Tom, Rozdzial

 1  I,8  |    słyszał. Przyjechał od króla Tyzenhauz do naszego hetmana i coś
 2 II,21 |            Ja pójdę - rzekł pan Tyzenhauz, młody dworzanin królewski.~
 3 II,21 |    innej komnaty. Po chwili pan Tyzenhauz wrócił przed oblicze królewskie.~-
 4 II,21 |      zresztą i u nas.~Na to pan Tyzenhauz: - Miłościwy panie! Niech
 5 II,22 |    rzekł patrząc na Kmicica pan Tyzenhauz - to trzysta wiernych szabel,
 6 II,22 |  Powiedziałem: trzysta - odparł Tyzenhauz - bo się o trzystu mówiło.
 7 II,22 |        króla powierzyć?~Ale pan Tyzenhauz widocznie innego od królewskiego
 8 II,22 |       rozum tak uczy: niech pan Tyzenhauz naprzód z dragonią ruszy,
 9 II,22 |       krotochwila!... - zawołał Tyzenhauz.~- Żołnierska krotochwila! -
10 II,22 |     jego zdanie przemogło, lecz Tyzenhauz porwał się z siedzenia.~-
11 II,22 |  rozumiesz przez te słowa?~Lecz Tyzenhauz zmierzył go dumnie oczyma
12 II,22 |         patrząc na niego bystro Tyzenhauz.~- Sięgałem do wyższych
13 II,22 |       do wyższych niż waszmość!~Tyzenhauz rozśmiał się.~- A gdzieś
14 II,22 |            Umywam ręce! - rzekł Tyzenhauz.~- Zachowajcie tylko waszmościowie
15 II,22 |      wiecie dnia ani godziny... Tyzenhauz! idź, wydaj rozkaz kapitanowi
16 II,22 |     rozkaz kapitanowi dragonii.~Tyzenhauz wyszedł ręce łamiąc z gniewu
17 II,22 |        i ku szlakom granicznym.~Tyzenhauz, chociaż oświadczył, że
18 II,22 |        Miłościwy panie! - rzekł Tyzenhauz.~- A czego jeszcze chcesz?~-
19 II,22 |        rada była i jest dobra. ~Tyzenhauz wiedział z doświadczenia,
20 II,22 |   Najjaśniejsza pani! - odrzekł Tyzenhauz - wierzę i ja, że bez woli
21 II,22 |      pojutrze w drogę! w drogę!~Tyzenhauz cofnął się z westchnieniem
22 II,23 |    pożałował swojej imprezy.~Tu Tyzenhauz, który słyszał całą rozmowę,
23 II,23 |         obuszkowi - mówił dalej Tyzenhauz. - A cóżeś to porabiał na
24 II,23 |       Septentrionów zajęta.~Pan Tyzenhauz począł głową kręcić i cmokać,
25 II,23 |          Wypytuj waść - odrzekł Tyzenhauz. - Ja nie mam nic do ukrywania.~-
26 II,23 |       Lecz tego samego wieczora Tyzenhauz rzekł do króla:~- Miłościwy
27 II,23 |     panie! - zawołał gwałtownie Tyzenhauz - to nie jego sprawa, to
28 II,23 |  ostatnie szeregi orszaku.~Lecz Tyzenhauz nie ograniczył się na udzieleniu
29 II,23 |        zaraz.~- Człeku - spytał Tyzenhauz - a czy my to już w Polsce?~-
30 II,23 |        I góral zaciął szkapinę. Tyzenhauz zaś skoczył do stojącego
31 II,23 |      Stój! Stój! - począł wołać Tyzenhauz.~Postacie owe zatrzymały
32 II,23 |         Boska ma w swej opiece!~Tyzenhauz stracił na chwilę głowę.~-
33 II,23 | kilkunastoma ludźmi - ozwał się Tyzenhauz. - O staję stąd staniemy
34 II,23 |   jechać! - rzekł król.~A na to Tyzenhauz:~- Miłościwy panie! każesz
35 II,23 |   kroków.~- Werdo? - zakrzyknął Tyzenhauz.~- Swoi! nie strzelać tam! -
36 II,23 |   wąwozem! - odrzekł uspokojony Tyzenhauz.~- Kto mówi, bo nie można
37 II,23 |        bo nie można rozeznać?~- Tyzenhauz! A co to takiego wielkiego
38 II,23 |     osady spalona.~Lecz nieufny Tyzenhauz rozmawiał przez ten czas
39 II,23 |    kasztelan wojnicki.~Więc pan Tyzenhauz odwrócił się do króla i
40 II,23 |    nieco naprzód, bo zimno.~Pan Tyzenhauz ruszył z kopyta, a orszak
41 II,23 |         rozległ się i nadleciał Tyzenhauz.~- Mości królu ! - rzekł -
42 II,23 |       ziemi.~Tegoż wieczora pan Tyzenhauz zbliżył się do pana Kmicica.~-
43 II,23 |    waści w łeb strzelił - rzekł Tyzenhauz - ale gdym się przekonał,
44 II,24 |       nazad! - krzyknął Kmicic.~Tyzenhauz z dwudziestu ludźmi w mgnieniu
45 II,24 |      zatarasował mu drogę młody Tyzenhauz ze wszystkimi ludźmi.~Nie
46 II,24 |         orszakowi królewskiemu.~Tyzenhauz zaś ze swymi ludźmi skoczył
47 II,24 |    miłościwy panie! - ozwał się Tyzenhauz.~- Szukać go, szukać! -
48 II,25 |        pozajmowali.~- Słyszysz, Tyzenhauz? - pytał król. - Żołnierz
49 III,12|   Grodzicki, jenerał artylerii, Tyzenhauz i wielu innych. Posunął
50 III,12|       Świętego! - rzekł król. - Tyzenhauz! patrz! - Nic nie widać,
51 III,12| zostanie! Nie może inaczej być! Tyzenhauz, wiesz kto tam siedzi?~-
52 III,12|      prymasa.~- Ja! - powtórzył Tyzenhauz.~- Ja! ja! ja! - ozwało
53 III,12|       znów idą do ataku - rzekł Tyzenhauz. - Gdyby mniej było dymów,
54 III,12|        posiłków posłać! - dodał Tyzenhauz.~Dalszą rozmowę przerwał
55 III,12|         pędem od strony miasta. Tyzenhauz mając wzrok tak bystry,
56 III,12|  fortece pozmieniane - zauważył Tyzenhauz.~- Ale im z pomocą z miasta
57 III,13|   Grodzicki, jenerał artylerii, Tyzenhauz i wielu innych. Posunął
58 III,13|       Świętego! - rzekł król. - Tyzenhauz! patrz! - Nic nie widać,
59 III,13| zostanie! Nie może inaczej być! Tyzenhauz, wiesz kto tam siedzi?~-
60 III,13|      prymasa.~- Ja! - powtórzył Tyzenhauz.~- Ja! ja! ja! - ozwało
61 III,13|       znów idą do ataku - rzekł Tyzenhauz. - Gdyby mniej było dymów,
62 III,13|        posiłków posłać! - dodał Tyzenhauz.~Dalszą rozmowę przerwał
63 III,13|         pędem od strony miasta. Tyzenhauz mając wzrok tak bystry,
64 III,13|  fortece pozmieniane - zauważył Tyzenhauz.~- Ale im z pomocą z miasta
65 III,15|       próżno. Powiadał przy tym Tyzenhauz, że król, jak zawsze dobry