  I,21 |              do Billewicz nie zdybał, co stało się dlatego, że pan
 538  I,21 |    zbuntowanymi Węgrami Oskierki.~- A co nowego? - spytał wąsacz.~-
 539  I,21 |             już mu tak ciasno było?~- Co to ciasno! Imaginuj sobie
 540  I,21 |              nawet, niż renegata. Ot, co jest! A tu precz książę
 541  I,21 |           obywatelów łapać i więzić - co między nami rzekłszy, jest
 542  I,21 |               dźwigam, i to wiedz, że co tobie przebaczyłem, innemu
 543  I,21 |               w Kiejdanach, bo patrz, co się przez twoją instancję
 544  I,21 |               Kmicic wspomniał na to, co od Charłampa słyszał, i
 545  I,21 |              a nie mów nic nikomu, bo co ja ci mówię, to jeno dlatego,
 546  I,21 |        gemajnów. Każę mu ich powiesić co do jednego... Trzeba przykład
 547  I,22 |               języku, jak w szabli.~- Co waść przez to rozumiesz? -
 548  I,22 |           opierać się byłoby to samo, co ściągać na się oczy wszystkich
 549  I,22 |               i otwarcie wszystkiego, co im leżało na sercu. Mieli
 550  I,22 |            toż samo, i oboje spuścili co prędzej oczy, upokorzeni
 551  I,22 |               z sobą. Ze wszystkiego, co zaszło, z postępowania Kmicica
 552  I,22 |         argumenta:~"Jeśliby słuchać - co być może - nie chciał, przyszłoby
 553  I,22 |             sobie. - Niech cierpi, na co zasłużył. Póki skruchy nie
 554  I,22 |           ogarnął mimowolny niepokój, co też się stanie...~Lecz nie
 555  I,22 |             służba dworska napełniała co chwila kielichy. Wino nie
 556  I,22 |               radziwiłłowskim oswoić. Co więcej, chodziło Radziwiłłowi
 557  I,22 |           zbyt trudnym. Więc czuł to, co czuje dziki zwierz omotany
 558  I,22 |           Bogusław donosi m i, że ci, co woleli się konfederować
 559  I,23 |               przyszedłem z prośbą.~- Co chcesz, abym dla cię uczynił?~-
 560  I,23 |               do niej, a jej do mnie. Co było, to się i skończyło!~-
 561  I,23 |               to się i skończyło!~- A co to, ona wczoraj zachorowała?~-
 562  I,23 |               jest dziś i tak będzie. Co mam robić? Za głowę się
 563  I,23 |            nie rozerwały, i siedzieć? Co tu wysiedzę? Bóg wie, co
 564  I,23 |              Co tu wysiedzę? Bóg wie, co to za czasy, Bóg wie, co
 565  I,23 |              co to za czasy, Bóg wie, co to za jakaś wojna, której
 566  I,23 |             powinieneś tego czynić.~- Co tam teraz sądy znaczą!~-
 567  I,23 |             sam się miał kłaniać.~- O co idzie waszej książęcej mości?~-
 568  I,23 |              po wtóre, że sam nie ma. Co jest grosza publicznego,
 569  I,23 |           człek inny. Słuchaj tedy, o co chodzi.~- Słucham pilnie.~-
 570  I,23 |     Harasimowicz. Przykażesz mu, żeby co można grosiwa z intrat,
 571  I,23 |             gdzie są już rzeczy moje. Co będzie mógł zastawić z dóbr
 572  I,23 |            inwentarzy, niech zastawi! Co będzie można wziąść od Żydów,
 573  I,23 |          siebie. Pilnie uważaj na to, co mówię, bo chociaż oddasz
 574  I,23 |               i wytłumaczyć wszystko, co się napisać nie da. Owóż
 575  I,23 |          dobry. Kto może przewidzieć, co się stanie?... Szwedzi wprawdzie
 576  I,23 |               ligę wejdzie, bo wiemy, co o jego afektach dla Rzeczypospolitej
 577  I,23 |            tylko myśli. Czeka, widać, co się stanie, a tymczasem
 578  I,23 |         przerażony przypuszczeniem.~- Co się może przytrafić? - pytał
 579  I,23 |                  Wasza książęca mość! co to jest?... A czemuż mi
 580  I,23 |            wonczas słyszał, czy temu, co dziś? A jeśli tak jest,
 581  I,23 |          książęca mość respons na to, co pytam.~- Dam ci respons
 582  I,23 |             Głowę, widać, stracił czy co? Tam siedząc musi się za
 583  I,23 |                do Tylży, i tam czeka, co się stanie. Elektor siedzi
 584  I,23 |               wonczas jedni i drudzy, co chcemy, dadzą, byle tylko
 585  I,23 |             ją zgubią.~- To wszystko, co mam uczynić? - pytał z pewnym
 586  I,23 |             obrócę.~- Wnosząc z tego, co wasza książęca mość przedtem
 587  I,23 |             ot! tak mimochodem pytał, co tu ludzie myślą, powiedz
 588  I,23 |          wszystko zważaj, dawaj ucho, co tam w pobliżu królewskiej
 589  I,23 |            Jan Kazimierz nie miał już co robić w Rzeczypospolitej.
 590  I,23 |           dbać wielce. Powiem ci, jak co jest, abyś wiedział, jak
 591  I,23 |           wyciągnąć rękę po wszystko, co tylko w mocy człowieczej,
 592  I,23 |            swoje memento... Niech się co chce dzieje... Wolę, żeby
 593  I,23 |             lepiej... Ot! i wszystko, co miałem ci powiedzieć...
 594  I,23 |              otwarte... Bacz i na to, co Potocczyzna pocznie. Oni
