Tom, Rozdzial

1001 II,13 |              tak mówił:~- Robiło się, co mogło. Każdego, widzisz,
1002 II,13 |                 Idą! - rzekł nagle.~- Co? Na Boga! Co waćpan mówisz?~-
1003 II,13 |           rzekł nagle.~- Co? Na Boga! Co waćpan mówisz?~- Jazdę słyszę.~-
1004 II,13 |           oderwał pieczęcie i czytał, co następuje:~"Nietajno wam,
1005 II,13 |              zabierał głosu czekając, co powie ksiądz Kordecki; on
1006 II,13 |             się spodziewać przyjęcia? Co znaczą owe srogie zastępy,
1007 II,13 |              i radźcie potem, mówcie, co któremu sumienie i wzgląd
1008 II,13 |        mnichom przetrząśniecie?" - na co Wrzeszczowicz, on, który
1009 II,13 |              rzecz, posłuchajmy więc, co powie owo rycerstwo, które
1010 II,13 |        pytacie nas, wielebni ojcowie, co czynić, więc odpowiadam:
1011 II,13 |               mieczami i muszkietami.~Co chwila podpadł jaki tęgi
1012 II,13 |              rajtar pragnąc zobaczyć, co mu jest, lub może kiesę
1013 II,14 |             do tej pory poprawiono, a co do zapasów broni, prochów
1014 II,14 |             rozumowaniom Sadowskiego, co więcej jeszcze: zakonników
1015 II,14 |               w grudę, a rankami wody co płytsze ścinały się w nikłe
1016 II,14 |           jeźdźcy przelatywali ciągle co koń wyskoczy od większych
1017 II,14 |        Szwedzi, należało je zniszczyć co prędzej, by spoza ich zasłony
1018 II,14 |               pułki szwedzkie umykały co duchu z zabudowań, a niepewne
1019 II,14 |               zdawali sobie sprawy, a co nazywali ogólnym mianem
1020 II,14 |               klasztorem i kościołem.~Co za chwile, co za widoki
1021 II,14 |              kościołem.~Co za chwile, co za widoki dla ludzi (a wielu
1022 II,14 |              dla którego to wszystko, co się działo, ów ryk armat,
1023 II,14 |          jakąś dziką radość w twarzy. Co chwila pochylał się na działo,
1024 II,14 |   odpowiedział rycerz. - Soroka! daj, co masz pod ręką!~Stary wachmistrz
1025 II,14 |         odpowiedział pan Andrzej. - A co, miły braciszku, także się
1026 II,14 |         odrzekł rozrzewniony Kmicic - co tam wielkiego!... Ja bym
1027 II,14 |               śmierć. Ja bym nie wiem co był gotów uczynić, byle
1028 II,15 |            bitwa więcej nie weźmie!~- Co do mnie - mówił dalej książę
1029 II,15 |               tych chałupach odmrożę. Co za szkoda, żeśmy do Prus
1030 II,15 |              nie zapadał w rumowisko; co więcej, wśród tego morza
1031 II,15 |             sobie wygrywają radośnie. Co to jest?...~- Czary! - odpowiadali
1032 II,15 |      Celowaliśmy tym właśnie działem, co pękło, gdy nagle cała forteca
1033 II,15 |              Sadowski ma słuszność.~- Co za słuszność? Sadowski za
1034 II,15 |          gdyby był u nich na żołdzie! co on powiada?~- Powiada, że
1035 II,15 |              bo im tam wody brakło, a co była w stawach, to śmierdziała.
1036 II,15 |               chodzi jak w taniec, bo co mu tam!~- A żeby się zaląkł,
1037 II,15 |             spytał:~- A kto tam? Jest co nowego?~- To ja, Czarniecki -
1038 II,15 |           razu. Nim się połapią kto i co, siędziemy im na karki.~-
1039 II,15 |                  rzekł głucho.~Ledwie co odeszli, nadciągnęli drudzy;
1040 II,15 |           Zaiste, nie wiem jak!~- Ale co teraz będzie, mości panowie! -
1041 II,15 |               waszmościowie, pojęcia, co sobie opowiadają po pułkach.
1042 II,15 |           dostojność wiesz najlepiej, co jej wypada czynić.~- Wiem -
1043 II,15 |           wiedzcie jednak, że po tym, co zaszło, nie ustąpię, póki
1044 II,15 |            zmarszczył swe gęste brwi, co widząc Wrzeszczowicz rzekł
1045 II,16 |               przeleciała przez salę.~Co mogło być bowiem straszniejszego
1046 II,16 |               jest bronią zakonników. Co macie do czynienia z wrzawą
1047 II,16 |             proroczym widzeniu:~- To, co waszmość mówisz, że Jan
1048 II,16 |              byli, aby im powiedzieć, co zaszło.~- Zali przyniósł
1049 II,16 |              zaszło.~- Zali przyniósł co dobrego ten poseł? - spytał
1050 II,16 |     Czarniecki mogli się pomiarkować, co się stało. Zamoyski za głowę
1051 II,16 |           szlachty i zakonników - ale co dalej, jaki koniec tych
1052 II,16 |             obawiając się wcale tego, co Szwedom o stanie fortecy
1053 II,16 |            łuczywo i pochodnie.~Jakoż co noc cała wieża wyglądała
1054 II,16 |             to:~- Ej, ojcze wielebny, co tam po układach! Czasu szkoda!
1055 II,16 |              wiedział o tym i czuł, w co się wdał, jak straszna zaciężyła
1056 II,16 |           rada zebrana nie wiedziała, co począć. Zostawić ojców w
1057 II,16 |       przysłał posłańca z zapytaniem, co mnisi myślą uczynić. Odpowiedziano
1058 II,16 |              Ot, mówiłem, mówiłem, na co układy ze złodziejami! Teraz
1059 II,16 |               uśpionych i zabrali ich co do jednego. Sprowadzonych
1060 II,16 |        wiernie, lecz oczy jego mówiły co innego, a w końcu rzekł:~-
1061 II,16 |              na postanowienie rady, a co wy uchwalicie, najwierniej
1062 II,16 |             rzekł - rad bym wiedzieć, co pan myślisz o tych mnichach?~-
