Tom, Rozdzial

 1  I,10 |                którego głosu nawet sam jenerał wielkopolski i wojewodowie
 2  I,10 |             treść jego była bezczelna.~Jenerał szwedzki oświadczał, że
 3  I,10 |                jechali: Radziejowski i jenerał Wirtz, obaj z zielonymi
 4  I,10 |                tonem:~- Mości panowie! Jenerał Wittenberg prosi nas dziś
 5 II,2  |            półtora tysiąca komunika ma jenerał de la Gardie nadesłać. Tedy
 6 II,4  |               nie lepszy ich proceder. Jenerał Szteinbok wydał manifest,
 7 II,4  |             jego dobro. Ale gdzie tam! Jenerał swoje, a komendanci pomniejsi
 8 II,7  |               Pontusa, nie umiał sobie jenerał odmówić tej satysfakcji,
 9 II,12 |        przyjmować w imieniu królewskim jenerał Duglas - odrzekł ksiądz -
10 II,14 |                zaś bał się ów szwedzki jenerał więcej niż dział - jednakże
11 II,14 |              rozpocząć oblężenie. Lecz jenerał szwedzki liczył, że nie
12 II,14 |                naprzód postąpić. Stary jenerał nie pokazał po sobie trwogi,
13 II,15 |          Częstochowę, niechże ją sobie jenerał szczęśliwie zajmuje, przy
14 II,15 |             znaczne szkody w ludziach, jenerał zaciął się i kazał dalej
15 II,15 |                i dać ognia, lecz stary jenerał nie zważał na to. Chciał
16 II,15 |                i hańba, bo przecie sam jenerał twierdzę ową kurnikiem nazywał
17 II,15 |         dwieście załogi, bo na koniec, jenerał ów był żołnierzem z krwi
18 II,15 |               w kościele jasnogórskim. Jenerał wraz ze sztabem odjechali
19 II,15 |        Tymczasem oficer oddał mu list. Jenerał rozerwał szybko pieczęcie
20 II,16 |               z twarzą lekko pobladłą.~Jenerał przyjął ich w otoczeniu
21 II,16 |            pałki i zamknąć! - krzyknął jenerał. - Waść, panie Sadowski,
22 II,16 |             zakonnicy mogą wierzyć, że jenerał dotrzyma im warunków, jeżeli
23 II,16 |             braci poświęci. Niech więc jenerał skazuje ich na śmierć; będą
24 II,16 |           zuchwale Wrzeszczowicz - pan jenerał już o nich pomyślał!~Wtem
25 II,16 |          słuchaj... gniewu nie będzie. Jenerał przyjmie cię dobrze, ja
26 II,17 |              potężnemu wodzowi jak pan jenerał, tym bardziej wystarczy
27 II,17 |            dość tępej głowy spostrzegł jenerał w końcu, o co księdzu Kordeckiemu
28 II,17 |          tytana, a sam sobie wydał się jenerał małym, a na armię własną
29 II,17 |              słuchać; zwłaszcza że sam jenerał nie umiał ukryć przerażenia.~
30 II,17 |           siostrzeńca Millera, którego jenerał kochał jak własnego syna
31 II,18 |                z chaosu zeznań wydobył jenerał szwedzki prawdę, że kolubryna
32 II,18 |             Mości pułkowniku - rzekł - jenerał Miller życzy sobie natychmiast
33 II,18 |              za sprawa? kiej diabeł?~- Jenerał prosi, by wasza miłość natychmiast
34 II,18 |               na zawołanie... Toż twój jenerał szwedzki opodal, a ty na
35 II,19 |               konie i ruszyli rysią, a jenerał na czele. Zbliżywszy się
36 II,19 |            waść, dokąd poszli? - rzekł jenerał.~Zbrożek powtórzył pytanie.~-
37 II,19 |           twarzy niewysłowiona radość. Jenerał sam był obecny przy katuszy,
38 II,19 |              Odebrałem rozkazy - rzekł jenerał - bym prędzej kończył lub
39 II,19 |           powinni. Boję się tylko, czy jenerał za wiele nie zażądał.~-
40 II,19 |          oficerowie oddech wstrzymali.~Jenerał odwinął jeden skład chusty,
41 II,19 |                  odpowiedział jak echo jenerał.~Nastała chwila milczenia,
42 II,20 |          siekierkami odbierać, których jenerał Duglas rozprószył, gdyż
43 II,23 |            przerywanym głosem rajtar - jenerał Duglas porozsyłał podjazdy,
44 II,24 |           siekier i ruszyli się z gór. Jenerał Duglas, znakomity wojownik,
45 III,3 |          opuścił się z wolna na fosę i jenerał wjechał do twierdzy wśród
46 III,3 |         potężnym traktować pragnie.~Tu jenerał Forgell skłonił się panu
47 III,3 |               stanąwszy przed starostą jenerał - liczy na to, że szkody,
48 III,8 |                Nie pan Czarniecki, ale jenerał Miller pierwszy parol złamał,
49 III,9 |             Adolf, hrabia Falkenstein, jenerał Węgier, jenerał Poter, Benzy,
50 III,9 |           Falkenstein, jenerał Węgier, jenerał Poter, Benzy, nie licząc
51 III,12|             moskiewski, pan Grodzicki, jenerał artylerii, Tyzenhauz i wielu
52 III,12|       wycieczek, tak że pan Grodzicki, jenerał artylerii, mógł spokojnie
53 III,13|             moskiewski, pan Grodzicki, jenerał artylerii, Tyzenhauz i wielu
54 III,13|       wycieczek, tak że pan Grodzicki, jenerał artylerii, mógł spokojnie
55 III,14|      granatniki szwedzkie. Wówczas sam jenerał Grodzicki zajął tę pozycję.
56 III,15|             wstrzymali szturm, po czym jenerał Loewenhaupt, w otoczeniu
57 III,24|               się tym postępkiem stary jenerał, lecz nazajutrz zdumienie
58 III,24| poprzybieranych w żelazne blachy, lecz jenerał szedł naprzód, nie zważając
59 III,24|              jakiś cel ukryty, którego jenerał szwedzki, mimo całej przenikliwości
60 III,25|               się tym postępkiem stary jenerał, lecz nazajutrz zdumienie
61 III,25| poprzybieranych w żelazne blachy, lecz jenerał szedł naprzód, nie zważając
62 III,25|              jakiś cel ukryty, którego jenerał szwedzki, mimo całej przenikliwości
63 III,27|                ulegał także i szwedzki jenerał Izrael.~Najważniejszą wszelako
64 III,27|               go złapią i znów w górę. Jenerał Izrael, graf Waldek i książę