 595  I,23 |              dopuści... Sam nie wiem, co gadam... Jechać mi, jechać
 596  I,23 |         wyprostował się i czekał.~- A co powiesz więcej? - rzekł
 597  I,24 |          bodli i powiadali o nich, że co który człeka przebódł, to
 598  I,24 |            węgielkiem wyczernione, na co krzywili się starzy żołnierze
 599  I,24 |               musiał godzić.~- Nie ma co! - mówił Ganchof. - Ciekawych
 600  I,24 |     kawalerskim stanie wytrwałem. Ot, co! Nie masz jak droga na nieszczęśliwe
 601  I,24 |              czerwoną za sobą rzucił, co mi jedna stara niewiasta,
 602  I,24 |              siąść na koń i ruszyć, a co się zdarzy, to się zdarzy...
 603  I,24 |              zdarzy, to się zdarzy... Co będzie, to będzie!" - myślał
 604  I,24 |              Ot, do czego doszło! Ale co jej rzec?... Czy pójść i
 605  I,24 |            drogą, ja pójdę swoją!" Po co, po co to i mówić, gdy bez
 606  I,24 |               pójdę swoją!" Po co, po co to i mówić, gdy bez mówienia
 607  I,24 |               Przepadło, zerwało się, co było, i nie wróci, i nie
 608  I,24 |      powtarzasz?"~- Nie pójdę! Niech, co chce, będzie! - powtórzył
 609  I,24 |          Chciał wprost siąść na koń i co prędzej znaleźć się za bramą.~
 610  I,24 |             winy odpuścić. Nie wiem,, co mnie tam spotka, gdzie jadę...
 611  I,24 |                Człek nie czynił tego, co chciał, nie szedł, gdzie
 612  I,24 |         wiedzieć, że uraza i gniew to co innego, a żal co innego.
 613  I,24 |             gniew to co innego, a żal co innego. Gniewum się wyzbył,
 614  I,24 |         podpalić kogoś, zastrzelić to co innego, ale zdradzić dla
 615  I,24 |             już zupełnie do siebie.~- Co waćpan mówisz, żem cię niesłusznie
 616  I,24 |           byłaby męka... Dla Boga! za co nas to spotyka?!... Bądźże
 617  I,25 |             Spotykał więc pan Andrzej co chwila całe gromady chłopstwa,
 618  I,25 |           żyzna, więc lud bogaty miał co chronić i przechowywać.
 619  I,25 |         szwankował... A wtedy będzie, co Bóg da. Może się jeszcze
 620  I,25 |          porywa i przyciąga wszystko, co się w jego kolisko dostanie ;
 621  I,25 |                   Nie opowiadali się, co za jedni, my też nie śmieli
 622  I,25 |               Popaśli koniom, wzięli, co było siana i chlebów, i
 623  I,25 |             Jest regiment piechoty, a co jazdy, karet, co służby!...
 624  I,25 |          piechoty, a co jazdy, karet, co służby!... Ludzie myśleli,
 625  I,25 |           zerwał się na równe nogi.~- Co za książę koniuszy? książę
 626  I,25 |             on ranił barona Grota, za co musiał od brata Janusza
 627  I,25 |         uprzejmie - bo widzę, żem się co do szarży osoby omylił.
 628  I,25 |             pana Andrzeja, bo z tego, co o nim słyszał, miał go za
 629  I,25 |              Rad cię bliżej poznam. A co tam słychać w Kiejdanach?~-
 630  I,25 |              albo Taurogów przeniósł, co jak waść widzisz, czynię
 631  I,25 |             na pokucie. Niedźwiedzie, co były blisko Tykocina, wykłułem;
 632  I,25 |             Do waszej książęcej mości co miałem, to oddałem, a oprócz
 633  I,25 |               szukać?~- Nic nie wiem. Co ja mam wiedzieć? W Tykocinie
 634  I,25 |     wszystkiej szlachty podlaskiej, a co większa, konfederaci owi,
 635  I,25 |        pozwalać, dalibóg, nie mogę... Co mogłem najwięcej zrobić,
 636  I,25 |            koronnego? Ej, odgaduję, o co chodzi... Niegdyś pan marszałek
 637  I,25 |            zastawić, biorąc pieniądze co najwięcej na nie; i gdziekolwiek
 638  I,25 |               Orlu lichtarz wielki, i co inszego, obrazy i ochędóstwa,
 639  I,25 |               najbardziej działa owe, co w ganku stoją, przy księciu
 640  I,25 |            okryć, żeby nie wiedziano, co wiozą. A te rzeczy do Prus
 641  I,25 |            najbardziej tych zdrajców, co w wojsku moim bunt podniósłszy
 642  I,25 |            starostwa tłoczą..."~- Oj, co tłoczą, to tłoczą! Wycisną
 643  I,25 |         piwach mocnych potruć, albo o co tam nietrudno, swawolną
 644  I,25 |           także kupą na nich zemknąć, co by się na nich obłowili...~-
 645  I,25 |               z lepszych i słodszych, co by się ułakomili na nią,
 646  I,25 |       miłosierdzie boże!... A palcie, co piszę i ktokolwiek o czym
 647  I,25 |           przez rozgrodzony płot. To, co tu się ze Szwedami stało,
 648  I,25 |               bladość i wzburzenie.~- Co ci jest, panie Kmicic? -
 649  I,25 |             się, pójdziecie na pal!~- Co się nie ma udać! - rzekł
 650  I,25 |            porwać pod pachy i w skok, co tchu w koniach!~- Wedle
 651  I,25 |       Kmicicowie naprawdę nie z tych, co ludziom w ręce patrzą.~O
 652  I,25 |              ludziom w ręce patrzą.~O co tedy idzie, panie kawalerze?~-
