Tom, Rozdzial
1 I,2 | świecie!~- Tegośmy dla cię chcieli! - odpowiedział pan Ranicki. -
2 I,3 | Kmicic.~- Mieszczanie nie chcieli obroków dawać ani koniom,
3 I,5 | za dobre słowo, ale oni chcieli słoniny, miodów, specjałów,
4 I,6 | palestrant pozazdrościć. Chcieli tedy starsi laudańscy Lubicz
5 I,7 | dziewczętami w karczmie chcieli potańczyć. Niechże będzie
6 I,9 | karczmie z szlachciankami chcieli... Kto by się nie mścił?~-
7 I,10 | kilkuset szlachty, którzy nie chcieli być gorszymi od pana starościca,
8 I,12 | Zagłoba - bo oni do króla chcieli lecieć... Ale ja powiedziałem:
9 I,12 | wszyscy oczom wierzyć nie chcieli, bo choć wielki to ród Kmicica,
10 I,13 | spaśli, iż potem wracać nie chcieli. Słusznie jegomość pan Stankiewicz
11 I,14 | myśl moją i do zbawienia chcieli rękę przyłożyć. Otom jest!...~
12 I,17 | sam wyruszy, chybaby nie chcieli iść, czego się po nich nie
13 I,17 | Głupiś! Nie tacy jak ty chcieli się na nich porwać, i masz,
14 I,17 | stron pola. Lecz widocznie chcieli naprzód paktować, bo poczęli
15 I,18 | niewielu znajdzie, którzy by mu chcieli negować - odparł Zagłoba -
16 I,20 | pogardę dla siebie, ale nie chcieli w przyjacielskim domu kłótni
17 I,20 | Skrzetuski. - Gdyby tacy nie chcieli...~Lecz zanim skończył,
18 I,22 | im trudno. Bo oboje nie chcieli i nie mogli wypowiedzieć
19 I,25 | których był pomocnikiem, nie chcieli z nimi wojny, a przynajmniej
20 I,25 | My też, cośmy już wprzód chcieli w lasy uciekać, tośmy rozmyśliwszy
21 II,1 | żywego puszczać.~- My tak i chcieli, ale...~- Ale co?~Soroka
22 II,2 | ojczyzny dla Radziwiłła nie chcieli porzucić. Czuł przy tym,
23 II,5 | sprawiedliwości... A co do pomocy, chcieli moi pomagać, jeno niezręcznie
24 II,13 | jeszcze czas jakiś, jakby chcieli tymi mosiężnymi dźwiękami
25 II,13 | klęsk i nieszczęść widzieć chcieli.~Lecz nikt nie zabierał
26 II,13 | gdybyśmy klasztoru oddać nie chcieli?... Bracia najmilsi, wspomnijcie
27 II,13 | słowa tych, którzy oponować chcieli.~Postanowiono jeszcze wysłać
28 II,15 | przez śmierć, w chwili gdy chcieli się ratować ucieczką. Wszędy
29 II,17 | szlachtą, którzy po prostu chcieli się poddać; niektórzy zakonnicy
30 II,18 | i skórę razem z szatami chcieli z niego zedrzeć.~Po upływie
31 II,18 | to przy Szwedach?~- Bo my chcieli choć i za murami Najświętszej
32 II,19 | nawet tych, którzy dotąd chcieli się bronić do ostatniej
33 II,19 | miejsce wypadku!~Wszyscy chcieli jechać, bo wszystkich podniecała
34 II,19 | nie mogli, jeno żeśmy nie chcieli.~- Ale czy oni się zgodzą? -
35 II,19 | najgorszym razie będą się chcieli potargować.~- Ustępujmy,
36 II,19 | szlochaniem.~Niektórzy nie chcieli wierzyć jeszcze; lecz napływały
37 II,20 | hetmanom grozili, gdyby się nie chcieli ze Szwedem połączyć, tak
38 II,20 | jako to głupie chłopstwo, chcieli zaraz Kraków siekierkami
39 II,20 | grasanci Kuklinowskiego, bo ci chcieli się skarbami jasnogórskimi
40 II,20 | tych, który się "ochocić" chcieli, jechał dalej, zmieniał
41 II,21 | Pater noster. Ludzie, którzy chcieli być na następnej mszy, napływali
42 II,23 | króla naokoło, jakby go chcieli osobami swymi od nagłego
43 II,24 | królewskim orszaku: jedni chcieli jechać traktem do Czorsztyna,
44 II,29 | odstraszą tych, którzy by im chcieli ją wydrzeć.~Lecz czas płynął,
45 II,35 | mieszkańcy opór stawili i nie chcieli żadnej spyży dostarczyć,
46 II,41 | tacy, którzy opierać się chcieli, lecz na widok gołych szabel
47 III,1 | drugiemu, jakby się wzajem chcieli o dobrej nowinie upewnić.
48 III,2 | którym jak waściom wiadomo, chcieli mnie Wołosi na hospodarstwo
49 III,4 | Tych zaś, którzy by nam chcieli odwrót przeciąć, rozbijem.~-
50 III,6 | straszliwie zbiedzonych, że nie chcieli już jeść i pić, prosili
51 III,7 | słyszeli tych głosów lub nie chcieli na nie zważać. Nagle zatrzęsła
52 III,9 | by Rzeczpospolitą napadać chcieli. Przewidywano już koniec
53 III,9 | rękoma, jakby ci żołnierze chcieli je jeszcze po śmierci osłaniać.
54 III,14| mówili Ci, którzy już sobie chcieli łaski przyszłej pani zarobić.
55 III,15| ogniem, gdyby nawet byli chcieli, nie mogli ustąpić, tak
56 III,15| polskiemu rycerstwu, jak gdyby chcieli mówić: "Spotkamy się jeszcze!",
57 III,16| i przyjaciół, którzy by chcieli mu towarzyszyć, lecz Ketling
58 III,17| pokazuje się, że oni oboje chcieli się po cichu wynieść.~-
59 III,24| czekał.~Niektórzy oficerowie chcieli iść na ochotnika i zaraz
60 III,25| czekał.~Niektórzy oficerowie chcieli iść na ochotnika i zaraz
61 III,28| nie pomogły. Jeden i drugi chcieli się w gotowości do usług
62 III,30| ordyńcom, którzy początkowo chcieli go brać żywcem, ale rozjątrzeni
63 III,31| oszukiwali sami, gdybyśmy chcieli w siebie wmówić, że on jest
|