1063 II,16 |       szlachcic i uczciwy człowiek!~- Co to jest? co to znaczy? -
1064 II,16 |               człowiek!~- Co to jest? co to znaczy? - ryknął Miller
1065 II,16 |          przyswoić sobie ową manierę, co mu się zresztą nie udawało.
1066 II,16 |            ich namioty. Oto wszystko, co chciałem powiedzieć, a teraz
1067 II,16 |     przyznawał słuszność jasnogórcom.~Co więcej! Kmicic ani się spodziewał,
1068 II,16 |         wszystkie wyrazy jak dziecko, co dziwne czyniło wrażenie
1069 II,16 |              Litwie... Para gołąbków, co?! Znałżeś go waść osobiście?~"
1070 II,16 |             które jest święte, nie ma co mówić!... a które im później
1071 II,16 |          muszą... Chyba że to prawda, co mówią, iż w kraju powstają
1072 II,16 |               lisów z jamy, a później co będzie, to będzie!... Ale
1073 II,16 |     strzeliliście za posłem!...~- At! co waść mówisz?!~- Może niechcący...
1074 II,16 |    żołnierzyka z krwi i z kości... Po co ci, u licha, z księżmi,
1075 II,16 |              z wojskowymi trzymać, po co księżym parobkiem być?...
1076 II,16 |            dziewczętami... Rozumiesz? Co?~Tu ścisnął mu ramię palcami.~-
1077 II,16 |               boisz?... Pluń na tych, co cię tak nazwą! Chodź do
1078 II,16 |                tylu panów, hetmani... Co masz być lepszy? Kto tam
1079 II,16 |               Ale mniejsza z tym! No, co tam? Nie namyśliszże się
1080 II,16 |             chociaż w duszy, kto wie, co tam myślisz. Są tacy, którzy
1081 II,16 |            chwilę trwało milczenie. - Co to?... Jak to?... Słyszęż
1082 II,16 |                 Dobrze!" - wtedy...~- Co wtedy?~- Wtedy dałem mu
1083 II,16 |              to mi przynajmniej wróg. Co mi tam taki Kuklinowski!
1084 II,17 |       postanowili po staremu zwlekać, co dzień nowe trudności przedstawiając.
1085 II,17 |             więc Millera na wszystko, co święte, na uszanowanie,
1086 II,17 |              jedno miejsce się broni, co za moc je podtrzymuje, w
1087 II,17 |         spostrzegł jenerał w końcu, o co księdzu Kordeckiemu chodziło,
1088 II,17 |             ów ksiądz cichy wiedział, co czynił, że miał świadomość
1089 II,17 |              siebie jarzmo szwedzkie. Co tu gadać! Biją Szwedów w
1090 II,17 |           Wióry lecą, kłaki lecą! Ot, co jest! ot, do czego przyszło!
1091 II,17 |             kto żyw, w pole wychodzi!~Co działo się w sercach zakonników
1092 II,17 |            może być, nie może być!" - co usłyszawszy pan Śladkowski
1093 II,17 |             tu zamknięci, nie wiecie, co się dzieje w całym kraju,
1094 II,17 |        ratunek swojej Patronce... Ot, co wam powiadam... ratunek,
1095 II,17 |              murach odgadywali łatwo, co się dzieje.~- Działa nadeszły,
1096 II,17 |               pęknie!~- Ej, chłopcze! co też gadasz? Małoż to prochu
1097 II,17 |               gadasz? Małoż to prochu co dzień w nie tkają, a nie
1098 II,17 |          obejrzą.~- Panie Czarniecki, co o tym waszmość sądzisz? -
1099 II,17 |       szczęście! Ej, ojcze kochany, i co za różnica! Dawniej człek
1100 II,17 |               przyszło nałożyć głową, co mi się nie widzi, powiedzcie
1101 II,17 |             muszę zaraz w bok pyżgać, co siły w nogach, i ubiegłszy
1102 II,17 |            fałszywych doniesień. Bądź co bądź, był to z ich strony
1103 II,17 |            przykrzył sobie w fortecy. Co dzień też z utęsknieniem
1104 II,17 |                  Wie wasza wielebność co? - poszepnął Czarniecki -
1105 II,17 |          wiechę gorzałki się napić... Co za fantazja w tym człeku!
1106 II,17 |               miecznik sieradzki.~- A co tam? - spytał.~- Babinicz
1107 II,17 |        kolubrynę rozsadzać.~- Jak to? Co?~- Wziął kiszkę z prochem,
1108 II,17 |           murach. Załoga nie wiedząc, co się stało, chwyciła za broń.
1109 II,17 |           krzyżować jak błyskawice.~- Co się stało?~- Szturm!~- Działo
1110 II,18 |                           ROZDZIAŁ 18~Co tedy działo się z panem
1111 II,18 |               zaraz im się przysłuży! Co to będzie, jak ona się dowie
1112 II,18 |         wszystkich jego hazardach?... Co ona sobie pomyśli? Pomyśli
1113 II,18 |              gdzie jest, dokąd idzie, co zamierza czynić, i począł
1114 II,18 |           tracąc minuty, wzdłuż rowu, co sił w nogach, nie bardzo
1115 II,18 |             przy takich obrońcach?... Co waćpan myślisz? poddadzą
1116 II,18 |          Andrzej pomyślał, że po tym, co uczynił, i wobec bliskiej
1117 II,18 |        otoczyli ich zaraz, wypytując, co by to za jeden był ów Kmicic,
1118 II,18 |               niepowetowaną szkodą.~- Co wasza dostojność zamierzasz
1119 II,18 |              Kalińskiego pójdą sobie, co najmniej, precz tego samego
1120 II,18 |               mnie go darował.~- A ty co z nim uczynisz?~- A ja...
1121 II,18 |         nazwiska, więc go nie znałeś. Co masz przeciw niemu?~- Poznałem
1122 II,18 |           życiu mnie nie znieważył.~- Co ci uczynił? Kuklinowski
1123 II,18 |          pewnym akcentem pogardy:~- A co pan Kuklinowski zamierza
1124 II,18 |               Komu się nie podoba to, co z jeńcem uczynię - rzekł -
1125 II,18 |        przeznaczeniu, że nie słyszał, co do niego mówił Kuklinowski;
