Tom, Rozdzial

 1  I,4  |          rzekł ponuro:~- Jeśli się waszmości chce tańca, to może ze mną?~
 2  I,7  |          rzekł pan Michał.~- Pilno waszmości na tamten świat?~- Dobrze,
 3  I,8  |        Bardzo to pięknie ze strony waszmości, że ocaliwszy mnie z takiej
 4  I,8  |          Bogu dziękować naprzód, a waszmości zaraz potem...~- Kiedy tak,
 5  I,9  |           dłoń i rzekł:~- Dziękuję waszmości za odwiedziny. Godna to
 6  I,9  |       wileńskiego słyszałem. Wszak waszmości Michał na imię?~- Właściwie,
 7  I,9  |           lepszego balsamu od słów waszmości.~- Zdrajcaże ci to taki
 8  I,9  |           nagródź... Ot, droga dla waszmości lepsza i pewniejsza niż
 9  I,9  |        pytał cichym głosem.~- A ja waszmości list oddaję - rzekł pan
10  I,9  |          zacniejszego człowieka od waszmości... Jeżeliś przeze mnie rekuzę
11  I,9  |       posługi możesz oddać. Ale to waszmości powiem, że gdybyś był owych
12  I,9  |            pozwoli czym dobrym się waszmości wypłacić, boś mnie na śmierć
13  I,10 |              Chwalebna to intencja waszmości - odpowiedział chłodno wojewoda -
14  I,11 |         snu z powiek- że gdzie bym waszmości spotkał, zaraz bym powiedział: "
15  I,12 |         znają już mój sentyment, a waszmości powiem, że wolę być ciurą
16  I,12 |       radością odczytaliśmy raport Waszmości, że chorągiew już na nogach
17  I,12 |          oczekiwać będziemy. Gdyby Waszmości dochodziły jakie wieści -
18  I,13 |      kompanii.~- Okrutniem rad, że waszmości widzę i sławnych przyjaciół -
19  I,17 |         będzie!~- Dobrze. Zostawię waszmości z pięciu ludzi do pomocy,
20  I,20 |            rzekł:~- Dawno chciałem waszmości dobrodziejowi złożyć służby
21  I,20 |           mi nie brakło.~- Wielcem waszmości wdzięczny i proszę do komnat -
22  I,20 |           do ust i rzekł:~- W ręce waszmości... Rad waćpana widzę w domu
23  I,20 |           nie ostygłe pomścić. Toż waszmości musi być wiadomo, że dziś
24  I,20 |            intencję powinne służby waszmości złożyć, ale przybyłem zarazem
25  I,20 |            spodobało, ale względem waszmości nie chcę siły używać i proszę
26  I,20 |           nie przestanę... i na to waszmości przysięgam, że włos ci tam
27  I,20 |       wzgląd na odmowę. Sam książę waszmości się z tego wyekskuzuje,
28  I,20 |         Czego tedy książę chce dla waszmości? Bezpieczeństwa, bo w jednych
29  I,20 |    komnacie.~- Mogęż ja ufać słowu waszmości?~- Jako Zawiszy! - odparł
30  I,24 | doświadczona, doradziła.~- Zdrowie waszmości - wtrącił Ganchof zwracając
31  I,24 |           serca!~- Do dna! do dna! Waszmości czas na koń, a i nas też
32 II,4  |        począł się śmiać.~- Bodajże waszmości! Widzę, żeś nie tylko mężny
33 II,4  |  wykrztusił z wysileniem:~- Proszę waszmości, ludzie jacyś jadą.~- Skąd?~-
34 II,4  |       odrzekł karczmarz - do usług waszmości.~- Dla koni obrok!~- Nie
35 II,4  |          powstydził...~- Jeśli się waszmości tak udał, to go ode mnie
36 II,8  |           że hetman chce widzieć w waszmości zakładnika, ja widzę tylko
37 II,8  |         miecznik.~- To ja dziękuję waszmości. Trąćmy się i wypijmy razem,
38 II,11 |     uważnie. - Prawda, że nazwisko waszmości nieszwedzkie. Z jakiego
39 II,11 |           Więc też powiem szczerze waszmości, że pan nasz boleje nad
40 II,12 |          chodzi!~- Chwalę intencje waszmości i poprawy życia przedsięwzięcie -
41 II,12 |            jego.~- Przez sam gniew waszmości prawda przebija - rzekł
42 II,14 |    częstochowskim albo... jakby od waszmości wypłatę okupu rozpoczęli...~
43 II,14 |         były powiedziane.~- Ja też waszmości o więcej nie proszę! - odpowiedział -
44 II,16 |       dwóch jest (z przeproszeniem waszmości) prawdziwych żołnierzy w
45 II,16 |         kto inny.~- Zaczekam tu na waszmości - odpowiedział pan Kmicic.~
46 II,21 |              Dla Boga! Król ozłoci waszmości! Z samego klasztoru, powiadasz,
47 II,21 |     przypomnieć, bo być może, iżem waszmości wyrostkiem jeszcze widział
48 II,22 |   prawdziwy! - rzekł król. - Widać waszmości wojna nieobca.~Kmicic uśmiechnął
49 II,23 |         przestań mruczeć... Tęgi z waszmości żołnierz! No! a dawaj no
50 II,27 |       wielu niewola.~- Złote słowa waszmości! - rzekł ksiądz prymas. -
51 II,32 |          rycerz. - Jakiż anioł tak waszmości nawrócił?~- Uściskajcie
52 II,32 |             rzekł król.~- Od razum waszmości pokochał! - ozwał się pan
53 II,33 |            większego pomiarkowania waszmości potrzeba, ile że z takim
54 II,33 |       szablach roznieśli.~- Witamy waszmości całym sercem, jako brata
55 II,34 |           listy od króla! Jeden do waszmości, drugi do wojewody witebskiego.~-
56 II,34 |       rycerz - a to z kompasji dla waszmości, bom widział twoją boleść,
57 II,36 |     Nieprawda, że wyszli. Szczerze waszmości radzę, nie wyprawiaj naprzód
58 III,2 |         nie puszczę do Zamościa, a waszmości z Zamościa!~- Panie starosto,
59 III,8 |            wysadził i Miller oddał waszmości Kuklinowskiemu. Witam, witam
60 III,8 |    universo szukać.~- Polityczny z waszmości pana oficer! - rzekł pan
61 III,17|         odbierzesz, alboli też dam waszmości parę wsi w zastaw, tak aby
62 III,18|           Niech szczere przyznanie waszmości panu za satysfakcję, mnie
63 III,18|         śmiesz mówić?...~- Właśnie waszmości, mój szczególniejszy dobrodzieju.~-
64 III,18|            pokochał, a i to trzeba waszmości wiedzieć, że wiernością
65 III,18|           by tego nie wymyślił, co waszmości od razu do głowy przyszło!
66 III,30|          tego przywiozłem list dla waszmości od pana hetmana wielkiego