Tom, Rozdzial

1001 II,23 |             tę ziemię tak ukochaną, a tak niewdzięczną, która w chwili
1002 II,23 |               wyrywał się ze zdaniem, tak ciężko było coś dobrego
1003 II,23 |        biskupi.~- Nie wrócę na Śląsk, tak mi dopomóż święty Krzyż! -
1004 II,23 |               nie zamkną.~- Niechże i tak będzie - rzekł łagodniej
1005 II,23 |               przedostaniem. Wszelako tak myślę, że waszmościowie
1006 II,23 |               kasztelanem wojnickim i tak mówił:~- Albo to jest żołnierz
1007 II,23 |           rajtar powiadają.~- Niechże tak będzie! Pozwól, miłościwy
1008 II,23 |        polować, bo z góry uderzasz!~- Tak to i było - odrzekł pan
1009 II,23 |       emulacji się nie przestraszę.~- Tak waszmość myślisz?... Hm!
1010 II,23 |           spać nie układli.~- Niechże tak będzie - rzekł Kmicic.~I
1011 II,24 |           koronny, który rozporządzał tak znacznymi siłami, jakich
1012 II,24 |              pyrciami", przez miejsca tak niedostępne, że - rzekłbyś -
1013 II,24 |              okrytą przestrzeń, która tak wydawała się szeroką, jak
1014 II,24 |             skalną, długą i prostą, a tak wąską, że zaledwie trzech
1015 II,24 |             nie wiał i cisza panowała tak głucha, że aż w uszach dzwoniąca.
1016 II,24 |               to Szwedzi.~Ukazali się tak blisko, że cofać się było
1017 II,24 |           junaka.~Kmicic najechał nań tak blisko, że prawie trącili
1018 II,24 |            druzgoce wszystko w biegu, tak i on runął na pierwszy szereg
1019 II,24 |           wsuwał rapier między synów, tak szybko, jak wąż żądło wysuwa,
1020 II,24 |             Nuncjusz, jako pod Żywcem tak i teraz, trzymał za cugle
1021 II,24 |           mężów zdołało ich zatrzymać tak długo, i natarli z furią;
1022 II,24 |         skoczył ku nim i uderzyli się tak, że aż łoskot rozległ się
1023 II,24 |            rzekł podniesionym głosem, tak iż słyszał go tłum cały:~-
1024 II,24 |             wąwozach i jakim sposobem tak w porę dla ratunku królowi
1025 II,25 |              kosy, widły i strzel by, tak że Jan Kazimierz stanął
1026 II,25 |           naród od Karpat do Bałtyku, tak samo jak owe tłumy, za broń
1027 II,25 |       nawojowską mocno mi dopomógł, i tak się im przynajmniej za owych
1028 II,25 |           także teraz w Lubelskiem?~- Tak jest, wasza królewska mość!
1029 II,25 |          potrzebował o drogę pytać.~- Tak i ja myślę, miłościwy panie -
1030 II,25 |             wypogodziło się zupełnie, tak że błękitu nie plamiła żadna
1031 II,25 |               własna, bardzo okryta i tak wspaniała, że każdy król
1032 II,25 |         dźwiękania litaurów i krzyków tak gromkich, iż zdawało się,
1033 II,25 |               wysadzany, a polerowany tak, iż zdawało się, że słońce
1034 II,25 |               ba! całej Europy. Jakoż tak i było w istocie.~Gdzie
1035 II,25 |            panem potężnym, mając sług tak potężnych i równie wiernych.
1036 II,25 |     przesłyszał albo że on w delirium tak mówił, ale jeśli się to
1037 II,25 |              marszałku - rzekł król - tak jak i my sami lepiej byśmy
1038 II,25 |          weneckiego kryształu, roboty tak cudnej, że za ósmy cud świata
1039 II,25 |              laskowy, ale wyrobionych tak cudnie, że rysy twarzy i
1040 II,25 |    wychyliwszy swój kielich, krzyknął tak, że nawet wśród powszechnego
1041 II,25 |         wojska wystawić i utrzymać!~- Tak u nas zawsze - odrzekł kiwając
1042 II,25 |           dopiero koniec tym zabawom.~Tak wystąpił pan marszałek koronny,
1043 II,26 |               który w wąwozie górskim tak śmiele na miecze szwedzkie
1044 II,26 |               się już to trafiało, bo tak mniemam, że w złym razie
1045 II,26 |          wynędzniałą twarz i rzekł:~- Tak jest, miłościwy panie!...
1046 II,26 |            gdy król milczał zdumiony, tak dalej mówić począł:~- Jam,
1047 II,26 |              gorączką, dysząc szybko, tak mówić począł:~- Na zbawienie
1048 II,26 |             król - dlaczego? po co?~- Tak, miłościwy panie, zmyślił...
1049 II,26 |           lecz wreszcie zebrał siły i tak mówić począł:~- Opowiem
1050 II,26 |             Kmicic, spocząwszy nieco, tak dalej mówił:~- Tymczasem
1051 II,26 |           stronę. Tam dziewka nieboga tak mi do serca przywarła, żem
1052 II,26 |          postanowionymi. A mnie serce tak do niej ciągnęło, że choć
1053 II,26 |               poszła ta robota, wtedy tak się na mnie zawzięła, że
1054 II,26 |        potrafię powtórzyć jego racyj, tak były wielkie, taką szczęśliwość
1055 II,26 |               umiem...~- Widzę, że to tak jest! - zauważył Jan Kazimierz.~-
1056 II,26 |          łzami rycerz. - Przecie ja i tak jeszcze, miłościwy panie,
1057 II,26 |              materię każę poruszyć, a tak do czci powrócon być musisz.~-
1058 II,26 |           sądy nie szarpały, uczynisz tak: będą teraz na gwałt iść
1059 II,26 |     Babiniczem przezwał... Zwijże się tak i dalej, to i sądy ostawią
1060 II,26 |            taki zawstydzi się wówczas tak wielkiego rycerza przed
1061 II,26 |               się, miły regalisto, bo tak ufam, że i regalistka cię
1062 II,27 |     pomniejsze wody w siebie zabiera, tak i do orszaku królewskiego
1063 II,27 |       koronnym, który nie chciał, aby tak znamienity związek bez niego