1126 II,18 |               smołą. Żołnierz skoczył co tchu w koniu i po kwadransie
1127 II,18 |        podszedł ku niemu i rzekł:~- A co, panie Kmicic?... Mówiłem,
1128 II,18 |                odrzekł Kuklinowski.~- Co za sprawa? kiej diabeł?~-
1129 II,18 |              pogawędzimy jeszcze!~- A co z jeńcem uczynić? - zapytał
1130 II,18 |              Kmicic zdołał zrozumieć, co się dzieje, pojawiły się
1131 II,18 |         zawziętość i chęć zemsty. To, co czynił teraz, było szaleństwem,
1132 II,18 |           dolegał mu okrutnie, tak że co chwila mimo woli chwytał
1133 II,18 |              Trzymać się w gotowości. Co przy Kuklinowskim znajdziecie,
1134 II,18 |           rozmowa:~- To ty, Kiemlicz? Co, u pioruna! czyś się wściekł,
1135 II,18 |              oficer nie wyjeżdżał!... Co to jest?~- Oficer tu czeka
1136 II,18 |         miłością zminął, więc czeka~- Co to wszystko znaczy?... A
1137 II,19 |         świętego miejsca.~Miller czuł co dzień wzrastający opór;
1138 II,19 |                Wszyscy czekali na to, co powie Miller; on zaś kazał
1139 II,19 |             teraz tu, i namyślam się, co z nią uczynić.~- Stąd zapewne
1140 II,19 |             Po chwili zakrzyknął:~- A co jego królewska mość powie,
1141 II,19 |                   Po chwili znów:~- A co my poczniem?... Zębami tej
1142 II,19 |             się chlubić. Wszystko to, co się pod tą twierdzą dzieje,
1143 II,19 |        wezwałem. Obradujcie więc... i co większością na radzie postanowimy,
1144 II,19 |          każdy z panów mówi szczerze, co myśli. Wszystkim nam o dobro
1145 II,19 |           szczerzej mówisz od innych, co myślisz, bo reputacja pańska
1146 II,19 |              wcale inna rzecz.~- Więc co pan teraz radzisz?~- Teraz
1147 II,19 |          zebrali!~- Czy masz waszmość co, prócz czczych wyrzutów,
1148 II,19 |       Kuklinowski nie żyje!~- Jak to? Co waść mówisz? Co się stało? -
1149 II,19 |               Jak to? Co waść mówisz? Co się stało? - spytał Miller.~-
1150 II,19 |       Sadowski.~- Pokazał ten Kmicic, co umie! - odrzekł książę Heski. -
1151 II,19 |              Polakom, gdy nam mówili, co to za ptak; myśleliśmy,
1152 II,19 |              Kuklinowski czyni z nim, co chce... Chodziło mi jeno
1153 II,19 |                Myślę: czary, omam czy co?... Dopiero jakem zobaczył
1154 II,19 |       milczenia.~Wszelkie podejrzenie co do udziału Zbrożka zgasło
1155 II,19 |            począł trzeć ręką czoło. - Co nam z tego? - rzekł Miller -
1156 II,19 |    zabudowania na drodze i po polu.~- Co to za ludzie? - spytał Zbrożka
1157 II,19 |               przeciw Jasnej Górze.~- Co on mówił? - spytał Miller.~
1158 II,19 |             otoczą, zwłaszcza po tym, co uczynił.~- I co wskóra? -
1159 II,19 |               po tym, co uczynił.~- I co wskóra? - pytał Miller.~-
1160 II,19 |                sześć razy tyle ludzi, co my... Ani jeden transport
1161 II,19 |       wzdrygnął się i rzekł:~- Zakryj co prędzej! Straszne! Straszne!~
1162 II,19 |          trzeci - bo pokazuje się, że co prawią o tych prochach,
1163 II,19 |              uczyniono jej nic złego. Co więcej, Miller, pragnąc
1164 II,19 |            ognia, tak każdy wiedział, co mu czynić należy, że bez
1165 II,19 |             stoi! - dodał Sadowski.~- Co nam pozostaje?~- Hańba...~-
1166 II,19 |           odstąpił i szedł do Prus.~- Co nam pozostaje?... - powtórzył
1167 II,19 |               ale mają go dość i oni. Co wasza dostojność o tym myśli?~
1168 II,19 |            oficerowie zgromadzili się co do jednego, aby wysłuchać
1169 II,19 |                rozmawiając z cicha.~- Co waszmość myślisz? zgodzą
1170 II,19 |             się tak straszliwego bądź co bądź niebezpieczeństwa za
1171 II,19 |         przerwał im dalszą rozmowę.~- Co to jest? strzały z fortecy?! -
1172 II,19 |                 Biją się w środku czy co?! - wołał Miller - nie rozumiem!~-
1173 II,19 |              potrzebował objaśnienia, co znajdowało się w chustce,
1174 II,20 |             Kiemlicz panu Andrzejowi, co słychać w Rzeczypospolitej,
1175 II,20 |              mówił stary Kiemlicz - a co dawniej żołnierze gardłem
1176 II,20 |     eksperiencji żadnej nie mają, ale co w góry za nimi kilka partii
1177 II,20 |          stłumiwszy jęk - gadajże mi, co się z Radziwiłłem dzieje?
1178 II,20 |           rzekł stary - tyle ja wiem, co ludzie gadają, a Bóg wie,
1179 II,20 |           Kmicica i sam nie wiedział, co ma myśleć. Przecie wiadomo
1180 II,20 |        jechali dalej w milczeniu.~- A co się dzieje z księciem koniuszym? -
1181 II,20 |             tylko pokazał, wszyscy by co do jednego człeka przy nim
1182 II,20 |             miłość! ja wiem tylko to, co ci żołnierze mówili, którzy
1183 II,20 |            jasnogórskimi obłowić. Ale co zacni żołnierze, to tylko
1184 II,20 |           powtarzać, o której dopiero co była mowa - jednakże odpowiedział:~-
1185 II,20 |               się pono trochę dworzan co wierniejszych zostało.~Kmicica
1186 II,20 |         radziwiłłowskich losów i tym, co się przez cały czas jego
1187 II,20 |          pokochało jego serce, i tym, co się z nią stało - że po
1188 II,20 |        pierwszej chwili, że wszystko, co tej nocy przeszedł, to był
