Tom, Rozdzial

 1  I,3  |   Powiada Zend, że tu jest jakiś pułkownik między nimi... Zapomniałem
 2  I,7  |             A! to wasza mość pan pułkownik!... Chwała Bogu! - zawołali
 3  I,7  |      mężny i rezolutny, ale nasz pułkownik da sobie z nim rady.~- Butrymowie
 4  I,7  |     odpowiedź. - A z kim mówi?~- Pułkownik Michał Jerzy Wołodyjowski.~-
 5  I,7  |        tu pan Wołodyjowski?~Mały pułkownik wysunął się naprzód.~- Jam
 6  I,7  |       szlachty laudańskiej; mały pułkownik zaś usunął się w bok i ukazawszy
 7  I,7  |             Michał Wołodyjowski, pułkownik dragoński wojewody wileńskiego.~-
 8  I,7  |     nasza panna! Niech żyje nasz pułkownik! - wołały potężne głosy.~
 9  I,12 |           On i pan Niewiarowski, pułkownik, bywali z księciem Bogusławem
10  I,12 |          konfundować.~- A to pan pułkownik Wołodyjowski - dokończył
11  I,12 |          bardzo, za nim Ganchof, pułkownik rajtarów książęcych, i obaj
12  I,13 |      młody Pac, oberszt Ganchof, pułkownik Mirski, Weissenhoff, poseł
13  I,13 |          dumy pan Andrzej. - Pan pułkownik Herakliusz był mi ojcem
14  I,13 |         duszą gada - mówił stary pułkownik Stankiewicz do Zagłoby -
15  I,13 |         wódz! - rzekł znamienity pułkownik Mirski, który całą husarią
16  I,13 |         wybuchła, siwy jak gołąb pułkownik Stankiewicz zabrał głos
17  I,17 |          po tym! - odrzekł stary pułkownik.~- To jegomość pan Stankiewicz...~-
18  I,17 |        szwedzku? - odrzekł stary pułkownik. - Który z waściów to pismo
19  I,25 |          głowę! - krzyknął młody pułkownik, który pomimo całej gorączki
20 II,1  |     Witkowski, Zawratyński, nasz pułkownik - i wszystkich jeden mąż
21 II,2  |           Jezu!... Ociec, to pan pułkownik! - zakrzyknął.~- Jezu !
22 II,3  |        odrzekł Biłous. - Ale się pułkownik zmienił okrutnie.~Nie wiedzieli
23 II,4  |    Billewiczach:~- Schwycił nasz pułkownik tego zdrajcę w Billewiczach,
24 II,4  |          przy tym, może się nasz pułkownik i łez panny Billewiczówny
25 II,4  |         go o cokolwiek, bo młody pułkownik jechał chmurny jak noc.
26 II,6  |      pana Wołodyjowskiego, każdy pułkownik o sobie myślał.~Rozpoczęły
27 II,6  |        wspaniałej postaci. Każdy pułkownik wyjeżdżał kolejno ku niemu,
28 II,8  |         to twój dworzanin i twój pułkownik...~- Na Boga! mój dworzanin?...
29 II,8  |      Boga! mój dworzanin?... Mój pułkownik? Co za jeden?!... Kto?...
30 II,9  |      Warszawy po pieniądze jadę.~Pułkownik Izrael (tak nazywał się
31 II,15 |         na całe gromady.~Dzielny pułkownik Horn, gubernator krzepicki,
32 II,16 |          Był to pan Kuklinowski, pułkownik chorągwi wolentarskiej,
33 II,16 |           Jestem Babinicz, dawny pułkownik wojsk litewskich, a teraz
34 II,16 |          A ja Kuklinowski, także pułkownik, o którym musiałeś waść
35 II,18 |     pierwszy żołnierz i pierwszy pułkownik w całej Rzeczypospolitej.
36 II,18 | Kuklinowskiego, w szczerym polu. Pułkownik kazał wprowadzić do niej
37 II,18 |       tam diabli niosą? - spytał pułkownik.~Wierzeje skrzypnęły i wszedł
38 II,18 |       Niech jeden jedzie za mną!~Pułkownik wyszedł, a z nim razem ów
39 II,18 |   rozkazie Millera doniósł - nam pułkownik polecił straż trzymać.~Kmicic
40 II,18 |      kwater nadszedł, powiem, że pułkownik nie kazał puszczać...~-
41 II,19 |         Myślę, jenerale - odparł pułkownik - że ów Kmicic był jednym
42 II,19 |         powody tego pomieszania, pułkownik zakrzyknął:~- Kuklinowski
43 II,22 |     baczności nie podwoi - dodał pułkownik Wolf.~- Nieprzyjaciel już
44 II,26 |     dalej mówił:~- Tymczasem pan pułkownik Billewicz - wielki to ród
45 II,32 |          Przywiódł ów znak młody pułkownik Wołodyjowski, dobrze królowi
46 II,32 |     wzrastającym zdumieniem mały pułkownik - jeno tej blizny przez
47 II,33 |         przerwał co prędzej mały pułkownik.~- Ten zdrajca do grzechu
48 II,39 |         tacy, którzy mówią, że i pułkownik uszedł; ale że ranny, to
49 III,1 |     wedle Krasiczyna, do którego pułkownik Dubois umyślnie z traktu
50 III,4 |         się znajduje.~W tym celu pułkownik Kanneberg z tysiącem jazdy
51 III,4 |         wybór tym staranniej, że pułkownik nie mógł ze sobą brać ni
52 III,4 |            odparł marszcząc brwi pułkownik. - Warto było wyjeżdżać,
53 III,7 |         był Sandomierz, w którym pułkownik Szynkler znaczne nagromadził
54 III,8 |          szarża? - pytał król.~- Pułkownik chorągwi laudańskiej.~-
55 III,16|     pojawił mu się we śnie stary pułkownik Billewicz, dziadek Oleńki,
56 III,16|      starożytni, o których stary pułkownik Billewicz jej opowiadał,
57 III,16|         której swego czasu stary pułkownik zawsze się w złych terminach
58 III,17|  Sejdewitz, Paterson, Sakowicz i pułkownik rajtarski Kyritz. Obradowali
59 III,26|          wypoczynku, zatem młody pułkownik, chcąc także wieści zasięgnąć
60 III,26|        klęski żywcem nie puścił. Pułkownik Forgell, brat jenerała,
61 III,27|  królewskiego znaku, pan Korsak, pułkownik petyhorski, pan Wołodyjowski,