Tom, Rozdzial

 1  I,1  |           nie zawsze z obowiązkiem chodzi w parze, więc i ta troska
 2  I,3  |        ludzie nie rozgadali, bo tu chodzi o moją reputację.~- Powieśże
 3  I,7  |         Chwałaż Mu, że mi już ręka chodzi dobrze w zawiasiech... bo
 4  I,7  |       Wołodyjowski - tu o waćpannę chodzi!~Wówczas siły jej nagle
 5  I,12 |            musiał. Ale Radziwiłłom chodzi o to, by w Rzeszy Niemieckiej,
 6  I,12 |          komnatach ciężkim krokiem chodzi i sam ze sobą głośno gada,
 7  I,12 |        porucznikami i towarzystwem chodzi, a rozmawia, a każdego pyta
 8  I,12 |          choć najwięcej mi o honor chodzi. Czego żeś tak stanął, panie
 9  I,14 |          niego jest jeszcze ktoś i chodzi za nim, i szepce mu do ucha: "
10  I,14 |            moja głowa... Ale jeśli chodzi o to, by się porwać samotrzeć
11  I,14 |         dla niej na ziemi ratunku. Chodzi o to, by naprzód ten kraj,
12  I,20 |      Zagłoba - bo tu o ważną rzecz chodzi. Powiedz no, panie kawalerze,
13  I,21 |             że warta pode drzwiami chodzi. A kiedy wesele, panie pułkowniku?~-
14  I,21 |          coś mi spać nie daje, coś chodzi po komnacie... Jakoweś twarze
15  I,21 |       powtórzyło, bo o głowę twoją chodzi. Alem ci już przebaczył...
16  I,22 |       zaklinać, że tu o jego głowę chodzi, że wszyscy, nie tylko wojskowi,
17  I,23 |            hetman -jeżeli ci o nią chodzi, to ją bierz, z jej wolą
18  I,23 |           inny. Słuchaj tedy, o co chodzi.~- Słucham pilnie.~- Naprzód
19  I,23 | Lubomirskiego, o którego bardzo mi chodzi, aby do naszych zamysłów
20  I,25 |          elektorowi tyle, mniemam, chodzi o Rzeczpospolitą, ile i
21  I,25 | wileńskiemu tylko o Rzeczpospolitą chodzi, dla której w każdej chwili
22  I,25 |             Owóż wujowi elektorowi chodzi o to, by mógł Prusy Królewskie
23  I,25 |      koronnego? Ej, odgaduję, o co chodzi... Niegdyś pan marszałek
24  I,25 |           mość nie uwierzy! Tak on chodzi w szeregu, że gdy szereg
25 II,5  |           się, że tu o skóry nasze chodzi.~- Jak to? - pytał Zagłoba.~
26 II,12 |      przybytek święty i o klasztor chodzi!~- Chwalę intencje waszmości
27 II,12 |     klasztor i o Najświętszą Pannę chodzi, o Jej stolicę. Dlatego
28 II,12 |             Nie o tego kawalera tu chodzi.~- Jedno tylko jeszcze pytanie -
29 II,12 |       jakom rzekł, nie o ciebie tu chodzi, ale o wiadomości, które
30 II,13 |   Posądziliście mnie, że mi o zysk chodzi, teraz waćpan o szarży gadasz.
31 II,15 |          żyw do tej pory; do bitwy chodzi jak w taniec, bo co mu tam!~-
32 II,15 |          warunki... Nie o twierdzę chodzi, ale o panowanie jego królewskiej
33 II,16 |            nie o własne gardła nam chodzi, nie o żony nasze i dzieci,
34 II,16 |          waść, mnie też o nich nie chodzi - odrzekł Kmicic - ale o
35 II,17 |          ale masz słuszność, że tu chodzi o cześć Najświętszej Panny,
36 II,19 |           do poddania się, bo i im chodzi, równie jak mnichom, aby
37 II,19 |        wieczorem, ale mi po głowie chodzi... chodzi...~Tu począł trzeć
38 II,19 |         ale mi po głowie chodzi... chodzi...~Tu począł trzeć ręką
39 II,21 |           jedno mi wciąż po głowie chodzi i ufność do niego psuje...
40 II,21 |         Radziwiłłów birżańskich mi chodzi, bo ci, jako heretycy, łacnie
41 II,22 |            o losy Rzeczypospolitej chodzi i o wielkie, niebywałe dotąd
42 II,22 |   majestatowi o zbawienie ojczyzny chodzi? W skarbie naszym dno skrzyni
43 II,23 |       teraz pojadę, bo tu o ciebie chodzi!~I skrzyknąwszy kilkunastu
44 II,26 |         Tatar inaczej w zaloty nie chodzi!~- Hultajska to była sprawa,
45 II,26 |     Szwedami albo z Septentrionami chodzi, przysiągłem chętnie. Aż
46 II,26 |               Jeno mi o tę dziewkę chodzi. Oleńka jej na imię, miłościwy
47 II,26 |           i skruchy.~- Jeślić o to chodzi, to i ja instancję wniosę,
48 II,27 |           wzajem, o jaką to potęgę chodzi, lecz król milczał, tylko
49 II,28 |           o wojsko albo dyscyplinę chodzi? Nie! Jeno Billewiczównę
50 II,32 |       niewiast?...~- Zgaduję, o co chodzi - odparł zapłoniwszy się
51 II,35 |      pragnę i o fortunę niezmierną chodzi. Wreszcie... przyznaję!
52 II,36 |          skórę całą wyniosę.~- Nie chodzi też o nic więcej - odrzekła
53 II,39 |          ani o Brandenburczyków mu chodzi, jeno o siebie samego...
54 II,40 |          wymiarkować, o co księciu chodzi... Poddajecie się li czy
55 II,40 |            go wydobędę.~- Także ci chodzi o niego?~- Stary żołnierz,
56 III,2 |           starosta zrozumiał, o co chodzi, rozochocił się i zaraz
57 III,5 |         jako się na zadnich nogach chodzi? Ale to wszystko jedno.
58 III,8 |           staremu jazda w dym kupą chodzi i szablami goli, a jak zrazu
59 III,12|       wiedzieć, że ci o ową wiśnię chodzi, którą książę Bogusław w
60 III,12|      wykurzać, to będą! O Warszawę chodzi! Tyle ten kawaler złota
61 III,13|       wiedzieć, że ci o ową wiśnię chodzi, którą książę Bogusław w
62 III,13|      wykurzać, to będą! O Warszawę chodzi! Tyle ten kawaler złota
63 III,14|             zdrowy; już przemówił, chodzi i gorączka go opuściła,
64 III,14|   doprowadzić tam, gdzie cnota nie chodzi. Oho!~- A co? - zawołał
65 III,17|          Paterson powiedział, o co chodzi.~W godzinę później nadszedł
66 III,17|           i nogi mnie palą, mrowie chodzi po krzyżach, w gębie czuję
67 III,18|     będziem za to wdzięczni, bo tu chodzi o błogosławieństwo boże,
68 III,22|          serce zapadły. Już on tam chodzi i wzdycha...~- Gdzie ja
69 III,23|        Wskóram, raz dlatego, że mu chodzi o mnie, a po wtóre, jak