1064 II,27 |          ojczystych jesteśmy capaces, tak i w tym aequales sobie będziemy,
1065 II,27 |           osobami swymi pójdziemy..."~Tak to ów uniwersał równość
1066 II,27 |          tymczasem sama owa szlachta, tak dotąd o swe prerogatywy
1067 II,27 |            swe prerogatywy zazdrosna, tak pozornie nieużyta, otwierała
1068 II,27 |               głos się nie przeciwił, tak się wszyscy na Szwedów rozjedli
1069 II,27 |             pewien, że go dostanie?~- Tak był pewien, jako że po dniu
1070 II,27 |              pan Sapieha w Tyszowcach tak: "Chciałem się jeden dzień
1071 II,27 |           wszyscy Szweda porzucają?~- Tak jest, miłościwy panie! Byli
1072 II,27 |          Naoczny świadek i obrońca?~- Tak jest, miłościwy panie, uczestnik
1073 II,27 |            dać sobie rady...~- Jeżeli tak, to przestańcie go opłakiwać:
1074 II,27 |      odstąpieniu zamyślają... A potem tak nam znaczne oddał przysługi,
1075 II,27 |         ucieszy! Ojciec syna nie może tak miłować, jako on jego miłował!
1076 II,27 |        podejść?~- Miller jak odszedł, tak się i nie pokazał więcej,
1077 II,27 |             zastał, ale się chłopstwo tak zaciekle na nich rzuciło,
1078 II,27 |            było tego, żeby prostactwo tak mężnie w gołym polu jeździe
1079 II,27 |        złapieli chłopstwo którego, to tak nad nim wydziwia, że lepiej
1080 II,27 |               odrzekł poważnie król - tak mi dopomóż Bóg i święty
1081 II,28 |             wojewoda witebski Sapieha tak był już pewien zdobycia
1082 II,28 |               znaczniejszych oficerów tak mówił:~- Doszły mnie słuchy,
1083 II,28 |               choć w jeździe służysz, tak zapamiętale na mury tykocińskie
1084 II,28 |              się dawniej przygodziło.~Tak rozmawiając doszli do kwatery,
1085 II,28 |           wzajem, że powstaje związek tak cnotliwy na obronę ojczyzny
1086 II,28 |          drabin ruszyła, bo powiadają tak: jak z tym zdrajcą skończymy,
1087 II,28 |            podpiły, i rzekł:~- Jeżeli tak, tedy jako mnie tu, waszmościowie,
1088 II,28 |             widzicie, jakem Kowalski! tak w pierwszej bitwie prosto
1089 II,28 |             rzekł pan Wołodyjowski.~- Tak powiadasz? Ano, to obaczysz!
1090 II,28 |         dopiero gdyby ją rzucił człek tak wzięty i takiej niezmiernej
1091 II,28 |                 odparł Zagłoba.~- Wuj tak uczyni! - dodał Roch Kowalski.~-
1092 II,28 |           krwi, miała pójść za człeka tak podłej kondycji?... Raz
1093 II,28 |           będzie petardę podsadzał?~- Tak jest... Własną osobą...
1094 II,29 |             godziny później zaniemógł tak, iż musiano go odnieść do
1095 II,29 |         nadzieje swoje i zamiary, ale tak głęboki swój upadek, że
1096 II,29 |       oblegano niegdyś w Czorsztynie, tak jego, Radziwiłła, oblegano
1097 II,29 |         klęskę i cierpienia jego były tak niezmierne, że chyba z jego
1098 II,29 |             tego, jako Oresta erynie, tak jego szarpały wyrzuty sumienia,
1099 II,29 |               nie poznawał jej rysów, tak dawniej dobrotliwych i łagodnych.~
1100 II,29 |        schyłkowi. Książę leżał w sali tak zwanej "Rogowej", położonej
1101 II,29 |                Czy mi się ze słabości tak wydaje, czy też Oskierko
1102 II,29 |              wojewody i rozweselił ją tak, że nigdy nie wydawała się
1103 II,29 |             że nigdy nie wydawała się tak spokojna.~Charłamp siadł
1104 II,29 |               w komnacie widno było i tak od ognia.~Na koniec z tłumu
1105 II,29 |             zdrajca i sprzedawczyk!~- Tak jest - rzekł ponuro Charłamp. -
1106 II,30 |    wielkopolskiego, które pod Ujściem tak słabą stawiło nieprzyjacielowi
1107 II,30 |             lat bez przerwy trwająca, tak że nie było między nimi
1108 II,30 |            podziwowi wieków i narodów tak niedawno zupełnie pognębiona
1109 II,30 |          ciepły a obfity topi śniegi, tak potężna nadzieja stopiła
1110 II,30 |              dla pana i dla ojczyzny. Tak wrzało całe miasto. Nawet
1111 II,30 |         Uciszyło się nagle w kościele tak, że oddechów ludzkich nie
1112 II,30 |               ale jak dzwon donośnym, tak mówić począł:~- Wielka człowieczeństwa
1113 II,30 |             śmiertelna, więc wstawszy tak dalej mówił:~- A że wielkimi
1114 II,30 |           teraz skruchą, wzruszeniem, tak dalej mówił jeszcze donośniej:~-
1115 II,31 |    wielkopolskiego, które pod Ujściem tak słabą stawiło nieprzyjacielowi
1116 II,31 |             lat bez przerwy trwająca, tak że nie było między nimi
1117 II,31 |            podziwowi wieków i narodów tak niedawno zupełnie pognębiona
1118 II,31 |          ciepły a obfity topi śniegi, tak potężna nadzieja stopiła
1119 II,31 |              dla pana i dla ojczyzny. Tak wrzało całe miasto. Nawet
1120 II,31 |         Uciszyło się nagle w kościele tak, że oddechów ludzkich nie
1121 II,31 |               ale jak dzwon donośnym, tak mówić począł:~- Wielka człowieczeństwa
1122 II,31 |             śmiertelna, więc wstawszy tak dalej mówił:~- A że wielkimi
1123 II,31 |           teraz skruchą, wzruszeniem, tak dalej mówił jeszcze donośniej:~-
1124 II,32 |               radując się w sercu, że tak prześwietnego królestwa