 653  I,25 |               i stanął jak wryty.~- A co? - rzekł Kmicic.~- Jak to
 654  I,25 |            Bogusław. - Jest wszystko, co potrzeba. I komendę rozumie
 655  I,25 |               przeszył go na wylot.~- Co to jest? łotry!... Nie wiecie,
 656  I,26 |           chamy! - odrzekł Kmicic - a co do kary, jaką im wasza książęca
 657  I,26 |               gdy w moje wpadniesz!~- Co ma Bóg dać, to da! - odrzekł
 658  I,26 |           będziem za Mariampolem.~- I co z tego?~- To z tego, że
 659  I,26 |            bym jej łeb roztrzaskał... co i uczynię, jeśli inaczej
 660  I,26 |         inaczej nie będzie można. Ot, co jest! Radziwiłł ma dwór,
 661  I,26 |          Radziwiłła za kark trzyma.~- Co dalej? - rzekł książę.~-
 662  I,26 |               Jeno, pytam się ciebie, co dalej?~- Et, co mi tam!
 663  I,26 |               ciebie, co dalej?~- Et, co mi tam! Nie dbałem ja nigdy
 664  I,26 |          dbałem ja nigdy o to wielce, co jutro będzie. Przyjdzie
 665  I,26 |                zatroska, ani pomyśli, co jutro będzie! Lubię śmiałych
 666  I,26 |         żołnierską śmiercią zginąć... Co za diabeł wcielony! Z pośrodka
 667  I,26 |              że nikomu nie wspomnisz, co zaszło i ludziom nakażesz
 668  I,26 |            książęca mość później.~- A co mamy robić przez drogę,
 669  I,26 |           teraz sam dobrze nie wiesz, co ze mną czynić.~- To moja
 670  I,26 |              Kmicic - a czy nie wiem, co czynić, pokaże się niebawem.~
 671  I,26 |        pięknie dotrzymujesz... Nie ma co mówić!...~- Tak jest! -
 672  I,26 |          Kiejdany, a potem niech się, co chce, dzieje! On też wiedział,
 673  I,26 |            wiesz wasza książęca mość, co się stało?~- Przekonał młodzika! -
 674  I,26 |            całej prawdy - nie zdradź, co masz w sercu, podaj się
 675  I,26 |           wiara, gdzie uczciwość? !.. Co za monstra na świat was
 676  I,26 |             się z niego król ;polski, co zamierzacie, dowie się i
 677  I,26 |              naprzód z Pilwiszek.~- A co tam? - spytał ich Kmicic.~-
 678  I,26 |           Zanim inni mogli zrozumieć, co się stało, zanim odetchnęli,
 679  I,26 |            niemym przerażeniem na to, co się stało, i zawołał:~-
 680  I,26 |              pognali za księciem.~- A co? - spytał Soroka.~Żołnierz
 681 II,1  |            nie wiedząc, dokąd jechać, co począć, gdzie się obrócić.~
 682 II,1  |         przytomniej i nagle spytał:~- Co tu taki szum?~- Jaki szum?
 683 II,1  |          chodźcie, nie moja sprawa.~- Co masz jeść dać, to daj -
 684 II,1  |       przestrach. I sam nie wiedział, co czynić. Przerażała go myśl,
 685 II,1  |                to nie moja głowa.~- A co z końmi robią?~- Czasem
 686 II,1  |               także... Zacne konie. A co im dajecie?~- Żeby nie zełgać,
 687 II,1  |           chaty.~Po drodze rozmyślał, co mu czynić przystoi, i wahał
 688 II,1  |            pokusę. Wziąść łatwo, jeno co dalej czynić? Bagna naokoło,
 689 II,1  |          mieszkańców albo bez woli, a co potem będzie, to już pułkownika
 690 II,1  |            nogi, wyszedł z chaty.~- A co tam?~- Panie wachmistrzu,
 691 II,1  |               szkapy trzymałem...~- I co? w studnię skoczył?~- Nie,
 692 II,1  |        wachmistrzu, jeno między pnie, co ich wedle studni siła leży
 693 II,1  |             póki nie przejedziem - ot co!~- To myślisz, żeś już pan,
 694 II,1  |               na niego nie skoczył.~- Co miałem robić, panie wachmistrzu?
 695 II,1  |        dziesięciu lat nie zdarzyło.~- Co tu gadać! - rzekł Biłous -
 696 II,1  |      pułkowniku.~- To i ja widzę. Ale co to za chałupa?~- Tego my
 697 II,1  |             strzelił?~- Tak jest.~- A co się z nim stało?~- Uszedł.~
 698 II,1  |               i chcieli, ale...~- Ale co?~Soroka opowiedział pokrótce,
 699 II,1  |          Soroka opowiedział pokrótce, co się stało. Kmicic słuchał
 700 II,1  |              ja ciebie miłuję!~A dziś co?~Lecz harda dusza, przywykła
 701 II,1  |             Natchnijże mnie, Chryste, co mam czynić, abym zaś nie
 702 II,1  |           szablę wypadł przed sień.~- Co tam? - spytał żołnierza
 703 II,1  |            ukazał się Soroka, pędzący co koń wyskoczy, a za nim drugi
 704 II,1  |              muszkiety ku zaroślom.~- Co tam? - spytał Kmicic.~-
 705 II,2  |               jedni?~- Lepsi od tych, co po traktach grasują.~- Jakim
 706 II,2  |             poległ?~- Kto to? jak to? co? kto mówi? co? - rzekł stary
 707 II,2  |             to? jak to? co? kto mówi? co? - rzekł stary dziwnym,
 708 II,2  |       broniami, nie wiedzieli bowiem, co zaszło, lecz stary znów
 709 II,2  |        wypijesz, niż tu przyniesiesz. Co? sam pójdę; klucza od kłódki
 710 II,2  |               Kmicic.~- Albo to można co utrzymać z takimi zbójami! -
