Tom, Rozdzial

 1  I,7  |         zakochana w młodym rycerzu; wszelako nie było w tej gadaninie
 2  I,8  |              ale i wyżej od innych. Wszelako rad jestem, żem dla waćpanny
 3  I,10 |        poważnych wysłano senatorów.~Wszelako rozsądniejsi ludzie nie
 4  I,10 |             to najłatwiejsza rzecz. Wszelako obowiązek każe nam, których
 5  I,12 |              Ciężko będzie, prawda! Wszelako miejmy nadzieję, że Pan
 6  I,12 |       miłuję dzieci Jana jak swoje, wszelako Skrzetuscy to nie Zagłobowie.~-
 7  I,12 |          waszmościom o tym mówić... wszelako za godzinę i tak wszyscy
 8  I,17 |          zauważył Mirski.~- Prawda, wszelako jak się o wydaniu Litwy
 9  I,17 |            on pana Zagłobę ratował, wszelako milczał i począł tylko wąsikami
10  I,22 |        zmieniło się na lepsze!~Byli wszelako i tacy, którzy trzęśli głowami
11  I,23 |         myślałem, żeby mu ją dać... Wszelako nie może to być, gdyż trzeba
12  I,23 |             na wzmocnienie Krakowa. Wszelako ten pstry kasztelanik może
13  I,23 |        szyku, ale się bić nie chce. Wszelako to się pokazało, że w polu
14  I,23 |       Będzie on się wahał, to wiem; wszelako spodziewam się, że moje
15 II,2  |         Kmicic wysunął się naprzód.~Wszelako nadchodzący nie poznali
16 II,4  |       ledwie mogli jej docucić... A wszelako... nie śmiem ja mówić, ale
17 II,5  |            milczenia mówił dalej:~- Wszelako Kmicic okazał już, że nam
18 II,8  |       szabel nad karkiem zawisło.~- Wszelako... - tu zamyślił się posępnie
19 II,8  |           posępnie książę Janusz.~- Wszelako co?~- Dla ojczyzny byłby
20 II,14 |       prochów i kulę rozrywa. Wiele wszelako kul pada nie na tuleję,
21 II,16 |          ich Miller znowu zatrzyma. Wszelako w kilka godzin później sam
22 II,16 |       korzyści i zapomnienia życia. Wszelako obrawszy jakiś obóz służyli
23 II,19 |           wieściami o Kuklinowskim, wszelako w razie zajścia stanęliby
24 II,19 |           wiedział, że to Kmicic!~- Wszelako dziwno mi to - rzekł pan
25 II,21 |           ale może być i zbawienie. Wszelako za roztropną rzecz uważałbym
26 II,23 |          indziej się przedostaniem. Wszelako tak myślę, że waszmościowie
27 II,24 |      zwracał się ku innemu; Szwedom wszelako, po pierwszej chwili zamieszania
28 II,26 |       szablach by mnie roznieśli... Wszelako wiedząc, że książę hetman
29 II,28 |             okrutnie mnie swędzi... Wszelako to tylko powiem, że gdyby
30 II,30 |         konfederacji z niebem; inni wszelako twierdzili, że to są niebywałe
31 II,31 |         konfederacji z niebem; inni wszelako twierdzili, że to są niebywałe
32 II,32 |             u was na Litwie szło!~- Wszelako przedtem pan Zagłoba kazał
33 II,33 |              jakoby na wilków. Byli wszelako i tacy, którzy siła obiecywali
34 II,34 |             przy nim być, bałem się wszelako, że wasza miłość już może
35 II,36 |        zaraz ruszył w dalszą drogę. Wszelako na odjezdnym napisał i przesłał
36 II,36 |   przebaczenie J. W. Pana upraszam; wszelako batożkami kazałem ich przystojnie
37 II,39 |         gdyż podjazdy szeroko szły, wszelako dwa zniósłszy i nikogo nie
38 II,41 |            Tam Sakowicz zatrzymany; wszelako... pan wojewoda nie ma prawa
39 II,41 |        gołych szabel umilkli. Jeden wszelako zawrócił konia i znikł po
40 III,1 |         koniem, nogę złamał - legli wszelako i obaj panowie Kaweccy,
41 III,2 |     smutkiem jeno żyjąc i modlitwą.~Wszelako w owych wspomnieniach tak
42 III,3 |          Janem Kazimierzem dopomóc, wszelako trzeba, żebyś i wasza dostojność
43 III,4 |            jedni za drugimi. Bywały wszelako chwile, w których pan kasztelan
44 III,6 |             się wujowi na oczy. Ten wszelako sam go poszukał i pocieszać
45 III,7 | Skrzetuskiemu! - odrzekł Zagłoba. - Wszelako wolałbym, żeby twoja dziewka
46 III,8 |           odrzekł z żalem Zagłoba - wszelako takiego niełacno woda wyniesie,
47 III,8 |     czekałem upamiętania, przyjdzie wszelako czas, że miłosierdzie się
48 III,9 |        widzę, wróble masz w kopule. Wszelako quod attinet jadła i spoczynku,
49 III,11|      Czarniecki wielki wojennik, tę wszelako, wedle mojej głowy, ma przywarę,
50 III,16|             ją znużyły śmiertelnie.~Wszelako nie wiadomo, jak by się
51 III,16|            popędliwością Bogusława, wszelako hamował się, bo sądził,
52 III,16|      Januszowe nie zgadzał, sądziła wszelako, że taki statysta wie, co
53 III,17|          skrypty od miast pruskich, wszelako waść najlepiej wiesz, co
54 III,17|           śmierci. Cios to okrutny, wszelako już zdałem się na wolę Boga,
55 III,17|            jako ryba wyjęta z wody. Wszelako, nim przestraszony Sakowicz
56 III,18|            do przeprosin nieskorzy; wszelako, żem to wiekowi i powadze
57 III,20|         ucieczce.~Oleńka radziła ją wszelako odłożyć, dopóki by Hassling-Ketling
58 III,21|         dzień wytrajkoczę.~Z jednej wszelako przywary nie mogła poważna
59 III,21|            całą wojnę wpłynąć może. Wszelako, wracając do podlaskiej
60 III,22|          się nie będę ci zabraniać, wszelako, słuchaj no dobrze, żadnych
61 III,23|         pokochał, i to prawda! Któż wszelako go nie usprawiedliwi? kto,
62 III,24|         odpowiadać by musiał.~Teraz wszelako, po połączeniu się z Duglasem,
63 III,25|         odpowiadać by musiał.~Teraz wszelako, po połączeniu się z Duglasem,
64 III,27|       jenerał Izrael.~Najważniejszą wszelako wiadomością, jakiej von
65 III,27|          się z drugim czworobokiem.~Wszelako inne "tkwią" jeszcze; jeszcze
66 III,28|         triumfami wojska szwedzkie. Wszelako tymczasem dość było w lasach
67 III,28|            przedsięwziąć, mogły być wszelako pewne, że ich nieprzyjaciel
68 III,29|      ogarnął żołnierzy.~Inni woleli wszelako patrzeć na Oleńkę, która
69 III,31|         który krew rozlał... Ludzie wszelako zawsze będą mieli prawo