Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         po kontuszu.~- Jak mi Bóg miły, rarytet! Dam na sto mszy
 2  I,2  |        Wypijże z nami, gospodarzu miły!~gospodarzu miły!~Byś pić
 3  I,2  |       gospodarzu miły!~gospodarzu miły!~Byś pić mógł z nami aże
 4  I,3  | czymkolwiek pofolguje, jak mi Bóg miły, na sieczkę potnę.~- No!
 5  I,4  |        czyste powyrki, jak mi Bóg miły! - zauważył Ranicki. - Chciałbym
 6  I,10 |      chyba prowadzą, jak mnie Bóg miły! - zakrzyknął jakiś szlachcic,
 7  I,12 |         zacny to jest stan i Bogu miły. Umyśliłem też trwać w nim
 8  I,12 |       spostrzeżenia.~- Jak mi Bóg miły! - rzekł pan Michał - toż
 9  I,13 |            rozkazy wojsku dane.~- Miły Boże, miły Boże! - mówił
10  I,13 |         wojsku dane.~- Miły Boże, miły Boże! - mówił pań Twarkowski,
11  I,13 |  dziewczyna.~- Możesz, jak mi Bóg miły, powinnaś! - odparł Kmicic. -
12  I,15 |        naszymi nogami. Jak mi Bóg miły, zmysły tracę!~I założywszy
13  I,15 |             Trzeszczy! jak mi Bóg miły trzeszczy! - zawołał Zagłoba.~-
14  I,15 |           w deputacji. Jak mi Bóg miły, bunt szerzy się w wojsku.
15  I,15 |      Sprawny żołnierz! Jak mi Bóg miły! Bez oficerów wie, co trzeba.
16  I,17 |             Moja krew, jak mi Bóg miły! - zawołał Zagłoba. - Dobrze,
17  I,17 |       wozie.~- Umknął, jak mi Bóg miły! - mówił zdumiony Mirski
18  I,20 |       rozstrzelać, to, jak mi Bóg miły, porzucę waszą kompanię
19  I,20 |          oczu skoczyć. Jak mi Bóg miły, żeby mi kto stado tureckie
20  I,22 |        tytułów: "panie bracie" i "miły sąsiedzie" - i niejedna
21  I,23 |           razy śmierć, jak mi Bóg miły! czysta męka!~- Wiem już,
22  I,23 |    jeszcze ciężej. Ot, jak mi Bóg miły, jeśli wasza książęca mość
23  I,25 |        skórę pokazuje. Jak mi Bóg miły, prawda! Taka już jego natura.
24  I,26 |         trzeciego...~- Jak mi Bóg miły, kawalerze, tak mi się podobasz!...
25 II,2  |      serca:~- Jezu Chryste, Panie miły - mówił - jakoś się na krzyżu
26 II,5  |      tymczasem niech się kupy, na miły Bóg, trzymają, bo ich wojewoda
27 II,6  |         nie uczynię!~- Jak mi Bóg miły, tak to grzeczna myśl -
28 II,6  |      zjeść miskę jajecznicy. Boże miły, toż on całe życie nic innego
29 II,7  |       rękach...~- Pohamuj się, na miły Bóg, i słuchaj dalej - odrzekł
30 II,13 |      rzekł pan Piotr - jak mi Bóg miły!... Dajże pyska!~- A daj
31 II,14 | odpowiedział pan Andrzej. - A co, miły braciszku, także się to
32 II,17 |          zakrzyknął:~- Jak mi Bóg miły, to jakiś uczciwy człowiek!~
33 II,17 |           nad rycerze, jak mi Bóg miły! - zakrzyknął Czarniecki.~
34 II,17 |        szepnął żywo:~- Jak mi Bóg miły, tak nawet nie stara się
35 II,21 |         drzazgi rozsadziłem!~- Na miły Bóg! - zakrzyknął król.~
36 II,23 |      pieśń:~- Witajże nam, witaj, miły hospodynie!...~Mrok już
37 II,23 |          król.~- To? Rajtar!~- Na miły Bóg! Toś i języka przywiózł?
38 II,26 |     pocieszać:~- Jędrek! takiś mi miły jako syn rodzony... Com
39 II,26 |         No, no! nie frasujże się, miły regalisto, bo tak ufam,
40 II,34 |       wydymając usta - jak mi Bóg miły, tak lepszego pasterza dla
41 II,34 |       zwie Soroka.~- Puszczaj, na miły Bóg! - krzyknął Kmicic.~
42 II,34 |      skoczył ku drzwiom.~- Bywaj, miły Soroka! Bywaj!~Żołnierz
43 II,34 |          waszej miłości!~- Witaj, miły towarzyszu, witaj! - mówił
44 II,34 |      ledwie z głodu wlokłem.~- Na miły Bóg! przecieś to wszystko
45 II,34 |        Jan Kazimierz, król."~- Na miły Bóg! na miły Bóg! Oto szczęśliwa
46 II,34 |          król."~- Na miły Bóg! na miły Bóg! Oto szczęśliwa dla
47 II,35 |   permisję dała... Da! jak mi Bóg miły! Bo imaginuj sobie, że ona
48 II,35 |              Ot, jest! Jak mi Bóg miły! tego tylko brakło! Przeczytasz
49 II,36 |  następuje:~"Mości, a mnie wielce miły, panie Babinicz! Wprędce
50 II,37 |    Owariował Sobiepan! jak mi Bóg miły! - rzekł. - Siedzą sobie
51 II,38 |    Owariował Sobiepan! jak mi Bóg miły! - rzekł. - Siedzą sobie
52 II,39 |          opamięta.~- Ruszajmy, na miły Bóg! Tamten mu groble rozkopuje,
53 III,3 |         nimi gardzę!~- Jak mi Bóg miły, to respons! - zawołał z
54 III,6 |          znał dotąd, jak mnie Bóg miły! - zawołał wreszcie kasztelan. -
55 III,6 |      odjąć! Moja krew, jak mi Bóg miły, moja krew!~Pan Zagłoba
56 III,7 |          Czysty Turek! jak mi Bóg miły! - zakrzyknął Zagłoba.~A
57 III,9 |        psa taka wojna! Jak mi Bóg miły, tak z głodu chce się własnemu
58 III,9 |        parala ima... Gorzałki, na miły Bóg!...~Słysząc to pan Czarniecki
59 III,11|     cierpła.~- Prawda, jak mi Bóg miły! - rzekł Charłamp. - Ale
60 III,12|      Szwedzi.~- Ryknę! jak mi Bóg miły, ryknę! - wołał rozczulony
61 III,12|        Roch.~- Prawda, jak mi Bóg miły, prawda!... Wstydziłem się,
62 III,13|      Szwedzi.~- Ryknę! jak mi Bóg miły, ryknę! - wołał rozczulony
63 III,13|        Roch.~- Prawda, jak mi Bóg miły, prawda!... Wstydziłem się,
64 III,14|        niemal wszyscy. Jak mi Bóg miły, śmiech brał, bo zupełnie
65 III,17|           ze sobą możesz... Królu miły, jeślić Sapieha pobije,
66 III,21|          ust waćpanny, jak mi Bóg miły!... Nie może inaczej być,