Tom, Rozdzial

 1  I,4  |              jak jej należy postąpić.~Nazajutrz była niedziela. Rankiem,
 2  I,8  |             jak jeden człowiek staną. Nazajutrz zawrzało we wszystkich zaściankach
 3  I,11 |            jeszcze wieczora na noc, a nazajutrz w dzień pociągnęła za nimi
 4  I,11 | Przenocowawszy tylko, ruszyli rycerze nazajutrz świtaniem na wskroś puszczy
 5  I,19 |         drugiej strony przez Szkotów. Nazajutrz ledwie brzask ranny ubielił
 6  I,23 |             Suchańcem.~Przyszedł więc nazajutrz z rana i natychmiast został
 7  I,23 |             swojej kwatery... i jeśli nazajutrz jeszcze będzie płakała,
 8  I,24 |             jeśliby słota nie ustała, nazajutrz rano. Ludzi wynalazł wreszcie
 9  I,25 |             załogi powprowadza, gotów nazajutrz zgodzić się ze Szwedami,
10 II,6  |            było potrzeby. Gdy wróciły nazajutrz rano, wysłuchał pilnie wszystkich
11 II,6  |               ład zapanował w obozie. Nazajutrz dzień poczęto sypać wały
12 II,13 |                           ROZDZIAŁ 13~Nazajutrz z rana dziwny i niezwykły
13 II,14 |               sypał szańce, by z nich nazajutrz uderzyć.~Ledwie tedy rozbłysło
14 II,16 |          gorliwiej do obrony. Chodził nazajutrz ksiądz Kordecki naokół po
15 II,16 |        usłyszy ze strony klasztoru. I nazajutrz zaprosił obydwóch uwięzionych
16 II,17 |               go nie zwaliło, lecz on nazajutrz rano pokazał się na basztach,
17 II,17 |            zawieszono go i na innych.~Nazajutrz była niedziela.~Ministrowie
18 II,17 |           ruch przy olbrzymim dziale.~Nazajutrz z rana przekonali się oblężeńcy,
19 II,19 |               niemocy i bezwładności.~Nazajutrz, skoro dzień, zwołał więc
20 II,19 |         spokój powrócił w klasztorze.~Nazajutrz zacny mieszczanin częstochowski,
21 II,19 |         pobieży~Kolędować małemu...~ ~Nazajutrz po południu huk dział zgłuszył
22 II,19 |              wycofanie się z honorem.~Nazajutrz, w dzień świętego Szczepana,
23 II,21 |              rzekł Kmicic - i dopiero nazajutrz znaleźli mnie Szwedzi przy
24 II,22 |       Ługowskiego tego samego dnia, a nazajutrz kazał mu ze sobą jechać
25 II,23 |            ważą.~Król zafrasował się.~Nazajutrz dzień, gdy ruszono w drogę,
26 II,24 |           udaje się do Krakowa.~Jakoż nazajutrz wyruszyli ku Wadowicom i
27 II,34 |              i zasnął snem kamiennym.~Nazajutrz wstał orzeźwion wielce i
28 II,35 |         doprowadzić dzieło do skutku, nazajutrz więc rano, po mszy, po śniadaniu
29 II,36 |              rozkazu nie cofam.~Jakoż nazajutrz Tatarzy ruszyli naprzód.
30 II,36 |           dopiero z tego listu, który nazajutrz krasnostawski kozak przywiózł.~
31 II,37 |              je całe jakby po bitwie.~Nazajutrz rankiem wysłał pan Sapieha
32 II,38 |              je całe jakby po bitwie.~Nazajutrz rankiem wysłał pan Sapieha
33 II,42 |               już nie obmyślił. Za to nazajutrz podjechał z Tatary pod obóz,
34 III,1 |               raz pierwszy spokojnym.~Nazajutrz dzień zbudzili się rześko
35 III,2 |                            ROZDZIAŁ 2~Nazajutrz dzień ruszył król w dalszy
36 III,3 |              w kwaterze królewskiej i nazajutrz poczęli Szwedzi pakować
37 III,4 |        wojskiem i góralami! - mówiono nazajutrz.~I znów potem:~- Król wiedzie
38 III,5 |               nadziei, aby mieli czym nazajutrz się posilić. Toteż od męki
39 III,5 |        niepomiernie tą wieścią, i gdy nazajutrz rano Szwedzi ruszyli dalej,
40 III,6 |           usnął tak mocno, że dopiero nazajutrz dzień dogonił chorągiew.
41 III,8 |                            ROZDZIAŁ 8~Nazajutrz dzień pan Zagłoba ciągle
42 III,9 |           zostały natychmiast wydane. Nazajutrz zagrały trąbki wsiadanego
43 III,9 |             trzcinach, zaroślach. Tam nazajutrz dopiero wyszukiwali pojedynczych
44 III,12|             Złapali się Szwedzi zaraz nazajutrz, przypuszczając bowiem,
45 III,12|        drugiego południa przez Wisłę.~Nazajutrz okolice miasta zabieliły
46 III,13|             Złapali się Szwedzi zaraz nazajutrz, przypuszczając bowiem,
47 III,13|        drugiego południa przez Wisłę.~Nazajutrz okolice miasta zabieliły
48 III,17|               z Oleńką mieli wyjechać nazajutrz.~Tymczasem wieczorem wrócił
49 III,17|         znużon drogą i późną godziną.~Nazajutrz rano Paterson zatrzymał
50 III,18|              książę Bogusław udał się nazajutrz po południu wprost do miecznika
51 III,19|              w sufit, nic nie mówiąc. Nazajutrz, po wzięciu odurzających
52 III,19|               narada, skutkiem której nazajutrz do dnia miano ruszać i nagłymi
53 III,19|         odpowiedzieli chórem.~- Amen!~Nazajutrz pochód z księciem na czele
54 III,23|                           ROZDZIAŁ 22~Nazajutrz rano książę odebrał wezwanie
55 III,23|                ale ojczyzna milsza.~I nazajutrz dzień znikł, jakoby w ziemię
56 III,23|            przegramy, pocznie Szwedów nazajutrz bić, aby się w łaski Kazimierzowe
57 III,24|        postępkiem stary jenerał, lecz nazajutrz zdumienie jego jeszcze było
58 III,25|        postępkiem stary jenerał, lecz nazajutrz zdumienie jego jeszcze było
59 III,27|             wojsko ma opuścić Prostki nazajutrz o ósmej rano i że rozkazy
60 III,28|            przeleżała tak aż do rana.~Nazajutrz gruchnęła wieść po okolicy,
61 III,30|    sprzeciwiał się temu wypoczynkowi.~Nazajutrz jednak wstał dość rano,