Tom, Rozdzial
1 I,2 | Do stołu ! do stołu !~Ale zaledwie siedli i ponalewali kielichy,
2 I,5 | litanię za konających.~Były zaledwie w połowie, gdy gwałtowne
3 I,5 | Franciszka i wszystkie prządki.~Zaledwie zdołała postawić świecę
4 I,7 | zabierał się do odejścia, ale zaledwie uczynił krok ku alkierzowi,
5 I,7 | rozkazem!~Kilkadziesiąt zaledwie kroków dzieliło szlachtę
6 I,10 | senatorską powagę całej postawy, zaledwie w głowie mogło się pomieścić,
7 I,10 | wyłącznie jemu były składane. Zaledwie kurz opadł po przejeździe
8 I,10 | był Szwedów przyjacielem. Zaledwie tedy te podejrzenia rozbiegły
9 I,10 | że zwłaszcza z piechotą zaledwie królewskie francuskie gwardie
10 I,16 | kiejdańskie dziedzińce. Zaledwie kilkudziesięciu wymknęło
11 I,17 | odgróżek, tak dalece, że zaledwie nastawione do strzału muszkiety
12 I,18 | krowy i owce. Inni, których zaledwie można było rozeznać wśród
13 I,18 | sprawność szwedzkiego żołnierza; zaledwie bowiem rozległy się pierwsze
14 I,18 | końskimi laudańskim, więc zaledwie kilku wypuściło z rąk tręzle
15 I,19 | zmusić je do posłuszeństwa.~Zaledwie pan Wołodyjowski przyciągnął
16 I,20 | złudzenie rozwiało się. Zaledwie go ujrzała, pierzchła jak
17 I,21 | chrapliwy ryk, w którym Kmicic zaledwie zrozumiał słowo:~- Duszę
18 I,21 | księciem zmęczyły go tak, że zaledwie na nogach mógł ustać. A
19 I,22 | się jak najdalej po kraju. Zaledwie więc mrok pokrył ziemię,
20 I,22 | czym wziął drugi list, ale zaledwie nań okiem rzucił, twarz
21 I,23 | rozczarowaniem Kmicic.~- To część zaledwie i nie najważniejsza. Od
22 I,25 | ale i mądrze, albowiem zaledwie rano zdołał szaty przywdziać,
23 I,25 | tumany kurzu, przez które zaledwie było widać dwór starościński,
24 II,2 | Będzie na to czas. Pilnuj!~Zaledwie Kmicic wymówił "pilnuj!" -
25 II,4 | było nikogo z gości. Lecz zaledwie Kmicic z trzema Kiemliczami
26 II,6 | prywatnych, tak że pod znakami zaledwie po kilkunastu towarzyszów
27 II,6 | oczach żołnierzy podnosiło.~Zaledwie jednak chorągwie znikły
28 II,6 | pan wojewoda witebski!~Zaledwie to usłyszeli żołnierze,
29 II,11 | Andrzejowi w Kruszynie, ale zaledwie się roztasował, przybyli
30 II,11 | i wyszedł przed zajazd.~Zaledwie pierwszy brzask rozpraszał
31 II,14 | twierdził, że w całym świecie zaledwie jest kilka kościołów, które
32 II,14 | młodzieniaszkach, którzy zaledwie do nowicjatu weszli. Żółte
33 II,14 | Pożar ogarniał budynki.~Zaledwie roztasowane, pułki szwedzkie
34 II,15 | oblężonych. Wszak tam w twierdzy zaledwie dwustu ludzi było załogi,
35 II,15 | strony wejścia, ci widocznie zaledwie zdołali się przebudzić;
36 II,16 | zgromadzeniem zakonnym. Zaledwie powaga przeora i pana Zamoyskiego
37 II,17 | że się do jutra namyślą. Zaledwie odpowiedź doszła do Millera,
38 II,18 | początku. Ściągnięte jego wargi zaledwie zdołały wymówić:~- To wy?...
39 II,21 | Szary i śnieżny zimowy ranek zaledwie rozprószył ciemności. Miasto
40 II,21 | naprzód, a Kmicic za nim. Zaledwie ustawili się przy drzwiach,
41 II,21 | królewskie, a pan Kmicic zaledwie zdołał wyjąkać pytanie:~-
42 II,22 | biorę, żem z duszy odradzał!~Zaledwie skończył mówić, gdy i Kmicic
43 II,24 | prostą, a tak wąską, że zaledwie trzech ludzi mogło jechać
44 II,29 | tykocińskich.~Przed kilkoma zaledwie miesiącami z sąsiednimi
45 II,30 | polu, z chlubą wspominając zaledwie przeszłe kozackie i tatarskie
46 II,31 | polu, z chlubą wspominając zaledwie przeszłe kozackie i tatarskie
47 II,33 | Szwedom. Toteż rycerze nasi zaledwie mogli utorować sobie przez
48 II,33 | a tak szybkie, że ucho zaledwie je ułowić mogło. Za nim
49 II,34 | pokłony będzie wybijał.~Zaledwie Tatar się oddalił i senatorowie
50 II,36 | nami! - odrzekł oficer.~Zaledwie skończył, dopadł na spienionym
51 II,39 | jakieś pismo hetmanowi.~Zaledwie wojewoda rzucił na nie okiem,
52 II,40 | boków, z przodu, z tyłu. Zaledwie strudzony żołnierz oczy
53 II,42 | przysyła im pomoc.~Lecz gdy zaledwie sto kroków dzieliło nadjeżdżającą
54 III,2 | które po innych krajach zaledwie do trzeciorzędnych liczono,
55 III,4 | kościotrupach koni. Piechurowie zaledwie nogi wlekli, zaledwie drżącymi
56 III,4 | Piechurowie zaledwie nogi wlekli, zaledwie drżącymi rękoma mogli utrzymać
57 III,4 | składało się na ich zgubę. Zaledwie przeszli, zaraz saperowie
58 III,4 | zmykać w las, lecz kilkunastu zaledwie to uczyniło, wiedzieli bowiem
59 III,4 | Kannebergiem wyszli, zostało zaledwie stu kilkudziesięciu jeźdźców,
60 III,4 | teraz w niego utkwione, zaledwie śmiały oddychać otwarte
61 III,15| że w zwyczajnym czasie zaledwie trzech tęgich chłopów władnąć
62 III,15| dniu słonecznym szturmujący zaledwie mogli się rozpoznać. Mimo
63 III,24| istotnie był w Śniadowie i zaledwie doszła go wiadomość o Bogusławowym
64 III,25| istotnie był w Śniadowie i zaledwie doszła go wiadomość o Bogusławowym
65 III,27| ale przy chorągwiach było zaledwie po kilkunastu towarzystwa,
66 III,30| doszczętnie został zniesiony, iż zaledwie samopięt zdołał się schronić
67 III,32| się dokoła; niewiasty - zaledwie która zdołała się oderwać
68 III,32| się zabrać do pacierzy.~Zaledwie jednak wymówiła ostatnie: "
|