Tom, Rozdzial
1 I,1 | pana Andrzeja, że mu od razu serce jak wosk stopniało
2 I,4 | ich wdzięcznie, choć od razu domyśliła się, że na zwiady
3 I,5 | Ona jedna domyśliła się od razu, co to za nieprzyjaciel
4 I,7 | kondukt!~A Kmicic odparł od razu:~- Pułkownika chowają, to
5 I,8 | prędko działać i wszystko od razu na hazard wystawić: pojechać,
6 I,8 | nie znam, duszy i ciała od razu nie oddam."~Wtedy wszystko
7 I,8 | kontent był z siebie, że od razu wszedł in medias res i swój
8 I,8 | Wołodyjowski zaczął raz po razu ruszać wąsikami z ukontentowania.~"
9 I,13 | zetknęli się jeszcze ani razu z wojskiem ani z wodzem
10 I,17 | tak tedy poznał mnie od razu i kazał przyjść na obiad.
11 I,17 | że to ludzie moi tak od razu waćpanu uwierzyli? - mówił
12 I,19 | w głębi kraju, ażeby od razu na czele ruchu przeciw Radziwiłłowi
13 I,20 | panie kawalerze - rzekł od razu Wołodyjowski - i pókiśmy
14 I,20 | desperat, żeś tego listu od razu nie pokazał? Nie bylibyśmy
15 II,1 | ufność udzieliła się od razu staremu żołnierzowi przywykłemu
16 II,4 | przeciwnika, otworzyły się od razu, a sam zachwiał się i w
17 II,4 | krzyknął Kmicic, w którym od razu rozbudził się dawny zabijaka.~
18 II,5 | odpowiedział Zagłoba. - Na tobie od razu się poznał, i jeżeli cię
19 II,6 | dowódca należytej powagi i od razu poprowadził je do boju przeciw
20 II,7 | Zapłaciłbym mu za wszystko od razu. Powiadam ci, że zuchwalstwa
21 II,12 | człowiek zbudzony ze snu nie od razu miarkuje, gdzie kończy się
22 II,14 | niektórych dusze zwątlały od razu. Lecz ksiądz Kordecki pokrzepił
23 II,15 | salwę-gwardię królewską, którą od razu zamknął mu usta. Lecz Miller
24 II,15 | to hukniem i skoczym od razu. Nim się połapią kto i co,
25 II,16 | przynieść!~Maska spadła od razu z twarzy zdrajcy; złość
26 II,16 | dopływa do końca. Nie od razu jednak uwierzył słowom Kordeckiego
27 II,18 | rzekł:~- Nie za wiele od razu, z lekka, mamy czas...~Wtem
28 II,20 | Kmicic zamyślił się i nie od razu mówić począł. Widocznie
29 II,20 | Stein rozkazał tam pewnego razu poucinać ręce przeszło trzystu
30 II,21 | spytał.~Kmicic nie od razu zrozumiał pytanie i nie
31 II,21 | chmurę zajdzie, mrok od razu cały świat pokrywa, tak
32 II,22 | Tymczasem król, który od razu polubił niezmiernie młodego
33 II,23 | przez gębę? - spytał pewnego razu król pokazując na bliznę
34 II,23 | wystrzeliliby do nich ni razu, gdyby mieli wiadomość,
35 II,24 | widzę, że lepiej było od razu traktem jechać - rzekł król.~-
36 II,24 | tylko liczba ludzi mogła od razu działać, skutkiem czego
37 II,27 | wydziwia, że lepiej by mu od razu iść do piekła. Kto tam wreszcie
38 II,28 | zamknął i wyprostował się od razu. Wówczas Wołodyjowski zwrócił
39 II,28 | zaś pan Zagłoba zmiękł od razu i otworzywszy ręce zawołał:~-
40 II,28 | Michał zaczął wzdychać raz po razu i powtarzać to, co zawsze
41 II,32 | patrzył na to i usta raz po razu, wedle swojego zwyczaju,
42 II,36 | groźne.~Jednakże nie od razu przezwyciężyła skrupuły
43 II,36 | wątpić. Przyznał się od razu, że w innej zakochany i
44 II,36 | jeno powtarzała raz po razu:~- Jezus, Mario! Jezus,
45 II,36 | namierzył. Poznałem to od razu, iżeś J. W. Pan jeno na
46 II,37 | szlachcica.~"Byle się od razu tumult przeciwko mnie nie
47 II,38 | szlachcica.~"Byle się od razu tumult przeciwko mnie nie
48 III,3 | Przebiegły Szwed począł też od razu tak go traktować, jak gdyby
49 III,3 | niezmierną, tylko raz po razu łyskało w owej chmurze i
50 III,4 | ku Szwedom, stanąwszy od razu w tak wspaniałym bojowym
51 III,4 | się druga chorągiew i od razu ruszyła z krzykiem.~Całe
52 III,4 | sprawując. Poznali go od razu wszyscy Szwedzi i poczęli
53 III,5 | promienie słoneczne upadły od razu na twarz pana marszałka,
54 III,5 | począł nim mrugać raz po razu.~Rozległy się grzmiące okrzyki
55 III,5 | Angielczyk albo smagły Hiszpan od razu do oczu skoczy, a Polak
56 III,8 | tylko wąsikami ruszał raz po razu.~Nagle król rzekł:~- Miło
57 III,9 | gębę łapał powietrze raz po razu, aż mu w piersiach grało.
58 III,11| tego nieprzyjaciel.~Pewnego razu, na parę dni przed nadciągnięciem
59 III,12| i począł chlipać raz po razu, nagle zwrócił się do Rocha:~-
60 III,13| i począł chlipać raz po razu, nagle zwrócił się do Rocha:~-
61 III,15| Tumult byłby wybuchł od razu, ale powstrzymał go sam
62 III,15| wszyscy głowę, choć wszyscy od razu zrozumieli, co idzie. "Co
63 III,16| rycerskie w szrankach.~Pewnego razu sam wziął w nich czynny
64 III,18| wymyślił, co waszmości od razu do głowy przyszło! Tak jest!
65 III,27| mocniej, lecz nie zabijał od razu; chciał się jeszcze nasycić
66 III,27| uniesieniem hetman- żeś tak od razu zrozumiał, co czynić należy?~
67 III,28| mądrą, dlatego wszystkim od razu przypadła do smaku, więc
|