1125 II,32 |               ale sobie nie przykrzę, tak myśląc, że to dla majestatu
1126 II,32 |                  Czy nie o Kmicicu?~- Tak jest, miłościwy panie!...~-
1127 II,32 |          dziele wojennym niezrównany. Tak jak on Chowańskiego podchodził,
1128 II,32 |             ręce wydał, jeszcze by go tak nie usatysfakcjonował, jak
1129 II,32 |           okrutnym hultaju, który się tak nazywał, ale jam mu jako
1130 II,32 |            mały rycerz. - Jakiż anioł tak waszmości nawrócił?~- Uściskajcie
1131 II,32 |           wydymał. Kmicic zaś ściskał tak serdecznie małego rycerza,
1132 II,33 |           Wtem Kmicic począł oddychać tak ciężko jak człowiek, który
1133 II,33 |         Bogusława słyszał, i wreszcie tak skończył:~- Nie tylko więc
1134 II,33 |             Na wieczerzę wystroił się tak, że oczy bolały patrzeć,
1135 II,33 |                ale cholera na waćpana tak była w niej wielka, że słabość
1136 II,33 |             trzeba tym większej, że z tak znamienitym panem sprawa.
1137 II,33 |               na płeć gładką nie jest tak łasy. Gdy mu białogłowa
1138 II,33 |         księciu!" - a Ganchof powiada tak: "Więcej tam polityki w
1139 II,33 |            arcybiskupiego pałacu, boś tak zmaltretowan, że jeszcze
1140 II,33 |           wówczas tłumy zbijały się w tak gęste masy, że ani podobna
1141 II,33 |              tony piskliwe i ostre, a tak szybkie, że ucho zaledwie
1142 II,33 |         chociaż prawie nieprzyjaźnie, tak wielka była w tych stronach
1143 II,33 |       królewskiego ich chan przysłał, tak prawie jakoby w darze, a
1144 II,33 |      zakrzyknął nagle Kmicic.~- Dokąd tak spieszno?~- Panu do nóg
1145 II,34 |            wojną kraju, trudno byłoby tak wielką moc koni wyżywić.
1146 II,34 |              ich ugniotę.~- Ale co ci tak pilno? Dokąd chcesz iść?~-
1147 II,34 |          pójdziesz, ale do Taurogów w tak szczupłej liczbie się nie
1148 II,34 |             Tatarzy może i nie zechcą tak daleko iść za tobą?~- Ano!
1149 II,34 |            jest czterystu czytam ilu, tak ich każę czterystu powiesić!...
1150 II,34 |               usta - jak mi Bóg miły, tak lepszego pasterza dla tych
1151 II,34 |        pomyślał jeszcze o spoczynku i tak ożywiła go myśl nowej wyprawy,
1152 II,34 |          miłość.~- I mnie szukałeś?~- Tak jest.~- A od kogożeście
1153 II,34 |       przeprowadził króla przez góry, tak już wiedziałem, że to wasza
1154 II,34 |             przybył?~- Myślałem sobie tak: skoro wasza miłość króla
1155 II,34 |           Soroka!~Żołnierz zerwał się tak szybko, że mało stołu nie
1156 II,34 |           powiedziałem, nie leź, bo i tak ci nie uwierzy... Ale gdyby
1157 II,34 |          stronie... Siedź w Taurogach tak długo, póki wszystkiego
1158 II,34 |             chwili podrzuciło nim coś tak, jakby go gadzina żgnęła,
1159 II,34 |           zadarłszy mu głowę do góry, tak jak gdyby mu coś na pułapie
1160 II,34 |            komunik - myślał sobie - i tak mi się wydaje, jakobym stadu
1161 II,34 |            dzień, jako Bóg na niebie, tak się spotkamy! - mówił z
1162 II,34 |                nie ma czasu!... Ale i tak anieli mi pomogą, i krew
1163 II,35 |            wywieszać się wzajemnie. A tak już był opanował Akbah-Ułana,
1164 II,35 |           padło. I egzekucja, choć ją tak srodze przeprowadził Kmicic,
1165 II,35 |          wnukiem wielkiego kanclerza, tak mało która forteca z Zamościem.~
1166 II,35 |          przypadł do serca Kmicicowi, tak i Kmicic jemu, przeto też
1167 II,35 |       inkursji kozackiej był utracił, tak iż księżna siedziała w Zamościu
1168 II,35 |               Jana.~Lecz była to pani tak pełna wspaniałości, majestatu
1169 II,35 |      Kmicicowi zaś stało się nieswojo tak dalece, że odwrócił oczy
1170 II,35 |               i patrzyły nań z uporem tak pełnym zalotności, jakby
1171 II,35 |               złodzieja...~- Chyba że tak! - odrzekł Szurski.~Pan
1172 II,35 |           Wierci, wierci!... Wierciła tak i we mnie, póki do serca
1173 II,35 |            mówiłeś mi, żeś z Litwy?~- Tak jest, panie starosto.~-
1174 II,35 |          dalsi krewni nie szarpali.~- Tak jest. Ale trybunałów teraz
1175 II,35 |              mógłbyś się podjąć, bo i tak do pana Sapiehy idziesz.
1176 II,35 |        dokonana, a pozostawała druga, tak trudna, że na myśl o niej
1177 II,35 |           przywitawszy się z księżną, tak niby od niechcenia zaczął:~-
1178 II,35 |          niczym wiedzieć.~- Czemu zaś tak nastajesz, by ona wyjechała
1179 II,35 |             jeno to powiem, że Kupido tak nie zaślepia jak macierzyńska
1180 II,35 |         kolanach i mówił dalej:~- Ot, tak! pani siostro, ot, tak!...
1181 II,35 |                tak! pani siostro, ot, tak!... Co mnie do tego. Niechże
1182 II,36 |          książątko kochało się w niej tak jak i wszyscy, nie wyłączając
1183 II,36 |               przestała o tym myśleć, tak dalece całą jej duszę zajęło
1184 II,36 |        jedziesz?~- Bogać! Pilno mi! I tak tu za długo siedzę.~- To
1185 II,36 |               na stronę Akbaha-Ułana, tak mówił:~- Akbahu-Ułanie.
1186 II,36 |               za Zamościem przypadnij tak, aby żywa dusza o was nie
1187 II,36 |             zaręczał, że drogi nie są tak bezpieczne, jako mówią,
