Tom, Rozdzial

 1  I,1  |          brak na świecie - mam czas! Ojciec nieboszczyk napędzał, żeby
 2  I,9  |               odrzekł pan Michał - i ojciec od małego wkładał, któren
 3  I,12 |            brandenburskiej, za którą ojciec jego nieboszczyk nie tylko
 4  I,12 |            Pamiętam i to jeszcze, co ojciec wspominał, że jak się rodzic
 5  I,12 |          było Kiszków, od których je ojciec teraźniejszego księcia otrzymał
 6  I,12 |               Tu w podziemiach, leży ojciec księcia koniuszego Bogusława,
 7  I,12 |             nigdy w życiu nie był... Ojciec to teraz prawdziwy dla rycerstwa.
 8  I,12 |             a drugi pan Koniecpolski ojciec mogli z nim wejść w paragon.
 9  I,13 |               a jam ci nie tylko jak ojciec przebaczył, alem cię pokochał
10  I,13 |             nie pojadę... Aż książę, ojciec mój kochany, ulitował się
11  I,13 |         recytował, pan Koniecpolski, ojciec, o białogłowach zawsze rozmawiał,
12  I,14 |              a więcej spotka, niż ci ojciec i matka życzyli... Wstań,
13  I,15 |              zdrajców wystarczyć?!~- Ojciec ma słuszność! - rzekł Jan
14  I,15 |                zawołał Zagłoba.~- Co ojciec mówisz! - odpowiedział Jan -
15  I,16 | Wołodyjowskiemu jako brat albo zgoła ojciec. Już by też desperował po
16  I,17 |             to należało.~- A skądżeś ojciec buńczuka wziął? - pytał
17  I,18 |              to wszystko powiemy? Co ojciec radzisz? - pytał Jan Skrzetuski.~-
18  I,20 |              jakie to szczęście, żeś ojciec zaraz tam list przeczytał,
19  I,25 |              czas spełnić to, o czym ojciec mój już zamyślał! ~Tu książę
20 II,2  |          Kiemliczów dobrze, albowiem ojciec i dwaj synowie służyli pod
21 II,2  |              dworach i miasteczkach. Ojciec bił się nie gorzej od synów
22 II,2  |         stron?~- My tutejsi.~- Gdzie ojciec przedtem mieszkał?~- W Borowiczku.~-
23 II,2  |        Bliźniacy wyszli natychmiast, ojciec zaś nalał miód w jedną szklankę,
24 II,4  |            Kosma i Damian, a za nimi ojciec, i po kwadransie ukazali
25 II,5  |              tylko głowę odwrócił?~- Ojciec ma rację - rzekł Jan Skrzetuski -
26 II,6  |          brzeżku ławy siedział.~- Co ojciec myślisz robić? - zapytał
27 II,6  |             ma choć tę pociechę nasz ojciec, nasz pan kochany, nasza
28 II,6  | Wołodyjowskiemu z garść ludzi?~- Daj ojciec pokój - odpowiedział Skrzetuski. -
29 II,6  |            przyśle o posiłki. Możesz ojciec spać spokojnie.~- Aha! wiedziałem
30 II,6  |   Wołodyjowski dałby się ogarnąć? To ojciec jego nie znasz. On to sam
31 II,12 |             wiary podobnym - odrzekł ojciec Nieszkowski, najstarszy
32 II,12 |             Niepodobieństwo! - rzekł ojciec Nieszkowski.~- I mnie to
33 II,13 |         stanowić nie możemy! - rzekł ojciec Dobrosz.~A ksiądz Tomicki
34 II,13 |    pozwolenie nie spytali.~Posłowie, ojciec Benedykt Jaraczewski i Marceli
35 II,14 |          śmiały, a usta powtarzały: "Ojciec nasz dobry, pocieszyciel,
36 II,16 |              nim razem straż trzymał ojciec Hilary Sławoszewski. Przy
37 II,16 |               Przy zachodniej stanął ojciec Mielecki, ze szlachty zaś
38 II,16 |      Czarniecki z Kmicicem, a z nimi ojciec Adamus Stypulski, który
39 II,16 |     przyrządy wojenne objął w nadzór ojciec Lassota. Po księdzu Dobroszu
40 II,16 |              do Millera w poselstwie ojciec Marceli Dobrosz i uczony
41 II,16 |         pieczęcią; za nim postępował ojciec Zachariasz Małachowski,
42 II,16 |             napełniły się światłem i ojciec Małachowski rzekł drżącym
43 II,21 |             ręce do tego ojca, a ten ojciec przyjmie, przebaczy i krzywd
44 II,21 |             zowią?~- Kiemlicze; jest ojciec i dwóch synów.~- Mater mea
45 II,22 |            prawa się wynosić, choćby ojciec jego w zaścianku mieszkał,
46 II,26 |        zanosił się z płaczu, a król, ojciec dobrotliwy, chwycił go za
47 II,27 |             ksiądz Kordecki ucieszy! Ojciec syna nie może tak miłować,
48 II,28 |            jego wziął w opiekę, że i ojciec lepszy by nie był! Złote
49 II,28 | Połubińskiego chorągwi się wpiszę. I ojciec mnie też wspomoże.~- Ojciec
50 II,28 |          ojciec mnie też wspomoże.~- Ojciec Roch?~- A jakże!~- Niechże
51 II,28 |              Dla Boga! Pomiarkuj się ojciec! - rzekł pan Jan Skrzetuski.~-
52 III,5 |              gadać do marszałka.~- A ojciec naprawdę go znałeś i fechtów
53 III,7 |   znamienitsze miasta w jego ręku, a ojciec już chcesz, żeby się okupował.
54 III,9 |             z prawa mu przynależy?~- Ojciec, nie bluźnij przeciw największemu
55 III,12|             wytrzymam! Oto pan nasz! ojciec! (mości panowie! już szlocham!)
56 III,12|              panowie! już szlocham!) ojciec!... nasz król, niedawno
57 III,13|             wytrzymam! Oto pan nasz! ojciec! (mości panowie! już szlocham!)
58 III,13|              panowie! już szlocham!) ojciec!... nasz król, niedawno
59 III,18|         księżniczki brandenburskiej, ojciec mój z Ostrogskiej, ale dziad,
60 III,18|          dziada i we mnie się wdała, ojciec był żołnierz zawołany, ale
61 III,19|          mojej szkatuły!...~- Czytaj ojciec dalej - rzekła Oleńka.~Miecznik
62 III,20|             córką żołnierza; dziad i ojciec mój również honor nad życie
63 III,27|            Jan Kazimierz! pan nasz i ojciec miłościwy!~Tu powstał taki