Tom, Rozdzial

 1  I,3  |            więcej: pocałunki czy ta jazda zaczarowana?~I lecieli dalej,
 2  I,3  |             szumna, szalona, jako i jazda była szalona. Kmicic począł
 3  I,5  |    otrząsnąć się z niepokoju szybką jazdą, zwrócił się więc do żołnierzy
 4  I,10 |         przed nim prezentując broń, jazda z dobytymi rapierami, działa
 5  I,10 |    nieprzyjaciół oswoić.~Szła z nim jazda dość ochotnie, bo harce
 6  I,15 |           Zagłobę - twój to pomysł: jazda do tego zdrajcy! Bodaj was
 7  I,15 |             widzę! Kmicic! Kmicic z jazdą wali przez bramę!~- Po czyjej
 8  I,15 |          kim? Po kim?~- Po Węgrach! Jazda rozbiła ich, tratuje, siecze!
 9  I,16 |           miasta, gdzie ich ścigała jazda. Wyłowiono jeszcze wielu,
10  I,17 |              wtrącił Stankiewicz. - Jazda, choć wspaniałą czyni postać,
11  I,17 |      kurzawa szybko się porusza. To jazda, to nasi!~- Nasi, nasi! -
12  I,18 |            jaka tam piechota, ale i jazda doskonała!~Zagłoba uderzył
13  I,19 |            Kiejdanami stał Kmicic z jazdą, piechotą i armatami. Wiedział
14  I,19 |             białymi kłami.~Lecz gdy jazda Kmicicowa nadeszła, hetman
15  I,19 |            piechotę i ruszył z całą jazdą. ~Przybywszy do Kiejdan
16  I,23 |             mu - i komendę nad całą jazdą. Kmicic wyjeżdża.~Przez
17  I,25 |           kozły muszkiety na rynku; jazda pozsiadała już z koni i
18  I,25 |          aby się gotowano do drogi. Jazda dociągała popręgów u siodeł
19 II,1  |      znaleźć.~- To jedźmy śladem.~- Jazda!~Soroka wskoczył znowu na
20 II,14 |             rozpoznać. Naprzód szła jazda, za nią czworoboki piechoty;
21 II,14 |             od całości oderwała się jazda i szła kłusem, kolebając
22 II,14 |      ludności wypędzono z folwarku; jazda uderzyła na nią i rozegnała
23 II,36 |            do woźnicy i rajtarów:~- Jazda! Lecz oficer dowodzący rajtarami
24 II,36 |          czym do Kmicica:~- Jak to "jazda"?~- A po co dłużej w lesie
25 II,36 |          właśnie dlatego rozkazuję: jazda!~- Stój! - zawołał oficer.~-
26 II,36 |           Stój! - zawołał oficer.~- Jazda! - powtórzył Kmicic.~- Co
27 II,36 |           wygodna i czy zbyt szybka jazda nie nuży.~Ona odpowiadała
28 II,37 |              podsycone nowym ludem. Jazda, zwłaszcza niektóre jej
29 II,38 |              podsycone nowym ludem. Jazda, zwłaszcza niektóre jej
30 II,39 |         Piechoty bardzo moderowane. Jazda ruszyła naprzód, prowadząc
31 II,39 |             się przeciągle, po czym jazda i piechota zaczęły wysypywać
32 II,39 |          chorągwią bardzo sprawnie. Jazda pośpiewywała godzinki, a
33 II,39 |   muszkietników. Innych brała lekka jazda; lecz już za daleko się
34 II,41 |         ustawić organki i piechotę. Jazda zajmowała sam Janów, gościniec
35 II,42 |         odrzekł poważnie Tatar.~- A jazda Bogusławowa stoi przeciw
36 II,42 |          kroku. Potem zasię wypadła jazda i zajechała go z boku. On
37 II,42 |         przed się w pole, na którym jazda ucierała się z wolentarzami.~
38 II,42 |         piechurowie poszli pod nóż. Jazda, w której dużo było swoich
39 III,1 |           lasem stała także jakowaś jazda. Otoczono nas wedle Krasiczyna,
40 III,1 | nieporównanych, jako to u nich bywa jazda.~- To te same pod Gołębiem
41 III,2 |      grzeczne, ale jazdy im brak.~- Jazda tylko w gołym polu potrzebna,
42 III,4 |         wiedząc, że w ręcznej walce jazda szwedzka nawet wolentarzom
43 III,4 |        wysoki brzeg Sanu. Piechota, jazda, artyleria pomieszały się
44 III,6 |         poszli dalej, a ostała jeno jazda, a jeden śpi u dobrodzieja,
45 III,7 |       wielkich nie mamy; trudno, by jazda na mury się darła.~Na to
46 III,8 |          nas zaś nic to. Po staremu jazda w dym kupą chodzi i szablami
47 III,9 |       jadowity", że żadna w świecie jazda zdzierżyć mu w równej sile
48 III,9 |   zwichrzeniu. Artyleria, piechota, jazda, pomieszane ze sobą, uciekały
49 III,10|          popłynęła szmagami, a on z jazdą poszedł po Przywiślu ku
50 III,11|             pole; z piechurami szła jazda, wytaczano nawet działa
51 III,11|         błońskim, aby owa posiłkowa jazda i wozy z żywnością mogły
52 III,12|           Buga, gdzie Bogusław całą jazdą dowodzi - odrzekł Zagłoba.~-
53 III,13|           Buga, gdzie Bogusław całą jazdą dowodzi - odrzekł Zagłoba.~-
54 III,15|            Ukazała się więc naprzód jazda, której było niewiele, zwłaszcza
55 III,24|            gdy pozna, że nie z samą jazdą, ale i z piechotą ma do
56 III,24|            Tatarów uchronić.~- Taka jazda, jak tatarska, by i największymi
57 III,25|            gdy pozna, że nie z samą jazdą, ale i z piechotą ma do
58 III,25|            Tatarów uchronić.~- Taka jazda, jak tatarska, by i największymi
59 III,27|            ani szwedzka, ani pruska jazda nie mogła dotrzymać litewskiej
60 III,27|            nie łudzili się, aby ich jazda mogła długo wręcz wytrzymać
61 III,27|              Izraela nie masz, bo z jazdą go wysłano, ale Bogusław
62 III,27|    zwłaszcza że od czoła gna na nią jazda litewska.~- Hassun-bej przedostał
63 III,27|            olbrzymia kupa, w której jazda miesza się z piechotą. Ludzie
64 III,27|      zrzucają odzież, ciskają broń. Jazda prze ich, tnie, gniecie,
65 III,28|        zbrojna była w kosy i widły; jazda stanowiła zbieraninę zamożniejszej
66 III,28|       kierunku Krakinowa; sam zaś z jazdą ruszył w dwa dni później,
67 III,29|        obsadził kołowrót, sam zaś z jazdą stanął nieco z tyłu poza
68 III,29|             więc podjechawszy nieco jazda owa puściła zaraz w skok
69 III,29|  nieprzyjaciel nie mógł nic wskórać jazdą. Co chwila rozpuszczał konie,
70 III,29|            już bronić nie potrzeba; jazda stoi czas jakiś w takim
71 III,29|    odpowiadają chórem głosy.~I cała jazda zawróciwszy się wypuszcza
72 III,29|       śpiewy i wrócił pan miecznik. Jazda na spienionych od pogoni