1188 II,36 |               zaś jechać pod wieczór, tak aby na pierwszy nocleg stanąć
1189 II,36 |              mnie od hańby obronił?~- Tak jest! chociażem nie wiedział,
1190 II,36 |              zatem wdzięcznie, że jej tak dobrze, jako nigdy nie bywało.
1191 II,36 |               duszy zaś myślała:~"Nie tak nieużyty ani taki grubian,
1192 II,36 |   niewdzięcznością nakarmisz?... Żeby tak w dawnych czasach... u,
1193 II,36 |          bardziej przezorność pańską, tak z drugiej dla zupełnego
1194 II,37 |               w wojewodzie dusza była tak rozradowana, iż największego
1195 II,37 |               i myślą, że każdy może, tak jak on, poły od kontusza
1196 II,37 |            jeno przeciwko Bogusławowi tak sprawnie, to o dawne kondemnaty
1197 II,37 |      żołnierską, przed chwilą jeszcze tak szczerą i wesołą. Pan Kmicic
1198 II,37 |          dobrych kawalerów wycinać.~- Tak jest, Januszowi pomagał,
1199 II,37 |           nawrócenie się Kmicicowe.~- Tak czyje imię pohańbić!...
1200 II,37 |         powagą swą za niego ręczy, to tak musiało być.~- Tak było! -
1201 II,37 |          ręczy, to tak musiało być.~- Tak było! - rzekł hetman.~-
1202 II,37 |            inni siedzieli jak trusie. Tak też siedzieli i teraz, ale
1203 II,38 |               w wojewodzie dusza była tak rozradowana, iż największego
1204 II,38 |               i myślą, że każdy może, tak jak on, poły od kontusza
1205 II,38 |            jeno przeciwko Bogusławowi tak sprawnie, to o dawne kondemnaty
1206 II,38 |      żołnierską, przed chwilą jeszcze tak szczerą i wesołą. Pan Kmicic
1207 II,38 |          dobrych kawalerów wycinać.~- Tak jest, Januszowi pomagał,
1208 II,38 |           nawrócenie się Kmicicowe.~- Tak czyje imię pohańbić!...
1209 II,38 |         powagą swą za niego ręczy, to tak musiało być.~- Tak było! -
1210 II,38 |          ręczy, to tak musiało być.~- Tak było! - rzekł hetman.~-
1211 II,38 |            inni siedzieli jak trusie. Tak też siedzieli i teraz, ale
1212 II,39 |           tych naradach i pan Kmicic. Tak on znienawidził imię radziwiłłowskie,
1213 II,39 |            Młody pan Krzysztof, czyli tak zwany Krzysztofek Sapieha,
1214 II,39 |        Dlatego niezawodnie nadszedł z tak potęgą, jaką tylko mógł
1215 II,39 |    Horotkiewicza? - spytał Sapieha.~- Tak jest.~- Gdzie on teraz?~-
1216 II,39 |              Nikt nie zabierał głosu. Tak nagłe powodzenia Bogusławowe
1217 II,39 |           pochód i pana Babinicza, że tak prowadzić umiał.~- Jak wilk
1218 II,39 |          Odarci, półnadzy, wychudzeni tak, że kości sterczały im przez
1219 II,39 |              rozkopywał i mosty psuł, tak iż z wielką fatygą postępować
1220 II,40 |           gniewno było na ciebie, żeś tak długo znać o sobie nie dawał,
1221 II,40 |             na samą kwaterę książęcą, tak iż Bogusław, który właśnie
1222 II,40 |        niewypowiedzianą zuchwałością, tak że Bogusław mawiał o nim,
1223 II,40 |           rzucał się w największy wir tak szalenie, iż go pomiędzy
1224 II,40 |          śliwek na wódce, po czym był tak trzeźwy, jakby nic w usta
1225 II,40 |              z ośmiuset ludzi. Reszta tak fatigati, że się przed bitwą
1226 II,40 |          hetmanie i rzekł dobitnie:~- Tak jest!~- Waść oszalałeś!~-
1227 II,40 |           Kmicica:~- To tedy waść nas tak dojeżdżał w drodze? Musiałeś
1228 II,40 |               księcia pana.~- Niech i tak będzie. Poczekasz waść na
1229 II,40 |              rycerza - zali nienawiść tak w tobie sumienie zgłuszyła,
1230 II,40 |            nienawiści. Przyznaję...~- Tak, wasza dostojność, tak!~-
1231 II,40 |                Tak, wasza dostojność, tak!~- Czyli książę zna tego
1232 II,41 |         piechoty pod Kyritzem, reszta tak znużona, iż ledwie na nogach
1233 II,41 |             nosić w otwartej lektyce. Tak zwiedził gościniec, brzeźniaki
1234 II,41 |        Andrzeja:~- Od pana Sapiehy?~- Tak jest.~- A co tam pan Sakowicz
1235 II,41 |              futer, trząść się zaczął tak, że aż zębami kłapał. Wreszcie
1236 II,41 |           paląca chęć zemsty wezbrały tak w jego sercu, iż zmieniły
1237 II,41 |        stawało mu powietrza, a gardło tak miał ściśnięte, iż bał się,
1238 II,41 |               głowę, przymknął oczy i tak pozostał czas jakiś nieruchomy.~
1239 II,41 |            właśnie dlatego, gdy leżał tak z zamkniętymi oczyma i z
1240 II,41 |              Zgaduję, że to waść mnie tak dojeżdżał z Tatary?...~-
1241 II,41 |               o krok bliżej i pobladł tak straszliwie, iż książę mimo
1242 II,41 |         uwolnij wasza książęca mość i tak tego żołnierza, a ja się
1243 II,41 |           oczach, po twarzy i odrzekł tak przerywanym głosem, jak
1244 II,41 |          książę wyciągnął je umyślnie tak, że koniec jego rajtarskiego
1245 II,41 |                 Nagle Kmicic krzyknął tak, jakby jego samego na pal
1246 II,42 |              brakło.~Kmicic podjechał tak blisko, iż piechurowie Bogusławowi
1247 II,42 |           lecz wkrótce zmiarkował, że tak wolno posuwają się naprzód,
1248 II,42 |               ratując jeden drugiego.~Tak szli parę stai.~Gwiazdy
1249 II,42 |               i wolentarze umieli iść tak cicho jak wilcy.~Od strony
1250 II,42 |            morze płomieni rozlało się tak szeroko, jak starczyło Janowa.
