Tom, Rozdzial

 1  I,1  |          nie można!... Tak, tak! trudno lepszego niż pan Kmicic
 2  I,1  |       jak u młodego psiaka zęby. Trudno bowiem miała przed sobą
 3  I,4  |        przy was mogła zdarzyć.~- Trudno nam z waćpanną deliberować.
 4  I,5  |        iż gorszego gatunku ludzi trudno było w całej Rzeczypospolitej
 5  I,7  |       było mniemanie, że lepszej trudno było znaleźć na całej Litwie.
 6  I,7  |       wyjeździe nie wspominaj.~- Trudno ma być inaczej. Dobrze mi
 7  I,7  |   pochodnie, zdeptane, zagasły i trudno było swoich od nieprzyjaciół
 8  I,8  |        Pewnie, że o konie będzie trudno - odpowiedział pan Wołodyjowski.
 9  I,10 |        nikt dosłyszeć nie mógł I trudno było dyscyplinę wprowadzać,
10  I,10 |         rady z Chmielnickim. Ha, trudno! Milsza widać Ukraina jak
11  I,12 |         to głową nie kiwnie. Ha! trudno! jakie ziarno sieją, taki
12  I,13 |     rycerza i piękniejszego męża trudno by było w całym tym niezmiernym
13  I,13 |       też takich dwojga paniątek trudno było ze świecą znaleźć w
14  I,14 |     blaskiem przyozdobić!... Ha! trudno! Pozostaje Bogusław, i ten
15  I,17 |   poważną siłę, przeciwko której trudno się będzie opierać w nieobronnych
16  I,18 |        zawsze w dobrym porządku. Trudno im zresztą było się rozproszyć,
17  I,20 |         bo czasy teraz takie, że trudno mieć wzgląd na odmowę. Sam
18  I,22 |         i właśnie dlatego tak im trudno. Bo oboje nie chcieli i
19  I,25 |         króla.~Z którymi bić się trudno, bo przecie gromada, ale
20 II,2  |      pajęczynę nie było w chacie trudno, wnet opatrzył Kmicica.~-
21 II,4  |          bo ze Szwedami o miedzę trudno by spokojnie usiedzieć.~
22 II,6  | rozprzężenia. Prawda, że w kupie trudno było się wyżywić, ale jednak
23 II,11 |       się być więcej pogrążoną i trudno było zamykać oczu na straszliwą
24 II,11 |        stać musiało.~- Może być; trudno jednak nie mieć kompasji
25 II,14 |        górze skalistej, w której trudno czynić podkopy; mury, jeśli
26 II,15 |           Żołnierz myśli sobie: "Trudno! ale kiedy ona mi teraz
27 II,15 |    napastnicy, których w pomroce trudno było odróżnić.~Nagle rozległ
28 II,16 |   załamaniu góry, tak iż z murów trudno ich było dojrzeć. Jednakże
29 II,17 |   sercach zakonników i szlachty, trudno opisać, trudno wypowiedzieć.
30 II,17 |         szlachty, trudno opisać, trudno wypowiedzieć. Niektórzy
31 II,18 |          wycięcia dwóch chorągwi trudno ukryć, całe wojsko polskie
32 II,18 |          się sprawić. Z pięcioma trudno by nam było we trzech, bo
33 II,20 |        zaś w ogóle w zamieszaniu trudno było Szwedom odróżnić własnych
34 II,22 |          zajść, jako zwyczajnie, trudno wszystko przewidzieć...~-
35 II,26 |          Rycerz to znamienity... trudno przeczyć; ale się spotkamy
36 II,28 |          się do szturmu rwie, że trudno ludzi utrzymać - rzekł pan
37 II,32 |        książę z Kiejdan ciągnie. Trudno negować, jak znaczną nam
38 II,34 |        spustoszonym wojną kraju, trudno byłoby tak wielką moc koni
39 II,34 |            bo lepszego przywódcy trudno by mi dla nich znaleźć.
40 II,35 |         jako na przednówku, było trudno, a mimo tego wszystko musiało
41 II,35 |   groźnie drogę, a którym często trudno było wytłumaczyć, że mają
42 II,35 |      Starosta zaś mówił dalej:~- Trudno, aby w obozie w namiocie
43 II,39 |       pana Sapiehę, że po drodze trudno się było o nich dopytać,
44 II,42 |          o sprowadzeniu piechoty trudno było i marzyć, bo naprzód,
45 III,3 |         co? Nie widać?~Tymczasem trudno było coś widzieć, bo trochę
46 III,7 |        armat, wielkich nie mamy; trudno, by jazda na mury się darła.~
47 III,9 |     bezładnie ze stosów ciał, że trudno było odgadnąć, do kogo należą.
48 III,10|           zawołał Zagłoba. - Ha! trudno! Musim znów dziurę w Rzeczypospolitej
49 III,12|        muru, którego końca okiem trudno było dosięgnąć. Rotmistrze
50 III,12|          Już rozkazy wydane, ale trudno im dojść, bo granaty przenoszą
51 III,13|        muru, którego końca okiem trudno było dosięgnąć. Rotmistrze
52 III,13|          Już rozkazy wydane, ale trudno im dojść, bo granaty przenoszą
53 III,14|        żołnierzowi nie tak u nas trudno.~Na to Hassling:~- Tym bardziej
54 III,16|          popleczników. A właśnie trudno już było przewidzieć, jak
55 III,16|   wyłączać z tłumu innych ludzi. Trudno było wspomnieć komuś o nim,
56 III,16|   nienawidząc. ~Wobec tych uczuć trudno jej było nawet udawać wesołość,
57 III,20|        poszukiwać.~Natomiast, że trudno było przewidzieć, co ich
58 III,21|          którego wyjście znaleźć trudno.~- Wszystkie wieści przychodzą
59 III,22|   wszakże musi nastąpić? Wszakże trudno inaczej mniemać? Któż by
60 III,23|     wiedział także, że w Prusach trudno m u będzie o pieniądze,
61 III,23|        tylko ufność, ale bojaźni trudno się uchronić i trzeba złe
62 III,26|   radosne, że wierzyć w nie było trudno.~Oto naprzód poczęto prawić,
63 III,27|       końskimi na kształt błota.~Trudno było tamtędy przejechać
64 III,28|      przesadzał, bo rzeczywiście trudno w nim było poznać upadłego