Tom, Rozdzial

 1  I,5  |        jego ludzi mało mniej niż nieprzyjaciół. Zwłaszcza gdzie oko Kmicica
 2  I,6  |          Chowańskiego zbiegnie i nieprzyjaciół naprowadzi, ale były to
 3  I,7  |           Kto ich tam odróżni od nieprzyjaciół! jeśli ich pytano, to się
 4  I,7  |          i trudno było swoich od nieprzyjaciół odróżnić. Po chwili wyparto
 5  I,8  |      dworzanin, ścigany będąc od nieprzyjaciół, ślub Najświętszej Pannie
 6  I,8  |          ochotę, odgrażać się na nieprzyjaciół, i zwycięstwa sobie obiecywać.
 7  I,10 |      przejdzie naprzód noga tych nieprzyjaciół, którzy jako burza zbliżają
 8  I,10 | pierwszej sposobności przejść do nieprzyjaciół. Co więcej, wieści tej nie
 9  I,10 |         rzeką i ludzi z widokiem nieprzyjaciół oswoić.~Szła z nim jazda
10  I,11 |    policzyli niż tych wszystkich nieprzyjaciół, którycheśmy obaj z waszym
11  I,11 |      Rzeczpospolita wpadła w moc nieprzyjaciół, to przecie tam nie trafią.
12  I,12 |       klęski i śmierć czekają na nieprzyjaciół... Ot, dlaczego służby nasze
13  I,13 |     żołnierzy, ale jeśli mamy na nieprzyjaciół ojczyzny ruszyć, tedy Bóg
14  I,13 |          ponuro książę - a co do nieprzyjaciół nie wieszli to, że pan Gosiewski,
15  I,13 |          przeszli jutro do moich nieprzyjaciół.~- Mości książę - odparł
16  I,13 |     posępniejszy, tym gorzej dla nieprzyjaciół, bo w dzień bitwy będzie
17  I,13 |     kazał, by sobie gościniec do nieprzyjaciół otworzyć. ~- Jego to przyczyną
18  I,14 |          był uczynić wobec dwóch nieprzyjaciół, stokroć potężniejszych,
19  I,14 |        wyżeń z granic wszystkich nieprzyjaciół!... Porwij się samotrzeć
20  I,17 |  ojczyznę, wydał ten kraj w ręce nieprzyjaciół, sprzymierzył się z nimi
21  I,20 |         a podejrzywa, że do jego nieprzyjaciół się liczysz..~Pan miecznik
22  I,22 |      wszystkie wojny ukończone i nieprzyjaciół pobitych.~- Ma wasza książęca
23  I,25 |          cnotę, że w bitwie kąsa nieprzyjaciół okrutnie.~- Takiż to zacny
24 II,5  |          kogo zdradził, to chyba nieprzyjaciół, co sobie jeszcze za zasługę
25 II,6  |   przeciw któremukolwiek z dwóch nieprzyjaciół albo nawet przeciw Radziwiłłowi,
26 II,6  |   dysydenci pierwsi przystali do nieprzyjaciół, a kto wie, czy nie sami
27 II,6  |          zamek tykociński został nieprzyjaciół ojczyzny największą w tym
28 II,9  |    nadzwyczajnym łakomstwie tych nieprzyjaciół na bydło, skóry, orzechy,
29 II,12 |         właśnie Bóg zaślepieniem nieprzyjaciół nawiedził? Zważmy ich pychę,
30 II,15 |          biorąc często swoich za nieprzyjaciół i dając do siebie ognia.
31 II,16 |        królowi i wszystkich jego nieprzyjaciół ogniem i mieczem ścigać
32 II,17 |         każdy ich strzał powalał nieprzyjaciół. Szwedzi spędzali to na
33 II,18 |          jego nie zaczęli urywać nieprzyjaciół. To najniebezpieczniejszy
34 II,19 |    dzielę twojej życzliwości dla nieprzyjaciół naszego króla - odparł chmurno
35 II,20 |    odróżnić własnych obrońców od nieprzyjaciół, przeto nie szczędzono nikogo.~
