Tom, Rozdzial

 1  I,10 |                skinienie wodza gotowy.~Karol Schedding, Niemiec, wiódł
 2  I,10 |                aby jego królewska mość Karol Gustaw, wbrew rozejmowi
 3  I,10 |                szwedzki oświadczał, że Karol Gustaw przysyła swe wojska
 4  I,10 | Radziejowskiego. Za nimi szli: Andrzej Karol Grudziński, wojewoda kaliski,
 5  I,14 |                tym więcej się osłabił.~Karol Gustaw gotów był sypać obu
 6  I,14 |                 a za wszystkimi trzema Karol Gustaw, król szwedzki, z
 7  I,14 |              strażników nie stało... I Karol Gustaw wie o tym dobrze,
 8  I,14 |              istotnie opanował... Lecz Karol Gustaw nierad tego czynić,
 9  I,22 |         Warszawa wzięta!... Niech żyje Karol Gustaw!~Tu dopiero spostrzegł,
10  I,24 |             Dziś panuje nam miłościwie Karol Gustaw.~- Prawda!... Consuetudo
11  I,25 |               Wedle mojego zdania musi Karol Gustaw o miastach pruskich
12 II,7  |                 uszedł na Śląsk, i sam Karol Gustaw dziwił się łatwości,
13 II,9  |                nawet i narzekać. Wszak Karol Gustaw uwolnił ich od tyrana,
14 II,10 |       Kazimierzowi! - odrzekł Kmicic.~"Karol, książę Sudermanii: baran,
15 II,11 |              ciernistą drogą iść każe. Karol Gustaw przyjmował ich z
16 II,11 |          Warszawie, mówiono bowiem, że Karol Gustaw odebrawszy hołd od
17 II,11 |          pieniądze były w skarbie...~- Karol Gustaw to nie wasz dawny
18 II,16 |               królem naszym jest teraz Karol Gustaw! Patrzcie więc, byście
19 II,20 |            straszne niebezpieczeństwo. Karol Gustaw głaskał jeszcze i
20 II,29 |          potrzebował ratunku i pomocy, Karol Gustaw pogardził nim. Byłby
21 II,39 |               Nie może być, żeby też i Karol Gustaw się nie ruszył, musimy
22 II,39 |           przyjmując, byle marudzić, a Karol Gustaw z elektorem uderzą
23 III,1 |               co żyło, siadało na koń, Karol Gustaw bawił ciągle w Prusach,
24 III,1 |              zachęcić, postanowił więc Karol Gustaw skruszyć powstanie,
25 III,1 |              pan Wejher bronił, ruszył Karol Gustaw do Rzeczypospolitej,
26 III,1 |            głodzie czym pokrzepić. Sam Karol Gustaw wprędce pomiarkował,
27 III,1 |            mękach straszliwych.~Próżno Karol Gustaw po wsiach i miastach
28 III,1 |           wystawiał."~Na to odpowiadał Karol Gustaw:~- I ja, gdybym był
29 III,1 |              Tymczasem przyciągnął sam Karol Gustaw z główna siłą i armatami
30 III,1 |               się tylko w milczeniu, a Karol mówił dalej:~- Tak jest,
31 III,1 |     niewidzialnymi rękami.~Pod wieczór Karol Gustaw przybył do Garbowa,
32 III,1 |              to uczynił?~- Czarniecki!~Karol Gustaw umilkł i począł patrzeć
33 III,1 |            Aszemberg pobladł i umilkł. Karol Gustaw, gdy był wesół, zdawał
34 III,1 |               Mniejsza z tym! - odparł Karol Gustaw. - Czarniecki nie
35 III,1 |            naprzód!~Oficerowie wyszli, Karol Gustaw został sam. Przez
36 III,1 |             całym tym kraju rozbudzić?~Karol Gustaw wobec wojska i jenerałów
37 III,2 |              wstrzymała.~Lecz ponieważ Karol spostrzegł, iż Polacy zgoła
38 III,2 |            zawierać, więcej dotychczas Karol wskórał niż bronią. Jako
39 III,2 |            ironii w głosie, Sapieha.~A Karol odpowiedział z właściwym
40 III,3 |           traktować, jak gdyby go król Karol do równego sobie monarchy
41 III,4 |              spod chorągwi.~Szedł więc Karol Gustaw na Narol, Cieszanów
42 III,4 |            rósł z każdym dniem w siły, Karol zaś z każdym dniem stawał
43 III,4 |                upadł. Dawniej, ilekroć Karol własną osobą pojawiał się
44 III,4 |                  powtarzali żołnierze.~Karol zatrzymał się przez kilka
45 III,6 |           wykradnie mi wojsko" - mówił Karol Gustaw. Lecz właśnie Czarnieckiemu
46 III,6 |             takie tumulty w obozie, iż Karol Gustaw rozkazał w samym
47 III,6 |               lada powodu. Wówczas sam Karol Gustaw postanowił zawsze
48 III,6 |            Król! król! Ratujcie króla!~Karol Gustaw zaś zaraz w pierwszej
49 III,6 |        Szwedami.~- W konie! - krzyknął Karol Gustaw.~I obaliwszy pchnięciem
50 III,7 |                się cofnąć nie zdołali.~Karol Gustaw w boki się wziął
51 III,8 |           patrzyli na krotofilę, którą Karol Gustaw sobie z jeńcem wyprawiał.
52 III,8 |              przysięgi uwolnił - rzekł Karol - bo was opuścił i za granicę
53 III,8 |               krotochwil - rzekł nagle Karol Gustaw. - Bierzcie go i
54 III,9 |           rzeczne, w których stał król Karol Gustaw z główną armią szwedzką,
55 III,12|              jego to radom zawdzięczał Karol wszystkie swe przy układach
56 III,13|              jego to radom zawdzięczał Karol wszystkie swe przy układach
57 III,24|                wielka potęga szwedzka. Karol Gustaw kazał jej swego czasu
58 III,25|                wielka potęga szwedzka. Karol Gustaw kazał jej swego czasu
59 III,26|            król polski miał przegrać.~"Karol Gustaw i elektor pobili
60 III,26|          straszne. Wytłumaczono mu, że Karol Gustaw umyślnie porozsyłał
61 III,26|             naprzód poczęto prawić, że Karol Gustaw, który po bitwie