 711 II,2  |            się objąć oczyma wszystko, co go otaczało, zarówno ludzi
 712 II,2  |              przepijali i tracili to, co nocą zdobyli krwawo na nieprzyjacielu,
 713 II,2  |               pnie odwalać i zginęli. Co te szelmy tam robią? Gotowi
 714 II,2  |           waszej miłości znajdzie się co wypić i przekąsić... Tamte
 715 II,2  |          wyciosanych, nagle spytał:~- Co wy teraz robicie?~- Konie
 716 II,2  |         toście hultaje, nie szlachta. Co z tymi końmi czynicie?~-
 717 II,2  |         kolokacji z Kopystyńskim.~- A co się z nim stało?~- Usieklim.~-
 718 II,2  |             panie Kiemlicz, i przyłóż co prędzej, bo mam z tobą pogadać,
 719 II,2  |              ruszaj!~Kiemlicz pomknął co prędzej, bo w głosie Kmicica
 720 II,2  |          wiesz, jeżelim nie z takich, co i bez chorągwi nadwornych,
 721 II,2  |              czy wówczas będzie ją na co włożyć, gdy głowa od polskiego
 722 II,2  |              wytrujesz, bo będą tacy, co idąc z diabelskiej służby
 723 II,2  |              zwycięży, nie wiedział - co więcej: nie namyślał się
 724 II,2  |           tylko głęboko, że czyni to, co uczynić powinien, że słuszność
 725 II,2  |            witebskiego, aby osobą swą co najprędzej nadjechał i komendę
 726 II,2  |            sobie pan Andrzej pytanie, co sam będzie czynił.~Zerwał
 727 II,2  |         zdrajcą ogłoszą i usieką albo co gorzej, sromotnie wypędzą?~-
 728 II,2  |               wyjeździł? Łotrzykowie, co po lasach grasują, gotowi
 729 II,2  |           pomstę na nich ściągniesz i co wskórasz? Sianem się, kpie,
 730 II,2  |               gorzką mówiło prawdę.~- Co ja pocznę? - rzekł wreszcie -
 731 II,2  |          głosy poczęły rozmawiać:~- A co myślicie, panie wachmistrzu,
 732 II,3  |           wasza miłość chyba nie wie, co ludzie powiadają, że król
 733 II,3  |             bo chodziło mu zupełnie o co innego, a mianowicie o to,
 734 II,3  |          zarazem hetmanowi i królowi, co nie będzie bez znacznej
 735 II,3  |            dachu nad głową ustąpić?~- Co uczynisz, to się opłaci,
 736 II,3  |             Wszyscy Święci Pańscy!... Co wasza miłość mówi?... co?...
 737 II,3  |              Co wasza miłość mówi?... co?... Jak to?... Co mnie niewinnemu
 738 II,3  |            mówi?... co?... Jak to?... Co mnie niewinnemu tu grozi?
 739 II,3  |                bo i swoich napadacie, co mi już twoi synowie wyznali,
 740 II,3  |              stajen nie wyprowadzamy. Co innego z łąk stadko porwać
 741 II,3  |               miłość, nie czynim. Ale co wojna, to wojna!~- Choćby
 742 II,3  |            okrutnie prześladują, a za co? za co?... Za nasze ubóstwo -
 743 II,3  |              prześladują, a za co? za co?... Za nasze ubóstwo - nic!
 744 II,3  |         Kmicic - bo zdrada to jeszcze co innego jak hultajstwo i
 745 II,3  |            przecie tego nie uczyni.~- Co wasza miłość teraz rozkaże? -
 746 II,3  |          Kmicic - bo lepiej, żeby ten co zawiezie list, nie wiedział,
 747 II,3  |               za dawne grzechy... Ot, co... Pozwoli wasza miłość
 748 II,3  |           pozwoli jeszcze powiedzieć, co myślę?~- Byleś dobrze radził,
 749 II,3  |       chłopskim albo chudopacholskim, co będzie łatwiej, bo u mnie
 750 II,3  |             aż pod Łowicz i Warszawę. Co ja, z przeproszeniem waszej
 751 II,3  |             ja taki po staremu oddam, co mu się należy!~- Jak rozkaz,
 752 II,4  |             wypowiedzieć wszystkiego, co mu było wiadome. Powstrzymywała
 753 II,4  |         stronę Wąsoszy, ku zachodowi. Co do listu, który miał dla
 754 II,4  |            Dziękuję za konfidencję. A co za podróżny?~- Szlachcic
 755 II,4  |               dniu obejrzę, może i ja co wybiorę. A tymczasem pozwólcie,
 756 II,4  |              mość, choć i nie mamy na co prosić, bo jeno grochem
 757 II,4  |              w tej nadętości takiego, co bawiło pana Andrzeja, więc
 758 II,4  |             szlachcic, bo to grunt. A co tam słychać na Litwie?~-
 759 II,4  |    dobrodusznie wypytując, bada go.~- Co mnie tam! - odrzekł - niech
 760 II,4  |             się przednimi chronili, a co do mnie, niechby im się
 761 II,4  |         stronie wszyscy głośno mówią, co myślą, daj zaś Boże, by
 762 II,4  |           szczery ku Szwedom dyzgust (co ci i z oczu patrzy, że prawdę
 763 II,4  |            wcale nie zaznali, ale ci, co ich zaznali, rzewnymi łzami
 764 II,4  |          rabują, a rekwizycje czynią, co mogą, zabierają... W tutejszym
 765 II,4  |            jutra nie pewien ani tego, co od fortuny ma. Każdy chce
 766 II,4  |              chce się cieszyć z tego, co posiadał, aby zaś w spokoju
 767 II,4  |           żeby moje nie przepadło, bo co Pan Bóg dał, to trzeba szanować.
 768 II,4  |           mszczą, niech mi zabierają, co im do smaku przypadnie.~-
