Tom, Rozdzial

 1  I,5  |            odpowiedział Kmicic.~I jechał na przedzie nic do nikogo
 2  I,6  |          stąd daleko; ja pięć dni jechał i szkapę zmordował. ~- Masz
 3  I,7  |        pana Wołodyjowskiego, a on jechał zamyślony i milczący. Z
 4  I,10 |       przybranych; a sam wojewoda jechał w karecie mając przy sobie
 5  I,10 |      ruszył i sztab. Radziejowski jechał koło Wittenberga.~- Oxenstierny
 6  I,10 |       było rozróżnić. Na przedzie jechał pan Skoraszewski kiwając
 7  I,17 |           Kowalski ciągle, widać, jechał naprzód, bo go nie było
 8  I,17 |      usadowił się na jego koniu i jechał tuż przy więźniach, powtarzając
 9  I,18 |          sunął w głąb wirydarza i jechał dalej na rajtarach gasząc
10  I,20 |          jakby na straconą strażę jechał. Czuł, że tam nie będzie
11  I,20 |        schodzącego z pola. Kmicic jechał przez wieś z bijącym sercem
12  I,20 |         czapkami do ziemi. On zaś jechał naprzód i minąwszy wieś
13  I,23 |       jesteś! - rzekł.~Ale Kmicic jechał już na własnym uniesieniu
14  I,25 |          w sercu na tę myśl, więc jechał dalej z większą otuchą w
15  I,25 |           opuszczały go z wolna i jechał przed siebie, zanurzał się
16  I,25 |       wyjechał z zajazdu, ~Soroka jechał przy nim, trzej inni z tyłu,
17  I,26 |          jedno pytanie: zaliś już jechał do mnie na Podlasie z gotowym
18  I,26 |         Andrzej oddychał ciężko i jechał czas jakiś w milczeniu,
19  I,26 |    podążali za nim zwolna. Kmicic jechał z jednej strony księcia,
20 II,4  |       więcej tą samą drogą, którą jechał teraz Kmicic, i zatrzymał
21 II,4  |           do pana Wołodyjowskiego jechał, bo stary mój znajomy i
22 II,4  |          trochę jeno poturbowaną, jechał spokojnie ku Szczuczynowi
23 II,4  |           również jak i to, gdzie jechał.~Do Kmicica nikt nie śmiał
24 II,4  |     cokolwiek, bo młody pułkownik jechał chmurny jak noc. I gryzł
25 II,5  |         diabłów, choć między nich jechał.~- Siła było wojska z nim?~-
26 II,5  |         napotkać, jeżeli całą noc jechał - odpowiedział Rzędzian.~-
27 II,8  |         elektorskich, do Taurogów jechał, przybył do mnie jeden szlachcic...
28 II,9  | posłuchasz królewskiego rozkazu."~Jechał więc dalej. Wyjechawszy
29 II,9  |       ruszył z nimi przed siebie. Jechał ku Warszawie, ale sam nie
30 II,9  |        natroczonych przy kulbace, jechał wśród tumanu pierza. Patrząc
31 II,9  |        owego szlachcica, z którym jechał: ~- Oj! ręce swędzą, ręce
32 II,11 |           dlatego dniami i nocami jechał, żeby uciec przed tymi wróżbami,
33 II,11 |            z pewnością nie ujmie.~Jechał więc w milczeniu utkwiwszy
34 II,12 |           teraz słucham.~- Długom jechał - rzekł na to Kmicic - siła
35 II,12 |          Wiem, że Lisola do niego jechał, a Wrzeszczowicza przysłano,
36 II,15 |         policzyć poległych. Sztab jechał za nim: wszyscy stropieni,
37 II,18 |     wchodziło do ich płuc. Kmicic jechał na przedzie, Kiemlicze za
38 II,20 |      który się "ochocić" chcieli, jechał dalej, zmieniał się w tłum
39 II,23 |         rozpatrując drogę; czasem jechał ze wszystkimi zabawiając
40 II,23 |      namawiał, by król bez straży jechał, ten niech teraz rady udzieli!~
41 II,25 |     ogólnego zapału ludu i wojska jechał z nim dalej na Spisz. Tymczasem
42 II,25 |      chwiał się nad nimi; przodem jechał porucznik Wiktor, za nim
43 II,25 |         ku Lubowli. Pan marszałek jechał przy oknie królewskiej karety,
44 II,25 |    zwycięskiego wodza na Kapitol. Jechał więc wódz w rydwanie złocistym,
45 II,27 |             ROZDZIAŁ 27~Z Lubowli jechał król do Dukli, Krosna, Łańcuta
46 II,30 |          wiktoria! Niech żyje!" - jechał do grodu i tam onę niebieską
47 II,31 |          wiktoria! Niech żyje!" - jechał do grodu i tam onę niebieską
48 II,32 |   Radziwille został, potem gdzieś jechał... I znowu ostrzegł nas,
49 II,33 |          przeciągać mimo. Naprzód jechał na srokatym koniu śniady
50 II,33 |      męstwa i srogości szanowany. Jechał on teraz w środku, między
51 II,41 |        zasadził buzdygan za pas i jechał dalej w pobliżu lektyki.
52 III,3 |           że nie widać. Po chwili jechał w inną stronę i znowu pytał:~-
53 III,4 |           wielkiej krwi.~Jeździec jechał sobie z wolna, jakby nie
54 III,4 |       Widać go było doskonale, bo jechał z boku, o kilkanaście kroków
55 III,4 |           jako świecę; czasem zaś jechał na karku dwóch, trzech lub
56 III,5 |       machnął ręką pan Zagłoba.~- Jechał ludzką wdzięczność sęk!
57 III,6 |            potem w skok. Pachołek jechał oklep na swoim źrebaku bez
58 III,6 |           laudańska; na jej czele jechał sam pan Czarniecki. Dobiegłszy,
59 III,7 |      skończyć! - rzekł Zagłoba. - Jechał ich sęk! Niech ustąpią Inflanty
60 III,12|         kolana zachodzące.~Za nim jechał nuncjusz, ksiądz arcybiskup
61 III,13|         kolana zachodzące.~Za nim jechał nuncjusz, ksiądz arcybiskup
62 III,15|         jedzie! Wittenberg!~Jakoż jechał sam feldmarszałek, a przy
63 III,15|       włosy na czuprynach, on zaś jechał dalej i znów biadał, i szaty
64 III,15|    śpiewano Te Deum laudamus! Gdy jechał lasem, to sosny ciemne,
65 III,17|        kilka dni później. Mimo iż jechał z glejtem Bogusławowym,
66 III,19|      odrąbać i tę babę spławić.~- Jechał ją sęk! I tak jutro ruszamy,
67 III,21|          księcia był przywiązany. Jechał on z ważną misją do Królewca,
68 III,29|            jako dwie mile na nich jechał i prawie do nogi wytępił.~
69 III,31|       myśli odegnać, miecznik zaś jechał w milczeniu i tylko rozglądał
70 III,32|          kupami ludzi.~Pan Kmicic jechał w skarbniczku między Wołodyjowskim