36 II,21 |         przywożą, często i przez nieprzyjaciół namówieni.~Uwaga ta zmroziła
37 II,22 |           aby na siebie ściągnąć nieprzyjaciół. Jego rzecz tak się wywijać,
38 II,24 |          Boga! Przejedziem przez nieprzyjaciół!~- Panie, myśl o ojczyźnie! -
39 II,25 |          których za największych nieprzyjaciół mieliśmy rację uważać, krew
40 II,27 |     części kraju, której najście nieprzyjaciół nie zagarnęło, rwano się
41 II,29 |           związał się z jednym z nieprzyjaciół i przeciwko matce, przeciwko
42 II,30 |           Groźne dla królewskich nieprzyjaciół poselstwo tatarskie pod
43 II,31 |           Groźne dla królewskich nieprzyjaciół poselstwo tatarskie pod
44 II,35 |       pod nieprzyjacielem.~- Jak nieprzyjaciół wyżeniem, to do majętności
45 II,36 |       zmówiwszy się w drodze, do nieprzyjaciół zbiegali...~- Szwedów przecie
46 II,42 |        napełnisz.~- Bóg stworzył nieprzyjaciół, aby mężowie wojenni łup
47 III,4 |  ochłonąwszy wsiedli potężnie na nieprzyjaciół. Skrzydła ich zbiegły się
48 III,6 |   podobieństwo uderzało swoich i nieprzyjaciół.~Wzbudzał też strach w jednych
49 III,6 |  pierścieniem, sam rzucał się na nieprzyjaciół, jak ranny krzeczot na stado
50 III,6 |     wsparci głowami na piersiach nieprzyjaciół. Wiele twarzy było tak stratowanych,
51 III,11|          jako miotła, zamiatając nieprzyjaciół ojczyzny, ale niegdyś nie
52 III,12|      uczciwości swej nawet przez nieprzyjaciół szanowany. Nazywano go Minerwą
53 III,13|      uczciwości swej nawet przez nieprzyjaciół szanowany. Nazywano go Minerwą
54 III,18|       Szwedów, ba! Na wszystkich nieprzyjaciół Rzeczypospolitej zawzięte.
55 III,18|          na równi z nią odium do nieprzyjaciół czuję. Co jednak czynić?
56 III,23|      ściany, przejmując strachem nieprzyjaciół, wlewając otuchę w serca
57 III,23|       zostawiać Taurogi na łaskę nieprzyjaciół, wiedział także, że w Prusach
58 III,24|         powiadam tak: Wiecie, co nieprzyjaciół onych wandalskich czeka? -
59 III,25|         powiadam tak: Wiecie, co nieprzyjaciół onych wandalskich czeka? -
60 III,28|          Oba listy wpadły w ręce nieprzyjaciół.~
61 III,29|      jego siły. Wreszcie wyżenął nieprzyjaciół całej zachodniej Żmudzi,
62 III,29|          idący w skok i z chmurą nieprzyjaciół na karku.~Miecznik skoczył
63 III,29|        wysypywać gęstsze zastępy nieprzyjaciół i szły jak szarańcza ku
64 III,29|      konie za ostatnim oddziałem nieprzyjaciół. W Wołmontowiczach zostają
65 III,30|       wymiarkować z nich zamiary nieprzyjaciół i stosownie postąpić.~Lecz
66 III,30|       Żmudzi prawie już nie masz nieprzyjaciół.~Tu pan Andrzej uczuł to,
67 III,31|   poprzestać na samym wypędzeniu nieprzyjaciół.~Odbudowywały się ze zgliszczów
68 III,31|      Panie, policz mu, że z ręki nieprzyjaciół ginie... Panie, policz mu,
69 III,31|      Panie, policz mu, że z ręki nieprzyjaciół ginie... Odpuść mu! zmiłuj
70 III,32|        na śmierć przez okrutnych nieprzyjaciół był skazany, a przedtem
71 III,32|       nadstawiać, krew rozlewać, nieprzyjaciół wycinać! Nie skończony trud