Tom, Rozdzial

 1  I,1  |        niczym...~- Oni też to samo mówili... Ho! harde jakieś szaraki!...
 2  I,4  |      przewidujący.~- A o ślubie wy mówili? - pytał znów Kasjan.~Oleńka
 3  I,4  |          źle było, jak opiekunowie mówili... Obaczym!"~I po chwili
 4  I,4  |        wiedzą, jeno słyszałem, jak mówili między sobą, że trzeba jutro
 5  I,5  |         podskarbiego. "Waćpanowie (mówili żołnierzom) jesteście wolentarzami
 6  I,5  | prześladują. "Brzuchy mamy puste - mówili - co nam czynić?" Kazałem
 7  I,5  |         braciom ginąć...~A gdy tak mówili starsi, już młodsi, którzy
 8  I,6  |      szkłowską potrzebą pomyśleć - mówili gosiewszczycy - teraz za
 9  I,7  |          męża po świecie szukać! - mówili starzy na umyślnej sesji,
10  I,8  |           Bo on sławny ataman. Nam mówili, że na kogo on krzyknie,
11  I,10 |          po cóż by ich wysyłano? - mówili inni. - Wszakże ledwie wrócił
12  I,10 |          stąd jak jaźwca z jamy" - mówili desperaci. "Obóz źle zatoczony,
13  I,11 |         Jeszcześmy wczoraj z Janem mówili o tej groźbie od Szweda,
14  I,12 |        dawne sprawy wspominali, to mówili o teraźniejszych ciężkich.
15  I,12 |         nastąpiła między panami, i mówili, że to ją właśnie inkursja
16  I,13 |           Chyba brat i siostra!" - mówili ci, którzy ich nie znali,
17  I,17 |        Skokiem komendant ruszył! - mówili między sobą. - Pewnie chce
18  I,22 |               Już też niepodobna - mówili ci, którzy do niedawna z
19  I,22 |      trzęśli głowami albo wzrokiem mówili sobie wzajem: "Jesteśmy
20  I,22 |            przejednania łatwiejsi, mówili głośno, tak nawet głośno,
21  I,25 |          wyciągali ręce ku niebu i mówili:~- Daj Bóg zdrowie, daj
22 II,2  |    rozumiał, że polegli, żołnierze mówili, że uszli z końmi, gdyż
23 II,6  |          dokładnie oznaczyć; jedni mówili, że ze trzy tysiące, drudzy,
24 II,6  |       świadek klęski nie uszedł" - mówili drudzy. - "A ot teraz pan
25 II,6  |             który go bliżej znali, mówili też, że w obliczu pana wojewody
26 II,9  |           to nawet najpoufalsi nie mówili szczerze pomiędzy sobą,
27 II,14 |            przynajmniej żołnierzom mówili pułkownicy; szli wreszcie,
28 II,15 |   zabobonnym strachem.~- Jak to? - mówili między sobą - rzuciliśmy
29 II,15 |         zacny!~- Gorzej Szwedom! - mówili inni - źle im było warzyć
30 II,16 |          żeście więcej ze sobą nie mówili?~- Owszem, namawiał mnie
31 II,17 |            nie może inaczej być! - mówili jedni.~- I szańce sypią,
32 II,19 |           wczoraj Polakom, gdy nam mówili, co to za ptak; myśleliśmy,
33 II,19 |    Niektórzy poszli na Śląsk. Inni mówili, że samemu Kmicicowi idą
34 II,19 |           do zabudowań się cisną - mówili żołnierze.~- A czemu to
35 II,19 |           ostrzeżenia.~- Dobrze! - mówili mu. - Czemu macie nas szczędzić?
36 II,19 |            nowy szturm na jutro? - mówili strażnicy przy bramach.~
37 II,20 |          tylko to, co ci żołnierze mówili, którzy ze Szwedami pod
38 II,20 |    odrętwienia.~- To inny naród! - mówili ze zdumieniem jenerałowie
39 II,21 |   Kalińskiego wszyscy głośno o tym mówili, nic na Millera i Szwedów
40 II,22 |            więc były zdania. Jedni mówili, aby nie ufać zbytnio panu
41 II,22 |          Lubowli uwiózł. - Wielka (mówili) jest pycha i ambicja tego
42 II,23 |       szukali, jako ludzie z Żywca mówili, to właśnie dowód, że o
43 II,24 |            parowu.~- Widzieliśmy - mówili górale - jako onych czterech
44 II,27 |            pieszczot nie szczędzi. Mówili też, że choć teraz nie mogą
45 II,27 |            Ale są też tacy, którzy mówili, że żyje, i Bóg wie co powiadali;
46 II,28 |       głowę rozbił. O czymżeśmy to mówili, mościwi moi?... Aha! o
47 II,33 |       czego terror coraz wzrasta - mówili patrzący na Tatarów.~- I
48 II,35 |          wrzasków bitych kryniczan mówili pomiędzy sobą:~- Ej, sokół
49 III,4 |          ale kondukt pogrzebowy! - mówili starzy wojownicy w Kazimierzowym
50 III,4 |        jadąc pokrzykiwali wesoło i mówili do zgromadzonych przy naczółku
51 III,7 |       postępek.~- Dobrze by było - mówili - opanować tak znaczne miasto
52 III,7 |     kleszcze.~- Potrzask zapadł! - mówili między sobą żołnierze w
53 III,9 |           wojny, byli tacy, którzy mówili, że Karolowi jeden tylko
54 III,11|        waćpanowie, co o tym ludzie mówili, a to pewno, że i sam podkanclerzy
55 III,12|            kości trzeszczały. A ci mówili między sobą, że "bagadyr"
56 III,12|   powstawały od opowiadań zbiegów. Mówili, że cała ludność, chore
57 III,13|            kości trzeszczały. A ci mówili między sobą, że "bagadyr"
58 III,13|   powstawały od opowiadań zbiegów. Mówili, że cała ludność, chore
59 III,14|         powtarzał, bo różni różnie mówili, to tylko powiem, iż ledwie
60 III,14|         perswadował. A u nas jedni mówili, że to nie pierwszyzna się
61 III,14|       rzymskich czasów sięga. I to mówili Ci, którzy już sobie chcieli
62 III,20|        późno.~- A my tu w płaczu - mówili - a my w bólu, my w męce
63 III,27|         panny widziałem, o których mówili mi dworzanie, że do prasowania
64 III,32|     półgłosem Oleńka. I więcej nie mówili do siebie. Tymczasem ksiądz
65 III,32|     Niechętni (bo któż ich nie ma) mówili wprawdzie, że żony we wszystkim