Tom, Rozdzial

 1  I,2  |            ma odmienić!~- Jeszcze za swoje zapłacimy.~- I do fortun
 2  I,6  |          najlichszemu, że za krzywdy swoje mścić się musi, a kto by
 3  I,8  |            zaściankowa szlachta. Jak swoje czerwońce wygrzebie, może
 4  I,8  |               aż jej musiał nazwisko swoje powtórzyć. Wówczas powitała
 5  I,8  |       odrzekła ani słowa.~- Ma on za swoje - mówił dalej pan Wołodyjowski -
 6  I,8  |              na pana Wołodyjowskiego swoje niebieskie oczy.~- Od samych
 7  I,8  |        przyznaj się...~- Każdy niech swoje arbuzy zjada, a ty o cudze
 8  I,10 |              Mamy. Wittenberg wojska swoje pod Damą na łęgach musztruje.~-
 9  I,10 |            wojsko, nie pospolitaków; swoje chorągwie, w świecie sławne,
10  I,10 |             rycerz znający wojnę jak swoje dziesięć palców i odwagi
11  I,11 |              a może i złe duchy mają swoje stacje, do których się przed
12  I,12 |    Stankiewicz przyprowadzili tu już swoje chorągwie; waszmościna niech
13  I,12 |       chociaż miłuję dzieci Jana jak swoje, wszelako Skrzetuscy to
14  I,12 |              Radziwiłłów bezpiecznie swoje gusła i praktyki zabobonne
15  I,12 |       malować, aby nawet jedząc miał swoje senatorstwo przed sobą,
16  I,12 |        cudzego nie potrzebuje, ale i swoje gotów jeszcze oddać... Piękna
17  I,13 |            wściekał się na siebie za swoje dawne postępki, że miewał
18  I,14 |              na związek krwi ja siły swoje z panem podskarbim i z wojewodą
19  I,16 |           Jakże to? Już mi wymawiasz swoje usługi? - pytał groźnie
20  I,18 |              był zadowolony, bo miał swoje na pana Rocha widoki. Poczęli
21  I,23 |            do słońca... choroba mówi swoje memento... Niech się co
22  I,25 |            miał w ręku, gdy do miast swoje załogi powprowadza, gotów
23 II,1  |    mieszkańców chaty, brać konie jak swoje i z rabunkiem umykać. Łup
24 II,2  |              w garści, przecie się o swoje upomnę i ścigać W. X. Mość
25 II,2  |        książąt Janusza i Bogusława i swoje zwycięstwo. Jak będzie prowadził
26 II,4  |               Ale gdzie tam! Jenerał swoje, a komendanci pomniejsi
27 II,4  |               a komendanci pomniejsi swoje, tak że nikt jutra nie pewien
28 II,4  |           już usta, ażeby powiedzieć swoje przybrane nazwisko, gdy
29 II,4  |             waszą miłość, to mają za swoje, ale za co ja mam cierpieć,
30 II,5  |              od kogo wiadomość, tedy swoje podpisuję. Zguba, jeśli
31 II,9  | chrześcijańskich krajach słusznie za swoje praktyki i bezeceństwa byli
32 II,9  |           sobie ze mnie... Ale ja po swoje pojadę, choćby mi do samego
33 II,12 |          tego mnie skłania. Nazwisko swoje prawdziwe też powiem ci,
34 II,13 |            przy wschodnim murze mają swoje kramy, aby towar do klasztoru
35 II,15 |               to niechże jej choć za swoje odpłacę." Kiedy nie owinie
36 II,15 |           się strasznie, wysławiając swoje męstwo i klęskę, którą nieprzyjacielowi
37 II,18 |          taka służba... Wasza miłość swoje jeszcze odda, a on po talarze
38 II,19 |           prochom wysadzić!...~- Dał swoje życie za nasze! - odrzekł
39 II,20 |          powiadają, a to dlatego, by swoje rodziny i substancje od
40 II,24 |              z wojskiem uczyniła już swoje, wszyscy bowiem jak jeden
41 II,26 |            osłonić obiecał. Miał już swoje widoki... Trzeba mu było
42 II,29 |          gwiazdę, nie tylko nadzieje swoje i zamiary, ale tak głęboki
43 II,30 |            amen!", na świadectwo, że swoje uczucia i swoje wota ze
44 II,30 |       świadectwo, że swoje uczucia i swoje wota ze ślubem królewskim
45 II,31 |            amen!", na świadectwo, że swoje uczucia i swoje wota ze
46 II,31 |       świadectwo, że swoje uczucia i swoje wota ze ślubem królewskim
47 II,32 |              ale i posłuch musi mieć swoje granice, za którymi się
48 II,34 |              jest do szabli jeniusz, swoje arkana mi odkrył! Cóż! nie
49 II,35 |               Ale Podbipiętowie mają swoje majętności i w innych stronach,
50 II,36 |            przelać... Ale że mam tam swoje ciężkie sprawy, z których
51 II,37 |         wygnać, które pod skórą mają swoje siedlisko, a które confiteor,
52 II,38 |         wygnać, które pod skórą mają swoje siedlisko, a które confiteor,
53 II,39 |    wiadomości.~I hetman miał również swoje powody. Zapowiedziana wyprawa
54 II,39 |        wodzem, ale i statystą. Racje swoje wykładał zaś na naradach
55 II,40 |          żeby mu po zamkach prezydia swoje wolno było zostawić. Wzięliśmy
56 III,11|             Pan Sapieha oznajmił też swoje przybycie palbą z samopałów,
57 III,16|         napomykał jej też, tłumacząc swoje częste do bliskiej pruskiej
58 III,17|            toż waść musi znać dobrze swoje sady, więc jedź sam. Po
59 III,18|            mój dom i całe Taurogi za swoje uważał, ale teraz słuchaj.
60 III,18|             Rusz przeciw takim synom swoje wojska, a nie tylko ja,
61 III,23|            poufałe, więc przytoczyła swoje racje. Wydały się one Anusi
62 III,23|               Oleńka, której wyznała swoje przyczyny, nie tylko potwierdziła
63 III,23|            pobitych wojsk, Bützowa i swoje własne, poszedł, ale nie
64 III,24|            bo pan Kmicic porwał go w swoje ramiona, podniósł w górę
65 III,25|            bo pan Kmicic porwał go w swoje ramiona, podniósł w górę
66 III,26|           krzywdy Rzeczypospolitej i swoje na osobie zdrajcy, wywarł
67 III,27|             obudził się na szczęście swoje, gdyż tymczasem nadbiegł
68 III,28|        skończył lustrację i postawił swoje chorągwie piechoty, przyszły
69 III,28|          Waćpanna musisz we wszystko swoje trzy grosze wścibić - odrzekł
70 III,30|              chwili czynisz? Zasługi swoje podnosisz, a gdy przyszła