1251 II,42 |          niebu słupy skier ognistych.~Tak pan Kmicic dawał znać hetmanowi,
1252 III,1 |          pierwsza zaczęła się bronić, tak dotychczas stała wytrwale
1253 III,1 |      postanowieniu następował u niego tak prędko, jak właśnie grzmot
1254 III,1 |          bliżej następują nań z tyłu, tak i owe partie ciągnęły za
1255 III,1 |            rozlewała się naokół niego tak szeroko, jak morze rozlewa
1256 III,1 |           przed kilkunastu miesiącami tak łatwo ten kraj ogarnął,
1257 III,1 |                właśnie bym tej sławy, tak wielkimi zwycięstwami nabytej,
1258 III,1 |                ten zaś, nie mając sił tak wielkich ani ćwiczonych,
1259 III,1 |         lasach, puszczał ich naprzód, tak iż oni myśleli, że jego
1260 III,1 |              się z księciem biponckim tak szczelnie, iż ludzie i konie
1261 III,1 |         brzegu na lód, padając trupem tak gęsto, że czernili się na
1262 III,1 |         Czarnieckiego, ale gdybym cię tak rozbił, tuszę, że i przez
1263 III,1 |                a Karol mówił dalej:~- Tak jest, pochód będziem mieli
1264 III,1 |           mili od głównej siły. Gdyby tak szły przed trzema jeszcze
1265 III,1 |              miał oko bystre i pamięć tak niezmierna, że wszystkich
1266 III,1 |     nieopisany w najbliższych - i nie tak ptaki kryją się przed orłem,
1267 III,1 |           Czarniecki, wesół, dufny?~- Tak dufny, jakoby to on pod
1268 III,1 |                inni zaś mu wtórowali. Tak oni się chełpią! Odjechałem
1269 III,2 |           podstawę do dalszej wojny i tak znamienitą przewagę, iż
1270 III,2 |        Wszelako w owych wspomnieniach tak słodycz z goryczą się pomieszała,
1271 III,2 |            rzekła księżna Gryzelda.~- Tak i będzie! - zawołał pan
1272 III,2 |         innych panów głową przenosił, tak i on wcale do innych wodzów
1273 III,2 |              i po trochu spożywał. To tak ci się do tego przyzwyczaił,
1274 III,2 |           także to czyni. Od tej pory tak mu się dowcip zaostrzył,
1275 III,2 |          tylko takiej elokwencji, ale tak zacnych sentymentów! - zakrzyknął
1276 III,2 |               siebie z panem starostą tak, że żaden stolarz futrowania
1277 III,3 |    żołnierzami ubrane. Pułki piechoty tak świetnej, jakiej nie było
1278 III,3 |      cudzoziemską wyćwiczono, bił się tak dobrze jak najlepsi kromwelowscy
1279 III,3 |              bardzo już były wyraźne, tak że gołym okiem można było
1280 III,3 |               omyłkę zapłacić.~- Zali tak można wymiarkować?~- Dziesięć
1281 III,3 |           jazdy i ośm piechoty, żebym tak zdrów był! W Bogu nadzieja,
1282 III,3 |               bo pan Sapieha zawrócił tak z miejsca, jakby mu przed
1283 III,3 |           waszą królewską mość zelżył tak sromotnie, że i powtórzyć
1284 III,3 |              Szwed począł też od razu tak go traktować, jak gdyby
1285 III,3 |           nazwał go princeps i ciągle tak nazywał, chociaż pan Sobiepan
1286 III,3 |              przy stole, a nawet, dla tak dostojnej osoby, pierwsze.
1287 III,3 |        Gustavus jest panem w Szwecji, tak ja w Zamościu. Ale że jako
1288 III,3 |           pomilczał trochę i wreszcie tak mówić począł:~- Największy
1289 III,3 |        pierwszy rękę przyłoży." Jakoż tak jest! Jakoż od ciebie, panie,
1290 III,3 |              głową jak narowisty koń, tak począł:~- Ot, co jest! Wielcem
1291 III,3 |              potentata. Ale myślę, że tak samo moglibyśmy się miłować,
1292 III,3 |              najlepszych argumentach, tak silnych, że mury poruszyć
1293 III,3 |               jedną odpowiedź:~- A ja tak i Zamościa nie dam, ot co!~
1294 III,3 |          okoliczne wsie i miasteczka, tak że okolica wyglądała w nocy
1295 III,3 |          rychło za kołnierz naleci. I tak był kontent ze siebie samego,
1296 III,3 |          Huczna kapela grała do uczty tak gromko, że mimo huku dział
1297 III,3 |           strzelali wytrwale, a nawet tak wytrwale, że ogień trwał
1298 III,3 |               stoczyć bój otwarty, bo tak przezorny wojownik, jak
1299 III,3 |              może wytrzymać w murach, tak mu do Szwedów pilno, lecz
1300 III,3 |         weźmie. Bo my tu mamy brzuchy tak pełne, że dobosze mogliby
1301 III,3 |             kupy zbrojnego chłopstwa, tak że podjazdy z obozu po żywność
1302 III,3 |              kilku dniach strzelaniny tak zaciekłej, że świata spoza
1303 III,3 |               pan Zamoyski:~- Owszem! tak!... szkody są... Czemu nie
1304 III,4 |                o tyle potem nastąpiła tak nagle, jak pancerna chorągiew
1305 III,4 |               grzęzły w topieli; szli tak wolno, że czasem ledwie
1306 III,4 |             już wycia głodnego stada, tak za Szwedami szły "partie"
1307 III,4 |            sokoły na ptastwo wodne.~I tak szli jedni za drugimi. Bywały
1308 III,4 |          krzyki wojenne rozlegały się tak gromko, jakby z najzdrowszych
1309 III,4 |         Wydawał się dlatego zwłaszcza tak mały, że siedział na rosłym
1310 III,4 |         krótkiej chwili odsadziła się tak daleko, że wódz szwedzki
1311 III,4 |          Szwedom, stanąwszy od razu w tak wspaniałym bojowym ordynku,
1312 III,4 |               samym nieprzyjacielu.~- Tak jest! - zawołał Kanneberg -
