Tom, Rozdzial

 1  I,2  |         cała nadzieja, Jędrusiu! - wołał Kokosiński - choć na grochowinach
 2  I,2  |          szlachtę i familiantów! - wołał żałośnie Uhlik.~- Do stu
 3  I,2  |        chybił! ot, gdzie dziura! - wołał Kmicic ukazując ręką na
 4  I,2  |              Nie!... dawaj mnie! - wołał Kulwiec.~W tej chwili wpadła
 5  I,3  |       Wojsko łyczkowie oprymują! - wołał Ranicki, któremu plamy czerwone,
 6  I,5  |       milczeniu.~- Zetnij szyję! - wołał Kmicic - ale nie gniewaj
 7  I,5  |          Hej tam ! jest tam kto? - wołał Kmicic.~Nikt się nie ozwał.~-
 8  I,5  |          rannym.~- Rekuć, Rekuć! - wołał - to ja, Kmicic!...~Za powiekami
 9  I,5  |    pacholik Kostek.~- Panienka ! - wołał - jakiś człek stuka; otwierać
10  I,7  |             waszmościowie, kupą! - wołał pan Wołodyjowski na szlachtę
11  I,8  |         spokojnie do niej dojść, a wolał się warcholić... Gotowa
12  I,8  |            żywo i otworzywszy ręce wołał:~- Jakże się miewasz, Nosaczu?!
13  I,10 |        jadł lub pił, inny pachołka wołał, a wszyscy w szeregu nie
14  I,10 |           udawał Katona,~Od szabli wolał pióro z gęsiego ogona;~Po
15  I,10 |           nie płacz za stryjcem! - wołał dalej Ostrożka - równy on
16  I,10 |   powszechnej uczuć tragiczny głos wołał ciągle:~- Do broni! do broni!~
17  I,12 |     kompanię trzymać, bom ja także wolał konia i dzidkę niż łacinę.~-
18  I,12 |      zdrajcy?... jak to zdrajcy? - wołał biorąc się za głowę Wołodyjowski. -
19  I,12 |           Judyckiego głowę daję! - wołał Wołodyjowski.~- Nie dawaj,
20  I,12 |             tchórz was oblatuje! - wołał Zagłoba. - To Wielkopolskę
21  I,12 |           tedy ostatnim tchem będę wołał: "Na Szweda! panowie bracia!
22  I,13 |     wielmożny chorąży orszański! - wołał kłaniając się we drzwiach.~-
23  I,15 |   miłosierny! nie odkładaj kary! - wołał Zagłoba.~- A co, Michale? -
24  I,15 |   Skrzetuskiego.~- Bijcieże mnie - wołał - bijcie, bo ja tego człowieka
25  I,17 |            Stankiewicz.~- A ja bym wolał kulą w łeb! - zawołał Wołodyjowski -
26  I,17 |           im wydawać?~- Może bym i wolał, ale co rozkaz, to słuch!~-
27  I,17 |              Patrzcie! patrzcie! - wołał Wołodyjowski ukazując palcem
28  I,17 |          Bijże mnie! bijże mnie! - wołał nieszczęśliwy oficer.~-
29  I,17 | Stankiewicza i Oskierkę, przy czym wołał zdyszanym głosem:~- Ha!
30  I,18 |          nie Szwedom?~- Bo też bym wolał ich prać. Co nasi, to nasi!~-
31  I,25 |      elektor brandenburski, ale on wolał dotąd swoją swobodę.~- Wiana
32 II,1  |            potem znów budził się i wołał:~- Oleńka! Oleńka, nie gniewaj
33 II,6  |             przystawał co chwila i wołał, ażeby go wszyscy słyszeli:~-
34 II,7  |        Białą Ruś?! Zali nie będzie wolał jakim wschodnim okrawkiem
35 II,7  |            przygodziło.~- A ja bym wolał, żebyś sobie lepszych zauszników
36 II,12 |       cesarskiego posła i umyślnie wolał się z nim rozminąć. Lubi
37 II,17 |            wzniósłszy ręce do góry wołał ku niebu:~- Matko Najświętsza!
38 II,17 |          Działo szwedzkie pękło! - wołał jeden z puszkarzy.~- Cud!
39 II,17 |        Babinicz działo wysadził! - wołał pan Czarniecki.~- Babinicz!
40 II,19 |            się w środku czy co?! - wołał Miller - nie rozumiem!~-
41 II,19 |      Millerowi drżały nieco ręce i wolał przeciąć sznurek puginałem
42 II,21 |           za ramiona.~- Na potem - wołał - na potem!... Wstań waść,
43 II,21 |       daruje! Więcej nam takich! - wołał król, zupełnie już rozbawiony. -
44 II,22 |         zesłał tego żołnierzyka! - wołał. - Salomon lepiej by nie
45 II,23 |          pożar! Ja się nie mylę! - wołał pan Kmicic.~I istotnie,
46 II,24 |            na jego spotkanie, więc wolał ciągnąć nie poznany nawet
47 II,24 |        stawał.~- Puszczajcie!... - wołał król. - Na Boga! Przejedziem
48 II,24 |         Panie, myśl o ojczyźnie! - wołał biskup krakowski.~I król
49 II,24 |        ziemi!... Puszczajcie!... - wołał król.~Szczęściem przeciw
50 II,24 |               Szukać go, szukać! - wołał król. - Nie odjadę stąd,
51 II,24 |    Babinicz! Czym cię nagrodzę?! - wołał król.~- Jam nie Ba-bi-nicz,
52 II,33 |            nie mówiłem wam tego! - wołał Zagłoba - jakem go tylko
53 II,33 |            tym się mylono, bo chan wolał brać dary niż dawać; obiecywał
54 II,34 |           Kmicica.~- Stój! stój! - wołał mały rycerz.~Kmicic wstrzymał
55 II,36 |     domyślał, a że Anusię miłował, wolał więc, by odjechała, niż
56 III,4 |             czekał pory, tymczasem wolał szarpać lub puszczać z ręki
57 III,4 |            zawiodły, Jan Kazimierz wolał bowiem czekać na skupienie
58 III,4 |         części na próżno, bo każdy wolał ściąć nieprzyjaciela i gnać
59 III,6 |      dawajcie! Jeszcze doścignę! - wołał Roch.~Lecz oni wzięli go
60 III,7 |    Wołodyjowski.~- Rochu, bywaj! - wołał Zagłoba, któren w nagłych
61 III,9 |          też stary towarzysz, lecz wolał iść z Wołodyjowskim niż
62 III,11|       chorągwi.~- Mości panowie! - wołał donośnym głosem - my tu
63 III,12|          jak mi Bóg miły, ryknę! - wołał rozczulony Zagłoba - nie
64 III,13|          jak mi Bóg miły, ryknę! - wołał rozczulony Zagłoba - nie
65 III,15|            w udziale przezorność i wolał, gdzie było można, żywota
66 III,16|        czasem, że dalej, i wówczas wołał, że gorzeje, lecz pracować
67 III,16|           Tak jest, bo książę nasz wolał zostać w Taurogach niż bratu
68 III,21|          zatem Anusia - a ten smok wolał na swoich Tatarów niż na
69 III,22|         mnie występuje, to bym się wolał ich zrzec dobrowolnie, bo
70 III,32|       rycerza.~- Panie Andrzeju! - wołał pan Zagłoba - ot, przywieźliśmy