1189 II,20 |              w zamieszaniu nabyć. To, co w swoim czasie mówił cesarskiemu
1190 II,20 |           elektor, zaniechawszy boju, co prędzej na układy się zgodził.~
1191 II,20 |         pobudowano stałe szubienice i co dzień ubierano je nowymi
1192 II,21 |           chciał dać świadectwo temu, co widziały jego oczy, a czuło
1193 II,21 |                 Chyba waść żartujesz? Co tam? co słychać? Broniże
1194 II,21 |               waść żartujesz? Co tam? co słychać? Broniże się jeszcze
1195 II,21 |       Kazimierza ożywiła się nagle.~- Co? gdzie? kto jest? - spytał.~-
1196 II,21 |             Złoty gość!... Bodaj tacy co dzień przybywali; ale pozwólcieże
1197 II,21 |          Najświętszej Panny, na które co dzień własnymi oczyma patrzyliśmy.~
1198 II,21 |          pilno było, więc odrywał się co chwila od posiłku i powtarzał:~-
1199 II,21 |                  A jeżeli coś powiem, co na pochwałę wypadnie, Bóg
1200 II,21 |         musiał ostygnąć.~- To sztuka, co swego nie daruje! Więcej
1201 II,21 |         prawdę de publicis wydobyć.~- Co by tam mój chudopacholski
1202 II,21 |             od wojska, od tych nawet, co pod panem Zbrożkiem i Kalińskim
1203 II,21 |        uderzyły niektóre słowa w tym, co mówił Kmicic.~- Zawsze -
1204 II,21 |               i życie nasze, i nie na co innego, jeno na poprawę
1205 II,21 |               I to schodzi się z tym, co ów kawaler powiada - rzekł
1206 II,21 |               Bóg broni, żebym chciał co złego o tym szlachcicu mówić -
1207 II,21 |            kuligu... nie pomnę...~- I co z tego? - rzekł król.~-
1208 II,21 |             król - a potem w drogę, i co Bóg da!~- Bóg da powrót
1209 II,22 |              waszym dostojnościom, że co bądź ma nas spotkać, w tych
1210 II,22 |           zamku mieć będzie, kto wie, co pocznie, czego za swe usługi
1211 II,22 |               wam pokazuje!... Oto na co wam wyszły wasze sejmiki,
1212 II,22 |       królewskiej mości wola, to i po co zwłóczyć? Im prędzej, tym
1213 II,22 |        Szwedów nie nowina! Ledwie nie co dzień rozchodzi się wieść
1214 II,22 |              w zasadzce czyhającą, to co się stanie?~- Powiedziałem:
1215 II,22 |                Wreszcie niech będzie, co chce, od tego nie odstąpię!~
1216 II,22 |         najmniej narażeni będziemy.~- Co radzi pan... Babinicz, czy
1217 II,22 |      odpowiedzialność! Może mu zależy co na tym, byś wasza królewska
1218 II,22 |            twarzą w twarz, zapytał:~- Co waćpan rozumiesz przez te
1219 II,22 |              wysoko, gdyby...~- Gdyby co? - spytał patrząc na niego
1220 II,22 |            jego w zaścianku mieszkał, co jak widzę, nie jest, bo
1221 II,22 |              jakoś mu niesporo mówić, co robił przed oblężeniem Częstochowy?
1222 II,22 |           Szwedami - rzekł wreszcie - co znaczy trzysta dragonów!
1223 II,22 |            jeno tak gadał, jako inni, co mu się najlepszym wydało.
1224 II,22 |             znalazł się jeszcze taki, co by przeciwko własnemu królowi
1225 II,22 |       Babinicza - rzekł król - gdyż i co do jego nazwiska musiało
1226 II,23 |             była do jaskółki podobna, co obudziło tym większy podziw,
1227 II,23 |             potędze, nie wiadomo.~- A co? - pytał Tyzenhauza król -
1228 II,23 |               do Częstochowy uczynił, co tym łatwiej waszmość zrozumiesz,
1229 II,23 |       zatrzymały się, jakby niepewne, co dalej mają czynić.~- Ludzie!
1230 II,23 |        mordują!~- Stójcie na Boga!... co gadacie?... Skąd oni się
1231 II,23 |        stracił na chwilę głowę.~- Ot, co jechać w małej kupie! -
1232 II,23 |              przemknęli szybko.~- Ot, co by nas było spotkało, gdybyśmy
1233 II,23 |           nieprzyjaciel przed nami... Co nam czynić?~Wszyscy otoczyli
1234 II,23 |              trzech jeźdźców pomknęło co tchu w piersiach końskich.~
1235 II,23 |           uchodzić! Niech się stanie, co ma być, dosyć mi tego!~I
1236 II,23 |              rozeznać?~- Tyzenhauz! A co to takiego wielkiego wieziesz
1237 II,23 |         rozległ się w ciszy nocnej.~- Co to jest? - pytał zdumiony
1238 II,23 |       przekonał się, czyli to prawda, co ów kawaler i ów rajtar powiadają.~-
1239 II,23 |          panie! praktykowałem i to, i co lepszego! Niech wasza królewska
1240 II,24 |            nie Szwedy?!~- Gdzie? jak? co?... - poczęto pytać ze wszystkich
1241 II,24 |               teraz nie pomiarkowali, co to za jeden. Widząc dążącego
1242 II,24 |            przed pierwszą trójkę.~- A co za ludzie? - spytał po szwedzku,
1243 II,24 |           stary, stojąc nieco z tyłu, co chwila wsuwał rapier między
1244 II,25 |             Spisz. Tymczasem skoczyli co tchu w koniach jezdni dać
1245 II,25 |            się to stało.~I opowiadał, co w kraju słychać, jaki postrach
1246 II,25 |             się do Wojniłłowicza:~- A co więcej? Co więcej? Powiadaj!~-
1247 II,25 |         Wojniłłowicza:~- A co więcej? Co więcej? Powiadaj!~- Co wiem,
1248 II,25 |                Co więcej? Powiadaj!~- Co wiem, pewnie tego nie ukryję.
1249 II,25 |             pan Sapieha pod Tykocinem co dzień w siłę rośnie. Gorzeją
1250 II,25 |             książę wojewoda wileński. Co do hetmanów, ci się już