1313 III,4 |       potuliwszy uszy, wyciągnęły się tak, iż ledwie brzuchami nie
1314 III,4 |             gorejących oczu. I wicher tak nie idzie, jako rwała ta
1315 III,4 |             rozbudził wszystkie echa, tak że cały bór począł odzywać
1316 III,4 |            która czyniła jazdę polską tak straszną w ręcznej bitwie.
1317 III,4 |  czarniecczykowie zaś jechali na nich tak, że dech polskich koni ogrzewał
1318 III,4 |         rajtara, a dognawszy gasił go tak prędko jako świecę; czasem
1319 III,4 |   Wołodyjowski zwinął się pod kulbakę tak szybko, że rapiery puste
1320 III,4 |            bądź pod brzuchem końskim. Tak zniknął i teraz, a nim zdumieni
1321 III,4 |               w tej chwili pod konia, tak właśnie, jakby weń piorun
1322 III,4 |               ścinał - pędząc za kupą tak, jak gdyby tym samym pędem
1323 III,4 |      znajdować się łup obfity, odwaga tak wezbrała w jego sercu, że
1324 III,4 |             przed ścianą wspiął konia tak, że kopyta przednie zawisły
1325 III,4 |               zeń żywe kawały mięsa - tak owe wozy i piechurowie pokryci
1326 III,4 |              nie wiadomo jak i kiedy, tak małymi, tak nieznacznymi
1327 III,4 |              jak i kiedy, tak małymi, tak nieznacznymi ruchami miecza
1328 III,4 |             zebrał się teraz w sobie, tak iż uczynił się podobny do
1329 III,4 |             ruchu śmig wiatraka, lecz tak szybki, iż powietrze poczęło
1330 III,4 |               Michale, wiedziałem, że tak będzie, alem był gotów cię
1331 III,5 |             po węgiersku i po polsku, tak iż Szwedzi sądzili, że jakieś
1332 III,5 |               zwycięstw, tyle trudów, tak olbrzymi kraj podbity i
1333 III,5 |    Jenerałowie i żołnierze wzięli się tak gorliwie do przygotowań
1334 III,5 |              Oddziały polskie natarły tak blisko, iż kilka tysięcy
1335 III,5 |            wskóra. Wreszcie do człeka tak wielkiego rodu we dwóch
1336 III,5 |             albo sam od niej sczeznę, tak mi dopomóż Bóg!~- I my dopomożem
1337 III,5 |           fechtów go uczyłeś?~- I!... tak się jeno sobie mówiło dlatego,
1338 III,5 |       oficerów jak najwięcej! Niczego tak panu Czarnieckiemu nie zazdroszczę,
1339 III,5 |              wasza mość chciał, mogąc tak górną mieć szarżę, wyrzec
1340 III,5 |              od waszej to dostojności tak ja, jak i cały kraj przykład
1341 III,5 |           mrugać i patrzył na Zagłobę tak zdziwionym wzrokiem, jak
1342 III,5 |             tuż nadciąga, duch w nich tak zdechł, że w każdym żołnierzu
1343 III,5 |             Czarniecki to powiadał?~- Tak jest, i wiele innych rzeczy,
1344 III,5 |         marszałek.~- Mówię, że wojsko tak na cześć waszej dostojności
1345 III,5 |        postąpił sobie pan Czarniecki, tak grzecznych kawalerów wysyłając!
1346 III,5 |           rodu zapomnieć. Więc choć i tak złym wodzem może nie jestem,
1347 III,5 |          pozostał w tyle z toastami i tak wszystkich za serce chwycił,
1348 III,5 |              Żaden kot nie będzie się tak oblizywał, choćbyś mu prospectus
1349 III,5 |           tylko w fortunie różnica... Tak, tak, Janie... Czy myślisz,
1350 III,5 |              fortunie różnica... Tak, tak, Janie... Czy myślisz, żem
1351 III,5 |           nosem szturgnął... Pewno go tak, odkąd żywie, nikt w pole
1352 III,5 |             ludzką wdzięczność sęk! I tak, i tak trzeba umierać, a
1353 III,5 |             wdzięczność sęk! I tak, i tak trzeba umierać, a przecie
1354 III,5 |        Zakonotuj to sobie, Janie...~I tak długo jeszcze rozprawiał
1355 III,6 |              Szwedów podchodzić, bo i tak coś wskórać może, a gdyby
1356 III,6 |             na Czarnieckiego.~Jakożby tak i było. Czarniecki rozumiał
1357 III,6 |         napisał czegoś takiego, co by tak drażliwego człeka ubość
1358 III,6 |         ważniejszego wskórać; dlatego tak pragnął połączyć się z Lubomirskim,
1359 III,6 |          staremu podchodzić. Ciecze i tak krew ze szwedzkiego garnka,
1360 III,6 |               i udając głos marszałka tak wybornie, że kto by go nie
1361 III,6 |             jako marszałka do decyzji tak pomyślnej doprowadził. Czarniecki
1362 III,6 |              Dwieście, nie sto, żebym tak zdrów był!~- W niczymże
1363 III,6 |               Czarniecki.~- On? Łykał tak wszystko, com mu do gęby
1364 III,6 |          skrupiło, a mam nadzieję, że tak będzie! - odrzekł uradowany
1365 III,6 |       marszałkowi muszę dziękować, bo tak mniemam, że nie z samej
1366 III,6 |               nim przejechał. Zresztą tak myślę, że cię tam bardzo
1367 III,6 |               napadli znów na Szwedów tak skutecznie, iż tylną straż
1368 III,6 |         drodze. Znajdowano niektórych tak straszliwie zbiedzonych,
1369 III,6 |          pacholika.~- Co to za diabeł tak pędzi? - rzekł Szandarowski -
1370 III,6 |               do strzemienia.~- Żebym tak zdrów był! Nie chcę nijakiej
1371 III,6 |          końskich, i poczęto ich siec tak zapamiętale, iż stłoczyli
1372 III,6 |          przednim dziedzińcu byli już tak przyciśnięci przez samego
1373 III,6 |                Pan Roch dobiegł i nie tak kula armatnia znosi człowieka
1374 III,6 |              płazem szabli okładać, i tak pędzili jeden za drugim.
1375 III,6 |             koń królewski potknął się tak silnie, że gdyby król całą
