Tom, Rozdzial

 1  I,1  |        wojnę z nimi chodził. Wiek życia razem przesłużyli, a czasu
 2  I,1  |        nią się mścił, choć jej za życia nie kochał. Gdzie nam dworności
 3  I,7  |   żołnierzowi tęskno w pole. Póki życia, póty służby. Po śmierci -
 4  I,7  |          się nawojował jeszcze za życia wielkiego Jeremiego, a później
 5  I,9  |          dwudziestym którymś roku życia zbielała, a on, zgadnij
 6  I,9  |        pannę, która ci nagrodę za życia obmyśli.~- E! - zakrzyknął
 7  I,10 |           by wesoło ostatnich dni życia użyć. Niektórzy też myśleli
 8  I,12 |           Ale stawał mężnie i sam życia nie szczędził... A ja, którym
 9  I,12 |          też trwać w nim do końca życia. Czasem i żal, że nie będzie
10  I,13 |        mnie, że mi bez ciebie ani życia, ani spokoju! Tak się już
11  I,14 |     takiej siejbie żniwa hańby za życia i potępienia po śmierci
12  I,17 |        teraz Kowalskiego do końca życia wyśmiewał, a niech Bóg broni
13  I,19 |     starzy żołnierze, którzy wiek życia pod Radziwiłłami przesłużyli,
14  I,20 |          sofie, nie dającą znaków życia. Zaczęto cucić. Nadbiegła
15  I,21 |       wreszcie począł dawać ślady życia, Kmicic wyszedł z komnaty.~
16  I,25 |          na klęczkach o darowanie życia; on ranił barona Grota,
17  I,25 |           dopełniał historii jego życia. Książę na dworach, na których
18  I,25 |           godzinę nie dawał znaku życia.~A żołnierze tymczasem bez
19  I,26 |       Lecz Kmicic nie dawał znaku życia i krew wydobywała mu się
20  I,26 |       wody i bólu jął dawać znaki życia. Twarz poczęła mu drgać,
21 II,5  |          po śmierci wył, to mi za życia fructa ich oddaj. Samże
22 II,5  |        wie, czy mu znów zdrowia i życia nie zawdzięczamy.~- Dla
23 II,6  |       przewagach: jako jeszcze za życia pana Koniecpolskiego przyczynił
24 II,7  |       szatan pysznego, piekłem za życia.~Nieraz też, gdy był samotny
25 II,10 |          Hetman podobno zdrowia i życia między nimi niepewien, musi
26 II,12 |      intencje waszmości i poprawy życia przedsięwzięcie - odrzekł
27 II,13 |       generalną spowiedź z całego życia odbył, jak czynią konający,
28 II,15 |  zabudowaniach... Ogień ugaszony, życia nikt nie stracił. Panie
29 II,15 |       wśród nich powagę, bo wiele życia strawiwszy na wojnie, tak
30 II,15 |            zwłaszcza gdy własnego życia nie wystawiał, przyjrzawszy
31 II,16 |       których wskutek hulaszczego życia, ciągłych wojen sumienie
32 II,16 |            korzyści i zapomnienia życia. Wszelako obrawszy jakiś
33 II,16 | przychodziło werbować ludzi. Wiek życia przesłużył w różnych broniach
34 II,16 |    znamionowały, że większą część życia spędził na koniu. Chudy
35 II,16 |          bożą i karę nie tylko za życia, ale i po śmierci, inaczej
36 II,19 |     kronikach piszą. Jeśli mi Bóg życia pozwoli, a ktokolwiek spyta
37 II,20 |        lichego zameczku, w którym życia własnego i wolności bronił,
38 II,20 |         się króla, ojczyzny, byle życia i dostatków w spokoju zażywać
39 II,21 |          i - zgroza powiedzieć! - życia nawet nie byli pewni. A
40 II,22 |         ludzi, jego samego niemal życia nie zbawił, nadto taką go
41 II,27 |           to najszczęśliwszy mego życia, a drugi taki nastąpi chyba
42 II,27 |          przeznaczyli, jeszcze za życia pana Opalińskiego. Niechże
43 II,29 |    Dopalała się zwolna lampa jego życia. Dnia tego w południe jeszcze
44 II,29 |          ostatnich chwilach swego życia, niemal w godzinę śmierci -
45 II,29 |      kresu nie tylko hańby, ale i życia, porachunku bliski, tam,
46 II,36 |          mającą jej los na resztę życia zabezpieczyć.~- Waścinej
47 III,2 |       ukochanie narodu, pełen sił życia, władał potężnie dziką krainą,
48 III,4 |        postanowił ofiarą własnego życia wstrzymać choć na chwilę
49 III,4 |          przypieczętuję lub jeśli życia nie okupię, tego strasznego
50 III,6 |     szczędził ni trudów, ni nawet życia, i własną osobą prowadził
51 III,12|        Zagłoba, jako szczęścia za życia, a Boga przy śmierci pragnę,
52 III,12|     będzie mógł powiedzieć, że za życia był w piekle.~- Trzeba mu
53 III,13|        Zagłoba, jako szczęścia za życia, a Boga przy śmierci pragnę,
54 III,13|     będzie mógł powiedzieć, że za życia był w piekle.~- Trzeba mu
55 III,16|        którom księciu składał, że życia i osoby jego strzec będę,
56 III,21|          ale od czternastego roku życia żołnierzem, i doświadczenie
57 III,24|           nie może i nie powinien życia tak wielkiego dostojnika
58 III,25|           nie może i nie powinien życia tak wielkiego dostojnika
59 III,27|      tygodnia w ten dzień po wiek życia mego!~Potem Najświętszej
60 III,27|       nowy będę erygował, ale jej życia nie poświęcę! Nie mam rzymskiej
61 III,32|      niebezpieczeństwem zdrowia i życia największe działo burzące