1251 II,25 |            wezbrało mu wdzięcznością, co chwila więc brał marszałka
1252 II,25 |         zdumiewał się głośno nad tym, co widział, i słyszano go,
1253 II,25 |            takiego nie było - rzekł - co by waszą królewską mość
1254 II,25 |              uderzyła w okna zamku.~- Co to jest? - spytał król.~-
1255 II,26 |          zdumiony król - dlaczego? po co?~- Tak, miłościwy panie,
1256 II,26 |            musiałem ludzi krzywdzić i co mi było potrzeba brać, w
1257 II,26 |            miłościwy panie! Chciałem, co prawda, Bóg widzi, chciałem...
1258 II,26 |               Sam już nie wiedziałem, co czynić, gdy nagle wojewoda
1259 II,26 |               w znacznej liczbie, ale co przedtem dobrych żołnierzów
1260 II,26 |             odkrył. Strach powtarzać, co mi rzekł... "Rzeczpospolitą
1261 II,26 |             Jakże się nie miało stać, co się stało!... Korony im
1262 II,26 |           trzeba, choćby rozerwać to, co Bóg złączył...~- Zdrętwiałem
1263 II,26 |           przeląkłem. Nie wiedziałem, co czynić... Czy Bogusława,
1264 II,26 |              tym, by cię nie ominęło, co należy. Przyjdą spokojniejsze
1265 II,26 |               będziesz zaciągał i ty, co i na pożytek ojczyźnie wyjdzie,
1266 II,26 |               królewskich.~- Na Boga, co czynisz? - zawołał król. -
1267 II,26 |           Święty Jerzy, patronie mój, co widzę?! - krzyknął spostrzegłszy
1268 II,27 |               królewskiego przybywały co chwila nowe zastępy. Cisnęli
1269 II,27 |              i szlachty.~Listy latały co dzień pomiędzy owymi panami
1270 II,27 |           Tyle się do niego szlachty, co najsłuszniejszych kawalerów,
1271 II,27 |               się znoszą, a tymczasem co dzień pułki ku nim razem
1272 II,27 |                  odpowiedział król.~- Co tam słychać?~- Mróz okrutny,
1273 II,27 |            zawołał Jan Kazimierz.~- A co o nich i gadać, miłościwy
1274 II,27 |            mówili, że żyje, i Bóg wie co powiadali; nie mając pewności,
1275 II,27 |         czytać i po chwili zawołał:~- Co słyszę! To jeszcze raz po
1276 II,28 |       nastąpić, czekać; zebrawszy zaś co znaczniejszych oficerów
1277 II,28 |             pod mą niebytność poddał, co być może, oświadczam waszmościom,
1278 II,28 |           chcę słuchać tych rozkazów, co czynię nie z żadnej kompasji,
1279 II,28 |             dając każdemu instrukcję, co ma pod jego niebytność czynić;
1280 II,28 |           Wołodyjowski i odparł:~- Za co by się tam która miała na
1281 II,28 |               i nie przygodzi mi się, co się dawniej przygodziło.~
1282 II,28 |            Nietajno było w wojsku, po co pan wojewoda witebski pojechał
1283 II,28 |   Częstochowie na odsiecz pójdziem. I co który Częstochowę wspomni,
1284 II,28 |            szable trzaskać.~- Bo i po co nas tu tyle chorągwi stoi,
1285 II,28 |    odpowiedział pan Stanisław.~- Aha! co? Mam głowę na karku?~- Wuj
1286 II,28 |               jakby szukając takiego, co by mu zaprzeczył.~- Ale
1287 II,28 |      zestarzał! Mości panowie! abyśmy co prędzej tego jaźwca z jamy
1288 II,28 |           sadze w kominach wyliżą, bo co było na kominach, to już
1289 II,28 |           władzę dawał, kto dufał, że co uczynię, to ku pożytkowi
1290 II,28 |            chcesz wojsko psować, tedy co powiem, że pierwszy na twoich
1291 II,28 |                Tykocina dostaniem, to co komu do tego, czego ja za
1292 II,28 |            czego ja za murami szukam. Co kto sobie ma ze mnie dworować,
1293 II,28 |               po razu i powtarzać to, co zawsze powtarzał, gdy ktoś
1294 II,28 |             ktoś o Anusi wspomniał:~- Co się z tym niebożątkiem dzieje?...
1295 II,28 |            poszła i dzieci wodzi...~- Co by miała iść! Zielona to
1296 II,28 |            ruszyć w pole. Dawajcie mi co najtęższych Szwedów, byle
1297 II,28 |        płonące na kominie, jeżeli się co jeszcze w którym zostało.~
1298 II,28 |               w murach cieplej... Ale co by tam Szwedów na strażach
1299 II,29 |             tam, na tamtej stronie... Co go tam czeka?~Włos jeżył
1300 II,29 |            Radziwiłł. Nie mógł pojąć, co to jest. Jakieś fale nieznane
1301 II,29 |             mury dochodziło wszystko, co się w oblężonej Rzeczypospolitej
1302 II,29 |         znalazł w nim ustęp głoszący, co następuje:~"Jeśliby W.W.
1303 II,29 |  Rzeczypospolitej restaurować pragną. Co się po mnie nie pokaże,
1304 II,29 |              mu na łokciach, bo tylko co był wrócił z murów, na które
1305 II,29 |             chwilą wychodził patrzeć, co się dzieje, i na których
1306 II,29 |              się dzieje, i na których co dzień szukał śmierci. Teraz
1307 II,29 |      zawziętość na Radziwiłła minęła, co nieboszczyk, to nieboszczyk!...
1308 II,29 |               otóż!... Hm! żeby mu to co pomogło, dałbym zresztą
1309 II,29 |            heretyk, ale i zdrajca. Ot co!~Tu pan Zagłoba zadarł głowę
1310 II,29 |               mi który Szwed, z tych, co się prochami wysadzili,
1311 II,30 |            razem z królem przyjechał, co dzień nadjeżdżały deputacje
1312 II,30 |         odbijały jako zwierciadło to, co się działo w całym kraju.~