1376 III,6 |         Carolus!~- Na Boga! Póki żyw, tak nie uciekał przed nikim,
1377 III,6 |             ramieniu, bodli rapierami tak zaciekle, iż przez chwilę
1378 III,6 |               widzą się coraz bliżej, tak pierścień polski zaciskał
1379 III,6 |          zaciskał się coraz bardziej, tak iż walczący z jednej strony
1380 III,6 |              z relacją do kasztelana, tak zaś był spracowany, że z
1381 III,6 |      nieprzyjaciół. Wiele twarzy było tak stratowanych, że nie pozostało
1382 III,6 |           zakopał się w słomę i usnął tak mocno, że dopiero nazajutrz
1383 III,6 |            Rochu! - mówił. - Wielką i tak chwałą się okryłeś; sam
1384 III,6 |             szwankował.~- Bom już był tak blisko, że mnie pot od jego
1385 III,7 |              na chwałę Bogu, że ich z tak ciężkiej toni wyratował.~
1386 III,7 |              było - mówili - opanować tak znaczne miasto i siła moglibyśmy
1387 III,7 |            Czarniecki zginie.~- Jeśli tak, to i ja chcę widzieć, jako
1388 III,7 |               kiwać na niego, lecz on tak zapatrzony był w pana Czarnieckiego,
1389 III,7 |           Powiedz nam jeno, od czegoś tak wymizerniał?~- Bo mnie w
1390 III,7 |               iść pragnę.~- Bogdaj ci tak Matka Boska nagrodziła jak
1391 III,7 |            Nie masz go tu, bo poległ. Tak przynajmniej oficerowie
1392 III,7 |              nas pokrzywdził, a skoro tak jest, to się przeciw niemu
1393 III,7 |        pacierzu!~Tu pan Michał począł tak okrutnie wąsikami ruszać
1394 III,7 |               było... Kmicic już mu i tak nieźle sadła za skórę zalał.~-
1395 III,8 |     Pocieszając go tedy w utrapieniu, tak mówił:~- Myślę, że siostrzan
1396 III,8 |              dlatego, iż po niemiecku tak prawie płynnie jak po polsku
1397 III,8 |         odniosła?~- Bo i inni dawniej tak samo wojowali, nie mając
1398 III,8 |               że szelmy nieużyte. Jak tak do naszej szlachty, a zwłaszcza
1399 III,8 |               Witam, witam serdecznie tak znamienitego rycerza!~-
1400 III,8 |          zostawił żywego.~- Zmarzł.~- Tak i myślałem, że zmarznie -
1401 III,8 |            niego w rudnickiej sprawie tak nastawał. Za boki braliśmy
1402 III,8 |       przykładając rękę do kapelusza.~Tak oni ze sobą rozmawiali przesadzając
1403 III,8 |              mają?~- Nie wiadomo, ale tak myślę, że animalibus są
1404 III,8 |              kwiecie wieku, na twarzy tak smagły, jakoby się Włochem
1405 III,8 |             gniewny. Wargę dolną miał tak wysuniętą naprzód, jak Jan
1406 III,8 |               rzekł:~- Miło mi poznać tak znamienitego kawalera. Kanneberg
1407 III,8 |            wojny, będziecie ją mieli! Tak myślę, że pan Czarniecki
1408 III,8 |              ofiarując. Nie lekceważę tak moich żołnierzy, jako myślicie,
1409 III,8 |      straszydły się kumać. Dobrze nam tak, bo niceśmy lepszego niewarci.
1410 III,8 |                 Macie protekcję! Wilk tak samo barana do własnych
1411 III,9 |               niepocieszne. Kraj cały tak gorzał wojną, jakby go kto
1412 III,9 |             wsiadanego przez munsztuk tak cicho, że je ledwie usłyszano,
1413 III,9 |               puszczał je mimo siebie tak, aby całą siłę dobrze obejrzeć.
1414 III,9 |          sprawny, ćwiczony i w bitwie tak "jadowity", że żadna w świecie
1415 III,9 |           zwycięstwo rozpromieniło mu tak oblicze, że blask bił od
1416 III,9 |              podjazdem, aby dał znać, tak wojsko rozłożone i jaka
1417 III,9 |               wojna! Jak mi Bóg miły, tak z głodu chce się własnemu
1418 III,9 |                Księżyc mi w samą gębę tak świeci, że aż do brzucha
1419 III,9 |                nic nie podejrzewając, tak blisko od stojącego nie
1420 III,9 |            nawet, iżby Czarniecki był tak blisko, i wierzył, iż Polacy
1421 III,9 |            ścisnąwszy konia ostrogami tak, iż rumak jakoby w powietrze
1422 III,9 |       nozdrzami i stękając. Zapełnili tak rzekę, że tłum łbów końskich
1423 III,9 |            Szandarowskim:~- W nich!~I tak puszczał jedną za drugą,
1424 III,9 |       pułkowników ogarnęło osłupienie tak wielkie, że nim ruszyli
1425 III,9 |       piechota, rąk i nóg sterczących tak bezładnie ze stosów ciał,
1426 III,9 |               że nie siła uszło, lecz tak był zziajany, że słowa jednego
1427 III,9 |           oddech i szczękając zębami, tak począł przerywanym głosem
1428 III,9 |         najweselsza noc w jego życiu, tak wielkiej bowiem klęski nie
1429 III,9 |           potrzebując.~Pan Czarniecki tak był wesół, że nie tylko
1430 III,10|               nowo poczyna, a przecie tak niedawno pełni byli wszyscy
1431 III,10|       przystawię.~Lecz pan Czarniecki tak przyjął do serca wiadomość,
1432 III,10|             kasztelan - bo ta relacja tak misternie haftowana, iż
1433 III,10|         Charłamp zmieszał się mocno i tak dalej mówił:~- O południu
1434 III,10|              Wojna się przedłuży, ale tak i temu najazdowi, i najezdnikom
1435 III,10|             go nie pokazać... Ba, ba, tak mi to miłe, jakoby mi pan
1436 III,10|      kasztelańskich kolan, wypił, ale tak był strapiony, że słowa
1437 III,11|           masz, stary francie? Cóż to tak nosem kręcisz, jakbyś jakowy