 769 II,4  |                Byle nie trwonić tego, co tu i ówdzie w ręce wpadnie,
 770 II,4  |        spokojną - wspominał wszystko, co zaszło, jako ona chciała
 771 II,4  |        słuchał!... Toż ona wiedziała, co czynić, po jakiej stronie
 772 II,4  |      znajomych, a Józwa opowiadał mu, co zaszło w Kiejdanach od czasu
 773 II,4  |           natomiast tak opowiadał to, co zaszło w Billewiczach:~-
 774 II,4  |             moja głowa wchodzić w to, co tam wyczytali, ale ja bym
 775 II,4  |     dzierżawca z Wąsoszy.~- Nie wiem, co było; miarkuję tylko, że
 776 II,4  |          mówić, ale źle się stało, bo co ten człowiek złego naczynił,
 777 II,4  |              Litwa na niego płacze, a co wdów, co sierot, co ubóstwa
 778 II,4  |              niego płacze, a co wdów, co sierot, co ubóstwa na niego
 779 II,4  |         płacze, a co wdów, co sierot, co ubóstwa na niego narzeka.
 780 II,4  |             ząb w nich nie znaleźć, a co jest szlachty, to uboga,
 781 II,4  |             po sto koni rozdzielić, i co milę albo co dwie od siebie
 782 II,4  |            rozdzielić, i co milę albo co dwie od siebie stać. Ale
 783 II,4  |             przyjdzie zima, nie wiem, co będzie.~Kmicic, który słuchał
 784 II,4  |               Butrym:~- Kiedy tak, to co innego. Ale po co wam do
 785 II,4  |             tak, to co innego. Ale po co wam do onych miast jechać?
 786 II,4  |         następował stary, przykucając co chwila aż do ziemi, przymrużając
 787 II,4  |       przymrużając oczy i przesuwając co chwila sztych szabli pod
 788 II,4  |                Bij!" - nie wiedziała, co czynić, nie mogąc przeciwników
 789 II,4  |         zakrzyknął:~- Do wozów! Brać, co w ręce wpadnie! Żywo! żywo!
 790 II,4  |             my razem wojowali... A po co mnie guza szukać?! Nie byłem
 791 II,4  |          Kiejdanach i nic mi do tego, co tam było... Ja patrzę, bym
 792 II,4  |               całą wywiózł i żeby to, co mi Bóg dał, nie przepadło...
 793 II,4  |              to mają za swoje, ale za co ja mam cierpieć, za co moje
 794 II,4  |             za co ja mam cierpieć, za co moje ma przepadać? Com ja
 795 II,4  |         Rzędzianowa rzuciła się konie co duchu do wozów zakładać,
 796 II,4  |           było - rzekł Rzędzian.~- Po co ci znaku?~- Bo i pan Wołodyjowski
 797 II,4  |              ostatniej zguby.~"Bo to, co radził, to szczerze - mówił
 798 II,4  |             właśnie przy królu stoją? Co to jest? I Szwedom nie ufa,
 799 II,4  |              nie ufa, bo się kryje... Co z nami będzie?"~Tu, nie
 800 II,4  |              do pana Wołodyjowskiego, co by pomyślał pan Wołodyjowski,
 801 II,5  |            dzieje?~- Mój jegomość, za co mnie mieli wieszać, kiedy
 802 II,5  |               to chyba nieprzyjaciół, co sobie jeszcze za zasługę
 803 II,5  |             usiedzieć!~- Jakże to?... Co zaś prawisz?... Cóż się
 804 II,5  |             drugiego:~- Pan Kmicic? A co by on tu robił?... Czyliby
 805 II,5  |     przyciągnął? Nuże! Powiadaj wraz, co się stało?~Lecz pan Wołodyjowski
 806 II,5  |           więc Rzędzian rzekł:~- A po co mam opowiadać, lepiej poczekać,
 807 II,5  |        godzinę gadaliśmy, bo nie było co innego robić. Ja narzekałem
 808 II,5  |            pan Kmicic na znak, że to, co mówił, to prawda, a ja zaraz
 809 II,5  |        widzenia zakarbuje...~- Jużci, co prawda to nie on ich napadł,
 810 II,5  |               po sprawiedliwości... A co do pomocy, chcieli moi pomagać,
 811 II,5  |      posłuchajcie, waszmościowie, jak co się przytrafiło.~Tu Rzędzian
 812 II,5  |             wreszcie powiedział i to, co mu Kmicic powiedzieć rozkazał,
 813 II,5  |            zaraz na Podlasie ruszy.~- Co waćpanowie o tym wszystkim
 814 II,5  |               Radzi się kupy trzymać, co może za szkoda stąd dla
 815 II,5  |              i piechota Chowańskiego. Co innego my! Jedna chorągiew
 816 II,5  |              szablami drogę otwierać. Co innego Kmicic, który w kilku
 817 II,5  |           Septentrionowie nie wiedzą, co czynić, gdy Litwa Szwedom
 818 II,5  |               miejscu, czekając jeno, co będzie, i dalej nie wojując.
 819 II,5  |      uwierzycie, bo i ja już nie ten, co byłem, a da Bóg całkiem
 820 II,5  |          odpowiedział Wołodyjowski.~- Co to, dobre? święte racje! -
 821 II,5  |              spojrzeć, żeby wiedzieć, co wart. A pamiętacie, jako
 822 II,5  |               odpowiedział Zagłoba. - Co my uradzimy, to ty rób,
 823 II,5  |           Rewery Potockiego był. A po co Kmicic miał tu przyjeżdżać?...
 824 II,5  |          dajmy, żebyś ty uwierzył, to co by rzekli inni pułkownicy,
 825 II,5  |            Żeromski albo Lipnicki?... Co by rzekli twoi ludzie laudańscy?
 826 II,5  |               do Szwedów, diabeł wie, co w tę szaloną pałkę mogło