1313 II,30 |             bliżej wielkiego ołtarza. Co chwila wojsko prezentowało
1314 II,30 |            pomoc do wypełnienia tego, co obiecuję.~Słuchało tych
1315 II,31 |            razem z królem przyjechał, co dzień nadjeżdżały deputacje
1316 II,31 |         odbijały jako zwierciadło to, co się działo w całym kraju.~
1317 II,31 |             bliżej wielkiego ołtarza. Co chwila wojsko prezentowało
1318 II,31 |            pomoc do wypełnienia tego, co obiecuję.~Słuchało tych
1319 II,32 |         Lwowie i nie godzi się mówić, co pospólstwo dokazywało z
1320 II,32 |                Nie zgadzano się tylko co do tego, czy książę wojewoda
1321 II,32 |           teraz był, tego nie wiem.~- Co o nim myślisz?~- Miłościwy
1322 II,32 |          stronę ową sprawę, powiadaj, co o tym człeku wiesz z jego
1323 II,32 |     opowiedział szczegółowo wszystko, co zaszło w Kiejdanach.~Jan
1324 II,32 |              razem, a teraz powiadaj, co wiesz więcej o Kmicicu?~-
1325 II,32 |            nastawać. Puściliśmy go... Co dalej czynił, nie wiem,
1326 II,32 |          odszedł. Bóg raczy wiedzieć, co to za człowiek... Łatwiej
1327 II,32 |            nie wiem, miłościwy panie, co mam myśleć... Jeśli to oszczerstwo,
1328 II,32 |                 Jeśli to oszczerstwo, co książę Bogusław powiadał...~-
1329 II,32 |        żółtymi wąsikami, nie wiedząc, co rzec, a król dodał:~- I
1330 II,32 |              którzy radzi usłyszą to, co mnie król jegomość powiadał.
1331 II,32 |             niewiast?...~- Zgaduję, o co chodzi - odparł zapłoniwszy
1332 II,33 |               nie bluźnij! - przerwał co prędzej mały pułkownik.~-
1333 II,33 |                  Już raz miałem i ot! co mi po niej ostało.~To rzekłszy
1334 II,33 |          opowiadać z wielkim zapałem, co od króla o Kmicicowych zasługach,
1335 II,33 |               więc nieprawda to jest, co książę Bogusław o tym kawalerze
1336 II,33 |              aby oną pannę skaptować, co my, zrozumiawszy zaraz,
1337 II,33 |         utkwiła oczy. Straszna rzecz, co się stało, gdy powiedział,
1338 II,33 |          Panna w złych rękach, nie ma co ukrywać, bo wedle tego,
1339 II,33 |               ukrywać, bo wedle tego, co o młodym księciu powiadają,
1340 II,33 |         powtórzę waszmościom jeno to, co oficyjerowie powiadali,
1341 II,33 |        prostego żołnierza, to powiem, co myślę: jeżeli tam pannę
1342 II,33 |            wasza mość nie masz tam po co jechać; jeżeli zaś nie,
1343 II,33 |            było ludzi niż poprzednio. Co chwila spotykali oddziały
1344 II,33 |              sobie przez tłumy drogę. Co chwila okrzyki - jadą! Jadą! -
1345 II,33 |          kubek do mnie podobny... Ale co tam przeszłe zbytki wspominać!~-
1346 II,33 |            nie mogło się oddziwić, bo co kierz, to jedna bestia leżała.~
1347 II,33 |           spojrzeń można było dociec, co się dzieje w duszach tych
1348 II,33 |           każdy miał przy tym szablę, co nie zawsze w wielkich czambułach
1349 II,33 |                 A tenże czambułek?... Co też król z nim uczyni?~-
1350 II,33 |             król może uczynić z nimi, co zechce, i pewnie ich panu
1351 II,33 |           dowodził? A ówże tłusty aga co będzie czynił?~- Jeśli nie
1352 II,34 |              wielką moc koni wyżywić. Co zaś do owego czambuliku,
1353 II,34 |           proszę, ale tyle mi na niej co właśnie na samym życiu zależy.
1354 II,34 |              mnie wstąpi na powrót, a co do Tatarów, to już ja sobie
1355 II,34 |               wosk ich ugniotę.~- Ale co ci tak pilno? Dokąd chcesz
1356 II,34 |          przykrywał i nie przykrył.~- Co jest wiernego wojska, to
1357 II,34 |             Tylży będzie cztery mile. Co nie mam dojść! - dojdę i
1358 II,34 |          nawet potrząsać jego rękoma, co mógł uczynić nie pospolitując
1359 II,34 |               odwożę pełnych dwa ten, co był na mnie, i jegomościn,
1360 II,34 |          jeden takowy dukacik!~- Albo co? i spytał rycerz.~- Bom
1361 II,34 |           Kmicic.~Chłopcy kopnęli się co duchu za drzwi; rycerz zaś
1362 II,34 |        niechaj patrzy i mnie da znać, co się tam dzieje.~Tu zawołał
1363 II,34 |            zdrowie majestatu nastaję, co jest łgarstwo psa godne!~-
1364 II,34 |          gdyby się zdarzyło, powiedz, co wiesz. A bacz na wszystko
1365 II,34 |            zaś liczył je i rozmyślał, co będzie można z taką potęgą
1366 II,34 |              złamał pieczęć i czytał, co następuje:~"Dowiadujemy
1367 II,34 |            wyimainujesz sobie waćpan, co tam pan Zagłoba wyprawiał,
1368 II,35 |          dowcipem, jeno go miał tyle, co na własną potrzebę. O godności
1369 II,35 |               którzy się kłaniają. Po co mi dworskie progi wycierać?
1370 II,35 |             obiedzie, iż prawdą było, co mówiono o łakomstwie Michała.
1371 II,35 |               i spytał półgłosem:~- A co to za firka ogoniasta?~-
1372 II,35 |          siedzi.~- Widzę to, widzę!~- Co tam waćpan widzisz!... On,
1373 II,35 |                 toś waść ze spiżu czy co?~- Nie! Jeno gdy kto waćpanu
1374 II,35 |              osiąść na koszu... Choć, co prawda, jeszcze w tej gruszce
1375 II,35 |          oczyma i mlasnął językiem.~- Co? marcepanik! Co?...~Lecz
