Tom, Rozdzial
1 I,1 | świecie znaleźć! Pewnie i w Kiejdanach takiego nie ma!~- Taki to
2 I,3 | Kmicic - więcej z nią w Kiejdanach na dworze księcia wojewody
3 I,7 | też było dobrze, że choć w Kiejdanach mógł mieć i wygody lepsze,
4 I,12 | samemu się, w trzech dniach w Kiejdanach stawić - odpowiedział pan
5 I,12 | spełnienie i oczekujemy cię w Kiejdanach.~Janusz Radziwiłł,~książę
6 I,12 | koniuszy Bogusław także teraz w Kiejdanach - odparł Wołodyjowski. -
7 I,12 | na jutro rano będziemy w Kiejdanach - rzekł pan Wołodyjowski -
8 I,12 | radziwiłłowskich. Musi być jaki zjazd w Kiejdanach. Pełno tu zawsze szlachty
9 I,12 | Harasimowicz - sławne miody w Kiejdanach, sławne! Zaraz tu przyślę
10 I,12 | Kazimierza, czasowo bawiącym w Kiejdanach.~- Kto tam był sprawcą tej
11 I,13 | niezmiernym tłumie zebranym w Kiejdanach znaleźć.~Pan Michał westchnął
12 I,13 | niż kiedykolwiek. W samych Kiejdanach i w okolicy stało tyle wojska,
13 I,13 | tymczasem on znalazł się w Kiejdanach, wolny, przy boku hetmańskim,
14 I,13 | bawiącą już od tygodnia w Kiejdanach. I tak sunął cały szereg
15 I,17 | będzie opierać w nieobronnych Kiejdanach, zwłaszcza że nie na wszystkie
16 I,17 | trzymać niżeli w otwartych Kiejdanach. Książę spodziewał się słusznie,
17 I,17 | Oskierko. - Słyszałem, jak to w Kiejdanach przy księciu hetmanie powiadano;
18 I,18 | tylko, że mnie kula w łeb w Kiejdanach czeka, ale i hańba wiekuista
19 I,19 | jego i kosztowności była w Kiejdanach. Kmicic powinien był wprawdzie
20 I,20 | spytał:~- A co słychać w Kiejdanach? Jakże zdrowie pana hetmana?~-
21 I,20 | zbrojne się zbiera i rabuje, w Kiejdanach zamieszkał. Ot, cała rzecz!
22 I,20 | jakiej obywatele zacni w Kiejdanach jęczą?~Kmicic odetchnął,
23 I,20 | Bezpieczeństwa, bo w jednych Kiejdanach nic ci nie grozi, a tu stanie
24 I,20 | nagle wspomniał, co zaszło w Kiejdanach, i jej twarz zimna przykuła
25 I,20 | uwolnił ich od śmierci w Kiejdanach.~- A co? - powtarzał za
26 I,20 | miłosierdzia pomordowani w Kiejdanach, zaraz po owym słynnym układzie
27 I,20 | oszczędzi, gdyś go o to w Kiejdanach prosił?~- Tak jest! - rzekł
28 I,21 | wraz z wojskiem na powrót w Kiejdanach i pierwsze jego pytanie
29 I,21 | twoją prośbę przebaczyłem w Kiejdanach, to nie dlatego, żem cię
30 I,21 | powinni byli zginąć tu w Kiejdanach, bo patrz, co się przez
31 I,21 | ucz się!~Gdyby zginęli w Kiejdanach, nie byłoby tego wszystkiego.
32 I,21 | Ma dziś być wesoło w Kiejdanach!...~
33 I,23 | mnie męka. Nic tu po mnie w Kiejdanach. Niech wasza książęca mość
34 I,23 | ufa. Ale także ci to źle w Kiejdanach przy naszym boku?~- Wasza
35 I,23 | to i ból, toż to i męka w Kiejdanach z założonymi rękoma stróżować
36 I,23 | unii ze Szwecją tutaj w Kiejdanach, jednakże za stronnika ich
37 I,23 | oddać znaczne posługi; w Kiejdanach ciężył mu już od dawna.
38 I,23 | lada chwila sprowadzić w Kiejdanach wybuch i zerwanie, nader
39 I,25 | duszę między tęsknotę po Kiejdanach a rozmyślania o nieszczęsnym
40 I,25 | chorągwi, które pan Andrzej w Kiejdanach widywał, bo nie na niemiecki,
41 I,25 | poznam. A co tam słychać w Kiejdanach?~- Oto jest list księcia
42 I,25 | sił...~- Wiemy już o tym w Kiejdanach! - rzekł Kmicic.~- Jeżeli
43 I,25 | rozmyśliwszy się dobrze w Kiejdanach, wziąłem ze sobą konia wielkiej
44 II,1 | A wszakże Oleńka była w Kiejdanach, na łasce i niełasce straszliwego
45 II,1 | zbuntowanych Węgrów i dragonów w Kiejdanach, że rozpraszał zbuntowane
46 II,2 | które miłuję, a które w Kiejdanach ostały, owe listy i dokumenta
47 II,4 | opowiadał mu, co zaszło w Kiejdanach od czasu pamiętnej ugody
48 II,4 | guza szukać?! Nie byłem w Kiejdanach i nic mi do tego, co tam
49 II,5 | jako mi do serca przypadł w Kiejdanach? Sam on też nas kocha, jako
50 II,6 | gdy i świeże wypadki w Kiejdanach, jako to: uwolnienie pułkowników
51 II,6 | posądzi, bom go pierwszy w Kiejdanach splantował i innych przykładem
52 II,6 | ludzi o wszystkim, co się w Kiejdanach stało. Opowiadał więc, że
53 II,7 | powody zatrzymywały go w Kiejdanach. Naprzód czekał na posiłki
54 II,8 | powitania, a niezbyt znaną w Kiejdanach, bo księżna Januszowa więcej
55 II,8 | więzienie w Taurogach niż w Kiejdanach.~- W Taurogach nie masz
56 II,20 | dzieje? Zali ciągle siedzi w Kiejdanach?~- Bramo z kości słoniowej! -
57 II,20 | mieszkać w lwiej jamie niż w Kiejdanach, pod ręką księcia, który
58 II,23 | nagle:~- Toś waść był w Kiejdanach u Radziwiłła? Kmicic zmieszał
59 II,29 | dozorczyni fraucymeru w Kiejdanach, drugi paź, medyk, a zarazem
60 II,29 | książęca mość kazał go w Kiejdanach rozstrzelać.~Książę przymknął
61 II,32 | ust księcia Bogusława w Kiejdanach słyszał, a która zdrowia
62 II,32 | kierejkę podszyć, a już w Kiejdanach całkiem się pogrążył.~Tu
63 II,32 | szczegółowo wszystko, co zaszło w Kiejdanach.~Jan Kazimierz zaś słuchał
64 II,32 | wywożono, ale nie mieszkając, w Kiejdanach rozstrzelano.~- A widzisz! -
65 II,33 | Zagłoba - jakem go tylko w Kiejdanach ujrzał, zarazem sobie pomyślał:
66 III,11| wileńskiego, którego Kmicic znał w Kiejdanach i swego czasu bardzo lubił.~-
67 III,14| nie wiecie, że nie byłem w Kiejdanach wówczas, gdy książę koniuszy
68 III,16| mówił pierwszego wieczoru w Kiejdanach, że Radziwiłłowie nieraz
69 III,19| toż w Rosieniach, toż w Kiejdanach. Szwedzkie prezydia szczupłe,
70 III,28| wszystko przebaczyłam... w Kiejdanach... bom myślała... bo miłowałam
|