Tom, Rozdzial
1 I,1 | milsza, inni za zdobyczą na wojnie gonią, inni się w koniach
2 I,3 | zdobył?~- A teraz, w tej już wojnie. My biedni exules, którzyśmy
3 I,8 | wojnę, mości żołnierzu, a po wojnie będziesz rok do mnie jeździł
4 I,8 | bliskiej. Rozglądaj się po wojnie na cztery strony świata,
5 I,8 | Kurlandczycy przecie o wojnie z nami nie myślą. Dobrzy
6 I,10 | rusznicę trzymać. Po pierwszej wojnie będą z nich dobrzy żołnierze,
7 I,10 | kto się choć trochę na wojnie zna, czy pospolite ruszenie
8 I,10 | wódz, któremu młodość na wojnie trzydziestoletniej zbiegła,
9 I,10 | dygnitarze, którzy się na wojnie nie znali. Bo magnaci wielkopolscy
10 I,10 | wyrobili się w ustawicznej wojnie na ludzi rzemiosła, wojnę~
11 I,10 | możesz też być pewien, że po wojnie jego królewska mość nikomu
12 I,11 | Waszmość to, widzę, nie tylko w wojnie, ale i w radzie prym możesz
13 I,11 | szykowała.~- Aza wie ona już o wojnie? - zapytał pan Zagłoba.~-
14 I,11 | Wielce się strapił wieścią o wojnie, o której się dopiero z
15 I,12 | Jan - żeście o Ujściu i o wojnie już wiedzieli. Stanisław
16 I,12 | odrabiałem. Zawsze się kochał w wojnie i dlatego lubił ze mną lepiej
17 I,12 | śmietaną, i rozmawiali o nowej wojnie.~- A u was tu co słychać? -
18 I,12 | ponoć dokazywał w ostatniej wojnie, aż cenę na jego głowę nałożono,
19 I,13 | nie rozprawiała, jeno o wojnie, o pożarze Wilna, które
20 I,13 | groziła. Łatwiejże polec w wojnie niż dźwigać odpowiedzialność
21 I,13 | tułacz, podzieję?..."~- A po wojnie co waćpan myślisz czynić? -
22 I,13 | dysputowali o przyszłej wojnie, marszcząc brwi i ciskając
23 I,14 | triumfator wracający po wojnie zwycięskiej. Cisza naokoło,
24 I,21 | wykruszać siły w powiatowej wojnie, jaką zaścianek z zaściankiem
25 I,25 | niemieckie, w trzydziestoletniej wojnie wyćwiczone; on ranił w pojedynku,
26 II,2 | Mość wóz i przewóz: albo po wojnie, gdy spokój w Rzplitej nastanie,
27 II,6 | Pieniędzy nie mam, ale po wojnie i po wypędzeniu Szwedów
28 II,6 | radą wspomagali, bo się na wojnie mniej rozumie. Zresztą,
29 II,6 | nadciągnie, tedy się w wielkiej wojnie pokaże, kto lepszy, czy
30 II,13 | rzekł:~- Który z mężów w wojnie sługiwał, z bronią umie
31 II,13 | każę turkus wprawić i po wojnie jako wotum zawieszę. A waćpan
32 II,15 | wiele życia strawiwszy na wojnie, tak był obojętny na jej
33 II,16 | podobnych kręciło się wówczas po wojnie trzydziestoletniej w całych
34 II,23 | wiekuistym, to na rozmowach o wojnie przyszłej i pomocy spodziewanej
35 II,25 | posiłkach tatarskich i przyszłej wojnie ze Szwedami. Nowa nastąpiła
36 II,27 | senatorów:~- Ale nam czas o wojnie powszechnej myśleć i w tej
37 II,40 | straszliwie. Usługi w tej wojnie oddał istotnie olbrzymie.
38 II,40 | polegał, a używał go zarówno w wojnie, jak i do układów, w których
39 III,1 | poczynał rozmyślać o tej wojnie, jaka się od początku łatwo
40 III,2 | Byłem też na niejednej wojnie i mówić o tym mogę.~- Pierwej
41 III,2 | Dajże parol, że do mnie po wojnie przyjedziesz, co?~- Daję...~
42 III,7 | Sapiehą zobaczyć i o dalszej wojnie z nim naradzić.~Tym razem
43 III,7 | rozpowiadać o ostatniej wojnie Sapieżyńskiej z Bogusławem,
44 III,7 | pociągniemy. Potem pewnie będzie i wojnie koniec. Potem za się przyjdzie
45 III,9 | Największa wiktoria w tej wojnie... Ale do wody nie będę
46 III,14| Litwy nadeszły, o tamtejszej wojnie i o okrucieństwach, jakich
47 III,15| doświadczonego w podjazdowej wojnie żołnierza, więc pozwolił,
48 III,16| zwycięstwo przechyliło się w wojnie na stronę Jana Kazimierza,
49 III,16| tym, że Billewiczowie w wojnie wszyscy wyginą; żądze piekły
50 III,18| dokazał, bo żeby po straconej wojnie taki pokój zawrzeć, aby
51 III,20| będziesz, daleko czy blisko, na wojnie, w pokoju, będę się za waćpana
52 III,21| Bo że się w tak wielkiej wojnie jakowyś zameczek na czas
53 III,24| szwedzkich jenerałów w dorywczej wojnie, i dwóch zdrajców polskich,
54 III,24| chłopskie ręce, ale w takiej wojnie nie może inaczej być.~-
55 III,25| szwedzkich jenerałów w dorywczej wojnie, i dwóch zdrajców polskich,
56 III,25| chłopskie ręce, ale w takiej wojnie nie może inaczej być.~-
57 III,26| wzięta! największa to w całej wojnie wiktoria i teraz będzie
58 III,26| w dorywczej podjazdowej wojnie, ale w wielkiej bitwie z
59 III,26| żołnierzem będąc, rozumiał się na wojnie, a nigdy nie słyszało takim
60 III,27| najokropniejszych w całej wojnie.~Lecz Bogusław widząc, że
61 III,27| największych wiktorii w tej wojnie! - zawołał hetman. - Izrael
62 III,28| gniazda, to już musi być wojnie i klęskom koniec. Jakoż
63 III,31| Jesienią 1657 roku, zaraz po wojnie węgierskiej, cicho już było
|