Tom, Rozdzial

 1  I,4  |      całej duszy, bo siła dobrego słyszał o was, i dawniej od dziadusia,
 2  I,7  |          tak wybornych gorgów nie słyszał. Waćpannę tylko w pluderki
 3  I,7  |        chóry serafińskie na jawie słyszał.~- Ot, to i pewno! jako
 4  I,7  |          jako o sławnym żołnierzu słyszał. Dlatego ostatni raz mówię:
 5  I,8  |       powiadał, co na własne uszy słyszał. Przyjechał od króla Tyzenhauz
 6  I,8  |           własne uszy, powtarzam, słyszał, jak pan hetman mówił: "
 7  I,9  |           przedarł. Kto o nim nie słyszał!... To waść z takiej sfory?!
 8  I,12 |    zgadywać powody... Nic żeś nie słyszał?~- Pytałem jeszcze wczoraj
 9  I,12 |         potrzebna.~- Alboś to nie słyszał o tych zamiarach? - odrzekł
10  I,12 |          ręką usiekł; kto zaś nie słyszał o Zagłobie, ten, widać,
11  I,13 |   siedział niedaleko, ale nic nie słyszał, nic nie widział, bo siedział
12  I,14 |  ściekającą z katowskich toporów, słyszał chrupot kości, łamanych
13  I,17 |      odwiedziny!~Ale pan Roch nie słyszał, bo właśnie oganiał swoich
14  I,17 |        zginąć, a tymczasem naokół słyszał dziesiątki głosów powtarzających
15  I,21 |  wspomniał na to, co od Charłampa słyszał, i umilkł.~- Nic to! - rzekł
16  I,21 |     nikomu o tym, coś tu ode mnie słyszał... Dobrze, że ten atak choroby
17  I,23 |    wierzyć? Czy temu, com wonczas słyszał, czy temu, co dziś? A jeśli
18  I,23 |         wydał z tym, żeś ode mnie słyszał, jakobym korony pragnął.
19  I,23 |        żeś to i przy osobie króla słyszał... Będziesz zważał, kto
20  I,25 |          dalszych jeszcze okolic, słyszał straszne opowiadania o okrucieństwach
21  I,25 |     Andrzeja, bo z tego, co o nim słyszał, miał go za człeka własnego
22 II,6  |    wrzeszcząc tak, że ktoś, co by słyszał z dala te głosy, mógłby
23 II,6  |      przysłowia, którem na Litwie słyszał...~- Cóż to za przysłowie?~- "
24 II,9  |           nie uradowało go to, co słyszał. Po zajazdach i szynkach
25 II,9  |      zwoływał, ale tu, choćby kto słyszał o Kmicicu, to go miał za
26 II,9  |          z pewnością zaś nikt nie słyszał o Babiniczu.~Na nic to,
27 II,10 | wstrzymywał.~O mieszczanach tylko słyszał Kmicic, iż dawnych czasów,
28 II,11 |           tygodnie nic innego nie słyszał, tylko: że wszystko przepadło,
29 II,12 |      Kmicic długo jeszcze nic nie słyszał, nic nie rozumiał, jak człowiek
30 II,12 |           ten kawaler powiada, że słyszał to na własne uszy? - spytał
31 II,12 |        mieniącą się twarzą:~- Com słyszał, powtarzam jeszcze raz:
32 II,13 |     widział Szwedów ani nawet nie słyszał o nich, prócz o tych, którzy
33 II,18 |           pan Kmicic już tego nie słyszał, leżał bowiem jak martwy
34 II,18 |           jak martwy w rowie.~Nie słyszał również, jak po chwili głuchej
35 II,18 |        swym przeznaczeniu, że nie słyszał, co do niego mówił Kuklinowski;
36 II,19 |          się aż pod jego kwaterę; słyszał także, jak oficerowie powtarzali
37 II,21 |           kroniki, nigdy nikt nie słyszał... Niechże mi pokażą ludzie,
38 II,23 |      imprezy.~Tu Tyzenhauz, który słyszał całą rozmowę, spytał nagle:~-
39 II,24 |       podniesionym głosem, tak iż słyszał go tłum cały:~- Boże! któryś
40 II,32 |    księcia Bogusława w Kiejdanach słyszał, a która zdrowia i bezpieczeństwa
41 II,33 |        porwaniu księcia Bogusława słyszał, i wreszcie tak skończył:~-
42 II,35 |          bo kto o Babiniczach nie słyszał jako o familiantach i statecznych
43 II,35 |           życiu o Babiniczach nie słyszał)... Zresztą - mówił dalej -
44 II,40 |           za zającem... Czyś waść słyszał kiedy, by zając poddanie
45 II,41 |        się kilku jezdnych. Kmicic słyszał, że rozmawiają po polsku,
46 III,2 |         że i od księżnej Gryzeldy słyszał, jako w swoim czasie sam
47 III,3 |           mury poruszyć by mogły, słyszał zawsze jedną odpowiedź:~-
48 III,5 |      Kowalski.~Pan Czarniecki nie słyszał dalszego ciągu rozmowy,
49 III,5 |      widział i na własne uszy nie słyszał, wierzyć bym nie chciał,
50 III,6 |      kasztelan.~Lecz Michałko nie słyszał już ostatnich słów, bo z
51 III,7 |           żołnierzy opowiadał, iż słyszał coś, jakby plusk fali, lecz
52 III,9 |       Tatarami w stepie, nikt nie słyszał o takim pochodzie. Żołnierz
53 III,11|          do króla i powiadam, com słyszał, a tu ksiądz prymas pastorałem
54 III,12|          tej Rzeczypospolitej nie słyszał! Nie machaj ręką, panie
55 III,13|          tej Rzeczypospolitej nie słyszał! Nie machaj ręką, panie
56 III,15|     śmiała mu się nadzieja sławy; słyszał już, jak cała Litwa wymawia
57 III,15|           i podziwem jego imię... Słyszał zwłaszcza, jak powtarzają
58 III,18|         Kulwiec-Hippocentaurówna! Słyszał kto o czymś podobnym? Ale
59 III,22|      radzę zostać. Waćpannę, ilem słyszał, wysłano dla odzyskania
60 III,26|    widziałem, ale coć powiem, tom słyszał z ust szwedzkiego oficera,
61 III,32|           ale mimo usiłowań i nie słyszał, i nie rozumiał. Oto ona,