Tom, Rozdzial

 1  I,1  |       flegmą:~- Panas Kmitas.~- A słowo stało się ciałem! - wykrzyknęła
 2  I,1  |  niesnaski powstały, tedyby mogli słowo rzec, ale tak mniemam, że
 3  I,4  |          z nich nie zdobył się na słowo odpowiedzi. Jeno zęby ich
 4  I,4  |       szlachcie; czasem też który słowo puścił. "To z Lubicza?"- "
 5  I,5  |           bylibyśmy dali za dobre słowo, ale oni chcieli słoniny,
 6  I,6  |     Aleksandra polała łzami każde słowo listu, potem przypieczętowała
 7  I,7  |              Podnieś!...~Ostatnie słowo wymówił pan Wołodyjowski
 8  I,8  |            starego córka, i dobre słowo rzekła. Takiej ja krasawicy
 9  I,8  |         Nie mogę!~- I to ostatnie słowo waćpanny?~- Ostatnie i nieodwołalne.~-
10  I,9  |        mnie odpaliła, bom jej też słowo ostre niesłusznie rzekł
11  I,10 |            panie bracie, za dobre słowo!... Wina tego, kto złych
12  I,10 |    szlachta mieli na ustach jedno słowo: "paktować!" Wysłano parlamentarzy.
13  I,10 |     skinął ręką:~- Prócz tego mam słowo i obietnicę jenerała Wittenberga,
14  I,12 |       zapalczywy a mężny i o lada słowo na pole wyzywa.~Pan Stanisław
15  I,12 |         na czole, a w gębie jedno słowo: "służba!"~Większy strach
16  I,13 |    każdego z gości jakieś łaskawe słowo, dziwiąc obecnych swą pamięcią
17  I,13 |           mnie szła... Ale bogdaj słowo dobre od ciebie usłyszę,
18  I,15 |       strasznemu hetmanowi w oczy słowo: "zdrajca!" Owóż w godzinę
19  I,15 |     gardle skazani. Żeby za każde słowo w prędkości i po pijanemu
20  I,18 |       inni rzucali broń pod nogi: słowo "pardon !" brzmiało coraz
21  I,19 |         coraz srożej. On, którego słowo niedawno w posadach ten
22  I,20 |          Powiedz no który jeszcze słowo, że nie pojedziesz!~Istotnie,
23  I,21 |       Szlachcicowi prostemu wstyd słowo łamać, a cóż dopiero księciu
24  I,21 |         Kmicic zaledwie zrozumiał słowo:~- Duszę się!...~Na uczyniony
25  I,21 |           na niego. Mniejsza, czy słowo jej prośby mogło go zbawić,
26  I,23 |           chwytajże mnie za każde słowo, gdym ci z góry rzekł, że
27  I,24 |        nie chcesz, więc wracam ci słowo. Uważajmy oboje, jakoby
28  I,25 |         człowiek, u którego ostre słowo łatwo wychodziło z ust,
29  I,26 |          ucieknie, ale wy umiecie słowo łamać! - odrzekł Kmicic.~-
30 II,1  |          wydobyło się jedno tylko słowo:~- Pić!~Soroka przytknął
31 II,3  |              Pozwoli wasza miłość słowo jeszcze powiedzieć?~- Mów
32 II,7  |       zemsty początek.~- Aleś dał słowo, że gwałtu nie użyjesz?~-
33 II,8  |     wyskoczę!~- Pamiętaj, żeś dał słowo... Pamiętaj, że zgubisz
34 II,9  |          groźnie, rzekł:~- U mnie słowo pana komendanta tyle co
35 II,9  |            Każdy komendant, byleś słowo pisnął, zaraz ci odpowie: "
36 II,13 |     Starszyzna, jako i stryj mój, słowo dali, ale prostych nawet
37 II,14 |           trzymanego przez własne słowo jakby na łańcuchu w Siewierzu;
38 II,16 |       miało na ustach jedno tylko słowo: "układy".~Udawali więc
39 II,18 | zakrzyknął:~- Jenerale, proszę na słowo! jenerale, proszę na słowo!
40 II,18 |        słowo! jenerale, proszę na słowo! bez zwłoki, bez zwłoki!~
41 II,19 |           tam jeszcze - powtórzył słowo w słowo książę Heski - i
42 II,19 |       jeszcze - powtórzył słowo w słowo książę Heski - i my odstępujemy...
43 II,20 |     Szlachta łzami oblewała każde słowo królewskie, dobrego pana
44 II,23 |        jego ruch, rozważano każde słowo. Spostrzegł to pan Andrzej
45 II,26 |            powiedziałeś mi dziwne słowo w owym wąwozie, alem myślał,
46 II,29 |         sali po ciało książęce.~- Słowo stało się ciałem! - rzekł -
47 II,32 |           prędko Babinicz - jedno słowo waszej królewskiej mości
48 II,34 |        przed sobą, wykrzykiwał:~- Słowo stało się ciałem!~- Jezus,
49 II,41 |        Sapiehę...~- Ostatnieli to słowo waszej książęcej mości?...
50 III,3 |         to częściej padało jakieś słowo jakieś szyderstwo to z ust
51 III,4 |     zbladłymi usty jedno i drugie słowo rzucił, po czym pogrążał
52 III,5 |          mówił.~- Mów waść! Każde słowo pana Czarnieckiego warte.
53 III,8 |       Tłumaczyliśmy królowi każde słowo, a on coraz był weselszy
54 III,11|      drogi powtarzane ustawicznie słowo: "Warszawa! Warszawa!"~Wielu
55 III,15|           rosnął coraz bardziej i słowo: "Wittenberg! Wittenberg!"
56 III,15|           panie! ratuj! Mam twoje słowo królewskie, ugoda podpisana,
57 III,15|       zawołał - wierzyłem w twoje słowo jak w Boga!~A na to stary
58 III,16|          książęcej mości? Dziś mu słowo rzec, jutro będzie po harapie.~
59 III,16|      każde-dotknięcie ręki, każde słowo, nic nie szło na darmo,
60 III,16|       chwilę, nareszcie rzekła:~- Słowo jeszcze, panie kawalerze.~-
61 III,20|          więcej niż przysięga, bo słowo rycerskie, że służby przed
62 III,31|           Węgrzynów postrzelon.~- Słowo stało się ciałem! - zakrzyknął