Tom, Rozdzial
1 I,10 | niemal oblężenia i bitwy. Tłumy szlachty przeprowadzały
2 I,10 | jeno konia bódł ostrogami i tłumy rozpierał, by jak najprędzej
3 I,10 | znów radę wojenną, w której tłumy szlacheckie koniecznie chciały
4 I,10 | On zaś, ledwie uciszył tłumy, wracał na radę spracowany,
5 I,10 | minę prawdziwie pańską. Tłumy przeprowadzały go do wojewody,
6 I,10 | Vivat Skrzetuski!~Gęste tłumy otoczyły wnet cały oddział.
7 I,10 | szlachtę do poddania się. Tłumy dowiedziawszy się o tym
8 I,10 | wesołość. Ogarnął oczyma tłumy i wśród ciszy śmiertelnej
9 I,13 | stanowi. Zrozumiały to te tłumy żołnierzy i owa szlachta,
10 I,13 | baldachimem, patrzył również na tłumy. Wzrok jego przeskakiwał
11 I,13 | Kapela poczyna grać na nowo, tłumy przechodzą, kręcą się damy,
12 I,17 | podjazd z Birż wyjechał. Tłumy Żydów i mieszczaństwa gapiły
13 I,22 | gośćmi, bądź miejscową. Tłumy, strojne w aksamity i lamy,
14 I,22 | doniesieniem, że wieczerza gotowa. Tłumy poczęły płynąć za księciem,
15 II,6 | unanimitate! - odpowiadały tłumy.~- Niech żyje! On Gustawa
16 II,6 | Zagłoba dux! Vivat! Vivat!~I tłumy poczęły podrzucać czapki,
17 II,6 | tysięcy szabel zabłysło naraz. Tłumy otoczyły pana Zagłobę cisnąc
18 II,6 | wszczęły się przed domem i tłumy żołnierzy zaczerniały przed
19 II,10 | oznajmiały nabożeństwo, tłumy wychodziły z domów i stolica
20 II,11 | koronnych i litewskich, całe tłumy zbrojnej szlachty, całe
21 II,11 | niepodobny do reszty kraju.~Tłumy ludu czerniały naokół murów
22 II,12 | Chwilami pieśni milkły i tłumy poczynały odmawiać litanię,
23 II,12 | między litanią a litanią tłumy milkły i biły czołem w ziemię
24 II,12 | cudownej kaplicy, gdzie tłumy rzuciły się na twarz, płacząc,
25 II,13 | Anioł Pański, a za nim tłumy całe. Stojąca na murach
26 II,13 | wołały liczne głosy.~I tłumy rozpłynęły się z wolna.
27 II,15 | uderzyły na nich znienacka.~Tłumy piechurów poczęły zeskakiwać
28 II,16 | bluźnić, wyzywać. Całe tłumy ich wdzierały się na górę;
29 II,25 | podróż. Napływały coraz nowe tłumy. Nuncjusz, który z obawą
30 II,25 | Bałtyku, tak samo jak owe tłumy, za broń chwyci. Wojniłłowicz
31 II,25 | na pancerzach i hełmach.~Tłumy towarzyszące królowi wydały
32 II,30 | prócz szlachty napłynęły i tłumy chłopstwa, bo się rozbiegła
33 II,30 | okna żegnali zgromadzone tłumy; kłaniano się też i wykrzykiwano
34 II,31 | prócz szlachty napłynęły i tłumy chłopstwa, bo się rozbiegła
35 II,31 | okna żegnali zgromadzone tłumy; kłaniano się też i wykrzykiwano
36 II,33 | przebijali się tedy przez tłumy, które się były zebrały
37 II,33 | mogli utorować sobie przez tłumy drogę. Co chwila okrzyki -
38 II,33 | ulicy na drugą, a wówczas tłumy zbijały się w tak gęste
39 II,33 | ozwała się wrzaskliwa muzyka, tłumy zaczęły się rozstępować
40 II,33 | duszach tych barbarzyńców. Tłumy zaś patrzyły na nich ciekawie,
41 III,7 | mnie nie wypada!~Wtem całe tłumy ruszyły się i poszli wszyscy
42 III,7 | Wybiegli więc na majdan. Tłumy już były przed namiotami
43 III,9 | W jednej chwili ciemne tłumy żołnierzy pojawiły się,
44 III,9 | jazdy. Na koniec ujrzano tłumy jazdy szwedzkiej pancernej,
45 III,9 | wszystkie wiodły za sobą tłumy powiązanych w łyka jeńców.
46 III,11| niebu. Za murami błąkały się tłumy mieszkańców bez dachu nad
47 III,11| najpierwsze wszczęły zamieszanie. Tłumy żołnierstwa pieszego i konnego
48 III,15| nadbiegł z góry i roztrąciwszy tłumy uwolnił wuja z małpich uścisków.~-
49 III,15| zdawał się gorzeć w ogniu. Tłumy szturmujących wiły się pod
50 III,15| naprzód! za mną!~Rozszalałe tłumy rzucają się w kierunku bramy,
51 III,15| komenderuje wojewoda.~Lecz tłumy go nie słyszą i biegną na
52 III,15| pod Sapiehą i niezmierne tłumy pospolitego ruszenia wraz
53 III,15| widok poszedł szmer przez tłumy:~- Wittenberg jedzie! Wittenberg!~
54 III,15| jego ogarniał niezmierzone tłumy pospolitego ruszenia i ironiczny
55 III,15| walczyć ze sobą. Niezmierne tłumy pospolitego ruszenia poruszyły
56 III,15| szlacheckich przyłączyły się tłumy niesforniejszej jeszcze,
57 III,15| nie dotrzymać umowy!"~Wtem tłumy rozżarte wpadają między
58 III,15| zbierały się coraz większe tłumy i zbliżały się coraz natarczywiej.
59 III,32| wołanie:~- Lauda! Lauda!~Tłumy poczęły się kołysać, wszystkie
60 III,32| Wołodyjowski i pan Zagłoba. Tłumy rozstępowały się przed nimi,
61 III,32| wzmagał się coraz bardziej, tłumy poczęły cisnąć się ku ołtarzowi,
62 III,32| Wołodyjowskiego i pana Zagłobę.~Tłumy obywatelstwa, drobnej szlachty
63 III,32| Niech żyje! - powtórzyły tłumy. - Nasz starosta upicki
64 III,32| Anusia wypadła za nimi.~Wtem tłumy ludzi i koni zaczerniły
|