Tom, Rozdzial

 1  I,1  |        nadzwyczajnego, ale że dobra wola nie zawsze z obowiązkiem
 2  I,1  |            marszcz, bo nieboszczyka wola święta. Dziwno mi to, że
 3  I,1  |             wybrał!~- Jam zawsze za wolą dziadusia szła chętnie -
 4  I,4  |             tu panem będzie, i jego wola ma być, nie nasza. On i
 5  I,5  |    testament nie zabroni... Owszem, wola mojego dziada jest, żebym
 6  I,5  |       przemówić?~- Niech się dzieje wola boża! - rzekła wreszcie. -
 7  I,7  |        ludzi, to się ich spytaj, co wolą...~Nastała znów cisza.~-
 8  I,8  |        wyrozumiej, bo mnie ojczyzna woła, której dla ciebie nawet
 9  I,11 |            kąta ruszać w świat, ale wola boska! Tym się pocieszam,
10  I,12 |     Rzeczpospolita... Przepadło!... Wola boska!... Wola boska!...
11  I,12 |        Przepadło!... Wola boska!... Wola boska!... Jeden nasz książę
12  I,12 |        stary, idę, niech się dzieje wola boża, a jeśli zginąć przyjdzie,
13  I,13 |           miecznikowi, że taka moja wola, abyście się najprędzej
14  I,14 |               W imię Ojca i Syna! - woła książę - to Sapieha, to
15  I,14 |      ratunku? Niech się więc dzieje wola boża! Biorę ten ciężar na
16  I,16 |        potem ogłosisz rozkaz.~- Jak wola waszej książęcej mości!~
17  I,16 |         obliczu. Przed jego żelazną wolą i despotyzmem gięło się
18  I,17 |             dobrze, że jego klejnot woła się Wczele.~- A gdzie to
19  I,17 |         rozum, tylko jego; nie moja wola, tylko jego. Jak on zgrzeszy,
20  I,19 |          nastawał. Zresztą nie moja wola, tylko książęcy rozkaz!
21  I,20 |             Kiejdan pojedziesz... z wolą, bez woli, wszystko jedno!
22  I,21 |         odwraca i wszyscy mówią, że wolą prawdziwego nieprzyjaciela,
23  I,23 |          chodzi, to ją bierz, z jej wolą lub bez woli. Każę wam ślub
24  I,24 |           strony, łączy ich jeszcze wola zmarłego. Trzeba wyraźnie
25  I,24 |         jako rzekłem: na nic ludzka wola przeciw boskiej. Daj ci
26 II,1  |             wyzdrowieje, siedzieć z wolą mieszkańców albo bez woli,
27 II,6  |            Zagłoba - niech się tedy wola waszmościów spełni. Dziękuję
28 II,10 |         Niemców przez Niemców. Taka wola boża i nie masz potęgi,
29 II,10 |         kiedy to dopuszczenie boże, wola wyraźna, w proroctwach odgadnięta
30 II,12 |         jako tu stoję.~- Stanie się wola boska! - rzekł spokojnie
31 II,12 |            Sądził, że ksiądz nazywa wolą boską rozkaz króla szwedzkiego
32 II,13 |         waszych, i idźcie za własną wolą. Jakiejże rady my, goście,
33 II,19 |             się do oficerów:~- Komu wola, panowie, za mną na miejsce
34 II,21 |              Niechże się stanie jej wola, bo w natchnieniu proroczym
35 II,22 |            waszej królewskiej mości wola, to i po co zwłóczyć? Im
36 II,22 |            waszej królewskiej mości wola uczynić, jak zechce, ale
37 II,27 |             skończyć, bo to jednemu wola, a wielu niewola.~- Złote
38 II,28 |        krzyknę: Mości panowie! komu wola ze mną pod Częstochowę iść,
39 II,29 |         Ludzie marzną w zamieci, to wolą się bić dla rozgrzewki.~-
40 II,30 |        polskiego rozszerzać, czynić wolą, że gdy za zlitowaniem Syna
41 II,31 |        polskiego rozszerzać, czynić wolą, że gdy za zlitowaniem Syna
42 II,34 |            takiego patrona, lecz że wola chanowa i królewska były
43 II,36 |       Zamościa mi wywozisz?~- Ale z wolą pańską - odpowiedział Kmicic.~-
44 II,36 |     nieszczerość wyrządzić.~- Twoja wola! - odrzekł Akbah-Ułan przykładając
45 II,36 |             stało, stało się z jego wolą i wiedzą. ~
46 III,2 |          ale cóż, kiedy pospolitacy wolą w ten sposób kontempt nieprzyjacielowi
47 III,8 |            królestwa, gdy taka moja wola i łaska, ale w układy wchodzić
48 III,11|            rozbite, zaraz powiada: "Wola boska, nie ludzka moc! Nic
49 III,14|      opuściła, jeno jeść co godzina woła.~- A waść to nie byłeś u
50 III,15|        bramę.~- Nie dosyć na tym! - woła - tam! do bramy! Działa
51 III,16|         wskutek namów Sakowicza i z wolą księcia wojewody wileńskiego "
52 III,16|             poważniejszą. Nieugięta wola odbiła się w jej surowym
53 III,18|          popękali z inwidii... Bądź wola Twoja!~- Amen! - dorzucił
54 III,20|          piśmie.~- Niech się dzieje wola boża! - rzekła po chwili
55 III,20| nieświadomie powtarzała: "Dziej się wola boża!" - przecie żal zawodu
56 III,27|             choćby miał i nastąpić, wolą bitwę w otwartym polu przyjąć
57 III,27|         przedostał się do taboru! - woła w uniesieniu pan Gosiewski
58 III,29|            głos.~- Mości panowie! - woła nagle miecznik - a my nie
59 III,30|       Babiniczowi i dał mu pole, bo wolą ginąć od miecza niż od głodowej
60 III,30|          już kona i ostatnim głosem woła: "Dzieci! ratujcie!" A ty
61 III,30|              Jezu, zmiłuj się! Bądź wola Twoja! Już pójdę, pójdę!~
62 III,30|          postawił. Bądź jeszcze raz wola Twoja. Ani się obejrzę za
63 III,31|           taka, a nie inna musi być wola boża. Zdawało się jej, że
64 III,31|               Zali nie mniemasz, że wola nieboszczyka dziada twego
65 III,31|      zapukam. W tym spełni się jego wola.~- Nie wierzyłem i ja temu
66 III,31|         oszukać? Niechże się dzieje wola boska. Co się rozerwało,