1376 II,35 |           językiem.~- Co? marcepanik! Co?...~Lecz wnet spostrzegłszy,
1377 II,35 |        Myszykiszki, słowem, wszystko, co miał. Dalibóg, nie pamiętam...
1378 II,35 |               nie masz, a pan Sapieha co innego też ma na głowie.~-
1379 II,35 |           oczach, prędzej by dla niej co uczynił.~Kmicic spojrzał
1380 II,35 |        zdziwieniem na pana starostę.~"Co on w tym ma, że się chce
1381 II,35 |               Gdybym to znalazł kogo, co by ją w bezpieczeństwie
1382 II,35 |           Nastała chwila milczenia.~- Co? podjąłbyś się? - spytał
1383 II,35 |        waćpana gorzej ognia boją. No, co? podjąłbyś się?~- Hm! dlaczego
1384 II,35 |           zaczął:~- Ten pan Babinicz, co tu z Tatary przyjechał,
1385 II,35 |                 A kto zakochany, temu co innego w głowie. Grunt w
1386 II,35 |            bracie przenikliwe oczy.~- Co ty masz w tym, żeby ją stąd
1387 II,35 |              żeby ją stąd wyprawić?~- Co ja mam w tym? - mówił spuszczając
1388 II,35 |      spuszczając wzrok pan starosta - co mogę mieć? Nic!~- Janie!...
1389 II,35 |             pani siostro, ot, tak!... Co mnie do tego. Niechże jej
1390 II,35 |               nią spogląda!... A mnie co!... Wreszcie... bo ja wiem!
1391 II,36 |             eskortę. Słuchajże teraz, co ci powiem: oto mi do Krasnegostawu
1392 II,36 |            niczego się nie domyśla.~- Co mnie może spotkać? - mówił -
1393 II,36 |                Wtem nadstawił ucha.~- Co to? - zapytał oficera dowodzącego
1394 II,36 |           przy koźle kolaski, czytał, co następuje:~"Mości, a mnie
1395 II,36 |       wysadziła głowę przez okno.~- A co tam? - spytała.~- Nic! pan
1396 II,36 |                Jak to "jazda"?~- A po co dłużej w lesie stać? - spytał
1397 II,36 |             jakowyś rozkaz.~- A waści co do tego! Odebrałem i właśnie
1398 II,36 |          Jazda! - powtórzył Kmicic.~- Co tam? - spytała znów Anusia.~-
1399 II,36 |            aby oficer wyznał, iż wie, co jest w rozkazie; okazało
1400 II,36 |                  Wasza miłość uczyni, co zechce, bo z przemocą nie
1401 II,36 |              okazał, że wiesz z góry, co jest w rozkazie, i nie przeciwił
1402 II,36 |          Anusi, która nie rozumiejąc, co się wokoło niej dzieje,
1403 II,36 |               panna spokój, dla Boga! Co to znowu!.. - krzyknął. -
1404 II,36 |              mniemała!"~- Ej, Oleńka, co ja dla ciebie cierpię! -
1405 II,36 |            też, iż klął po francusku, co czynił tylko wówczas, gdy
1406 II,36 |          całkiem i sam przekonany, że co się stało, stało się z jego
1407 II,37 |          Babinicz zaciągać mogę.~- Po co ci zaciągi, skoro masz Tatarów?~-
1408 II,37 |              siła nie zawadzi.~- A za co banit?~- Pod czyją komendę
1409 II,37 |               całą swą energią, jak i co się zdarzyło, jako Radziwiłłom
1410 II,37 |           uczynić dla króla wszystko, co było i co nie było w jego
1411 II,37 |             króla wszystko, co było i co nie było w jego mocy.~-
1412 II,37 |                Fortuna pańska, nie ma co mówić, ale chociaż wojna
1413 II,37 |          wiśnia - odrzekł Kmicic. - A co mi tam... Kazali wieźć,
1414 II,37 |              to jej muszę przyznać. A co do kolek, mniemam, że by
1415 II,37 |             Kmicic opowiedział, jak i co było. Dopieroż hetman począł
1416 II,37 |            imainujcieże sobie, iż to, co książę Bogusław rozpuścił:
1417 II,37 |              zdrowia nie wypito. Lecz co prawda, odzywały się bardzo
1418 II,38 |          Babinicz zaciągać mogę.~- Po co ci zaciągi, skoro masz Tatarów?~-
1419 II,38 |              siła nie zawadzi.~- A za co banit?~- Pod czyją komendę
1420 II,38 |               całą swą energią, jak i co się zdarzyło, jako Radziwiłłom
1421 II,38 |           uczynić dla króla wszystko, co było i co nie było w jego
1422 II,38 |             króla wszystko, co było i co nie było w jego mocy.~-
1423 II,38 |                Fortuna pańska, nie ma co mówić, ale chociaż wojna
1424 II,38 |          wiśnia - odrzekł Kmicic. - A co mi tam... Kazali wieźć,
1425 II,38 |              to jej muszę przyznać. A co do kolek, mniemam, że by
1426 II,38 |             Kmicic opowiedział, jak i co było. Dopieroż hetman począł
1427 II,38 |            imainujcieże sobie, iż to, co książę Bogusław rozpuścił:
1428 II,38 |              zdrowia nie wypito. Lecz co prawda, odzywały się bardzo
1429 II,39 |               z całą zaś siłą ruszać, co pary w koniach, ku Czarnieckiemu
1430 II,39 |          Sapieha zaś czuł, że czynił, co należało, i postępował roztropnie.
1431 II,39 |               w chwilę później pędził co koń wyskoczy ku Rokitnu.~
1432 II,39 |           waży, ale gdy zaś przed się co weźmie, to dokona, a gdy
1433 II,39 |              dostrzeżony.~Oficerowie, co doświadczeńsi, bardzo podziwiali
1434 II,39 |             postanowił cofać się. Ale co znaczyło to cofanie? Czy
1435 II,39 |        hetmanowi. Zeznania petyhorców co do liczby wojsk Bogusławowych
1436 II,39 |          przyjeżdżała z wiadomościami co chwila do sapieżyńskiego
1437 II,39 |            Oskierko sam nie wiedział, co sądzić. Tymczasem upłynął
