Tom, Rozdzial

 1 II,15 |           to błagamy usilnie Jego Dostojność - pisał ksiądz Kordecki -
 2 II,15 |      poselstwa nie wyślą.~- Wasza dostojność wiesz, że wysłali do Wittenberga?~-
 3 II,15 |        Spodziewasz się więc wasza dostojność, że feldmarszałek pochwali
 4 II,15 |       trawi.~- O tym, że na waszą dostojność zwali winę, nie wątpię,
 5 II,15 |   Jenerale! jenerale! Patrz wasza dostojność! Tam, tam... klasztor...~
 6 II,15 |       książę Heski - próbuj wasza dostojność jeszcze układów. Trzeba
 7 II,15 |     Sadowski zabrał głos:~- Wasza dostojność wiesz najlepiej, co jej
 8 II,15 |      przekąsem:~- Jenerale, wasza dostojność nie możesz tego przyrzekać,
 9 II,16 |           przed Millerem.~- Wasza dostojność nie każesz tych mnichów
10 II,16 |           ciężkie działa.~- Wasza dostojność nie uczynisz tego - mówił
11 II,16 |          o nich sto razy.~- Wasza dostojność nie uczynisz tego bez wiedzy
12 II,16 |           w takim razie każ wasza dostojność dziś jeszcze uderzyć na
13 II,18 |          do okna i mówił:~- Wasza dostojność! dla waszej dostojności
14 II,18 |  niepowetowaną szkodą.~- Co wasza dostojność zamierzasz z nim uczynić?~-
15 II,18 | rozstrzelać dziś jeszcze.~- Wasza dostojność... Nie mnie uczyć najznamienitszego
16 II,18 |          zbyt sławny. Jeśli wasza dostojność to uczynisz, chorągwie Zbrożka
17 II,18 |        zakrzyknął Miller.~- Wasza dostojność, odpowiedzialność okrutna,
18 II,18 |         Kuklinowski - żebyś wasza dostojność mnie go darował.~- A ty
19 II,18 |         powody do zemsty?~- Wasza dostojność! Chciałem go prywatnie do
20 II,18 |          mówić... Daj mi go wasza dostojność... On śmierci przeznaczon
21 II,18 |       odpłacił... Daj mi go wasza dostojność! Będzie i dla waszej dostojności
22 II,18 |          nie obruszy się na waszą dostojność, tylko na mnie, a ja sobie
23 II,19 |         to spełnię.~- Niech wasza dostojność da nam przedmiot do obrady -
24 II,19 |        życzliwość, odmawiali jego dostojność od wszelkich surowszych
25 II,19 |        wprost do Millera:~- Wasza dostojność! Sądzę, żeśmy się tu na
26 II,19 |        wprost w oczy.~- Czy wasza dostojność mnie posądzasz?... - zapytał.~
27 II,19 |             pytał Miller.~- Wasza dostojność niech zechce pamiętać, że
28 II,19 |       furii Miller.~- To go wasza dostojność sam łap! - krzyknął z równą
29 II,19 |           go dość i oni. Co wasza dostojność o tym myśli?~Miller zwrócił
30 II,23 |        cztery nogi... Zważ, wasza dostojność, że to wszystko może być
31 II,40 |     dostojności, ażebyś się wasza dostojność poddał; przynajmniej moje
32 II,40 |          Dawno by książę na waszą dostojność nastąpił, gdyby nie to,
33 II,40 |         Radziwiłłowski i że wasza dostojność dla prywatnej zemsty nie
34 II,40 |       waść, czego chcesz?~- Wasza dostojność, powiem, co mam w sercu:
35 II,40 |            możesz jechać.~- Wasza dostojność daj mi przynajmniej pismo
36 II,40 |         Przyznaję...~- Tak, wasza dostojność, tak!~- Czyli książę zna
37 II,40 |         zgodzić go oddać.~- Wasza dostojność! - rzekł Kmicic - niech
38 II,40 |        rzekł Kmicic - niech wasza dostojność zatrzyma Sakowicza, a mnie
39 II,40 |           gardło nastąpi.~- Wasza dostojność... za jednego by go oddał:
40 II,40 |           poseł!~- Niech go wasza dostojność zatrzyma, a ja z listem
41 II,40 |       lubo dziwno mi to, że wasza dostojność glejtu żądasz, mając u siebie
42 II,40 |          Tatarowie, którymi wasza dostojność moje chrześcijańskie wojsko
43 II,42 |           króla. Przybywaj, Wasza Dostojność, z wszystką potęgą na ratunek
44 III,2 |         Bardzo to misternie wasza dostojność wywiodła - odparł Zagłoba.~-
45 III,2 |          za łaskę, ale tego wasza dostojność nie uczynisz, bo ile byś
46 III,3 |           czy co?~- Pozwól, wasza dostojność, niech mu sam ten respons
47 III,3 |     pierwsze. Powiedz tedy, wasza dostojność, najjaśniejszemu królowi,
48 III,3 |       Zamościu. Ale że jako wasza dostojność widziałeś, służby mi nie
49 III,3 |    wszelako trzeba, żebyś i wasza dostojność wiedział, że ja nie jego
50 III,3 |         Zagłoba:~- Ofiaruj, wasza dostojność, królowi szwedzkiemu w zamian
51 III,4 |         nam zasadzki.~- Czy wasza dostojność nakaże odwrót? - zapytał
52 III,4 |        się do Kanneberga:~- Wasza dostojność, wracajmy!~- Dobrze waść
53 III,4 |           i począł wołać:~- Wasza dostojność! to nie zwykła partia, to
54 III,5 | Wittenberg na to:~- Maszli, wasza dostojność, jaką radę?~- Nie mam! -
55 III,9 |    Czarniecki.~- Więc czego wasza dostojność chcesz? Co mamy robić?~-
56 III,10|          koniec rzekł:~- To wasza dostojność miała już relację?~- Nie
57 III,11|  czerwienieje.~- O Turku!~- Wasza dostojność, jako człek wiekowy, nie
58 III,11|    zazdrościł. Pozwól mnie, wasza dostojność, przyjąć deputację lubelską,
59 III,15|        Ale w drodze, jak go wasza dostojność obronisz? - spytał kanclerz.~-
60 III,21|         zataję, mniemając, że jej dostojność znajdziesz w duszy swej
61 III,21|          Nazwisko jego, które jej dostojność z taką zdumiewającą bystrością
62 III,24|         przedniej straży.~- Wasza dostojność! - rzekł. - Przez zarośla
63 III,24|          prosto ku górze.~- Wasza dostojność! - rzekł nagle oficer -
64 III,25|         przedniej straży.~- Wasza dostojność! - rzekł. - Przez zarośla
65 III,25|          prosto ku górze.~- Wasza dostojność! - rzekł nagle oficer -
66 III,27|           do góry, rzekł:~- Wasza dostojność! gdyby rozkaz, to ja bym