Tom, Rozdzial

 1  I,3  |              i konie zerwały się z miejsca do biegu.~Zimne powietrze
 2  I,5  |    nieporozumienie nie miało nigdy miejsca między nimi, a ona aż załamała
 3  I,8  |         pojechać, oświadczyć się z miejsca i albo po przyspieszonych
 4  I,9  |           przyjęła?..~- Odpaliła z miejsca i bez namysłu.~Nastała chwila
 5  I,10 |            coraz większe kłótnie o miejsca cieniste, o które i między
 6  I,11 |           i ja jej nie znam, bo są miejsca, gdzie dostąpić nie można
 7  I,12 |       Wołodyjowski aż się zerwał z miejsca.~- Na Boga! nie może być!~-
 8  I,13 |           się wraz ze wszystkimi z miejsca, oczy postawił w słup i
 9  I,18 |      przyczyny wąskiego stosunkowo miejsca walczyły wyłącznie pierwsze
10  I,22 |            nie byłby odstąpił tego miejsca, które mu marszałek wyznaczył.
11  I,23 |           Pan Andrzej zerwał się z miejsca z iskrzącymi oczyma, z rumieńcami
12  I,25 |          korony na głowach noszą i miejsca przed nami biorą, choćby
13  I,25 |        wasza książęca mość cugle z miejsca i skokiem... Dwóch ludzi
14  I,25 |               Ruszaj! - rzekł. - Z miejsca w skok!... Marsz!~Szereg
15 II,4  |           tak myślę, żeby tu długo miejsca nie zagrzali...~- I nie
16 II,6  |           Oskierki zajęła wskazane miejsca. Natomiast między wolentarzami
17 II,10 |    Andrzeja, ale długo w Warszawie miejsca nie zagrzał, bo nie znając
18 II,11 |          na oficera.~- Bo są takie miejsca, na które strach nawet i
19 II,11 |            klasztoru sama świętość miejsca - a może ufano listom Karola
20 II,13 |           jaka szkoda dla świętego miejsca wyniknąć, to niech moją
21 II,13 |           zawsze dla tego świętego miejsca i dla waszego Zgromadzenia,
22 II,13 |         przenoszących się szybko z miejsca na miejsce. Rozpoczęły się
23 II,14 |          moc oręża, ale w świętość miejsca, które zabobon katolicki
24 II,16 |         żadne układy nie mogą mieć miejsca, bo jakże zakonnicy mogą
25 II,17 | uszanowanie, jakie lud ma dla tego miejsca, na Boga i cześć Marii,
26 II,17 |        Kordecki powstał ze swojego miejsca, zbliżył się do pana Śladkowskiego
27 II,17 |          wytrwale bronili świętego miejsca przeciw zuchwalstwu bezbożników.~"
28 II,17 |          ludziom plugawym świętego miejsca nie poddawali, utrzymując
29 II,17 |         kół, przetaczając działa w miejsca najbardziej zagrożone, drudzy
30 II,18 |     ścianie. Kosma i Damian zajęli miejsca tuż przy wejściu, jak dwa
31 II,19 |  przyczyniać się do zguby świętego miejsca.~Miller czuł co dzień wzrastający
32 II,19 |      jeszcze mocniej, zerwał się z miejsca, zbliżył się do Millera
33 II,19 |          narażał na zgubę świętego miejsca, stolicy Najświętszej Panny.~
34 II,19 |        wszyscy zasiedli, owego zaś miejsca nikt nie zajął, pan miecznik
35 II,21 |    strwożył i gdy zasiedli wszyscy miejsca, począł o całym oblężeniu
36 II,22 |      Częstochowy się udał, jako do miejsca, z którego łaska i odrodzenie
37 II,23 |       nawróćmy przynajmniej z tego miejsca i ku granicy węgierskiej
38 II,24 |          znanymi "pyrciami", przez miejsca tak niedostępne, że - rzekłbyś -
39 II,24 |        dostępne dla nieprzyjaciela miejsca, skracano drogę, i bywało
40 II,24 |         lecz ledwie posunęli się z miejsca, gdy zakręt gardzieli, o
41 II,24 |           Kiemliczom, dla ciasnoty miejsca, mała tylko liczba ludzi
42 II,25 |            zająć najwybitniejszego miejsca, gdzie mógł tylko dzielić
43 II,28 |           z czupryny, zerwał się z miejsca, skoczył na ławę i począł
44 II,33 |      powtarzał.~Nagle zerwał się z miejsca. - Bądźcie waszmościowie
45 II,33 |            gdziekolwiek i lepszego miejsca nie znalazłbyś wasza mość
46 II,34 |       Lwowa.~Kmicic zaś zawrócił z miejsca czambułem, jako woźnica
47 II,37 |           czasu oblężenia sławnego miejsca jest nazwany, naszą zaś
48 II,37 |        nawrócił, ponieważ świętego miejsca z niezmierną odwagą bronił,
49 II,38 |           czasu oblężenia sławnego miejsca jest nazwany, naszą zaś
50 II,38 |        nawrócił, ponieważ świętego miejsca z niezmierną odwagą bronił,
51 II,41 |            ludzi bezładny ruszył z miejsca, potem wyciągnął się w długiego
52 II,42 |          Lecz oni zwrócili także z miejsca ku szańczykom. Na próżno
53 III,3 |         pan Sapieha zawrócił tak z miejsca, jakby mu przed koniem piorun
54 III,4 |        Kanneberg.~Oddział ruszył z miejsca skokiem, aż ziemia zadrżała
55 III,7 |            wrzasnął zrywając się z miejsca Wołodyjowski.~Zagłoba zerwał
56 III,9 |       rzekłszy kasztelan zwrócił z miejsca, a odchodząc rzekł:~- A
57 III,9 |        kasztelan, gdy zerwał się z miejsca i zakrzyknął na swego dworzanina:~-
58 III,9 |      wielkie, że nim ruszyli się z miejsca, już laudańska, rozpuściwszy
59 III,12|        wyszli znów za mury, lecz z miejsca odbici, zostawiwszy kilku
60 III,12|      zostało na sto kroków pustego miejsca.~Sapieha trzymając buławę
61 III,13|        wyszli znów za mury, lecz z miejsca odbici, zostawiwszy kilku
62 III,13|      zostało na sto kroków pustego miejsca.~Sapieha trzymając buławę
63 III,16|     wprawdzie do Taurogów, jako do miejsca leżącego tuż przy granicy,
64 III,16|          że w całym kraju nie było miejsca nie oblanego krwią i plany
65 III,20|         odejść, i nie ruszał się z miejsca. Blade jego wargi poruszały
66 III,24|          godzinach drogi dotarł do miejsca, na którym pełno było śladów
67 III,25|          godzinach drogi dotarł do miejsca, na którym pełno było śladów
68 III,26|            tam nie był?~- W bitwie miejsca się nie wybiera, jeno się
69 III,27|        Całe pułki przenosiły się z miejsca na miejsce, niektóre wychodziły
70 III,27|         ostrogami, ruszył w skok z miejsca ku rzece. Nim jedno strzelenie
71 III,32|         nie witając się dla powagi miejsca z nikim.~Ach, co za widok!