Tom, Rozdzial
1 I,3 | były te dziewczęta!...~- Wcale nie były najgorsze. Słyszałem,
2 I,7 | najgodniejszy, nie przywoźcie, bo wcale do niego nie wyjdę."~Nie
3 I,8 | pewnym przymusem; on zaś wcale zręcznie się przedstawił,
4 I,8 | którymi waćpannę napadł, wcale nie od nieprzyjaciela pochodzą,
5 I,9 | mnie, kiedy zechcesz!~- Wcale nie w tym zamiarze tu przyjechałem...~-
6 I,9 | Chmielnicki triumfował, więc on wcale nie poszedł dziewki szukać.
7 I,9 | powiedziałem, że cię zechce... To wcale co innego.~- Jeśli mnie
8 I,9 | mówiła, kiedy wróci?~- Bogdaj wcale nie wróci, bo z wozami wyjechała
9 I,10 | która w wojnach ostatnich wcale nie ucierpiała, wystarczy
10 I,10 | wielmożny wojewodo, toż my wcale żołnierzy nie mamy.~- Jak
11 I,10 | o zwycięstwie, jakby ono wcale było niepodobnym, a jednak
12 I,10 | szlachta nie lękała się wcale. Wyszli więc za rzekę i
13 I,10 | tej strony nie było prawie wcale szańców i nie było zza czego
14 I,11 | dokuczacie?~- Co mają dokuczać! Wcale się tu przystojnie zachowali -
15 I,11 | a on jej: córuchno, choć wcale nie byli krewni. Jej rodzina
16 I,12 | jednocześnie ojczyznę gnębią, wcale bym się o tę szwedzką nie
17 I,12 | mieszczanie Polacy albo Litwini - wcale nie! Sami Niemcy i Szkoci.,
18 I,20 | nim budowle. Nie była to wcale pańska rezydencja, ale na
19 I,20 | Kmicic nie uważał na niego wcale, tak był wzburzony i głęboko
20 I,22 | wydął usta i nie zmieszany wcale odpowiedział:~- I to tron
21 I,25 | to bym o panu Lubomirskim wcale nie był wspominał.~- Mogło
22 I,25 | oczyma z ukosa, nie zważając wcale na Kmicica, który siedział
23 I,25 | nie weźmiem, to inaczej wcale nie weźmiem... Słuchać!
24 I,25 | widać dwór starościński, a wcale stojących przed nim ludzi,
25 I,26 | długi czas nie odzywał się wcale, widocznie starał się uspokoić
26 II,4 | których Szwedów jeszcze wcale nie zaznali, ale ci, co
27 II,9 | wejrzenia, szczerość mowy i wcale niechłopską fantazję.~Kiemlicze,
28 II,9 | nie daruj! - rzekł Szwed - wcale grzeczna kwota ci się należy.~-
29 II,9 | kijowski nie dostał się wcale do niewoli, ale uzyskał
30 II,11 | ziemi u stóp Jasnej Góry wcale był niepodobny do reszty
31 II,15 | armaty nie przeszkadzała wcale układom. Postanowili korzystać
32 II,15 | miasto zaś Częstochowa wcale do klasztoru nie należy.~"
33 II,15 | zakrzyknął:~- Strzały nie szkodzą wcale kościołowi!~Tu gniew niepohamowany,
34 II,15 | było na tej przestrzeni wcale, po cóż by bowiem Szwedzi
35 II,16 | twierdzy, nie obawiając się wcale tego, co Szwedom o stanie
36 II,17 | on się takim przyjęciem wcale nie zmieszał i podczesując
37 II,19 | rozpoczynać oblężenia... To wcale inna rzecz.~- Więc co pan
38 II,19 | kwaterze mówią, że i na noc wcale nie wracał, ale nie byli
39 II,19 | musi i obroków dla koni wcale brakuje.~- Znaczy to jeszcze
40 II,21 | do obcowania z wielkimi, wcale się widokiem tylu znamienitych
41 II,21 | Koryciński nie rozgniewał się wcale, tylko odrzekł:~- Nie zadaję
42 II,22 | przy tym nie upierał się on wcale przy swoim zdaniu, jak mówisz,
43 II,24 | jeszcze dziki, mało albo wcale uprawą niewdzięcznej roli
44 II,26 | myśli i o sławę doczesną się wcale nie turbuj. Ja w tym, by
45 II,30 | większą łatwością, że Szwedów wcale w tych stronach nie było.
46 II,31 | większą łatwością, że Szwedów wcale w tych stronach nie było.
47 II,33 | pamiętał, że wonczas było wcale na odwrót, ale zrazu nic
48 II,36 | zaś zła była na niego, bo wcale na nią nie patrzył i dość
49 II,36 | dopiero w tydzień będąc już wcale wesołym i podpiwszy trochę
50 II,41 | Zdawało się, iż nie rozeznaje wcale, co się z nim dzieje, i
51 II,42 | rozśmiał się.~- Nie pojedziesz wcale do Taurogów, pojedziesz
52 III,2 | Zamoyski miał. swojej dosyć i wcale pomocy nie potrzebował,
53 III,2 | głową przenosił, tak i on wcale do innych wodzów niepodobny.
54 III,12| wojsk nie przestraszała go wcale, wiedział bowiem, że zbytnia
55 III,12| szaniec. Lecz zza dymów wcale nie było go widać, bo kilkanaście
56 III,13| wojsk nie przestraszała go wcale, wiedział bowiem, że zbytnia
57 III,13| szaniec. Lecz zza dymów wcale nie było go widać, bo kilkanaście
58 III,16| zobaczyć, a książę Bogusław wcale go nie wstrzymywał - owszem,
59 III,17| się, że ich nie strzegą wcale. Postanowił tedy pan miecznik
60 III,19| Choćbym nie chciał, muszę... Wcale żądze dziś ode mnie odpadły.~-
61 III,24| zadanie, jakie nań włożono, wcale sił jego nie przechodzi.
62 III,24| Bogusławowego podejścia pan Babinicz wcale się także z połączeniem
63 III,25| zadanie, jakie nań włożono, wcale sił jego nie przechodzi.
64 III,25| Bogusławowego podejścia pan Babinicz wcale się także z połączeniem
65 III,26| jest pan Zagłoba, bo on mu wcale wujem ni krewnym nie był,
66 III,28| taurożańskiego jeńca. Inną wcale miał fantazję; energia jego
67 III,28| męstwa, ale w rzeczy samej wcale nie pragnęła bitwy; chciała
68 III,29| powiedziała prawdy, bo jej wcale nie było jeszcze wszystko
69 III,30| srebra. Był to przy tym lud wcale do zwykłych czambułowych
|