Tom, Rozdzial
1 I,1 | Orpiszewskiemu dom spalił i dziewkę porwał, a ludzi wyciął... Godny
2 I,3 | że ten bojarzyn orszański porwał ją i pędzi wichrem, a ona,
3 I,4 | wycofał się z potyczki, porwał stojącą wedle stołu z gruba
4 I,5 | serce.~Poskoczywszy do stołu porwał drżącą ręką kaganek i przysunął
5 I,7 | Tak jest... Kmicic ją porwał! - rzekł pan Wołodyjowski. -
6 I,7 | się szabel imają! Pannę porwał Kmicic... co? - Boże odpuść!
7 I,7 | wieści?~- Do Lubicza ją porwał. Przeszli bagnami, by przez
8 I,7 | mość wie, że do Lubicza ją porwał?~- Wiem. Niedaleko z nią
9 I,7 | za tę pannę, którąś teraz porwał! A wiesz, co to jest raptus
10 I,7 | Kmicicowej, jakby ją wicher porwał - pan Wołodyjowski zaś krzyknął
11 I,9 | między kozactwem powagą, porwał Skrzetuskiemu umiłowaną
12 I,11 | Żeby dziadzio był Bohunem i porwał Longinka!~- Odczep się,
13 I,11 | podniósł się z ławki, nagle porwał małego Longinka i wydając
14 I,12 | pychę to z tak małą siłą się porwał na ową niezmierną potęgę,
15 I,13 | miecznikiern rosieńskim.~Kmicic porwał się za głowę.~- Czym ja
16 I,14 | Billewiczami, warty go nie puściły. Porwał się do szabli, musiano go
17 I,16 | go diabeł za taką łaskę porwał. Wasza książęca mość! Ojcze
18 I,17 | nieprzytomny, Kowalski.~Nagle porwał się obu rękoma za głowę.~-
19 I,20 | Gdyś pierwszy raz tę pannę porwał, wyzwałem cię na szable...
20 I,22 | cnoty odróżnić?..."~Tu gniew porwał pannę i policzki jej poczęły
21 I,24 | w najwyższym uniesieniu porwał ją wpół przemocą i choć
22 I,26 | człecze, uczynił, kogoś ty porwał, na kogoś rękę podniósł?
23 I,26 | mniej na świecie... Ot, porwał sobie Radziwiłła i trzyma
24 I,26 | pośrodka moich ludzi mnie porwał!~Kmicic nie odrzekł nic;
25 I,26 | Po cóżeś, u diabła, mnie porwał? Nie rozumiem!~- Siła by
26 I,26 | jednej rzeczy: żeś mnie porwał w chwili cholery i desperacji...
27 II,1 | Porywając księcia Bogusława porwał go dlatego, by rzucić go
28 II,1 | wszystko myślą ogarnął, porwał się raz drugi za głowę.~-
29 II,1 | byłoż ci posłuchać Oleńki!~I porwał go żal jak wicher. Hej!
30 II,6 | muszkietów. Pan Zagłoba porwał za połę pana Skrzetuskiego.~-
31 II,9 | go przeraziło.~Wreszcie porwał się za włosy i wybiegł powtarzając
32 II,15 | owo oblężenie.~Tu Miller porwał się za głowę.~- Ale trzeba
33 II,16 | stało. Zamoyski za głowę się porwał.~- Na Boga! - krzyknął -
34 II,18 | czy Kuklinowski?...~Wtem porwał palący się kwacz i postąpił
35 II,19 | namawiali!...~To rzekłszy porwał puchar kryształowy i w uniesieniu
36 II,22 | przemogło, lecz Tyzenhauz porwał się z siedzenia.~- Miłościwy
37 II,22 | skończył mówić, gdy i Kmicic porwał się, i stanąwszy panu Tyzenhauzowi
38 II,23 | się opamiętał, jużem go porwał, gębę mu przydusiwszy, ażeby
39 II,24 | wcześnie psu bratów.~Tu król porwał się za głowę.~- Matko Jedynego
40 II,25 | byśmy nie myśleli!~Wtem porwał za kielich i zawołał:~-
41 II,29 | pierwej; czemuż, szalony, porwał się przeciw niej? Gdy te
42 II,32 | praktyki zemstę wywarł, bo go porwał i chciał go w wasze ręce
43 II,34 | gadzina żgnęła, całą dłonią porwał Tatara za rzadką brodę i
44 II,37 | istotnych książąt zamiarach, porwał go, i z tego powodu nieubłaganą
45 II,37 | jeszcze się na Bogusława porwał. Podobno tam już ciasno
46 II,38 | istotnych książąt zamiarach, porwał go, i z tego powodu nieubłaganą
47 II,38 | jeszcze się na Bogusława porwał. Podobno tam już ciasno
48 II,40 | Pod Białymstokiem Kmicic porwał karoce i kredensy Bogusławowe.
49 II,40 | Taurogów... Książę Bogusław porwał do Taurogów pannę Billewiczównę...
50 II,40 | instrumentum działał.~Kmicic porwał się za głowę.~- Co on tam
51 III,7 | Bohun umiłowaną dziewkę porwał, przecie i jej, i zemsty
52 III,7 | jeszcze i drugą Bogusław m i porwał.~- Czysty Turek! jak mi
53 III,7 | siostrze mając, a Bogusław porwał ją nie mnie, ale innemu
54 III,9 | nie o wuja, bo Europę byk porwał, ale brat jej, który wypadł
55 III,12| inni przez perspektywy, porwał się na jego widok za głowę
56 III,13| inni przez perspektywy, porwał się na jego widok za głowę
57 III,14| sucho Hassling.~Pan Andrzej porwał go tak w ramiona, że młody
58 III,15| pomieszali się ze sobą zupełnie, porwał i jego prąd ludzki. On zaś
59 III,16| rzekł: "Diabeł by się na to porwał..." Zresztą nic więcej nie
60 III,17| wreszcie za głowę się porwał i tak mówić począł:~- Mea
61 III,17| nieprzyjacielowi.~Więc i teraz porwał się ręką za lewy bok i trzasnąwszy
62 III,24| pan Zagłoba, bo pan Kmicic porwał go w swoje ramiona, podniósł
63 III,25| pan Zagłoba, bo pan Kmicic porwał go w swoje ramiona, podniósł
64 III,31| mogła mówić, bo płacz ją porwał wielki i żałosny, ale był
65 III,32| samego księcia zbrojną ręką porwał, aby się za nas i za utrapioną
66 III,32| zbliżanie się tłumów. Miecznik porwał Oleńkę i wyprowadził na
67 III,32| wróciły rycerzowi, więc porwał ją z ziemi jak piórko i
|