Tom, Rozdzial
1 I,1 | się ważył? Jam na wszystko gotów, taka już we mnie natura!~-
2 I,7 | to szalony człek! On to gotów uczynić.~Nagle panu Wołodyjowskiemu
3 I,7 | gołymi rękoma...Już, już był gotów do skoku, już pan Wołodyjowski,
4 I,10 | przykładem króla zdradzić gotów.~ ~Wszyscy obecni odgadli
5 I,10 | byli przekonani, że pan Rej gotów najotwarciej zdradzić ojczyznę,
6 I,10 | nie sądzisz, aby on był gotów tak uczynić, jak pisze? -
7 I,12 | rebus adversiss służyć mu gotów. Kmicic, Niewiarowski i
8 I,12 | zbawienie ojczyzny, a że gotów za nią życie oddać, niech
9 I,12 | wszystkiego ten to człowiek i gotów samego diabła za ogon przytrzymać,
10 I,12 | dzielny to żołnierz i naprawdę gotów na wszystko !- odrzekł pan
11 I,12 | potrzebuje, ale i swoje gotów jeszcze oddać... Piękna
12 I,13 | pokosztował, zaraz od wiary gotów był odstąpić i ich szelmowskiego
13 I,14 | radziwiłłowskiego domu, gotów na wojnę z całym światem
14 I,14 | się osłabił.~Karol Gustaw gotów był sypać obu rękoma nagrody
15 I,15 | żołnierz?~- Jak diabeł... Gotów na wszystko.~- Nie może
16 I,16 | wilkiem, który, rozdrażniony, gotów chwycić zębami za rękę pana.~
17 I,20 | szarwark niemały, bo to kawaler gotów samemu diabłu, nie tylko
18 I,20 | Do jutra do świtu będę gotów, ale tak łap cap nie mogę.~-
19 I,23 | to się i poddam. Dawniej gotów byłem z całą Rzecząpospolitą
20 I,24 | żywego widzieli. Ale wonczas gotów byłem się bić choćby z diabłem.
21 I,24 | dawniej do swawoli byłem gotów: usiec, podpalić kogoś,
22 I,25 | dla której w każdej chwili gotów wydać ostatnie tchnienie
23 I,25 | swoje załogi powprowadza, gotów nazajutrz zgodzić się ze
24 I,25 | kawał Wielkopolski dodali, gotów im pomagać ze wszystkich
25 I,25 | ja pójdę... Na wszystkom gotów! Ale chociaż w onych sprawach
26 I,26 | napisał, żeś na wszystko gotów - i to też racja, że mam
27 I,26 | wiedział, żem na wszystko gotów - znał mnie! Widziałem to
28 I,26 | duszą, z kadłubem, żem był gotów za niego, za jego uczciwość,
29 I,26 | Panie wachmistrzu ! on tu gotów jeszcze wrócić!~- Nic tu
30 II,2 | jakąś nadzwyczajną siłę i gotów był choćby w tej chwili
31 II,4 | sercu pana Andrzeja, że gotów byłby wszystką krew wytoczyć,
32 II,4 | pannie paść, a w tej chwili gotów byłby porwać w ramiona nawet
33 II,6 | teraz jeszcze je negować gotów i powiedzieć wam: są tu
34 II,13 | choćby"?~- Boś mi krzyw i gotów byś mi dopiekać.~- Hm! Nie
35 II,13 | najjaśniejszego króla Szwedów, Gotów i Wandalów, wielkiego księcia
36 II,14 | Ja bym nie wiem co był gotów uczynić, byle jej służyć...~
37 II,16 | usłyszał, aż ręce otworzył i gotów był porwać ich z radości
38 II,17 | go pożegnać.~- Babinicz gotów. Czeka tylko na waszą wielebność.~-
39 II,18 | myślał tylko o Kuklinowskim i gotów był czekać go choćby do
40 II,21 | niewdzięczność kraju, dla którego gotów był krew i życie poświęcić,
41 II,21 | od tego ojca i pana, że gotów za niego poświęcić krew,
42 II,22 | spalony bok świadczy, że gotów i na mękę nie zważać.~-
43 II,23 | zapolować, to sokół zawsze gotów.~- Powiadaj, jakżeś go ucapił?~-
44 II,25 | król się zbliża, aby był gotów na przyjęcie.~Wesoło i gwarno
45 II,25 | pychy, popsuć był zawsze gotów, nic w zamian zbudować,
46 II,25 | wierność i służby okazywać, gotów był istotnie na ofiary i
47 II,25 | na ofiary i poświęcenia, gotów był nawet miarę w objawach
48 II,27 | owej naprawy dojrzał, że gotów wstąpić na nowe drogi, zetrzeć
49 II,28 | podsadzać.~- To już pan Oskierko gotów?~- Jeszcze dziś w południe
50 II,28 | Jeszcze dziś w południe był gotów i nie chce czekać, bo noc
51 II,33 | wówczas choćby była zamężna, gotów i o to nie dbać.~- Gorze!
52 II,34 | czuł, że wracają mu siły, i gotów był zaraz na konia siadać.~
53 II,36 | dobrze. Łakomy to specjał! Gotów ci ją kto odbić!~- A niech
54 II,37 | dążyli. Więc też pan Sapieha gotów był teraz uczynić dla króla
55 II,38 | dążyli. Więc też pan Sapieha gotów był teraz uczynić dla króla
56 II,40 | mówią, że i bitwę przyjąć gotów. Febra trzęsie go ciągle."~
57 II,41 | mości... paść do... nóg gotów...~Zadowolenie błysnęło
58 III,1 | mocniejszym zawsze trzymać był gotów. Król szwedzki poznał go
59 III,1 | nim, ale umykał jak wilk, gotów zawsze się zwrócić. Czasem
60 III,3 | Rzeczypospolitej i majestatu gotów wprzód gardło dać, nim krokiem
61 III,4 | że tak będzie, alem był gotów cię pomścić!~Mistrz to był -
62 III,5 | to i ojczyznę zdradzić gotów. Co to ta ludzka próżność!
63 III,5 | Michał, na kraj świata jechać gotów... Taka już nasza polska
64 III,7 | chwili z czupryny kurzyło i gotów był cały świat wyzwać na
65 III,11| stojąc, wkrótce po nich był gotów. Wreszcie przyprowadził
66 III,15| który przedtem światu całemu gotów był przegrażać, ów pogromca
67 III,18| bym co dzień przepływać gotów jako ów Leander dla Hery...~
68 III,20| wszystko dla niej uczynić gotów. Sumienie niepokoiło ją
69 III,21| sprzyja, a pokazało się, że on gotów przeszkodzić, nie pomóc.
70 III,28| potęgą nastąpił, pan miecznik gotów był bronić swoich dziewczyn
71 III,29| przed Babiniczem, ale teraz gotów był sam zginąć, byle zemsty
72 III,29| mocniej aniżeli trzeba było, i gotów był trzymać tak do końca
|