Tom, Rozdzial

 1  I,1  |     Orszy jedziesz?~- Bo ja wiem skąd?!... Dziś tu bywałem, jutro
 2  I,3  |         alem nie chciał wierzyć. Skąd mu taka konfidencja z szarakami?~-
 3  I,3  |         się gniewny i zdziwiony, skąd towarzyszom przyszło do
 4  I,5  |     kipiała ustawicznie; zresztą skąd miał brać prowiant i broń,
 5  I,6  |        wyniosła go posłańcowi.~- Skąd jesteś? - pytała obrzucając
 6  I,6  |          wojska z leż zimowych i skąd mogli wiedząc, że z wiosną
 7  I,7  |        pytał pan Wołodyjowski.~- Skąd wziąłem, to wziąłem. Nie
 8  I,8  |   podnosząc wynędzniałą twarz.~- Skąd ty jesteś? - pytał dalej
 9  I,8  |         z gościńca nazbierani.~- Skąd to waćpan wiesz? - spytała
10  I,8  |       gotowa. Kłopotliwo nam to, skąd Waszmość koni dobrych weźmiesz,
11  I,9  |      zgadnij waść, co uczynił?~- Skąd mam wiedzieć!~- Oto, że
12  I,10 |      nowe wojny i nagle, Bóg wie skąd, złowroga wieść poczęła
13  I,11 |       niego, Bóg jeden wiedział, skąd był rodem, gdyż sam rozmaicie
14  I,13 |          i spojrzała na niego.~- Skąd mam mieć ufność?~- Prawda,
15  I,15 |      wiernie przy tobie staną?~- Skąd mam wiedzieć? Miłują mnie
16  I,17 |        utkwione były w kierunku, skąd coraz gwałtowniejsze dochodziło
17  I,23 |         z podatków publicznych i skąd można ściągnął i mnie odesłał,
18  I,25 |      chlebów, i pojechali.~- Ale skąd przyszli i dokąd poszli?~-
19  I,26 |         taki uchował, kawalerze? Skąd jesteś?~- Chorąży orszański!~-
20 II,1  |       koniom owsa nie żałuj.~- A skąd by tu owsa wziąść przy smolarni,
21 II,1  |          wie gdzie!~- A te konie skąd?~- Panowie naprowadzają,
22 II,1  |          Panowie naprowadzają, a skąd, Bóg wie!~- Rzeknij prawdę:
23 II,2  |          komendy szwedzkie, a ty skąd weźmiesz innych ludzi? Szwedów
24 II,3  |        nie puścić. A będą pytać, skąd jestem, to powiesz, żeś
25 II,4  |  waszmości, ludzie jacyś jadą.~- Skąd?~- Od Szczuczyna.~Teraz
26 II,4  |         z Burca?~- Tego nie wiem skąd - odparł Butrym - jeno wiem,
27 II,6  |      zawołał Wołodyjowski - jeno skąd dział weźmiemy? - Pan Kotowski
28 II,6  |       rzekł z tryumfem Zagłoba - skąd wezmę pieniędzy na wojsko?...
29 II,8  | królewskie, aż respekt bierze... Skąd w takiej dziewce taki nieledwie
30 II,9  |        kompanią ku Przasnyszowi, skąd na Pułtusk pragnął się przebrać
31 II,10 |        opresji uwolnił... A waść skąd jedziesz?~- Z Sochaczewa.~-
32 II,12 |       głowę i spytał, kto jest i skąd przybywa?~- Przybywam ze
33 II,14 |        były stanowiska Millera i skąd największy szedł ogień,
34 II,15 |        wyjściu.~- Jaki żołnierz? skąd? - spytał pierwszy. (Był
35 II,15 |        nie pomiarkowawszy zrazu, skąd napad przychodzi, biegli
36 II,15 |        swej klęski, nie wiedząc, skąd nieprzyjaciel nadejść może,
37 II,16 |       których kryły się dotąd.~- Skąd ta wiadomość? Skąd ta pewność? -
38 II,16 |      dotąd.~- Skąd ta wiadomość? Skąd ta pewność? - zapytał.~-
39 II,17 |    stronę północną i południową, skąd największy gwar dochodził.
40 II,19 |       być mogą. Większych nie ma skąd wziąść, bo ich i pan marszałek
41 II,19 |         wyprawy! Teraz rozumiem, skąd się taka fantazja w nim
42 II,19 |       taka fantazja w nim brała, skąd ta odwaga, którą wszystkich
43 II,23 |          Boga!... co gadacie?... Skąd oni się tam wzięli?~- Oni,
44 II,23 |     musieli się cofnąć do Żywca, skąd pociągnęli do Wadowic i
45 II,24 |        Poczęto wypytywać górali, skąd się wzięli w wąwozach i
46 II,28 |          dostawszy, nie żywił?~- Skąd mam wiedzieć! - odrzekł
47 II,29 |      zamku nie było - rzekł.~- A skąd wiesz?~- Pytałem onych paziów.
48 II,34 |      obejmować kolana pańskie.~- Skąd idziesz? - pytał Kmicic.~-
49 II,35 |      pytając: Jak się nazywasz i skąd się wziąłeś, młody rycerzu?~
50 II,35 |        Ktoś jest, taki urodziwy? skąd się wziąłeś?~A on mimo woli
51 II,37 |       też mrokiem, oznajmił się, skąd jest, że listy królewskie
52 II,37 |          A wiecie waszmościowie, skąd mi ów Kmicic do głowy przyszedł?
53 II,38 |       też mrokiem, oznajmił się, skąd jest, że listy królewskie
54 II,38 |          A wiecie waszmościowie, skąd mi ów Kmicic do głowy przyszedł?
55 II,39 |      odprowadzał.~- A wyście ich skąd tylu nabrali?~- Blisko połowa
56 III,1 |        mógł pojąć, co się stało, skąd te siły, skąd ten opór,
57 III,1 |         się stało, skąd te siły, skąd ten opór, skąd ta wojna
58 III,1 |          te siły, skąd ten opór, skąd ta wojna straszna na śmierć
59 III,3 |        nie licząc koni, nie było skąd ich dostać, pan starosta
60 III,6 |       stronę, ku głównej drodze, skąd jedynie mogli się spodziewać
61 III,8 | zdumieniem, nie mogąc zrozumieć, skąd się wzięła ta nagła burza
62 III,11|      począł pytać natarczywie:~- Skąd jedziecie? Wraz powiadaj,
63 III,11|        jedziecie? Wraz powiadaj, skąd jedziecie? Na Boga, spiesz
64 III,12|         przychodziły do stolicy, skąd wyprawiano je partiami wodą
65 III,13|         przychodziły do stolicy, skąd wyprawiano je partiami wodą
66 III,19|  Rajtarie wyszły już do Kiejdan, skąd mają do Kowna ruszyć i tam
67 III,23|         Dziwiono się temu tylko, skąd się jeszcze bierze tyle
68 III,23|       począć, gdzie się obrócić, skąd wyglądać ratunku. Od dawna
69 III,26|        Kmicic zachodził w głowę, skąd pierwsze wieści mogły być
70 III,26|           Wiesz, kto go zabił?~- Skąd mam wiedzieć?... Powiadaj!~-
71 III,30|       Zastaniesz nas w Brześciu, skąd, nie mieszkając, dalej cię