Tom, Rozdzial
1 I,6 | młodości brali udział w walce. Jednakże z Kmicicowych ludzi nie
2 I,6 | Prawo musiało go potępić.~Jednakże od wyroków do ich wykonania
3 I,10 | dostatkach zakochanych.~Jednakże zasobna i wojną dotąd nie
4 I,10 | pożegnał rotmistrza.~Skrzetuski jednakże do połowy tylko miał słuszność
5 I,10 | stronę musi paść zwycięstwo?~Jednakże szlachty ściągało się coraz
6 I,10 | oni na pospolite ruszenie, jednakże nigdy nie zajmowali naczelnych
7 I,10 | pilnych spraw, wziął permisję.~Jednakże zły przykład podziałał -
8 I,10 | uspokoiło nieco wzburzonych. Jednakże długo jeszcze zrywały się
9 I,10 | wieczorem do pana wojewody; ten jednakże odrzekł, iż to jest wszystko
10 I,11 | znacznie od wojny odwykła. Jednakże gdyby się wódz był znalazł,
11 I,17 | niedżdżysta, była bardzo ciemna. Jednakże po niejakim czasie żołnierz
12 I,17 | opinię ludzką?~- Może.~- Jednakże dziw, jak to jest zawzięty
13 I,18 | spokojnie, w stronę drogi.~Jednakże z szeregu wysunął się oficer
14 I,19 | radziwiłłowskich wymknąć się mogli - jednakże spełnił wszystkie rozkazy
15 I,20 | straszną sławę na całej Żmudzi.~Jednakże jątrzyło ich to lekceważenie.~
16 I,22 | treść pisma. Pierwszy list jednakże nie zwiastował widocznie
17 I,23 | Szwecją tutaj w Kiejdanach, jednakże za stronnika ich nie uchodzi.
18 I,25 | ubierała nimi sosny przydrożne, jednakże łatwo było w lasach natknąć
19 I,26 | nudź mnie!~Umilkli obaj.~Jednakże ze słów Kmicica ukazywało
20 I,26 | a oczy miał przymknięte. Jednakże od czasu do czasu rzucał
21 II,1 | przytomności już nie stracił; jednakże o nic nie pytał, jak gdyby
22 II,1 | jezdnymi.~Wieczór był chłodny, jednakże gorączka poczęła widocznie
23 II,1 | wydawały się zupełnie świeże. Jednakże konie zapadały do kolan
24 II,1 | spory gąsiorek gorzałki.~Jednakże sam z lekka się tylko zakropił
25 II,2 | łopotać, jakoby dziki szły, jednakże łopot ów im był bliższy,
26 II,2 | przez Kozaków pobranych, jednakże zaraz zakrzątnął się; zagniótł
27 II,6 | radziwiłłowskich. Natomiast marniały. Jednakże listy pana Wołodyjowskiego
28 II,9 | podtrzymując ich dobry humor. Jednakże i owo upodlenie miało swoją
29 II,11 | na cudzoziemca wyglądał, jednakże wszedłszy do karczmy przemówił
30 II,13 | okrzykiem: "Nie ma Szweda!" Jednakże rzemieślnicy zwozili cały
31 II,13 | goście, udzielić wam możemy? Jednakże, ponieważ pytacie nas, wielebni
32 II,13 | postrach księżom walić kazał. Jednakże początek był dany.~Ksiądz
33 II,14 | jenerał więcej niż dział - jednakże chcąc się podroczyć, a może
34 II,15 | pozostawały tylko armaty. Jednakże przez noc trwało zawieszenie
35 II,15 | podkradający się do owczarni.~Jednakże czasem kosa o kosę zabrzękła,
36 II,15 | nagłe niebezpieczeństwo. ~Jednakże myśl szybka jak błyskawica
37 II,15 | otwarło całą klatkę piersiową. Jednakże ranny zachował nawet przytomność.
38 II,16 | starszych zostały wzmocnione, jednakże zgubny posiew owego sprzedawczyka
39 II,16 | rozmaitymi miastami prowadził, jednakże biło mu serce niespokojnie,
40 II,16 | Polaków Szwedom służących; jednakże wspomniał na niedawne gniewy
41 II,16 | trudno ich było dojrzeć. Jednakże przy bramie spotkał Kmicic
42 II,18 | chełpliwość owładnęła go zupełnie.~Jednakże mimo tych myśli nie zapomniał,
43 II,19 | rozum po prostu przechodzi. Jednakże radzić trzeba... Po to waćpanów
44 II,19 | był obecny przy katuszy, jednakże zeznań żadnych z męczennika
45 II,20 | podpisane przez Millera, jednakże żołnierzy, nawet zaopatrzonych
46 II,20 | której dopiero co była mowa - jednakże odpowiedział:~- Oblężon
47 II,24 | niebezpieczeństwo minęło; jednakże górale twierdzili, że jakieś
48 II,24 | ziemi i leciał przez ręce. Jednakże na widok króla przytomność
49 II,27 | posły i listy napracowali; jednakże nie mogąc w niej brać osobistego
50 II,29 | tykocińskimi, w obozie Sapiehy, jednakże trwał wiernie przy dawnym
51 II,36 | bezpieczeństwo jest groźne.~Jednakże nie od razu przezwyciężyła
52 II,36 | moc pana starosty wpadła. Jednakże mówić otwarcie nie śmiał,
53 II,37 | to nieprawda!~- Januszowi jednakże Kmicic pomagał dobrych kawalerów
54 II,38 | to nieprawda!~- Januszowi jednakże Kmicic pomagał dobrych kawalerów
55 II,41 | otwór na usta był przecięty.~Jednakże dostrzegł książę worek,
56 II,41 | dalej w pobliżu lektyki. Jednakże nie mógł odzyskać spokoju.
57 II,41 | zakomenderował Głowbicz.~Jednakże człek w kożuszku przechylił
58 III,9 | zdobycia, a łatwy do obrony. Jednakże tylko przezeń można się
59 III,9 | przed całą armią bronić.~Jednakże Wąsowicz coraz potężniej
60 III,15| zaraz wprawdzie się uciszył, jednakże wieść podziałała uspokajająco.
61 III,15| tryumfu.~Radował się i król, jednakże myśl, że nie mógł w zupełności
62 III,16| osoby księcia Bogusława, jednakże nie wszystko wiedział i
63 III,16| fraucymeru wyrozumiała, jednakże nie mogłaby ścierpieć, aby
64 III,16| aczkolwiek przemocą narzucił, jednakże szczerze i prawdziwie po
65 III,19| potem odzyskał przytomność, jednakże trząsł się, dygotał, podskakiwał
66 III,23| władza jego zmaleć musi, jednakże tracił coraz bardziej nadzieję,
67 III,23| człowiekiem niezrównanej odwagi, jednakże przed Babiniczem czuł on
68 III,24| Brandenburczyków większej, jednakże sześć tysięcy bitnego ludu
69 III,24| współzawodniczyli ze sobą, jednakże doświadczony Duglas o tyle
70 III,25| Brandenburczyków większej, jednakże sześć tysięcy bitnego ludu
71 III,25| współzawodniczyli ze sobą, jednakże doświadczony Duglas o tyle
72 III,30| bardzo i chciał zginąć. Jednakże bitwa, poczęta w Androniszkach,
|