Tom, Rozdzial

 1  I,13 |          wolna zbliżył się do pana miecznika rosieńskiego Billewicza
 2  I,13 |           Radziwiłła.~- Witam pana miecznika dobrodzieja i służbie się
 3  I,13 |        ostrzec.~Przewidywania pana miecznika były słuszne. Na szczęście
 4  I,13 |         książę zwrócił się do pana miecznika i do pani Wojniłłowiczowej:~-
 5  I,13 |           się wreszcie, żeś u pana miecznika w Billewiczach. To, powiadam
 6  I,16 |          ode mnie pana Billewicza, miecznika rosieńskiego, aby razem
 7  I,16 |     słuchaj: ja podejmuję się pana miecznika na nasza wiarę nawrócić,
 8  I,16 |            kaptuj, jak umiesz. Gdy miecznika nawrócę, on ci pomoże dziewkę
 9  I,16 |          po nim. Jedźże naprzód po miecznika i dziewczynę, a potem do
10  I,19 |   wiadomości, że w Billewiczach, u miecznika rosieńskiego, szlachta się
11  I,19 |  kilkadziesiąt koni do Billewicz i miecznika wraz z krewniaczką do Kiejdan
12  I,19 |        roboty do Billewicz po pana miecznika i dziewczynę ruszyć.~- Przymusu
13  I,20 |       wyprawy do Billewicz po pana miecznika rosieńskiego i Oleńkę, zwłaszcza
14  I,20 |        świec widać było twarz pana miecznika zmieszaną bardzo.~- Zaszczyt
15  I,20 |        Wołodyjowski zwrócił się do miecznika:~- A co robi krewna waćpana?~-
16  I,20 |           światłem, i ujrzano pana miecznika dźwigającego Oleńkę, którą
17  I,20 |     wiadomo, poleceniem, by Kmicic miecznika i Oleńkę do Kiejdan sprowadził.
18  I,20 |       pojedziesz z nami? - zapytał miecznika Mirski.~- Nie osiedzę ja
19  I,21 |           się, co zaszło, zagarnął miecznika wraz z Oleńką i do Kiejdan,
20  I,21 |          słuchając opowieści z ust miecznika, który wszystko szeroko
21  I,21 |        Radziwiłł zaś, chociaż pana miecznika o "praktyki" i zmowy podejrzewał,
22  I,21 |             Przywieziono dziś pana miecznika rosieńskiego...~- A? to
23  I,24 |      natknął się na pacholika pana miecznika rosieńskiego.~- Jest pan
24 II,7  |         musisz wziąć i jej stryja, miecznika rosieńskiego, który tu z
25 II,8  |    ROZDZIAŁ 8~Na wieczerzę, oprócz miecznika rosieńskiego z Oleńką, zaproszono
26 II,8  |          poczęła coś mówić do pana miecznika rosieńskiego, a pani Korfowa
27 II,8  |     rzekłszy zawiódł Bogusław pana miecznika do stołu i poczęli się trącać
28 II,13 |      Kordecki, w towarzystwie pana miecznika sieradzkiego i pana Piotra
29 II,13 |         podziwiał stateczność pana miecznika sieradzkiego, a nawet panu
30 II,16 |          za zdrowie przeora i pana miecznika sieradzkiego, obdarzył ich
31 III,14|     poczęła się stryja swego, pana miecznika rosieńskiego, dzień i noc
32 III,14|        porwano na drugi dzień pana miecznika i osadzono w Tylży, już
33 III,14|            dał jej spokój, a nawet miecznika z Tylży dozwolił sprowadzić.
34 III,14|           tam już cały wyjazd pana miecznika z pannami ułożony, oficerowie
35 III,16|          zjednał, a zwłaszcza pana miecznika, który z początku niechętny,
36 III,17| gwałtowniej, że aż Oleńce przyszło miecznika uspokajać. Siedział on dotychczas
37 III,17|            rano Paterson zatrzymał miecznika i Oleńkę oznajmieniem, iż
38 III,17|         cisnąwszy drzazgi pod nogi miecznika, rzekł strasznym, przyciszonym
39 III,18|    nazajutrz po południu wprost do miecznika rosieńskiego.~- Panie mieczniku
40 III,18|        ciebie, Tomasza Billewicza, miecznika rosieńskiego, o rękę synowicy
41 III,18|            wielką poufałością pana miecznika po łopatce, a szlachcic
42 III,18|          śliczności nie uczynił...~Miecznika twarz rozjaśniła się, jakby
43 III,18|       kamerdynerem. Co to jest, że miecznika nie ma?... Chciałbym już
44 III,18|          rozmowę przerwało wejście miecznika i panny Kulwiecówny. Książę
45 III,18|         oczach.~Ujrzawszy leżącego miecznika przyklękła nad nim i poczęła
46 III,20|                ROZDZIAŁ 19~Rozpacz miecznika była tak wielka, że panna
47 III,21|         poczęła w końcu parskać na miecznika jak kotka. Że zaś była wypoczęta,
48 III,21|        Anusię i patrząc z ukosa na miecznika:~- Tak to, stryjaszku?!
49 III,21|         nie wyłączając samego pana miecznika rosieńskiego.~Oleńka w krótkim
50 III,21|            po oczach całować, pana miecznika za wyloty ciągnąć i wołać:~-
51 III,22|         zgadzaj się na to, by pana miecznika do Tylży wyprawiano, jako
52 III,22|           Oleńka nie odrzekła nic; miecznika oczywiście nigdy do Tylży
53 III,23|             Być może, iż przyjdzie miecznika i dziewczynę przewieźć do
54 III,28|         szczęśliwie do partii pana miecznika, który stał podówczas pod
55 III,28|         osłoną puszcz.~Witano tedy miecznika, jak zbawcę, wielkim płaczem
56 III,28|            Anusia co dzień błagała miecznika, ażeby szedł łączyć się
57 III,28|            ta zaś poszła wprost do miecznika.~- Stryjku najmilszy - rzekła
58 III,28|            partii pana Billewicza, miecznika rosieńskiego, który mi przytułek
59 III,28|            w oczach poczęła prosić miecznika, żeby im jechać nie pozwolił,
60 III,29|      wspólnego uderzenia na partię miecznika Billewicza.~Babinicz właśnie
61 III,29|        działać na pewno, posłał do miecznika przekupionego człowieka
62 III,29|          chwili dosiadły z rozkazu miecznika podjezdków, aby w danym
63 III,29|          wszyscy czekali na powrót miecznika i Babinicza krzątając się
64 III,29|            A co? Kto nas ocalił, i miecznika, i partię, i całe Wołmontowicze?
65 III,32|           twarz zasłoną, rzekła do miecznika:~- Stryju! chodźmy, chodźmy
66 III,32|            dzień rżnięto z rozkazu miecznika barany i woły, wykopywano