 827 II,5  |               unieść.~- Tu nie ma się co i namyślać - rzekł Stanisław
 828 II,5  |        Stanisław Skrzetuski.~- Trzeba co prędzej zawiadomić Kotowskiego,
 829 II,5  |              Wyślij do nich, Michale, co prędzej wieści, ale nie
 830 II,5  |              pan wojewoda witebski to co innego. A zacnyż to pan!
 831 II,5  |          weźmiem. Pokazaliśmy im już, co umiemy!... Do ekspedycji,
 832 II,5  |      kilkunastu posłańców wylatywało, co koń wyskoczy, ku Podlasiowi,
 833 II,6  |              raczej same nie wiedząc, co począć. Na Rusi Buturlin
 834 II,6  |        zauważył w liście swym Kmicic, co wypowiadać wojnę straszliwym
 835 II,6  |               bo u mnie prawda grunt, co może i mój siostrzan poświadczyć.~
 836 II,6  |            Chmielnickiego splantował, co pod Zbarażem dokazywał,
 837 II,6  |               nie przyszłoby do tego, co się zdarzyło! - powtarzano
 838 II,6  |            inni poczęli wołać:~- To i co z tego?! Czy to nam niewola
 839 II,6  |             brodafianów, kożuszników, co w lato saniami jeżdżą!...
 840 II,6  |  Skrzetuskiemu wracając z przeglądu - co by mi mógł innego prawdziwy
 841 II,6  |              brzeżku ławy siedział.~- Co ojciec myślisz robić? -
 842 II,6  |          nakazać sprowadzać wszystko, co jeno im w ręce popadnie:
 843 II,6  |            Rzeczpospolita to zapłaci. Co mi tam gadacie! Szlachcie
 844 II,6  |            pewno! - rzekł Rzędzian.~- Co? hę? - rzekł Zagłoba, uradowany
 845 II,6  |           porządek musi być. Wiem ja, co każda godność znaczy, i
 846 II,6  |            kancelarii nie mam.~- A po co ojcu kancelaria? - pytał
 847 II,6  |              pytał Skrzetuski. - A po co król ma swego kanclerza?
 848 II,6  |              ma swego kanclerza? A po co przy wojsku musi być pisarz
 849 II,6  |     uszanowaniem na pana Zagłobę.~- A co waćpan będziesz pieczętował? -
 850 II,6  |            Honores mutant mores!~- Po co mnie kancelaria? Posłuchajcie
 851 II,6  |              Zagłoba wpadł w złość.~- Co mi tam elektor! - krzyknął.
 852 II,6  |              strony, niech uczyni to, co wierny lennik czynić powinien,
 853 II,6  |        towarzyszami wyszedł zobaczyć, co się dzieje.~Pokazało się,
 854 II,6  |         rozdzieli - rzekł Zagłoba - a co do muszkietów i berdyszów...~
 855 II,6  |      odpowiedział Jan - jak przyjdzie co do czego, to go będziem
 856 II,6  |             okopu woły, owce, świnie, co dzień szły fury wiozące
 857 II,6  |            zażywać, niż być narażonym co chwila na stratę wszystkiego
 858 II,6  |          miłosierdzie nad miastem, na co uzyskali od Chowańskiego
 859 II,6  |               wojskiem nic wspólnego. Co do Zołtareńki, ten dał mieszczanom
 860 II,6  |          panie Michale, czas pokazać, co umiesz! Pójdziesz pod Wołkowyski
 861 II,6  |              wyprawę iść, to to samo, co zjeść miskę jajecznicy.
 862 II,6  |             Hercules contra plures.~- Co tu o takim żołnierzu gadać.
 863 II,6  |             siła za wielka, to urwie, co będzie mógł, i wróci albo
 864 II,6  |          stanęli w sprawie, czekając, co się okaże.~Pan Zagłoba,
 865 II,6  |           Janie, ratuj! teraz pora!~- Co się stało? - pytał Skrzetuski.~-
 866 II,6  |        Sapieha nadciągnął.~- Na Boga! co mówisz? przecieby dali znać.
 867 II,6  |            była promienna, przystawał co chwila i wołał, ażeby go
 868 II,6  |             okrzyki radosne. Nie było co dłużej wątpić; w minutę
 869 II,6  |              wrzeszcząc tak, że ktoś, co by słyszał z dala te głosy,
 870 II,6  |               takąż niewielką bródkę, co czyniło go podobnym do cudzoziemca,
 871 II,6  |           panem Sapiehą, nie wiedząc, co dalej mówić; lecz prędko
 872 II,6  |      uroczyście, przypominając sobie, co było pod Zbarażem.~- Mnie
 873 II,6  |            Zagłoba przypomniał sobie, co o panu Sapieże mówią, że
 874 II,6  |           opowiadał pan Wołodyjowski, co pod Wołkowyskiem zaszło,
 875 II,6  |          zaufanych ludzi o wszystkim, co się w Kiejdanach stało.
 876 II,6  |             ład i dostatek zastał, za co jegomości panu Zagłobie
 877 II,6  |               opowiadać, jak rządził, co uczynił, jakie zapasy zebrał,
 878 II,7  |              magnatowi litewskiemu, a co do fortuny, to jakkolwiek
 879 II,7  |    zwierzchnika maniery przybiera!~Na co pewien szlachcic, gębacz
 880 II,7  |             Książę w głowę zachodził, co mogło być powodem takiej
 881 II,7  |               Zagłobę - i cóż z tego? Co dalej? Jaka nadejdzie losów
 882 II,7  |              takie postępowanie, albo co gorzej, gdyby nie miał gotowych
 883 II,7  |         najemne pułki rozbiegną się - co będzie?"~A właśnie intrata
 884 II,7  |             inna mara - mara śmierci. Co noc prawie ukazywała się
