Tom, Rozdzial

 1  I,2  |         sieni i po małej chwili wrócił z pistoletami, workiem kul
 2  I,4  |     podobno jeszcze z Upity nie wrócił - mówił Pakosz - tak do
 3  I,4  |       do Lubicza. Jeśli pan już wrócił, proś, żeby tu przyjechał,
 4  I,7  |        wróci on już, a choćby i wrócił, nie będzie miał ze sobą
 5  I,10 |   mówili inni. - Wszakże ledwie wrócił ze Sztokholmu poprzedni
 6  I,12 |  zniknął za drzwiami.~Po chwili wrócił z doniesieniem, że książę
 7  I,13 |  troskliwie, czy pan Kmicic nie wrócił, i kazał sobie dać znać,
 8  I,13 |      dać znać, gdy wróci.~Jakoż wrócił, ale dopiero późnym wieczorem,
 9  I,14 |        czym wyszedł i po chwili wrócił ze świecznikiem w ręku.~-
10  I,17 |        naprzód, ale po godzinie wrócił sam.~- Komendanta ani śladu,
11  I,17 |    naprzód, tak do tej pory nie wrócił.~- Powiedzże mu, jak wróci,
12  I,20 |      Poszedł i po pewnym czasie wrócił z krewniaczką, która nie
13  I,20 |      wysłać po kolaskę, po czym wrócił i wszyscy poczęli się zbierać
14  I,20 |            Każdy inny wpierw by wrócił z wami list czytać, a tamtemu
15  I,21 |   Kmicica. Odpowiedziano mu, że wrócił, ale bez żołnierzy. O tej
16  I,24 |      usłuchał rozkazu, lecz nim wrócił z odpowiedzią, Kmicic pocisnął
17  I,25 |       sprawę księciu. Po chwili wrócił pośpiesznie z zawiadomieniem,
18  I,25 |        oficera, który po chwili wrócił i wezwał go do księcia.~-
19 II,1  |      pojechał, tak i więcej nie wrócił.~- A goście jacy tu u panów
20 II,1  |         głowa."~Tak rozmyślając wrócił do chaty. Czujni żołnierze
21 II,2  |       Stary wyszedł i po chwili wrócił, z wachmistrzem.~- A listy
22 II,2  |      jakoby gorączka. Po chwili wrócił ze skrzydłem jastrzębim.
23 II,5  |    Pachołek wyszedł i po chwili wrócił z listem. Pan Michał prędko
24 II,9  |       kraju uchodzić, a przecie wrócił, bo go naród nie odstąpił,
25 II,11 |   rzekłszy wyszedł, a po chwili wrócił.~- Rozkazy waszej ekscelencji
26 II,12 |         wyszedł i po kwadransie wrócił z czterema starszymi ojcami.~
27 II,12 |        aż do północy. O północy wrócił do celi, rozbudził Sorokę
28 II,15 |        widząc taką gorliwość, i wrócił do klasztoru, by spracowanym
29 II,20 |         tych żaden człowiek nie wrócił. Teraz pan Wojniłłowicz
30 II,21 |         Po chwili pan Tyzenhauz wrócił przed oblicze królewskie.~-
31 II,21 |       Więc gdy z kolei i Kmicic wrócił, król wstał, ścisnął go
32 II,22 |    który właśnie od cesarza był wrócił, do którego w poselstwie
33 II,29 |       łokciach, bo tylko co był wrócił z murów, na które przed
34 II,34 |    rozmówiwszy się za drzwiami, wrócił niebawem.~- Jakiś żołnierz
35 II,34 |       Zaopatrzony w ten sposób, wrócił pan Andrzej do króla, który
36 II,35 |         ku Tomaszowowi posunął, wrócił na pierwszy odblask pożogi
37 II,40 |        do Janowa, a pod wieczór wrócił z odpowiedzią Bogusława.~"
38 II,42 |   Sapiehy, gdy Kmicic nie tylko wrócił sam bezpiecznie, lecz przywiódł
39 III,1 |       Freed? - spytał. - Dubois wrócił?~- Dubois zabity - odpowiedział
40 III,2 |        pod Gołąb podeszli. Gdym wrócił, było już za późno, król
41 III,4 |  twierdza nie dała się zająć, i wrócił nie tylko z niczym, ale
42 III,4 |     nikt z wieścią o klęsce nie wrócił. Pan Wołodyjowski gonił
43 III,8 |       przyjmował ich na brzegu, wrócił wraz z drugim, znaczniejszym,
44 III,10|         we drzwiach i po chwili wrócił z gąsiorem. Widząc to Wołodyjowski
45 III,11|       Toś waść rad, żeś do mnie wrócił?~- I rad, i nierad, bo o
46 III,14|      której klęska go spotkała. Wrócił z febrą jeszcze większą,
47 III,17|       16~Pan miecznik rosieński wrócił w kilka dni później. Mimo
48 III,17|  nazajutrz.~Tymczasem wieczorem wrócił najniespodzianiej Bogusław
49 III,17|  musiały iść zbyt pomyślnie, bo wrócił zły i zgryziony.~Tego jeszcze
50 III,19|    Sakowicz wyszedł i po chwili wrócił z Patersonem. Rozpoczęła
51 III,21|     jakoby w ziemię wpadły. Nie wrócił ni świadek klęski. Wtem
52 III,23|  którego ni zwiastun klęski nie wrócił. Nie bierz tego na się,
53 III,24| sprowadzono, Kmicic głuchą nocą wrócił się znów przez rzekę i uderzywszy
54 III,24|  największą ostrożność.~Podjazd wrócił głęboką nocą, nic nie widziawszy
55 III,25| sprowadzono, Kmicic głuchą nocą wrócił się znów przez rzekę i uderzywszy
56 III,25|  największą ostrożność.~Podjazd wrócił głęboką nocą, nic nie widziawszy
57 III,27|    Prostkach miał szukać.~Jakoż wrócił we dwie doby, przywiódłszy
58 III,27|        nieprzyjaciela do brodu, wrócił teraz, aby uciekającym przeciąć
59 III,29|        tętent, okrzyk, śpiewy i wrócił pan miecznik. Jazda na spienionych
60 III,30|  dlatego to do Wołmontowicz nie wrócił i nawet nie pytał, jaką
61 III,32|             To pan Wołodyjowski wrócił?... - krzyknęła Anusia.~
62 III,32|   ukończyły ją wkrótce. Wówczas wrócił Kmicic świeżą chwałą okryty