Tom, Rozdzial

 1  I,4  |           niezgrabni, a to, widzę, zdrajcy niegodni, którzy i siebie,
 2  I,4  |           przed nią w zdumieniu.~- Zdrajcy! - rzekła - wy to go jak
 3  I,7  |  zakrzyknął:~- Wszyscyż to chłopcy zdrajcy? A wojskowi, moja dobrodziko?~
 4  I,8  |        właśnie hetman wielki.~- To zdrajcy. Wojewoda witebski to tak
 5  I,10 |          pióro z gęsiego ogona;~Po zdrajcy chciał spuścizny, a gdy
 6  I,10 |        skosztował kłopotów,~Już za zdrajcy przykładem króla zdradzić
 7  I,10 |            i nie skruszył na proch zdrajcy, który swój kraj, jęczący
 8  I,10 |           macie litości...~Tu głos zdrajcy zadrgał, jakoby łzami przyduszony.
 9  I,11 |        któż temu winien, jeśli nie zdrajcy? Nie wiedziała zaraza, kogo
10  I,12 |         gębie położył i rzekł: "To zdrajcy!"~- Jak to zdrajcy?... jak
11  I,12 |              To zdrajcy!"~- Jak to zdrajcy?... jak to zdrajcy? - wołał
12  I,12 |          Jak to zdrajcy?... jak to zdrajcy? - wołał biorąc się za głowę
13  I,15 |           to pomysł: jazda do tego zdrajcy! Bodaj was obu pomsta dosięgła!~-
14  I,15 |      odparł Jan - bo choćbym potem zdrajcy odstąpił, już by moje nazwisko
15  I,15 |           mi życie na pohybel tego zdrajcy, bo przysięgam, że więcej
16  I,16 |           zaraz na początku zawodu zdrajcy poczuł, że nieraz przyjdzie
17  I,17 |            wyperswadować, żeby się zdrajcy nie trzymał, jeno przy ojczyźnie
18  I,17 |        należy: czy przy Radziwille zdrajcy - zdrajcą zostać, czyli
19  I,17 |            kupy przeciw hetmanowi, zdrajcy, zbierali. Jakem im tedy
20  I,20 |            kawalera z zacnej krwi, zdrajcy przeciw ojczyźnie pomagającego.~-
21  I,22 |           powinni potępić, i miano zdrajcy przy nim zostanie. Tak jest!
22  I,25 |            Truciciele, wiarołomcy, zdrajcy... Zbrodzień i zdrajca...
23  I,26 |         strzelił... Wyście to, wy, zdrajcy, sprzedawczyki, wyście mnie
24  I,26 |           wysłuchał do końca!... O zdrajcy! O arcypiekielnicy! O parrycydowie!...
25 II,1  |   Miłościwy królu, odpuść... Tamci zdrajcy... Wszystkie ich sekreta
26 II,3  |       Kmicicowi opinię okrutnika i zdrajcy.~"Hetman posyła zaufanego
27 II,4  |       waćpan. A cóż to, proszę, za zdrajcy?~- Ci, którzy króla i Rzeczypospolitej
28 II,6  |          klęski na nią nie spadły. Zdrajcy otworzyli wrota i nie masz
29 II,6  |            zacny człowiek to lubi. Zdrajcy tylko, którzy nieszczere
30 II,7  |            mu tylko pozostać miano zdrajcy - nic więcej.~Straszyła
31 II,9  |         między nami.~- Wszyscyście zdrajcy! - huknął pan Andrzej -
32 II,12 |         aby Szwedom i Radziwiłłowi zdrajcy nie służyć?~- Tak jest.~-
33 II,12 |         wiedzieć, co się na dworze zdrajcy dzieje. Wymień mi tych,
34 II,16 |            spadła od razu z twarzy zdrajcy; złość i zawód odbiły się
35 II,16 |       trwała jeszcze narada. Słowa zdrajcy przeraziły jednak umysły,
36 II,16 |        ucieka. Waćpan może imienia zdrajcy się boisz?... Pluń na tych,
37 II,20 |          to żołnierz. On to partię zdrajcy Prackiego starł, która Szwedom
38 II,21 |          panie mój! nie wierz temu zdrajcy, umyślnie on to uczynił,
39 II,22 |             Nikt mu się nie oparł, zdrajcy heretycy mu pomogli i wszystko
40 II,23 |  Tyzenhauza.~- To zmowa! - rzekł - zdrajcy znać dadzą! Mości królu,
41 II,41 |            pień wycięci będziecie! Zdrajcy służycie! Przeciw ojczyźnie
42 II,41 |            wam, godnym żołnierzom, zdrajcy służyć! Niech żyje król!
43 II,41 |          Dość służby!~- Na pohybel zdrajcy!~- Stać! stać! - wrzeszczały
44 III,3 |       odjeżdżającymi:~- A do budy, zdrajcy, przedawczykowie! żydowscy
45 III,4 |        Uchodźmy, panie Michale, ci zdrajcy postrzelić gotowi!~- Nie
46 III,8 |           serce! I takiego to pana zdrajcy opuścili, a poszli z zamorskimi
47 III,12|           i nie żałowano go, bo do zdrajcy Radziejowskiego należał.
48 III,13|           i nie żałowano go, bo do zdrajcy Radziejowskiego należał.
49 III,16|       króla i ojczyzny, od jawnego zdrajcy Janusza. Owszem, w początkach
50 III,17|           w polu niż na tym dworze zdrajcy i heretyka!~- Dobrze - odpowiedziała
51 III,17|           nie z nami! infamis, kto zdrajcy szablą przed oczyma nie
52 III,20|   Bogusławowi! Ale zresztą wszyscy zdrajcy jednacy! Nie płacz! Płakaniem
53 III,21|        księcia Bogusława?~- U tego zdrajcy! u tego heretyka! - huknął
54 III,21|          bolączka to Radziwiłły... zdrajcy!" I zaraz tak straszną twarz
55 III,21|          Myślałam, że to imię sami zdrajcy noszą. Bo był ktoś, który
56 III,22|           zacny, bo szkoda cię dla zdrajcy...~Na to Ketling:~- Byłbym
57 III,23|           on, który był prawą ręką zdrajcy.~Zdawało mu się, że pozostaje
58 III,26| Rzeczypospolitej i swoje na osobie zdrajcy, wywarł ją w straszliwy
59 III,27|            jednej chwili:~- Śmierć zdrajcy! na szablach go roznieść!
60 III,30|           był prawą ręką wielkiego zdrajcy!~Lecz teraz zmieniło się
61 III,31|          prawda! Wszyscy dawniejsi zdrajcy w czambuł do króla przeszli.~-