 885 II,7  |               niego pilnie i rzekł:~- Co waszej książęcej mości jest?~-
 886 II,7  |          skoro nas nikt nie słyszy... Co mi jest? Choroba mnie drąży,
 887 II,7  |          duszy, gdy cię widzę!... Ale co mi dé publicis przywozisz?...
 888 II,7  |               A nie pisałeś do niego? Co o nas myśli?~- O nas?... -
 889 II,7  |              do jutra to przejdzie... Co elektor o nas myśli? Nic...
 890 II,7  |             ci go pokażę... Pisze, że co bądź się stanie, on o nas
 891 II,7  |             tej sprawie przyjechałem. Co ty o Kmicicu myślisz?~-
 892 II,7  |      rozpoczął opowiadać o wszystkim, co się w Pilwiszkach zdarzyło.
 893 II,7  |             jedziesz?~- Do Kiejdan. - Co wieziesz? - List do księcia
 894 II,7  |       potrząsał, bo mi do oczu o byle co jak kot skakał, bo swoją
 895 II,7  |              do Kiejdan ją przywieźć! Co on tu w czasie wojny wyrabiał! -
 896 II,7  |        Bogusław pierwszy ozwał się:~- Co to za dziewka?~- Billewiczówna.~-
 897 II,7  |         zawsze dotrzymuję. W polityce co innego... Wstyd byłoby mi
 898 II,7  |               Ty idziesz na Podlasie, co tedy będziesz z nią robił?
 899 II,7  |            nie kontruj mnie w niczym, co bądź bym mówił. Obaczysz
 900 II,8  |               chyba we śnie widzę to, co widzę - mówił prowadząc
 901 II,8  |            prostaczka ze mnie, bym za co innego jak za dworność słowa
 902 II,8  |           śmiałkowie tacy znajdują.~- Co chcesz, panie Ganchof! -
 903 II,8  |               Grzeczne to były panny, co prawda, i nad imaginację
 904 II,8  |              się tam nie zdarzyło to, co się tu zdarzyło, że wszyscy
 905 II,8  |              między sobą, więc mówię, co myślę: nieopłakany pan,
 906 II,8  |          dworzanin?... Mój pułkownik? Co za jeden?!... Kto?... Mów
 907 II,8  |               mnie Bóg ukarze, jeżeli co innego czuję prócz litości -
 908 II,8  |               nam dał własne kąty, po co nam do obcych krajów jeździć.
 909 II,8  |               rzekł groźnie książę.~- Co dość, to dość! - odrzekł
 910 II,8  |          zbliżył się więc szybko.~- O co idzie? - rzekł stawając
 911 II,8  |              Sam wiesz najlepiej. Ale co? Przyznaj! Nie miał Mazarin
 912 II,8  |               tej ślicznej fortecy... Co? Kto to potrafi?... To się
 913 II,8  |            tamten listy opublikuje.~- Co to za brwi! Co za wejrzenie
 914 II,8  |          opublikuje.~- Co to za brwi! Co za wejrzenie królewskie,
 915 II,8  |           Gorzej jeszcze, bo słuchaj, co dalej pisze:~"Chcesz Wasza
 916 II,8  |              jeśliby Chowański chciał co przedsięwziąść, to ja utrzymam
 917 II,8  |              Mość Bóg tak natchnie, o co codziennie Go proszę, choć
 918 II,8  |              Janusz.~- Słyszałem... i co? - odpowiedział Bogusław
 919 II,8  |             książę Janusz.~- Wszelako co?~- Dla ojczyzny byłby może
 920 II,9  |        ostrzeżeniem do Szwedów o tym, co się stało, i z rozkazem
 921 II,9  |         pilnie nadstawiał ucha na to, co mówiła szlachta, a chociaż
 922 II,9  |     rekwizycje" i rzeczywiście było o co, do każdej bowiem wsi, do
 923 II,9  |               szczerze pomiędzy sobą, co o owej odmianie myślą, chętnie
 924 II,9  |             byli - odpowiadał drugi - co robić przeciw takiej potędze?
 925 II,9  |      Książęcych?... A nuże, powiadaj, co wiesz! Coże tam elektor?
 926 II,9  |         kawałek zapisanego papieru.~- Co to? - rzekł pan Andrzej.~-
 927 II,9  |                Pieniądze albo to samo co pieniądze, bo kwit.~- A
 928 II,9  |               handlujemy... Jakże to? co to?... - począł jęczeć stary
 929 II,9  |            słowo pana komendanta tyle co gotowizna, a do Warszawy
 930 II,9  |             stąd trudniej wyrozumieć, co kto myślał.~Przybrał więc
 931 II,9  |             Lecz nie uradowało go to, co słyszał. Po zajazdach i
 932 II,9  |          uciekał... Sam nie wiedział, co ma czynić: jechać dalej,
 933 II,9  |              ale sam nie wiedział, po co i dlaczego? Byłby na Sicz
 934 II,9  |             do domu wrócić pozwolono, co nie zawsze się zdarzało,
 935 II,9  |                Nic to tu jeszcze, ale co się w szczerej Wielkopolsce
 936 II,9  |           począł opowiadać szlachcie, co działo się w Wielkopolsce,
 937 II,9  |              chciały wierzyć temu, na co patrzyły, dech zamarł mu
 938 II,10 |            gdy oficer odjechał, kazał co prędzej parobkowi leźć na
 939 II,10 |              Szwedów i jął wypytywać, co też o przyszłych losach
 940 II,10 |          całkiem odmienne miał na to, co się stało, zapatrywanie
 941 II,10 |            Mój mości panie! Nie wiem, co bym był waćpanu powiedział,
 942 II,10 |          rodzi niż w całej Szwecji, a co do męstwa, to ja byłem pod