1438 II,39 |              Sapieha wyszedł obaczyć, co się dzieje.~Tymczasem towarzysze
1439 II,39 |           dzikie wrzaski tatarskie.~- Co to za ludzie? - spytał hetman.~-
1440 II,39 |                Książę nie rozumiejąc, co się stało, jął głowę tracić
1441 II,39 |               nieostrożnych chwytali, co się zaś obóz zdrzymnął,
1442 II,39 |      desperacji przywiedzion nie wie, co ma począć, gdzie iść i jako
1443 II,39 |               z dwiema armatami, alem co większe potopić musiał.
1444 II,39 |         niemiło. Ot! ten sam proceder co z Chowańskim, jeno Chowański
1445 II,40 |               Nie mogę wymiarkować, o co księciu chodzi... Poddajecie
1446 II,40 |          bitwą pokładą. Powiem waści, co powtarzał Chmielnicki: "
1447 II,40 |             Wasza dostojność, powiem, co mam w sercu: nienawidzi
1448 II,40 |             głodu wam pada, nie macie co jeść, nie wiecie, gdzie
1449 II,40 |           mierzyć się z nami możecie. Co się owej panny tyczy, nie
1450 II,40 |              czyniąc. Waść zaś gadaj, co jeszcze masz do powiedzenia,
1451 II,40 |             ty ich miłujesz. Uczynię, co mogę. Napiszę do księcia,
1452 II,40 |         Kmicic porwał się za głowę.~- Co on tam dba o jeńców, nie
1453 II,41 |              Sapiehy?~- Tak jest.~- A co tam pan Sakowicz porabia?~-
1454 II,41 |         książęcej mości nie chcę.~- A co mi za niego dajesz?~- Samego
1455 II,41 |             Za tego człowieka ja...~- Co ty?~- Zemsty poniecham.~-
1456 II,41 |               z takowych niedźwiedzi, co to same strzelca szukają.~-
1457 II,41 |               iż nie rozeznaje wcale, co się z nim dzieje, i że energia
1458 II,41 |             dlatego najciekawsi byli, co się z nim stanie. Orszak
1459 II,41 |             dawnom to chciał uczynić, co teraz czynię.~- Nie pożałujecie!~-
1460 II,42 |      hetmanowi i panu Oskierce, jak i co się stało, oni zaś słuchali
1461 II,42 |            Wasza miłość! - rzekł.~- A co powiesz, stary?~- Przyszedłem
1462 II,42 |                Tatarzy nie wiedzieli, co czynić, gdy nagle spostrzegli,
1463 II,42 |               rękoma czoła, patrzyło, co za lud nadjeżdża.~Wtem na
1464 II,42 |           księdza Kordeckiego, na to, co mu Wołodyjowski o Skrzetuskim
1465 III,1 |            Rzeczypospolitej wszystko, co żyło, siadało na koń, Karol
1466 III,1 |           więc prawie nie mógł pojąć, co się stało, skąd te siły,
1467 III,1 |             niewidzialnym pozostając? Co uczynisz, jeśli koniom nie
1468 III,1 |          zepchnięto Szwedów ku Wiśle, co widząc Duglas pospieszył
1469 III,1 |            poznał zaraz kapitana.~- A co nowego, Freed? - spytał. -
1470 III,1 |                 Stało się wedle tego, co marszałek Wittenberg przewidywał -
1471 III,1 |         chwalą. Wasza królewska mość! co mi kazał Czarniecki powtórzyć,
1472 III,2 |             broni należytej, przeto i co do Zamościa dobrej był myśli.
1473 III,2 |               królowi dawał objaśnień co do pana starosty kałuskiego.
1474 III,2 |                gdy same go szukały... Co do tytułów, sam słyszałem,
1475 III,2 |              w moim Zamościu miewał." Co prawda zresztą, to nie on
1476 III,2 |           Sapieże nie wypadało pytać, co by takiego było, spojrzał
1477 III,2 |   musielibyśmy je dopiero sprowadzać, co gdy roztopy nastąpią, stanie
1478 III,2 |             wynosił, darami obsypał i co dzień u stołu swego sadzał.~
1479 III,2 |               zajęte były czym innym. Co dzień podjazdy dawały znać,
1480 III,2 |               incomparabilis nazywał. Co dzień tedy przy stole wszyscy
1481 III,2 |             oleum się znajduje, przez co i w głowie jedzącemu go
1482 III,2 |         rzecze na to Zagłoba - trzeba co najwięcej wina pić: oleum,
1483 III,2 |             Pan starosta zrozumiał, o co chodzi, rozochocił się i
1484 III,2 |          rozochocił się i zaraz kazał co najlepszych win przynieść.
1485 III,2 |         biorąc się w boki. - Ba! fiu! Co mnie tam ! Hę? Kogo w gości
1486 III,2 |          proszę, temu drzwi otwieram! Co? ha!~Tu pan starosta zaczął
1487 III,2 |              rubaszną niedbałością:~- Co mi tam! On pan w Szwecji,
1488 III,2 |              polonus sum, nic więcej, co? Alem u siebie. Ja Zamoyski,
1489 III,2 |           Maksymilian był austriacki, co? Idzie, a niech idzie...
1490 III,2 |        Zamościa dość, ale go nie dam, co?~- Miło, mości panowie,
1491 III,2 |               po wojnie przyjedziesz, co?~- Daję...~Długo jeszcze
1492 III,2 |               zawołał Wołodyjowski. - Co tam?~- Łunę z wałów widać.
1493 III,3 |      pozłocistym buzdyganem w ręku, i co chwila pytał:~- A co, nie
1494 III,3 |                i co chwila pytał:~- A co, nie widać jeszcze?~I klął
1495 III,3 |             stronę i znowu pytał:~- A co? Nie widać?~Tymczasem trudno
1496 III,3 |             samą fantazją, i wiadomo, co z tego wypadło.~- Zamość
1497 III,3 |           słowy i pochwałą starosta - co? będę z nimi robił ceremonie
1498 III,3 |              nimi robił ceremonie czy co?~- Pozwól, wasza dostojność,
1499 III,3 |               omylił jego nadzieję... Co najwięcej, mimo tego, co
1500 III,3 |              Co najwięcej, mimo tego, co mu poprzednio mówiono, spodziewał