Tom, Rozdzial

 1  I,12 |           odrzekł Charłamp - bo marszałek jest personat i posesjonat,
 2  I,13 |        jarzą."~Tymczasem w sali marszałek dał znać, że czas do stołu
 3  I,13 |  zemdlał, ale osłabł bardzo, aż marszałek podtrzymywał go na krześle
 4  I,22 |        też zbliżył się do niego marszałek z doniesieniem, że wieczerza
 5  I,22 |  Szwecją została ogłoszona. Tam marszałek usadził wedle godności zaproszonych,
 6  I,22 | odstąpił tego miejsca, które mu marszałek wyznaczył. Uchem łowił szelest
 7  I,22 |          zakrzyknął książę.~Pan marszałek pobiegł spełnić rozkazy.
 8  I,23 |     obracać. Owóż dawno już pan marszałek objeżdżał mnie jako niedźwiedzia
 9  I,23 |        A cóż dopiero, gdyby pan marszałek powziął nadzieję, że i koronę
10  I,25 |        co chodzi... Niegdyś pan marszałek myślał swatać synalka z
11 II,6  |      nieśmiertelnej pamięci pan marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego
12 II,6  |          dokąd jaśnie wielmożny marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego
13 II,19 |       skąd wziąść, bo ich i pan marszałek Wittenberg nie posiada.
14 II,20 |   wojskami połączył.~- Zali pan marszałek Lubomirski przeciw Szwedom
15 II,20 |         drogą słał gońców i pan marszałek koronny, i hetmani, i wojsko,
16 II,22 |         czym obradować: oto pan marszałek koronny nadesłał znów drugi
17 II,22 |       Ba! Myślę przecie, że pan marszałek koronny wyskoczy nam ze
18 II,22 | spotkanie - wtrącił król.~- Pan marszałek nie wyskoczy - odpowiedział
19 II,24 | Spodziewał się też król, że pan marszałek wielki koronny, który rozporządzał
20 II,24 |      Lubowli się dostaną.~- Pan marszałek, ani się spodziewa, kiedy
21 II,25 |         jak mleko koniu sam pan marszałek koronny, Jerzy Lubomirski.
22 II,25 |        powitania. Widząc to pan marszałek skoczył strzemienia swymi
23 II,25 |       znowu siadł na koń, a pan marszałek, nie chcąc znać granic w
24 II,25 |         z wolna ku Lubowli. Pan marszałek jechał przy oknie królewskiej
25 II,25 | czarodziejską rezydencję. I pan marszałek umyślnie roztoczył taki,
26 II,25 |   zasiadł na wywyższeniu, a pan marszałek sam mu usługiwał, nie pozwalając
27 II,25 |  gładkie! - odpowiedział wesoło marszałek.~- Chwała Bogu! - zawołał
28 II,25 |         panie! - zakrzyknął pan marszałek - czas poprawy nadszedł,
29 II,25 |       nastąpiła radość, gdy pan marszałek oświadczył, iż wysłany przez
30 II,25 |     miłościwy panie! - krzyknął marszałek - niczyje tu zdrowie nie
31 II,25 |         ze swoich miejsc, a pan marszałek wzniósł puchar i krzyknął,
32 II,25 |        z kielichami; chciał pan marszałek perorować, nie było sposobu,
33 II,25 |    skarby i klejnoty! - zawołał marszałek - gdy mam honor waszą królewską
34 II,25 |    Proszę na widowisko! - rzekł marszałek.~I chwiejąc się nieco, prowadził
35 II,25 |       zabawom.~Tak wystąpił pan marszałek koronny, chociaż Szwedzi
36 II,26 |      Bywaj no tu kto!~Wpadł sam marszałek, który od dawna już po zamku
37 III,1 |       zawiadował, i stary zbój, marszałek Arfuid Wittenberg, ze ździerstw
38 III,1 |        Stało się wedle tego, co marszałek Wittenberg przewidywał -
39 III,5 |       tańcowali, niech jeno pan marszałek Lubomirski nadciągnie ze
40 III,5 |       właśnie zatrzymał się pan marszałek z wojskiem.~- Janie - rzekł
41 III,5 |   ciekawością na Skrzetuskiego, marszałek zaś, powitawszy ich wdzięcznie,
42 III,5 |  powiódł okiem po zgromadzeniu; marszałek zaś, jako to każdego chciał
43 III,5 |        tym - odrzekł dość sucho marszałek, w którym już poruszyła
44 III,5 |   wszyscy pilnie, słuchał i pan marszałek, ale posępniał coraz bardziej
45 III,5 |     powszechnego zdumienia. Pan marszałek usta otworzył, powiekami
46 III,5 |        waszmość mówisz? - pytał marszałek.~- Mówię, że wojsko tak
47 III,5 |       nigdy w życiu nie zełgał.~Marszałek spojrzał mimo woli na Skrzetuskiego,
48 III,5 |       nie uczynił! - zakrzyknął marszałek, którego oczy mgłą się pokrywały
49 III,5 |   chwilą.~- Wina! - zawołał pan marszałek.~A gdy wniesiono kielichy,
50 III,5 |        za serce chwycił, że sam marszałek za próg ich przeprowadził,
51 III,5 |       że były), to zaraz by pan marszałek nadął się a rzekł: "Zali
52 III,6 |      nawet myśleć o tym, by pan marszałek koronny poddał się pod jego
53 III,6 |  nieradzi, bo inaczej byłby pan marszałek swoich z odpowiedzią przysłał.~-
54 III,6 |      się troskać; przyjdzie pan marszałek, dobrze! nie, to będziem
55 III,6 |    Zagłoba - jest coś lepszego. Marszałek z całym wojskiem przechodzi
56 III,6 |       był!~- W niczymże się pan marszałek nie spostrzegł? - pytał
57 III,6 |    majętnościami Lubomirskich i marszałek jednym słowem może całą
58 III,6 |       konie siedli i pojechali.~Marszałek przyjął pana Czarnieckiego
59 III,6 |        mąż w nich powstali, pan marszałek bowiem nie żałując własnej
60 III,6 |      szwedzkie do obozu, aż pan marszałek musiał tego zwyczaju, jako
61 III,6 | następować coraz potężniej.~Pan marszałek pomagał mu bardzo szczerze.
62 III,9 |     ludzi! - krzyknął nagle pan marszałek koronny.~Zaś pan Witowski,
63 III,9 |     zastraszy nas San ni Wisła!~Marszałek nie odrzekł ani słowa, natomiast
64 III,11|     lubił widzieć przy robocie, marszałek zaś musiał zamykać oczy.~-
65 III,12|   Posunął się Sapieha, jak ongi marszałek koronny, do strzemienia
66 III,13|   Posunął się Sapieha, jak ongi marszałek koronny, do strzemienia
67 III,26|      niezwyciężoną dywizją, pan marszałek koronny, inni panowie ze