1438 III,11|              całym kraju, skupiła się tak pod Warszawą, jako chmury
1439 III,11|              orzechami, a rozdawać je tak łatwo jak ufnale. Siła ludzi
1440 III,11|            wymienię, choćbym językiem tak umiał obracać jak szablą.~-
1441 III,11|           zamku?~- Za Bernardynami?~- Tak jest.~- To pallatium Radziejowskianum,
1442 III,11|              z żoną wadzić i wojować, tak król się za nią ujął. Wiecie,
1443 III,11|             bowiem, że wojsko i konie tak ma strudzone, iż w tej chwili
1444 III,11|             aby z podjazdem wyruszyć, tak iż ordynansowy oficer zastał
1445 III,11|                w czasie zaś ubierania tak mówił do towarzyszów:~-
1446 III,11|            panów hetmanów koronnych i tak aż do końca oblężenia.~-
1447 III,11|              Czy wam to niedziwno, że tak przezorny i pracowity wódz,
1448 III,11|           przezorny i pracowity wódz, tak cnotliwy człowiek, tak godny
1449 III,11|                tak cnotliwy człowiek, tak godny obywatel ma tę słabość?~-
1450 III,11|      przemienia.~- A wiecie, czemu mi tak uczty nie w smak? - ozwał
1451 III,11|              Imainujcie sobie, że się tak jakoś dziwnie składało,
1452 III,11|      zamieszanie.~Nagle krzyk powstał tak wielki, że aż ucztujący
1453 III,11|               i po dwakroć rozbito go tak, iż żołnierze jego kupkam
1454 III,11|               szopy rozpaliły się już tak dobrze, że widno było jak
1455 III,11|          tamten owego przechyli; lecz tak gęsty trup jął lecieć u
1456 III,11|               dłoni i gniotąc mu rękę tak, jakby chciał ją zgruchotać,
1457 III,12|             odtąd nie bywało już uczt tak zapamiętałych, a jeśli zdarzyła
1458 III,12|          będzie się spodziewał, aby w tak krótkim terminie powtórzyła
1459 III,12|          Hasslinga, co niecierpliwiło tak pana Andrzeja, iż mało ze
1460 III,12|        gniewem wybuchając, buzdyganem tak walił, że aż kości trzeszczały.
1461 III,12|               Hasslinga u siebie, ale tak chorego, że mówić nie mógł,
1462 III,12|                poturbowano go srodze, tak iż teraz, po całym dniu
1463 III,12|           niewywczasy a ciągłe alarmy tak ich zjadły, iż już żołnierze
1464 III,12|              A wy myślicie, że fortel tak łatwo z głowy wyjąć jak
1465 III,12|                  Zda się na kondycję? tak! - zakrzyknął Zagłoba. -
1466 III,12|           zaczął pięścią w stół walić tak silnie, że aż Roch Kowalski,
1467 III,12|             na cześć dobrego pana huk tak srogi, że echo niebiosów
1468 III,12|         koroniarze!~- Vivant Litwini!~Tak to oni witali się pod Warszawą.
1469 III,12|         cesarz niemiecki nie ma wojsk tak zacnych!~Tu otwarły się
1470 III,12|          okolice miasta zabieliły się tak namiotami, jakoby je śniegi
1471 III,12|            czynili żadnych wycieczek, tak że pan Grodzicki, jenerał
1472 III,12|        bogatej krainy, rozłakomił się tak dalece, że świat nie widział
1473 III,12|               biegli z szablami w dym tak zaciekle, iż wycieczka z
1474 III,12|             żywności, gdyż drogi były tak poprzecinane, że i mysz
1475 III,12|            drabiny i darli się na nie tak zapamiętale, że najbardziej
1476 III,12|      Krakowskiej Bramy.~Pan Grodzicki tak był uradowany, że osobiście
1477 III,12|              przecie szaniec ów leżał tak niedaleko Bramy, że nieledwie
1478 III,12|              nim, i dlatego ogień był tak straszliwy.~Tymczasem huk
1479 III,12|            muszkietowych rozlegał się tak, jakby tysiące chłopów biło
1480 III,12|         miasta. Tyzenhauz mając wzrok tak bystry, że gołym okiem lepiej
1481 III,12|             można ! Piaskiem i darnią tak kule rzucają, że co chwila
1482 III,12|            obracają - odrzekł król. - Tak będzie, jakom tu żyw, tak
1483 III,12|             Tak będzie, jakom tu żyw, tak będzie! I zaraz szturm nakażę,
1484 III,13|             odtąd nie bywało już uczt tak zapamiętałych, a jeśli zdarzyła
1485 III,13|          będzie się spodziewał, aby w tak krótkim terminie powtórzyła
1486 III,13|          Hasslinga, co niecierpliwiło tak pana Andrzeja, iż mało ze
1487 III,13|        gniewem wybuchając, buzdyganem tak walił, że aż kości trzeszczały.
1488 III,13|               Hasslinga u siebie, ale tak chorego, że mówić nie mógł,
1489 III,13|                poturbowano go srodze, tak iż teraz, po całym dniu
1490 III,13|           niewywczasy a ciągłe alarmy tak ich zjadły, iż już żołnierze
1491 III,13|              A wy myślicie, że fortel tak łatwo z głowy wyjąć jak
1492 III,13|                  Zda się na kondycję? tak! - zakrzyknął Zagłoba. -
1493 III,13|           zaczął pięścią w stół walić tak silnie, że aż Roch Kowalski,
1494 III,13|             na cześć dobrego pana huk tak srogi, że echo niebiosów
1495 III,13|         koroniarze!~- Vivant Litwini!~Tak to oni witali się pod Warszawą.
1496 III,13|         cesarz niemiecki nie ma wojsk tak zacnych!~Tu otwarły się
1497 III,13|          okolice miasta zabieliły się tak namiotami, jakoby je śniegi
1498 III,13|            czynili żadnych wycieczek, tak że pan Grodzicki, jenerał
1499 III,13|        bogatej krainy, rozłakomił się tak dalece, że świat nie widział
1500 III,13|               biegli z szablami w dym tak zaciekle, iż wycieczka z