Tom, Rozdzial

 1  I,1  |     pacunelki, że i ten rotmistrz, któren jest w Pacunelach, u starego
 2  I,3  | zachowajcie, bo na bigos posiekam, któren by jej w czymkolwiek uchybił...~
 3  I,3  |           owego koroniarza usiekł, któren się pytał, czy w Orszańskiem
 4  I,4  |            protekcja pana Kmicica, któren jest możny pan! Ten ich
 5  I,4  |        panienki przerwał pachołek, któren wniósł naręcz jałowcowych
 6  I,4  |            ognia na zmarzłe nóżki, któren sposób jest następujący:
 7  I,5  |           zwłaszcza taki żołnierz, któren tylko strachem przed dowódcą
 8  I,5  |          dawał prócz pana Kmicica, któren czynił to na własną rękę,
 9  I,5  |     familianci za wyjątkiem Zenda, któren jest niepewnego pochodzenia,
10  I,7  |          patriarchy pacunelskiego, któren miał reputację najbogatszego
11  I,7  |            znamienitego ma gościa, któren by i samemu Radziwiłłowi
12  I,7  |           do pana Wołodyjowskiego, któren niewiele myśląc na wszystko
13  I,7  |           u Świętego Jana śpiewać, któren kościół jest katedralny
14  I,8  |    Kmicicowych w niewolę wziętych, któren staremu Pakoszowi przypadł
15  I,8  |         pewnego dworzanina Attyli, któren dworzanin, ścigany będąc
16  I,8  |         nie łuszczybochenek żaden, któren krzykiem nadrabia, a krwi
17  I,9  |          ojciec od małego wkładał, któren nieraz mi mówił: "Dał ci
18  I,9  |    chmielnicczyzny Bohun, ten sam, któren dziś po Chmielnickim największą
19  I,9  |      działo, jeno znalazł się mąż, któren ją o rękę prosił i za żonę
20  I,10 |        Władysława Skoraszewskiego, któren był nie tylko rycerz sławny
21  I,11 |     jednego takiego nie upatrzysz, któren by w wojsku nie sługiwał.
22  I,12 |        nimi korespondencja, że jak któren rano kichnie w Wielkopolsce,
23  I,12 |         Kmicic, chorąży orszański, któren jako słyszałem, już gotowiuśką
24  I,12 |   postanowieniem wybrał, jak wilk, któren ślubował owiec nie dusić,
25  I,12 |       radzili; jeno pan Krepsztuł, któren wartę za drzwiami trzymał,
26  I,12 |        jako ów Angielczyk Kromwel, któren na pana własnego nie wahał
27  I,17 |          no mnie, co to za oficer, któren nad konwojem ma komendę?
28  I,17 |      krewnego wspomóc i starszego, któren gdyby się był z waściną
29  I,25 |    kawalera, sławnego zbarażczyka, któren ze Zbaraża przez wszystką
30 II,2  |            podobno już mu nie ufa. Któren też nie jest taki zdrajca,
31 II,2  |         tylko! Może hen! do króla, któren pod szwedzką ręką jęczy.~-
32 II,10 |    następuje:~"Szóstego ci pokażę, któren ląd i morze zakłóci i prostych
33 II,21 |            zdrad i nieżyczliwości, któren tak był opuszczony? Przypomnijcie
34 II,21 |         żołnierzowi nie miał ufać, któren krew za nas i ojczyznę przelewał.~-
35 II,24 |         szwedzki strój, ten sam, w któren przebrał się wychodząc z
36 II,26 |             a Bogusława porywałeś, któren mniej zawinił, i chciałeś
37 II,26 |          pana Łaszcza przewyższyć, któren wyrokami ferezję sobie podbić
38 II,33 |       wiernego sługę królewskiego, któren za wiarę, ojczyznę i majestat
39 II,39 |          tam jakiś konwój ułapion, któren pan Kotczyc prowadził.~-
40 III,1 |            ze względu na elektora, któren z mocniejszym zawsze trzymać
41 III,3 |     ordynaccy. Ĺud rosły, dorodny, któren gdy go w barwiste kolety
42 III,3 |        jeszcze raz iść na ratunek, któren na pokonaniu Jana Kazimierza
43 III,4 |             to regularny żołnierz, któren umyślnie umyka i do zasadzki
44 III,4 |         ciął w skroń samego Swena, któren ręce opuścił i czołem wsparł
45 III,5 |            by nie wiedział o mężu, któren Burłaja, wodza barbarorum,
46 III,5 |          wodza barbarorum, usiekł, któren Radziwiłłowi wojsko pobuntował...~-
47 III,5 |           z wielką fantazją wydął (któren gest przejął od pana Zamoyskiego)
48 III,5 |             żołnierz też nie lada, któren nigdy w życiu nie zełgał.~
49 III,7 |        światem, nie zaś Pan Jezus, któren miłosierdzie ma nieprzebrane.~
50 III,7 |           druhy na śmierć i życie! Któren go pierwszy znajdzie, ten
51 III,7 |            bywaj! - wołał Zagłoba, któren w nagłych razach lubił mieć
52 III,8 |         zaraz, że to ten sam jest, któren na niego w rudnickiej sprawie
53 III,8 |    natychmiast na Wołodyjowskiego, któren ruszył wąsikami, skłonił
54 III,8 |       począł coś szeptać do króla, któren, mrugając ciągle oczyma,
55 III,8 |         Chrystusów uwolnić zdolen, któren w Rzymie mieszka i któren
56 III,8 |          któren w Rzymie mieszka i któren nas nie uwolnił.~- Mniejsza
57 III,11|         wieści i od Czarnieckiego, któren także z Wielkopolski ku
58 III,14|          chorągwi posłać i człeka, któren by umiał być tam tym, czym
59 III,18|         panna - idź do twego pana, któren tam leży na górze.~- Co
60 III,24|     niedźwiednikiem. Panu Sapieże, któren mnie o to pytał, powiedziałem,
61 III,25|     niedźwiednikiem. Panu Sapieże, któren mnie o to pytał, powiedziałem,
62 III,26|         nieprzyjaciel, bo heretyk, któren nieraz prawdziwej Twej wierze