Tom, Rozdzial

 1  I,1  |             siwe oczy i śmiejące się usta, w których błyszczały białe
 2  I,5  |        poczęła drgać i twarz, oczy i usta otwierały się i zamykały
 3  I,7  |            gardzieli przez zaciśnęte usta:~- Kończ... waść!... wstydu...
 4  I,10 |             oczy ciskały błyskawice, usta pioruny, a siwiejąca broda
 5  I,13 |              Radziwiłłowi; wszystkie usta powtarzały to groźne imię,
 6  I,13 |             dzisiaj będzie..."~I już usta otwierał, aby powiedzieć
 7  I,13 |             same to rysy, te słodkie usta, takież rzęsy, cień rzucające
 8  I,13 |         wykrzyk w duszy, który przez usta nie przeszedł:~"Ej, ty!
 9  I,13 |             który książę usiłował na usta przywołać. Oddech jego,
10  I,17 |         wrażenie. Oczy wytrzeszczył, usta otworzył i po chwili rzekł:~-
11  I,19 |      ostatniego powtarzały ze zgrozą usta żołnierskie. On to głównie
12  I,21 |          lodowata twarz Oleńki i jej usta zaciśnięte wówczas, gdy
13  I,22 |         Szczaniecki!~Szlachcic wydął usta i nie zmieszany wcale odpowiedział:~-
14  I,24 |             począł całować jej oczy, usta, potem do nóg się rzucił -
15  I,25 |               nikła prawie zupełnie; usta miał niemal dziecinne, nad
16  I,25 |              bardziej i już otwierał usta, aby coś żywo powiedzieć,
17 II,2  |     nieruchomie, otworzywszy szeroko usta i oczy: wtem syn, który
18 II,4  |            dumą. Kmicic otwierał już usta, ażeby powiedzieć swoje
19 II,4  |             poruszył się teraz i już usta otworzył, by ze swego ciemnego
20 II,6  |          Rzędzian otworzywszy oczy i usta patrzył z niedowierzaniem,
21 II,7  |           atak spodziewany nadszedł. Usta otwarły mu się szeroko i
22 II,8  |       ściągając wedle ówczesnej mody usta.~- Gdyby w tej komnacie
23 II,13 |       Kordecki - którą nam Bóg przez usta starej żebraczki zsyła.
24 II,14 |        wesołość paląca się w oczach, usta poruszające się modlitwą
25 II,14 |         ludzkich, oczy się śmiały, a usta powtarzały: "Ojciec nasz
26 II,15 |             którą od razu zamknął mu usta. Lecz Miller miał późniejszy
27 II,15 |       zamiast głosu wydobył tylko na usta pianę różową, po czym jął
28 II,18 |          opętany, oczy wytrzeszczył, usta otworzył, rękami jął bić
29 II,18 |              rozprostował się nagle, usta jego rozszerzyły się złowrogim
30 II,18 |         mgnieniu oka zakneblowali mu usta.~Wówczas Kmicic wysunął
31 II,21 |             Głos całego narodu przez usta tego szlachcica słyszę!...~-
32 II,22 |             i począł swoim zwyczajem usta raz po raz nadymać.~- Gdyby
33 II,23 |           więcej! - rzekł, wydymając usta, król.~- Słyszałem dziś,
34 II,24 |           powtarzany przez wszystkie usta.~Żołnierze przywlekli przed
35 II,32 |               a król patrzył na to i usta raz po razu, wedle swojego
36 II,34 |              dobry humor i wydymając usta - jak mi Bóg miły, tak lepszego
37 II,35 |             oczy patrzyły nieśmiało; usta miał grube, wilgotne, jak
38 II,40 |             tak trzeźwy, jakby nic w usta nie brał. Z ludźmi nieużyty,
39 II,41 |              w którym tylko otwór na usta był przecięty.~Jednakże
40 III,1 |             po całym kraju, że każde usta będą powtarzały: "Czarniecki
41 III,2 |           starosta kałuski wydymając usta, sapiąc z okrutną fantazją,
42 III,3 | wypowiedziawszy swoją orację, począł usta wydymać, sapać i powtarzać
43 III,3 |           swoim pozłocistym krześle, usta nadymać i srogą fantazję
44 III,4 |              on w odpowiedzi zacinał usta, ogniem sypał z oczu i ukazywał
45 III,4 |              śmiały oddychać otwarte usta, on zaś widząc, że pogoń
46 III,4 |              przeciął mu część nosa, usta, brodę, spadł na obojczyk,
47 III,5 |      położyli się Szwedzi spać nic w usta nie biorąc i bez nadziei,
48 III,5 |             zdumienia. Pan marszałek usta otworzył, powiekami począł
49 III,8 |         wytrzeszczył oczy i otworzył usta, za czym postąpił parę kroków,
50 III,9 |             Pokazał wreszcie ręką na usta, że mówić nie może, a pan
51 III,10|          wytrzeszczył oczy, otworzył usta, przez chwilę milczał zdumiony,
52 III,15|         końcach ku górze. Zaciśnięte usta i spiczasty, długi nos nadawały
53 III,15|           wytrzeszczone oczy, wyjące usta; zgiełk, szum i dzikie okrzyki
54 III,15|          powtarzają je jedne kochane usta, i dusza dostawała mu skrzydeł.~
55 III,16|              nie śmiały wypowiedzieć usta... Czar otaczał ją dokoła.~
56 III,20|                 powtarzały wszystkie usta.~Z serc lód odtajał i zakwitnęły
57 III,21|            Billewiczówny nogi, Anusi usta.~Ketling mający duszę szkockiego
58 III,21|           powtarzają teraz wszystkie usta z przerażeniem i wściekłością
59 III,22|           wodza, tak teraz wszystkie usta brzmiały nieustającą skargą
60 III,23|         słowach powtarzały wszystkie usta w całej Rzeczypospolitej:~-
61 III,27|             owszem, wszystkie niemal usta zawrzasły w jednej chwili:~-
62 III,27|      Wołodyjowki skoczył i zatkał mu usta ręką, krzyknąwszy przeraźliwym
63 III,28|           nazwisko poczęły powtarzać usta ludzkie: nazwisko Babinicza.~-
64 III,31|          Aleksandra klęczała ciągle. Usta jej powtarzały litanię,
65 III,32|              się ku niemu, wszystkie usta poczęły szeptać:~- Pan Kmicic!
66 III,32|            poczęła łowić w spieczone usta powietrze. Z piersi jej
67 III,32|             rozpalone oczy i otwarte usta wrzeszczące:~- Vivat Kmicic!