Tom, Rozdzial
1 I,5 | przypadł. Ona zaś, choć poprzednio postanowiła przyjąć go z
2 I,7 | kilkunastu Butrymów rozesłanych poprzednio do innej szlachty.~- Gościewiczów
3 I,7 | potem przyłożył przygotowany poprzednio plaster do rany i rzekł:~-
4 I,10 | Heinrichsdorfem ziemię wielkopolską, poprzednio jeszcze, bo w dniu 18 lipca,
5 I,10 | drugich nie wynosi.~I jak poprzednio nikt nie stawał, tak teraz
6 I,10 | w tenże sam sposób, jak poprzednio... Nikt nie będzie cierpiał
7 I,11 | powtarzać z większą jeszcze niż poprzednio energią:~- Żeby dziadzio
8 I,12 | i jednego takiego, co by poprzednio nie służył. Pokażę waściom
9 I,13 | dygnitarzami, z którymi poprzednio naradę był składał. Przyszły
10 I,13 | Niewiarowski, który chociaż poprzednio buławę rzucił, teraz widocznie
11 I,18 | ciasnocie, kazał je zatknąć poprzednio przy drodze, więc zaraz
12 I,20 | przykro, i tym przykrzej, że poprzednio ów pogodny zachód słońca,
13 I,21 | słowa. A przecie po dwakroć poprzednio nie wahała się go ratować.
14 I,22 | troska nie zaciężyła mu poprzednio - pragnął bowiem tą ucztą
15 I,22 | bezwzględne potępienie, jak poprzednio sądziła. Przecie on to tamtych
16 I,25 | Kmicic oznajmił się, jak i poprzednio, przez dyżurnego oficera,
17 II,4 | Piątku.~Józwa również, jak poprzednio Kmicic, poczytał za żart
18 II,4 | Andrzej chwycił jego; lecz poprzednio już dwaj młodzi Kiemlicze,
19 II,6 | nieprzyjaciel nie zniszczył poprzednio ogniem i mieczem województwa.
20 II,10 | naszymi zwojowali, jako poprzednio zwojowali Niemców przez
21 II,13 | mieszczan i chłopów, którzy poprzednio w piechocie sługiwali i
22 II,14 | wstąpiło. Podawał on ciągle poprzednio kule do nabijania i nie
23 II,16 | ci z zakonników, którym poprzednio nurtowało w sercach zwątpienie,
24 II,16 | ocalenie. Przeor, który poprzednio gniewał się na Kmicica,
25 II,16 | opamiętania przywiedzie.~Poprzednio jeszcze, gdy po aresztowaniu
26 II,18 | pusty go brał.~I jak sam poprzednio mówił: nie doznawał żadnej
27 II,18 | to jest Kmicic, któregom poprzednio wenerował, a który tak mi
28 II,18 | razem ów żołnierz, który poprzednio siedział na belce. Zostało
29 II,18 | ów głos, który Kmicicowi poprzednio wydał się znanym:~- Wasza
30 II,19 | także na niczym. Sprowadzeni poprzednio górnicy z Olkusza łupali
31 II,19 | wysadzona.~Lecz ci nawet, którzy poprzednio upadli pod brzemieniem bojaźni,
32 II,20 | manifest Jana Kazimierza, który poprzednio, już ze Śląska wydany, zrazu
33 II,23 | tylko dłuższe jeszcze niż poprzednio.~- Kto ma jakową radę? -
34 II,24 | zajeżdżał do zamku, który poprzednio już był spustoszony od Szwedów,
35 II,27 | pomsty i odwetu. Im niżej poprzednio upadł naród, tym wyżej teraz
36 II,28 | wybuchnie, ale że był także poprzednio podchmielił, więc nagle
37 II,29 | straszliwymi okrucieństwy poprzednio się zmazawszy, wiedzieli,
38 II,29 | rzęzić jeszcze straszniej niż poprzednio.~Tymczasem z zewnątrz doszły
39 II,29 | rękach.~Charłamp odetchnął. Poprzednio był pewien, że to hurma
40 II,32 | potem jeszcze bielsze niż poprzednio. Zrazu słowa nie znalazł,
41 II,33 | jeszcze więcej było ludzi niż poprzednio. Co chwila spotykali oddziały
42 II,39 | nastało milczenie dłuższe niż poprzednio. Nikt nie zabierał głosu.
43 II,40 | Kyritza, który, nie wiedząc poprzednio, gdzie książę się obraca,
44 II,40 | tyle jeńców, ileście ich poprzednio wzięli; straciliście wozy,
45 II,41 | Wtem oprawca, który podawał poprzednio Soroce wódkę, zbliżył się
46 II,42 | jezdnymi i ruszył ku szańcom. Poprzednio zostawił był dwustu wolentarzy
47 III,3 | najwięcej, mimo tego, co mu poprzednio mówiono, spodziewał się
48 III,4 | biegu i okazało się, że poprzednio umyślnie szła tępo, teraz
49 III,4 | lasu, tam jednak zdrożone poprzednio konie szwedzkie poczęły
50 III,6 | bowiem odzywał się już nieraz poprzednio do swych oficerów, że woli
51 III,12| nadstawiał.~Litwini, którzy sobie poprzednio szeptali, że za wypuszczenie
52 III,12| Lecz ponieważ król dał już poprzednio pozwolenie, musiał ustąpić. ~
53 III,13| nadstawiał.~Litwini, którzy sobie poprzednio szeptali, że za wypuszczenie
54 III,13| Lecz ponieważ król dał już poprzednio pozwolenie, musiał ustąpić. ~
55 III,15| zajmowaniem zdobytych już poprzednio pałaców, lecz gdy zaraz
56 III,15| po piętrze. Mury były już poprzednio tak porozszczepiane i nadwątlone,
57 III,15| więc przystał na podawane poprzednio Wittenbergowi warunki. Miasto
58 III,22| zniszczony i pobity.~A jak poprzednio dworackie pochlebstwo nie
59 III,28| dorozumiała się powodu, bo jej poprzednio już całą historię stary
60 III,28| sprzedać nie podjął!... Ja poprzednio już wszystko przebaczyłam...
61 III,29| Wołmontowicz.~Miecznik, który poprzednio stał niedaleko, rezydował
|