Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         którego nie widziała od lat dziesięciu, a że dobiegała
 2  I,2  |  przegrał i przepił - od trzech lat przy panu Kmicicu się wieszał.
 3  I,4  |      nie miał bowiem więcej jak lat pięćdziesiąt, a na popis
 4  I,4  |        części ludzie starzy, od lat sześćdziesięciu, lub wyrostkowie,
 5  I,8  |        Służyłem od najmłodszych lat u wojewody ruskiego, naszego
 6  I,8  |        nie wyszedł i do sześciu lat nie wyjdzie, a Tatarowie
 7  I,10 |   zawarty miał jeszcze na sześć lat siłę, a jednak mówiono o
 8  I,11 |     ławy, jakby mu czterdzieści lat ubyło, otworzył szeroko
 9  I,11 |        niż puszczę. Dwadzieścia lat już tu żyję, a i ja jej
10  I,12 |  Wołodyjowski. - Ale już z parę lat, jak pułkiem dragońskim
11  I,12 |     księciem wojewodą z młodych lat, choć małom młodszy od niego,
12  I,12 |       postaci. Był to szlachcic lat około czterdziestu, mały,
13  I,13 |       mającemu jeszcze na sześć lat siłę, burzyły się serca,
14  I,13 |       Ujmij mi jeno trzydzieści lat! - rzekł Zagłoba.~Książę
15  I,13 |         Sielawską, godną pannę, lat koło czterdziestu, a po
16  I,17 |        pod nim trzydzieści pięć lat już służę! - rzekł Stankiewicz.~-
17  I,18 |     pewnie Szwedzi umieją, tyle lat się w Niemczech nawojowawszy.
18  I,19 |  albowiem niemal od dziecinnych lat wezwyczaił się do wojen
19  I,20 |    sczerniała już tak z biegiem lat, że nie różniła się niczym
20  I,23 |        włożą, temu i w dziesięć lat przypomną, a już szlachta
21  I,25 |         młody jeszcze człowiek, lat trzydziestu pięciu, a wyglądający
22  I,25 |      doszedł trzydziestu pięciu lat wieku.~Kmicic, stojąc w
23 II,1  |        brał. Zostając z dawnych lat w służbie Kmicica, wierzył
24 II,1  |         to mi się od dziesięciu lat nie zdarzyło.~- Co tu gadać! -
25 II,4  |   jeszcze młody, choć personat, lat ledwie dwudziestu kilku.
26 II,5  |      dawnego pana, któremu tyle lat służąc wiernie, tyle przygód
27 II,6  |        Tak przeszło dwadzieścia lat pracując, opatrywałem on
28 II,7  |        do swych dworzan:~- Parę lat temu za fawor by sobie poczytywał,
29 II,9  |    fundowanej przeszło dwieście lat temu przez biskupa Giżyckiego,
30 II,10 |    eksperiencję siedmdziesięciu lat na karku, widzę rzeczy przyszłe,
31 II,10 |       illa się zbliża... Ja mam lat siedmdziesiąt, nad brzegiem
32 II,10 |            Niech Bóg przysporzy lat Janowi Kazimierzowi! - odrzekł
33 II,14 |       Żołnierz, lubo przez tyle lat wojny i w tylu bitwach zaprawiony,
34 II,15 |         Przyjdę za pięćdziesiąt lat!" - Pomiarkował się żołnierz,
35 II,19 |     wzajem pomyślności, długich lat lub niebieskiej korony i
36 II,26 |     Ciężka to rzecz z jakie sto lat się prażyć... No, ale niech
37 II,30 |       ją chmielnicczyzna, siedm lat bez przerwy trwająca, tak
38 II,30 |        ogniu nie był, ile sobie lat liczył. Coraz nowe ich roje
39 II,30 |   sprawiedliwą karę przez siedm lat w królestwie moim różnymi
40 II,31 |       ją chmielnicczyzna, siedm lat bez przerwy trwająca, tak
41 II,31 |        ogniu nie był, ile sobie lat liczył. Coraz nowe ich roje
42 II,31 |   sprawiedliwą karę przez siedm lat w królestwie moim różnymi
43 II,35 |       to młodzieńczyk w wiośnie lat; lecz na próżno pan Kmicic
44 II,35 |         że jej dwadzieścia pięć lat, jak Boga kocham! Jeszcze
45 II,41 |  żołnierski los, za trzydzieści lat służby... Nu, czas to czas!~
46 III,2 |    Anusi, może od Bóg wie wielu lat!" I więcej o nią nie pytał.~
47 III,5 |         zazdrosny. Znam go siła lat i byłem mu konfidentem.
48 III,11|       Oto arx regia! Żebym tyle lat żył, ile obiadów tam u królewskiego
49 III,14| księżniczkę Januszównę, byle do lat doszła. Lecz on o wszystkim
50 III,15|       się już mimo woli od tylu lat wezwyczaił do bitew, w tylu
51 III,15|         stare ręce pięćdziesiąt lat już pracują dla ojczyzny,
52 III,15|      dla ojczyzny, pięćdziesiąt lat przelewały krew nieprzyjacielską
53 III,20|         mówił. - Od dziecinnych lat nigdy fałsz nie postał na
54 III,21|   Wołodyjowskiego?~- Bośmy tyle lat razem byli...~- Proszę!...
55 III,21|        bo od pacholęcych niemal lat w wojskach zagranicznych
56 III,24|      nie mnie, bo ja za młodych lat byłem bednarzem, i klepki
57 III,25|      nie mnie, bo ja za młodych lat byłem bednarzem, i klepki
58 III,26|       myśleć, bo od pacholęcych lat przecież żołnierzem będąc,
59 III,26|      Radziwiłłów od pacholęcych lat, za panów ich swoich uważało,
60 III,26|  Prusach dokazywał, choć z parę lat czyśćca będzie mi odpuszczonych.~-
61 III,32|        upragniona, do której od lat całych już tęsknił, która