 943 II,10 |              wszyscy za broń schwycą, co wasza mość radzisz wtedy
 944 II,10 |               radzisz wtedy uczynić i co sam uczynisz?~- Tedy pójdę
 945 II,10 |            się odnosi.~Panna czytała, co następuje:~"Szóstego ci
 946 II,10 |               Sochaczewa.~- Słyszałeś co nowego?~- Co nowina, to
 947 II,10 |                Słyszałeś co nowego?~- Co nowina, to gorsza, jaśnie
 948 II,10 |                Nowe nieszczęście...~- Co się stało?~- Województwa:
 949 II,10 |              niepewien, musi uczynić, co zechcą.~- Rokosz sieją,
 950 II,10 |         Chrystusa! - rzekł wreszcie - co to za dom? Gdzie ja jestem?...
 951 II,10 |               Na Boga, oszaleję!...~- Co waćpanu jest?~Lecz on chwycił
 952 II,10 |             nie odjadę bez tego!...~- Co waćpanu jest?~- Zali Oleńka
 953 II,11 |              na łożu rozmyślał o tym, co się przytrafiło, i zawsze
 954 II,11 |              woli bożej we wszystkim, co się działo, i nieugiętego
 955 II,11 |             zapożyczać się musiał, bo co miał, to zaraz pierwszemu
 956 II,11 |        ekscelencjo!~Kmicic cofnął się co prędzej do zajazdu, a oni
 957 II,11 |          pogawędzimy przed wieczerzą. Co tu słychać? Słyszałem, że
 958 II,11 |          odpowiedział Wrzeszczowicz - co się stało, to się stać musiało.~-
 959 II,11 |      przyjaznego państwa przykładają. Co wasz- mości uczynili Polacy,
 960 II,11 |               Tedy wypowiem wszystko, co mam na myśli. Jako wielu
 961 II,11 |             pierwsi powinni wiedzieć, co im czynić należy, gdzie
 962 II,11 |           swawoli dopatrzyć można?... Co tu za rząd? - Król nie rządzi,
 963 II,11 |          mocniejszy? Gdzie jest taki, co by prywatę więcej ukochał,
 964 II,11 |            publiczną więcej podeptał? Co oni mają, ekscelencjo?...
 965 II,11 |     wytrwałość, czy wstrzemięźliwość? Co oni mają? Jazdę dobrą? tak!
 966 II,11 | przetrząśniecie? Nie będzie bez tego? Co?~- To się może zdarzyć -
 967 II,11 |             jak ogień, ale rzetelną.~"Co bym mu mógł rzec? - mówił
 968 II,11 |          żółci; wykazały mu jasno to, co było dotąd niewyraźnym poczuciem,
 969 II,11 |           zmartwieniami, i wszystkim, co przeszedł, że mu się zaczęło
 970 II,11 |           oczy, powtarzał: "Za późno! co szwedzkie, to szwedzkie!" -
 971 II,11 |              w której oliwy zabrakło. Co mu przyniesie ten dzień?
 972 II,11 |             Soroka rzekł:~- Dziwo czy co?... Toć tam zachód, a jakby
 973 II,11 |               promienne, nie wiedząc, co mają przed oczyma.~Wtem
 974 II,11 |                spytał pan Andrzej - a co się to tak świeci?~- Kościół
 975 II,12 |              bieg jej zatrzymywał się co chwila, gdy ciała zbiły
 976 II,12 |              którym dotąd grzeszyłem, co wszystko na spowiedzi świętej
 977 II,12 |             ksiądz przeor Kordecki.~- Co do spowiedzi, nieleniwie
 978 II,12 |             do skarbca się dostać, na co od króla otrzymał pozwolenie.~-
 979 II,12 |            padnę, jeśli to nieprawda, co mówię!~- W każdym razie
 980 II,12 |           nami nieprzyjaciel pytając, co nam z dawnych cnót pozostało.
 981 II,12 |            zarazem odpowiedzią na to, co z ust Wrzeszczowicza przeciw
 982 II,12 |          Kmicic umilkł; nie wiedział, co odpowiedzieć.~- Ale przypuszczę -
 983 II,12 |           Żmudzi, to musisz wiedzieć, co się na dworze zdrajcy dzieje.
 984 II,12 |          innych drogich kamieni.~- Ot co!... - rzekł przerywanym
 985 II,12 |           mimo woli pytał się siebie: co by za przyczynę mógł mieć
 986 II,12 |       Najświętsza Panna przyjąć tego, co w gniewie, choćby i słusznym,
 987 II,12 |               składa się to z prawdą, co mówisz. Jakże to nam więc
 988 II,13 |          rozstawiał ludzi, przyuczał, co kto ma czynić, lub naradzał
 989 II,13 |           Pokuty zadano mu ciężkie, i co dzień grzbiet jego krwawił
 990 II,13 |               w których nie wiedział, co począć, w których wszędy
 991 II,13 |              się na takich rycerzach, co buty mają zajęczą skórką
 992 II,13 |             nie one batożki, które mi co dzień za dawne burdy grzbiet
 993 II,13 |           dawne grzechy nie popaść. A co do tego, czy Babinicze,
 994 II,13 |             mi dopiekać.~- Hm! Nie ma co! Pięknie to z waści strony,
 995 II,13 |             nie przyjdą?~- Tedy wiesz co, waćpan? Pójdziemy ich szukać! -
 996 II,13 |             ksiądz Kordecki i widząc, co się stało, począł ich błogosławić,
 997 II,13 |               zaś wyznali mu zaraz, o co się umówili. Ksiądz jeno
 998 II,13 |            fortec Rzeczypospolitej. A co do załogi, można było mieć
 999 II,13 |               broni, i nie wiedzieli, co to są serca wiarą natchnięte.
1000 II,13 |             gdzie trzeba... Uczynimy, co trzeba... Wasza miłość będzie