Tom, Rozdzial

 1  I,1  |     podnosząc na kawalera oczy:~- Ej! to chyba Tatarzy u was
 2  I,1  |         zawsze lepiej na świecie. Ej, ej! złotoż to, nie rycerz!~-
 3  I,1  |     zawsze lepiej na świecie. Ej, ej! złotoż to, nie rycerz!~-
 4  I,1  |          żeś waćpan nie zginął.~- Ej! nakrywali mnie tam czapką
 5  I,1  |         po ich myśli, czy nie?... Ej ! nie żartuj no waćpanna,
 6  I,1  |        Dam waćpanu przewodnika.~- Ej, obejdzie się. Już ja przywykłem
 7  I,4  |          wam?~- A tobie dobrze?~- Ej, żeby nie Kmicic! ej, żeby
 8  I,4  |              Ej, żeby nie Kmicic! ej, żeby nie Kmicic! - rzekł
 9  I,4  |       pogroził pięścią dworowi.~- Ej, krwi mi ! ej, krwi !~-
10  I,4  |          dworowi.~- Ej, krwi mi ! ej, krwi !~- N niechby się
11  I,5  |         trochę, bom się strudził. Ej! ciepłoż tu, ej! miło w
12  I,5  |         strudził. Ej! ciepłoż tu, ej! miło w tych Wodoktach,
13  I,5  |         nie będą prócz waćpana!~- Ej, niechże cię o to głowa
14  I,7  |           niech leży spokojnie... Ej, żelazna to głowa, że od
15  I,8  |        paradę.~- Dałbyś spokój!~- Ej, przyznaj się...~- Każdy
16  I,12 |          by mi dał ją spotkać!... Ej, dobre to były dawne łubniańskie
17  I,12 |           pełno zbrojnego luda... Ej, mości panowie! na kim się
18  I,12 |      muszą ze sobą politykować.~- Ej, rojno też tu! ej, gwarno! -
19  I,12 |  politykować.~- Ej, rojno też tu! ej, gwarno! - rzekł z radością
20  I,13 |        przez usta nie przeszedł:~"Ej, ty! Oleńka! ej, ty!..."~
21  I,13 |       przeszedł:~"Ej, ty! Oleńka! ej, ty!..."~Nieraz pan Andrzej
22  I,13 |       pannę Elżbietę odstraszyć.~"Ej, cudnaż to dziewczyna!...
23  I,13 |          cudnaż to dziewczyna!... Ej, gładyszka to! - mówił sobie
24  I,15 |          zdrajców! Bij psubratów! Ej, Kmicic! Kmicic! Wszystko
25  I,17 |       zaczęły po palcach chodzić. Ej, radaż by dusza do raju,
26  I,18 |            a zdrów, rozumiesz?... Ej, coraz tam goręcej... Słyszysz?
27  I,24 |       jeszcze gorszym zabijaką... Ej, mówię waściom, myślałem,
28  I,24 |           które z nas nie spadła. Ej! siła by mówić, siła by
29  I,24 |         za miesiąc, może nigdy... Ej, Oleńka!... i w głowie się
30  I,25 |           po wtóre: nie chciał.~- Ej, żeby ona tu była, żeby
31  I,25 |        głowę, począł powtarzać:~- Ej, galimatias w tej waszej
32  I,25 |         pana marszałka koronnego? Ej, odgaduję, o co chodzi...
33  I,25 |        sam do siebie półgłosem:~- Ej, żeby tamci żyli teraz!
34 II,2  |       Kmicic strzepnął palcami.~- Ej, bieda! bieda! Możesz odejść,
35 II,4  |          się okrutnie strudził.~- Ej, bratku! rzekłby kto, że
36 II,7  |         kogo w Prusach wynajdę.~- Ej, żeby to go żywcem schwytać
37 II,15 |    dziewcząt przypomniał Oleńkę.~"Ej, ty moja niebogo! - pomyślał -
38 II,16 |           pędem ku Szwedom bieży. Ej! posłałbym za nim kulę...~-
39 II,16 |           podniósł i zmyka dalej. Ej! że też go przeniosło!~Tu
40 II,16 |        się we mnie przewracają!~- Ej! miarkujże się, byłaby bieda
41 II,16 |    oszczędza.~Kmicic zaś na to:~- Ej, ojcze wielebny, co tam
42 II,17 |    chciałem powiedzieć: pęknie!~- Ej, chłopcze! co też gadasz?
43 II,17 |           pan Piotr Czarniecki.~- Ej, ojcze dobrodzieju! Toż
44 II,17 |          bo takie moje szczęście! Ej, ojcze kochany, i co za
45 II,18 |          wyżej, niż ją zostawił.~"Ej, czy ja nie za blisko?" -
46 II,26 |          i rezolucja to grunt!... Ej, miłościwy panie! już by
47 II,34 |        nóg upadam waszej miłości! Ej! żeby to ja miał w drodze
48 II,34 |        śmierć pisana!~- Dobrze!~- Ej, żebyś to waszmość, któryś
49 II,35 |           mówili pomiędzy sobą:~- Ej, sokół nasz Kmitah, nie
50 II,35 |          czterech godzin dosyć!~- Ej, panie bracie! Nie dałaby
51 II,36 |           z początku mniemała!"~- Ej, Oleńka, co ja dla ciebie
52 III,7 |        chcesz, żeby się okupował. Ej, siła się jeszcze przyjdzie
53 III,17|         nie powinieneś myśleć!"~- Ej, to widzę nie żarty!~- Chorym
54 III,17|           Co nowego? co nowego?~- Ej, nic! będę drużbą waszej
55 III,18|             Ciężar spada z serca! Ej, mości książę, żeby jeszcze
56 III,18| zdrętwiałość znów nie przyszła.~- Ej, byleś wasza książęca mość
57 III,21|          czoła oczyma odrzekła:~- Ej, daleko mnie do aniołów!
58 III,21|          u pana Sapiehy nie masz. Ej, żeby to byli ! a zwłaszcza
59 III,21|          waćpanna nie widziała?~- Ej, nie! - odrzekła Anusia -
60 III,23| Wiedziałam - i cóż?~- Waćpanna... ej! gdyby nie książę!... Waćpanna
61 III,23|         odrzekł, niby żartując:~- Ej, nie będę pytał! Wsadzę
62 III,27|          broń mierzyć nie może.~- Ej! - rzekł pan Wołodyjowski -
63 III,27|           Pan Michał westchnął:~- Ej, poszedłbym z tobą z taką