Tom, Rozdzial

 1  I,4  |    wyczerpana, na krzesło, dychając ciężko, bo nie miała tyle sił,
 2  I,4  |        jakoby krokoszem malowane.~- Ciężko i na szkapie usiedzieć na
 3  I,5  |        ludźmi zadrzeć. Niejeden już ciężko za to zapłacił. Ale i oni
 4  I,5  | rozjątrzenie i żal. Było im ze sobą ciężko, i to długie milczenie stawało
 5  I,7  |           za sobą, na koniec siadła ciężko na tejże samej skrzyni,
 6  I,8  |            chociaż go miłuje, bo ją ciężko zawiódł i obraził... Przecie
 7  I,8  |      zamążpójścia, i dzieci... Mnie ciężko, ale i jej, niebodze, może
 8  I,9  |          milczenia. Kmicic oddychał ciężko i oczyma wpijał się w Wołodyjowskiego,
 9  I,11 |              Na Ukrainę do hetmanów ciężko się przedostać, bo ich tam
10  I,12 |           Szwedami szczerze zajmie. Ciężko będzie, prawda! Wszelako
11  I,12 |     postąpił! - odparł Stanisław.~- Ciężko to na wdzięczność cudzą
12  I,13 |            Bóg mi nie dał i dlatego ciężko mi nieraz na świecie. Bądźże
13  I,13 |            i jak mi bardzo na duszy ciężko, to go sobie odczytuję.
14  I,13 |             niebu -ten tylko schyla ciężko głowę, ten rozprawia w duszy
15  I,16 |           Mieleszko ich odprowadzi. Ciężko z początku idzie! Ciężko!
16  I,16 |            Ciężko z początku idzie! Ciężko! Już widzę, że z pół Litwy
17  I,17 |             także, a z kulą we łbie ciężko uciekać. Ale ja wiedziałem
18  I,17 |             swego losu i zmartwieni ciężko, nie mogli przecie wstrzymać
19  I,17 |             nieboszczyka Jeremiego, ciężko żyć teraz, bośmy do zwycięstw
20  I,21 |        boleści nikt nie szczędzi... Ciężko mi! ciężko!... Kto by uwierzył,
21  I,21 |          nie szczędzi... Ciężko mi! ciężko!... Kto by uwierzył, żem
22  I,21 |          mnie zabija... Ciasno mi i ciężko!... Rozumiesz?...~- Myślałem
23  I,21 |             to! - rzekł Radziwiłł - ciężko, straszno, ale trzeba przetrwać...
24  I,22 |          obok siebie. Było im źle i ciężko. Pan Andrzej postanowił
25  I,23 |            jej wczoraj jeszcze było ciężko, póki nowiny dobre nie przyszły...
26  I,24 |          będzie źle, a przynajmniej ciężko bardzo.~Ale czas! czas!
27  I,25 |        książę.~"...Jeśliby z łożami ciężko było, to same tylko działa
28  I,26 |           Lecz pan Andrzej oddychał ciężko i jechał czas jakiś w milczeniu,
29 II,4  |            na Podlasiu.~- O wiwendę ciężko - mówił Butrym - bo dobra
30 II,4  |         wsparty na szabli, oddychał ciężko i milczał, więc Rzędzian
31 II,4  |           jechać...~Kmicic oddychał ciężko, patrząc wciąż jakby z roztargnieniem
32 II,4  |             w drogę włazić."~Równie ciężko i równie bezskutecznie jak
33 II,6  |       ludziach ufności. Mieszkańcom ciężko było żywić "całą dywizję",
34 II,6  |            na pomoc wysłał, jak już ciężko było, gdy nagle przyjście
35 II,8  |         dajmy temu pokój! Jeśli wam ciężko tego słuchać, cóż dopiero
36 II,9  |            polskim tronie upewni.~- Ciężko, panie bracie, ciężko -
37 II,9  |               Ciężko, panie bracie, ciężko - mówił czasem szlachcic
38 II,12 |          teraz zdawało, że grzeszył ciężko, sądząc, że już wszystko
39 II,14 |            mrozy w pomoc nam ześle! Ciężko będzie baterie sypać, podkopy
40 II,15 |         miał przeciw sobie mnichów.~Ciężko zaczął się dla Millera ów
41 II,16 |            i źle mu było pod nim, i ciężko, chciał zachować miarkę
42 II,17 |            wisiał armacie u brody i ciężko go nawet będzie dostrzec,
43 II,20 |              ale nazwisk przywódców ciężko wiedzieć, gdyż oni umyślnie
44 II,21 |             myślał, że przyjdzie mu ciężko, obłożnie zachorować. Ale
45 II,21 |          idzie ze mną na stronę, bo ciężko by mi tu było żyć w podejrzeniach.~-
46 II,21 |          panie! - krzyknął Kmicic - ciężko zawinił nasz naród, grzeszny
47 II,21 |            panie, zawinił ten naród ciężko, zgrzeszył przez swawolę
48 II,23 |         wyrywał się ze zdaniem, tak ciężko było coś dobrego poradzić.~-
49 II,27 |           jego kawalerski postępek, ciężko by nam było dać sobie rady...~-
50 II,33 |          Kmicic począł oddychać tak ciężko jak człowiek, który pod
51 II,33 |           księżniczki pretenduje... Ciężko mu będzie (powiada) cnotliwego
52 III,7 |         począł pan Andrzej wzdychać ciężko, a po chwili rzekł:~- Nie
53 III,8 |        szlachtę! Boże! Boże! jak my ciężko grzeszyli przeciw naszemu
54 III,10|            wiesz, ile cię miłuję, i ciężko mi się z tobą rozstawać,
55 III,14|            Hassling począł oddychać ciężko, bo się zmęczył i resztkami
56 III,18|        rzekł na wstępie - zawiniłem ciężko ostatnim razem, bom się
57 III,20|             Panie, karzesz mnie tak ciężko i zsyłasz mękę, do której,
58 III,20|           cekhauzu, rozchorował się ciężko i przez dwa tygodnie nie
59 III,20|            w sposoby obfitsza. Lecz ciężko i jej szło, bo to było jasne,
60 III,22|             Wiesz, że cię miłuję.~- Ciężko mi to zmiarkować. Diabeł
61 III,23|       Billewiczom nie było znów tak ciężko w Taurogach ani książę z
62 III,23|          drżeli przed nim, bo karał ciężko całkiem bez winy, nad wszelką
63 III,23|       wesoło i zabawnie, dla Oleńki ciężko i jednostajnie. Z jednej
64 III,23|          łaski Kazimierzowe wkupić. Ciężko uderzać w pokorę, ale musimy!
65 III,26|          Zagłobie, gdyby tutaj był, ciężko by przyszło coś lepszego