Tom, Rozdzial

 1  I,4  |      ludzi trzyma, po co z takimi żyje? Wielmożna panna mu powiedz,
 2  I,7  |           z podziwu: "Ach! ja nie żyję na świecie! Kochanieńcyż
 3  I,7  |     twarzą do nóg pułkownika...~- Żyje! - rzekł Wołodyjowski -
 4  I,7  |      zdumiony pan Wołodyjowski.~- Żyje?...~- Żyje.~- Dobrze I Dziękuję
 5  I,7  |        Wołodyjowski.~- Żyje?...~- Żyje.~- Dobrze I Dziękuję waści...~
 6  I,7  |       Kmicic ranny, czy za to, że żyje?~I wyszedł za nią. Zastał
 7  I,7  |          ogniem w oczach.~- Niech żyje nasza panna! Niech żyje
 8  I,7  |           żyje nasza panna! Niech żyje nasz pułkownik! - wołały
 9  I,10 |        które póki czerwone, drga, żyje, sypie iskry, pali, niszczy,
10  I,11 |            Dwadzieścia lat już tu żyję, a i ja jej nie znam, bo
11  I,12 |        już tych starych żołnierzy żyje, którzy mnie pod Puckiem
12  I,12 |     nieprzyjaźni pan hetman polny żyje z naszym księciem. Niektórzy
13  I,12 |         wami podunderujemy. Niech żyje Radziwiłł!~- Niech żyje! -
14  I,12 |           żyje Radziwiłł!~- Niech żyje! - powtórzyła stojąca przy
15  I,13 |        piersi rycerskich:~- Niech żyje Radziwiłł! Niech żyje! Niech
16  I,13 |       Niech żyje Radziwiłł! Niech żyje! Niech nam hetmani! Niech
17  I,13 |          Niech nam hetmani! Niech żyje!~Książę kłaniał się głową
18  I,13 |         brzmiały okrzyki:~- Niech żyje!... Niech nam hetmani!...
19  I,13 |       Niech nam hetmani!... Niech żyje!...~Kmicic, ukryty za baldachimem,
20  I,22 | zakrzyknęli jednogłośnie:~- Niech żyje książę hetman! Niech żyje
21  I,22 |         żyje książę hetman! Niech żyje wojewoda wileński!~Radziwiłł
22  I,22 |      Hektora litewskiego!~- Niech żyje! Niech żyje książę hetman,
23  I,22 |  litewskiego!~- Niech żyje! Niech żyje książę hetman, wojewoda
24  I,22 |           całą siłą płuc:~- Niech żyje Janusz Pierwszy, wielki
25  I,22 |      Jurzyc, za wcześnie!~- Niech żyje Janusz Pierwszy, wielki
26  I,22 |         Warszawa wzięta!... Niech żyje Karol Gustaw!~Tu dopiero
27  I,22 |     Lepiej nam niż innym... Niech żyje Janusz Radziwiłł, wojewoda
28  I,22 |           duszy życzym! Niech nam żyje! Niech panuje!~Magnat wstał
29  I,26 |         podnosiły się oddechem.~- Żyje!... Nic mu nie będzie! -
30  I,26 |        przekonaniu, że Kmicic nie żyje, wracał spokojnie do Pilwiszek.~
31 II,1  |          poczęli się troskać, czy żyje.~- Żyje - odpowiadał Soroka -
32 II,1  |          się troskać, czy żyje.~- Żyje - odpowiadał Soroka - za
33 II,5  |           witebski! ba! Ba! Niech żyje wojewoda witebski!... A
34 II,6  |          Zagłobę prosimy... Niech żyje pan Zagłoba! Niech żyje
35 II,6  |           żyje pan Zagłoba! Niech żyje regimentarz!"~- Niech żyje!
36 II,6  |        żyje regimentarz!"~- Niech żyje! niech żyje! - wrzeszczało
37 II,6  | regimentarz!"~- Niech żyje! niech żyje! - wrzeszczało coraz więcej
38 II,6  |        odpowiadały tłumy.~- Niech żyje! On Gustawa Adolfa poraził!
39 II,6  |         męstwu w nim równa! Niech żyje i niech nas do wiktorii
40 II,6  |      uniwersał, aby kto w błędach żyje, we trzech dniach z nich
41 II,19 |          Mniemam i ja, że już nie żyje - odpowiedział Miller. -
42 II,19 |     zakrzyknął:~- Kuklinowski nie żyje!~- Jak to? Co waść mówisz?
43 II,21 |         którym tak otwarty kandor żyje; gdzie państwo, w którym
44 II,25 |         grzmiały okrzyki.~- Niech żyje król, ociec nasz! - wołali
45 II,27 |           tacy, którzy mówili, że żyje, i Bóg wie co powiadali;
46 II,29 |           spojrzał i rzekł:~- Nie żyje!~- Nie żyje! nie żyje! -
47 II,29 |          rzekł:~- Nie żyje!~- Nie żyje! nie żyje! - poszedł głos
48 II,29 |         Nie żyje!~- Nie żyje! nie żyje! - poszedł głos z ust do
49 II,29 |          głos z ust do ust. - Nie żyje zdrajca i sprzedawczyk!~-
50 II,30 |         Wiktoria! wiktoria! Niech żyje!" - jechał do grodu i tam
51 II,31 |         Wiktoria! wiktoria! Niech żyje!" - jechał do grodu i tam
52 II,41 | żołnierzom, zdrajcy służyć! Niech żyje król! Niech żyje hetman
53 II,41 |            Niech żyje król! Niech żyje hetman wielki litewski!~
54 II,41 |         głosów krzyknęło:~- Niech żyje król!~- Dość służby!~- Na
55 II,41 |        wrzasnął Głowbicz. - Niech żyje król!~- Niech żyje! - odpowiedziało
56 II,41 |          Niech żyje król!~- Niech żyje! - odpowiedziało pięćdziesiąt
57 III,4 |         gdy wilcy zmogą konia, on żyje jeszcze i leżąc na grzbiecie,
58 III,12|         nic w gębie nie mieli !~- Żyje zatem? - krzyknął król.~-
59 III,13|         nic w gębie nie mieli !~- Żyje zatem? - krzyknął król.~-
60 III,17|       panie starosto!... Ale póki żyję, włos ci z głowy nie spadnie,
61 III,21|     Babinicz! Pan Babinicz! Niech żyje pan Babinicz!... Już i pan
62 III,22|           dać, że mój kuzynek nie żyje. Zawsześ był głupowaty i
63 III,32|        wszyscy laudańscy:~- Niech żyje pan Kmicic!~- Niech żyje! -
64 III,32|          żyje pan Kmicic!~- Niech żyje! - powtórzyły tłumy. - Nasz
65 III,32|        Nasz starosta upicki niech żyje! niech żyje!~- Do Wodoktów!
66 III,32|          upicki niech żyje! niech żyje!~- Do Wodoktów! Wszyscy! -