Tom, Rozdzial

 1  I,1  |        się być mienią. Alem sobie pomyślał: okrzyczą mnie niewinnie
 2  I,7  |       jeszcze i dlatego, bo sobie pomyślał, że wkrótce dalej ją poprowadzi.~
 3  I,8  | Wołodyjowski odszedł, a odchodząc pomyślał sobie: "Ot! Rezolutny człowiek.
 4  I,8  |         Dobry znak ta konfuzja" - pomyślał pan Wołodyjowski.~I odchrząknąwszy
 5  I,8  |          Tym ci gorzej dla mnie - pomyślał po chwili - bo jeśli ona
 6  I,13 |         się miał ochoty wymykać - pomyślał sobie w duchu, spoglądając
 7  I,14 |     nikogo nie można być pewnym - pomyślał posępnie książę. - Wszyscy
 8  I,17 |       wiem, bom jeszcze o tym nie pomyślał - odparł pan Michał.~- Warto
 9  I,18 |       Skrzetuski.~- Jużem i o tym pomyślał - odpowiedział Zagłoba. -
10  I,20 |  zbliżającego się gościa.~"Źle! - pomyślał pan Andrzej - chowa się
11  I,22 |     urodzie mieścić się mogła!" - pomyślał sobie. Lecz uraza była zbyt
12  I,22 |          w drugą stronę zwrócę" - pomyślał.~I znów począł strzyc ku
13  I,24 |         nowych ludzi bezsilnym... Pomyślał, że tu mu było źle i tam
14 II,1  |               Jakże mi tam iść? - pomyślał sobie - toż by im zaraza
15 II,2  |   mieszała się z niespokojnością, pomyślał pan Andrzej, że żołnierze
16 II,2  |             Lecz nagle przerwał - pomyślał chwilę, a potem rzekł sam
17 II,3  |       posyła zaufanego do króla - pomyślał stary - to znaczy, że się
18 II,3  |          oczyma.~"Od tych robót - pomyślał sobie - zagotuje się w kraju
19 II,4  |         miłości uwierzył i tak by pomyślał, że musi być coś w tym,
20 II,4  |       pana Wołodyjowskiego, co by pomyślał pan Wołodyjowski, gdyby
21 II,5  |        mógł dosiedzieć, bom sobie pomyślał: widać czas się znowu ruszyć!
22 II,7  |          noce trawił w niepokoju. Pomyślał, że i Pontus de la Gardie
23 II,8  |        wędzidło, tak że mimo woli pomyślał Bogusław: "Za wcześniem
24 II,11 |       Musi być ktoś znaczny..." - pomyślał Kmicic.~Tymczasem z karczmy
25 II,13 |         wprzód zawsze czynił, niż pomyślał, skoczył i do ust rękę starszego
26 II,15 |            Ej, ty moja niebogo! - pomyślał - żebyś choć wiedziała,
27 II,16 |            pan jenerał już o nich pomyślał!~Wtem Sadowski wystąpił
28 II,16 |              Bodaj cię zabito!" - pomyślał Kmicic.~Lecz wspomniawszy
29 II,18 |      nauczyła ich ostrożności!" - pomyślał.~I szedł dalej bardzo już
30 II,18 |       Zdaliby się teraz szelmy! - pomyślał - można by jednej nocy ze
31 II,18 |       Ciekawym, czy straże są?" - pomyślał.~Lecz nie zdołał ujść jeszcze
32 II,18 |         łeb by ci urwało.~"Aha! - pomyślał Kmicic - więc kolubrynka,
33 II,18 |       wilgoć jest w powietrzu!" - pomyślał.~I zatrzymał się. Rzuciwszy
34 II,18 |         się Babinicz?~Pan Andrzej pomyślał, że po tym, co uczynił,
35 II,20 |       niespokojnie na Kmicica, bo pomyślał, że go chyba gorączka chwyta,
36 II,23 |       całą prawdę.~Lecz ze zgrozą pomyślał znowu, jak straszne wrażenie
37 II,33 |  Kiejdanach ujrzał, zarazem sobie pomyślał: to żołnierz i rezolut!
38 II,34 |    płynęła za godziną, on zaś nie pomyślał jeszcze o spoczynku i tak
39 II,34 |        przeznacza, czym mam być - pomyślał Kmicic - ale póki można,
40 II,35 |          chce jej stąd pozbyć?" - pomyślał.~Starosta zaś mówił dalej:~-
41 II,35 |        zostawać.~"Nie rozumiem! - pomyślał Kmicic - zaliby on naprawdę
42 II,36 |           gąszczach jako wilcy" - pomyślał Kmicic.~Wtem nadstawił ucha.~-
43 II,36 |          dudka chce wystrychnąć - pomyślał Kmicic. - Wraz się też okaże
44 II,41 |        wolność wypuścić.~Bogusław pomyślał chwilę.~- Panie kawalerze -
45 II,41 |          przeszły.~"To dla mnie - pomyślał - końmi mnie każe na pal
46 II,42 |            Gdybym miał piechotę - pomyślał Kmicic - poszedłbym na dym..."~
47 III,2 |  kozackich, za czym i mały rycerz pomyślał: "Nie ma Anusi, może od
48 III,4 |        sokoła, sztychem nadziać - pomyślał sobie- ale ja cię owym wiatraczkiem
49 III,5 |          momentu odstąpić. Więcem pomyślał: zginęła ta Rzeczpospolita
50 III,6 |         czerwonych wstąg. Za czym pomyślał, że jego chwila nadeszła,
51 III,14|      mówię, nic więcej! Sam on to pomyślał i zląkł się, może też w
52 III,17|           aniżeli zwyczajnie. Ale pomyślał zaraz, że pewnie tych dwoje
53 III,17|     spostrzegł.~"Nie wierzą mi" - pomyślał.~I chociaż gniewu na twarzy
54 III,17|          pieniędzy nie pożyczę" - pomyślał.~Za czym odchrząknąwszy
55 III,19| przeczytał je po dwakroć, po czym pomyślał chwilę i rzekł:~- Jutro
56 III,22|             Szelma dziewczyna!" - pomyślał książę.~Głośno zaś dodał:~-
57 III,23|       dłużej wysiedzieć. Bo jakem pomyślał, że się tam najszczersza
58 III,26|       Trzeba mu tedy przypiekać - pomyślał Kmicic - żeby prędzej to
59 III,26|            Kanclerska to głowa! - pomyślał Kmicic - która jakoby w
60 III,27|   rozerwanej rajtarii.~"Nic to! - pomyślał - za chwilę Wołodyjowski
61 III,27|           odrzekł nic, jednakowoż pomyślał w duszy:~"Nie trzeba było
62 III,27|          jazdy.~"Śmierć idzie!" - pomyślał Kmicic widząc ich zajeżdżających
63 III,27|         się powiększać. "Gorze! - pomyślał pan Andrzej - tego konia
64 III,29|            Babinicz nadchodzi!" - pomyślał.~Lecz w tej chwili przypadł
65 III,32|          Kto i spojrzał na niego, pomyślał, że jakiś przejezdny personat