Tom, Rozdzial

 1  I,7 |         się i rzekł:~- Cicho tam, waszmościowie!~Szlachta umilkła, bo Lubicz
 2  I,7 |              To dobrze... Z koni, waszmościowie!~Posłuszna rozkazowi szlachta
 3  I,7 |           przysięgają!~- Kupą tu, waszmościowie, kupą! - wołał pan Wołodyjowski
 4  I,7 |          potrzeba mi tu jatek!... Waszmościowie szlachtą będąc powinniście
 5  I,10|   rozpaczy powtarzając:~- Radźcie waszmościowie, jeśli umiecie... Ja umywam
 6  I,11|       przeciw nim czyniła chcecie waszmościowie wiedzieć, kto wziął w jasyr
 7  I,11|        świecie forteca. Chodźcie, waszmościowie, do domu, bo czas się ekspedycją
 8  I,12|           dniu jeszcze lepiej się waszmościowie o tym przekonacie.~- Wszakże
 9  I,12| odprawiają. Ot, i rynek! Uważcie, waszmościowie, jaki zegar na ratuszu!
10  I,12|          wyboru. Mam nadzieję, że waszmościowie dobrodzieje dłużej tu zabawicie.~-
11  I,12|          przybyłych.~- Wybaczcie, waszmościowie, że pozwoliłem czekać -
12  I,12|          chcą wiedzieć... Bądźcie waszmościowie zdrowi i bądźcie Radziwiłłowi
13  I,12|      rekuzę?~- Tak jest. Patrzcie waszmościowie, patrzcie! Nie zmarniećże
14  I,13|           popisywać kazali - i co waszmościowie na to powiecie: rzucisz
15  I,17|          rzekł:~- Zbierajcie się, waszmościowie, iść ze mną.~- Dokąd? -
16  I,17|        cztery konie.~- Siadajcie, waszmościowie! - rzekł.~- Tu już ktoś
17  I,17|       gdzie nas wiozą, nie wiecie waszmościowie?~- Jedziecie waszmościowie
18  I,17|        waszmościowie?~- Jedziecie waszmościowie do Birż! - rzekł Kowalski.~
19  I,17|           Kto wie, czy nie mnie i waszmościowie szyje zawdzięczacie.~- A
20  I,17|         do starych pułkowników.~- Waszmościowie mało mnie znacie, ale spytajcie
21  I,17|        więźniom z wściekłością.~- Waszmościowie pomogliście mu do ucieczki!
22  I,17|          po chwili rzekł:~- Czego waszmościowie ode mnie chcecie?~- Byś
23  I,17|     sprowadził. Taki to krewny! A waszmościowie do Birż pojedziecie, niech
24  I,17|           Stankiewicz.~- Tegoście waszmościowie nie powinni mówić, bo miłosierdzie
25  I,17|        pacierzy nie wytrzymają.~- Waszmościowie jużeście ich kosztowali
26  I,17|        czym skrzeczeć... Patrzcie waszmościowie, co stało w tym liście,
27  I,18|          idzie.~- Słuchajcie mnie waszmościowie, co mi tu do głowy przez
28  I,19|  towarzyszów i rzekł:~- Co byście waszmościowie powiedzieli na to, gdybyśmy
29  I,19|         regimentować? Nie wiecie, waszmościowie?~- Powiadają, że pan oboźny
30  I,20|           skłopotany gospodarz. - Waszmościowie moglibyście zabrać ze sobą
31  I,20|         jechać także... Ale jeśli waszmościowie zaraz chcecie ruszać w drogę,
32  I,24|         bić, a tymczasem patrzcie waszmościowie...~- Nie my jedni, ale cała
33  I,24|         Ostatni raz... Czekajcie, waszmościowie... kiedyż to było?... Aha!
34  I,24|          nie to, tyle byście mnie waszmościowie teraz żywego widzieli. Ale
35 II,2 |         innych ekonomów. Tych się Waszmościowie strzeżcie, więc nic od nich
36 II,5 |           Ale jakiem usłyszał, że waszmościowie w Szczuczynie jesteście,
37 II,5 |   wyrozumiałość, bo posłuchajcie, waszmościowie, jak co się przytrafiło.~
38 II,9 |         stronach nie znam, że tak waszmościowie znosicie cierpliwie owe
39 II,12|           Czarniecki.~- Pomyślcie waszmościowie i nad tym - dodał ksiądz
40 II,15|        ono nam dobrego. Patrzcie, waszmościowie, od czasu jakeśmy tu przybyli,
41 II,15|       zaczyna działać. Nie macie, waszmościowie, pojęcia, co sobie opowiadają
42 II,15|         doprowadzą do niczego, to waszmościowie radzicie oblężenia poniechać? -
43 II,16|           Czarniecki. - Patrzcie, waszmościowie, ledwie nie pędem ku Szwedom
44 II,16|           to znajdą się drudzy, a waszmościowie układom wstrętu nie czyńcie
45 II,19|        się słowa:~- Czy uważacie, waszmościowie, że żaden z panów polskich
46 II,22|    Tyzenhauz.~- Zachowajcie tylko waszmościowie tajemnicę. Dragoni niech
47 II,23|            Wszelako tak myślę, że waszmościowie na próżno się strachacie.
48 II,23|        nijakiej nie było. Weźcie, waszmościowie, to na rozum, jesteście
49 II,23|         jedziemy. Uspokójcie się, waszmościowie! Babinicz ze swymi pojechał
50 II,23|         go kule biją! Imainujcie, waszmościowie... Widzę, że mając takich
51 II,23|             Niepotrzebnieście się waszmościowie troskali... Jedźmy teraz,
52 II,25|      jeśli się to pokaże, dopiero waszmościowie będziecie się zdumiewać.~-
53 II,27|      zakrzyknęli obaj wysłańcy.~- Waszmościowie pojedziecie z nami do Lwowa -
54 II,28|           tak, tedy jako mnie tu, waszmościowie, widzicie, jakem Kowalski!
55 II,33|          się z miejsca. - Bądźcie waszmościowie zdrowi!~- Jakże to? dokąd? -
56 II,33|      rozkazy spełniał.~- Bądźcie, waszmościowie, zdrowi! bądźcie mi zdrowi! -
57 II,37|         przewyższył... Pamiętacie waszmościowie Kmicica albo przynajmniej
58 II,37|          hetman rzekł:~- A wiecie waszmościowie, skąd mi ów Kmicic do głowy
59 II,38|         przewyższył... Pamiętacie waszmościowie Kmicica albo przynajmniej
60 II,38|          hetman rzekł:~- A wiecie waszmościowie, skąd mi ów Kmicic do głowy
61 III,2|    Wołodyjowskim. - Zauważyliście waszmościowie, jakeśmy się pokochali...
62 III,7|      Teraz do stołów zasiądziemy. Waszmościowie zostaniecie tu na noc; chodźcież
63 III,7|           obu wodzom pokażem. Jak waszmościowie nie chcecie, to sam pójdę!~-